นักเปียโน บทที่ 5 โรงเรียนในสวน

บทที่ 5 โรงเรียนในสวน

เช้าวันต่อมา หนุ่มน้อยทั้งสามคนตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า พวกเขากินอาหารเช้าง่ายๆ คือ แซนวิชกับชาเย็นคนละขวด หลังจากนั้น ก็ไปดายหญ้าในฟาร์มของมิสเตอร์วูดกันต่อ ฟาร์มของมิสเตอร์วูดอยู่บนถนนที่เงียบ ใกล้ๆ กับฟาร์ม มีโรงเรียนเล็กๆ อยู่ในสวน ในสวนนั้นมีดอกไม้ พืชผัก ผลไม้ หลากหลายชนิด แต่ไม่เห็นเด็กๆในโรงเรียน อาจจะเป็นเพราะ ช่วงนี้โรงเรียนปิดเทอม จึงไม่มีใครอยู่ที่นั่น

อากาศร้อนมากในช่วงใกล้เที่ยง หนุ่มๆรู้สึกร้อนและกระหายน้ำ โทนีกำลังจะดื่มน้ำ แต่ขวดน้ำกลับว่างเปล่า

“เดี๋ยวฉันจะลองเข้าไปเติมน้ำในโรงเรียนนะ ในกระบอกไม่มีน้ำเหลือเลย” โทนีบอกไปป์และจอห์น พร้อมกับเดินถือขวดน้ำเดินเข้าไปในโรงเรียน บริเวณสวนด้านนอกของโรงเรียน เขาเห็นก๊อกน้ำ จึงเดินเข้าไปเปิด แต่ไม่มีน้ำไหลออกมา เขาก็เลยเดินไปที่ประตูในโรงเรียน ผลักประตู ประตูก็ถูกเปิดออก เพราะไม่ได้ล๊อคกุญแจ

ภายในมีโรงครัวเล็กๆ เขาจึงเดินไปเปิดก๊อกน้ำ เขาดื่มน้ำจากก๊อก และ เติมน้ำใส่ขวด หลังจากนั้น เขาจึงเดินสำรวจรอบๆ โรงเรียน ใช้เวลาไม่นาน เพราะเป็นโรงเรียนขนาดเล็ก มีห้องเรียนหนึ่งห้อง เก้าอี้ และ โต๊ะขนาดเล็ก โทนีเดินกลับไปที่โรงครัว ‘เดือนนี้เดือน กรกฎาคม เป็นช่วงปิดเทอมพอดี กว่าโรงเรียนจะเปิดอีกครั้งก็เดือน กันยายน เราก็เอาเปียโนมาเก็บไว้ที่นี่ได้สักพักหนึ่ง มีเวลาอีกตั้งหกสัปดาห์ ถึงเวลานั้น เราอาจจะหาบ้านได้แล้วก็ได้’ โทนีคิดในใจ

หลังจากนั้น โทนีเดินกลับไปที่ฟาร์ม

“เธอหายไปนานเลยนะ โทนี” ไปป์พูด “ไปเติมน้ำ หรือ ว่าไปงีบหลับกันแน่เพื่อน” ไปป์พูดแซวโทนี และ ทุกคนก็หัวเราะสนุกสนาน

“ฟังนะ ตอนนี้ที่โรงเรียนไม่มีใครอยู่เลย และ ประตูของโรงเรียนก็ไม่ได้ล๊อค ฉันจะเอาเปียโนไปเก็บไว้ในห้องเรียน”

“อย่าโง่นะ โทนี แล้วถ้ามีใครมาเห็นจะบอกเค้าว่ายังไง” จอห์นถาม

“ไม่มีใครมาเห็น และ ก็ไม่มีใครถามหรอก เพราะตอนนี้มันเป็นช่วงปิดเทอม โรงเรียนพวกเธอก็ปิดด้วยไม่ใช่เหรอ เมื่อไหร่พวกเธอจะเปิดเทอมล่ะ” โทนีถาม

“เดือนกันยายน วันที่เก้า” จอห์นตอบ

“นั่นแหละ ประตูโรงเรียนไม่ได้ล๊อค ฉันไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปขโมยของหรอก ก็แค่ต้องการจะเอาเปียโนไปฝากไว้ในห้องเรียนสักอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ พวกเธอจะช่วยฉันได้มั้ยล่ะ เราจะเอาเปียโนใส่บนรถบรรทุก และ ขับมาที่นี่”

“เมื่อไหร่ล่ะ” ไปป์อยากรู้ “คืนนี้แหละ” โทนีบอก

วันนี้พวกเขาทั้งสามทำงานหนัก หลังจากดายหญ้าที่ฟาร์มแล้ว พวกเขาก็ไปทำความสะอาดที่ตึกกันต่อ เก็บกวาดเช็ดถู แม้กระทั่งหน้าต่างจนสะอาดแล้ว พวกเขาก็ช่วยกันยกเปียโนขึ้นไว้บนรถบรรทุก

“เราจะออกกันกี่โมง” ไปป์ถาม

“สองทุ่ม” โทนีตอบ

เมื่อถึงเวลาเย็นลินดาเป็นคนนำอาหารเย็นมาให้พวกเขาทั้งสาม มิสสิซวูดไปประชุมหมู่บ้าน

“เฮ้ พ่อของฉันบอกว่า พวกเธอขอยืมรถบรรทุกของพ่อคืนนี้เหรอ” ลินดาถามพวกเขา

“ถูกต้อง ฉันจะเป็นคนขับรถบรรทุกเอง” ไปป์บอก

“งั้นพวกเธอไปส่งฉันที่บ้านแคทเธอลีนได้มั้ย ฉันได้ข่าวว่า เธอป่วยอยู่ ฉันต้องการไปเยี่ยมเธอที่บ้าน” แคทเธอลีนคือเพื่อนสนิทของลินดา

“แต่…..” โทนีลังเล ไม่แน่ใจว่าจะบอกลินดาดีเหรอไม่ แต่ในที่สุด โทนีก็ตัดสินใจบอกลินดา ถึงแผนการที่พวกเขาทั้งสามได้วางเอาไว้ว่า จะเอาเปียโนไปเก็บไว้ที่โรงเรียนกลางสวนนั้น ทุกๆคนต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่โทนีพูด เมื่อโทนีพูดจบ ลินดาก็ยิ้ม

“ขอบใจโทนี ที่เล่าให้ฟัง และ ฉันก็เข้าใจเธอ ฉันเต็มใจที่ช่วยเธอนะ”

เมื่อถึงเวลาสองทุ่ม หนุ่มน้อยทั้งสามก็ขับรถไปส่งลินดาที่บ้านของแคทเธอรีน

“มารับฉันตอนสามทุ่มครึ่งนะ” ลินดาพูดเสียงดัง ตั้งใจจะให้คนอื่นได้ยิน ซึ่งก็คือแม่ของแคทเธอลีน หลังจากนั้น เธอก็พูดเป็นเสียงกระซิบ “โชคดีนะ โทนี ระวังตัวเองกันด้วย”

ในที่สุด เด็กหนุ่มก็มาถึงโรงเรียนในสวน ต่างก็ช่วยกันยกเปียโนไปไว้ในห้องเรียน มันหนักมากๆ แต่พวกเขายังหนุ่มและแข็งแรง พวกเขายกเปียโนไปไว้ตรงมุมห้อง

“มันเหมาะจริงๆ ที่วางไว้ในห้องนี้” ไปป์พูดพลาง ใช้นิ้วมือของเขาไล่ไปตามคีย์บอร์ด มันฟังไม่เป็นทำนองเพลงเลยสักนิด

“เล่นสักเพลงให้พวกเราฟังหน่อยสิ โทนี” จอห์นพูดขึ้น

โทนีนั่งลงหน้าเปียโน เขาเริ่มบรรเลงเพลงที่เคยได้ยินมิสเตอร์ลาคเคยเล่นให้เขาฟัง ดนตรีอยู่ในหัวใจของเขา นิ้วมือของเขาไล่ไปตามแป้นคีย์บอร์ดแบบพริ้วไสว เขาไม่ได้มองที่นิ้วมือ เขาไม่ได้มองแป้นคีย์บอร์ด เขานั่งหลับตา ราวกับว่า เขาเล่นดนตรีในจินตนาการของเขา เสมือนว่าเขาหลุดเข้าไปอยู่ในโลกอีกใบหนึ่ง

เพื่อนๆ ของเขาต่างตั้งใจฟังดนตรีที่โทนีเล่น โทนีไม่ใช่คนฉลาด ออกจะเป็นคนตัวใหญ่และเชื่องช้าด้วยซ้ำ แต่เสียงดนตรีที่ไพเราะ ออกมาจากมือที่แข็งแรงของเขา

ช่วงฤดูร้อนนั้น เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขของโทนี หลังจากอาหารเย็น เขาจะขอยืมจักรยานของลินดา ขี่มาที่โรงเรียนเสมอ เพื่อฝึกซ้อมการเล่นเปียโน เขาใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง จึงขี่จักรยานกลับมาที่ฟาร์ม เขาไม่กล้าเปิดไฟเวลาอยู่ที่โรงเรียน เพราะเขาไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่น

“แม่คิดว่า โทนีน่าจะมีแฟนนะ” มิสซิสวูดพูดกับลินดา แต่ลินดาได้แต่ยิ้มไม่ได้ตอบอะไร

ลินดาเป็นคนเอาสมุดโน๊ตเพลงมาให้โทนี ฝึกเล่นเพลงง่ายๆ อยู่บ่อยๆ โทนีพยายามอ่านตัวโน๊ต และ เล่นตาม

“ง่ายมากเลยลินดา ฉันเล่นตามสมุดโน๊ตที่เธอเอามาให้ เหมือนกับมันสั่งให้นิ้วเราเล่นไปตามที่กำหนด”

ลินดาช่วยโทนีอ่านตัวโน๊ต และ โทนีก็เป็นคนที่เรียนรู้ไว ทำให้เขาสามารถเล่นเพลงง่ายๆ ได้มากขึ้น ลินดาเป็นครูที่ดี ทั้งคู่ต่างมีความสุขและสนุกสนานในการเรียนและเล่นเปียโนไปด้วยกัน