แคร์คนที่ควรแคร์

คนที่แคร์เรา จะนึกถึงเรา..เขาจะมีเราอยู่ในใจเสมอ
คนที่มีใจและอยากพบหน้าเรา..ต่อให้ต้องข้ามเขานับสิบลูกก็จะดั้นด้นไปหา
แม้อยู่ไกลข้ามขอบฟ้าก็อยากคุย...อยากรู้ความเป็นไปในชีวิตเรา
คนที่มีเราอยู่ในใจ....จะไม่มีทางทำให้เรารู้สึกโดดเดี่ยว เดี่ยวดาย
หนึ่งข้อความที่ส่งไป...ก็จะรู้ได้ว่า ใครแคร์ ใครไม่แคร์
คนที่แคร์ จะรีบตอบกลับทันที...หากไม่สะดวกก็จะส่งสติกเกอร์
หรือไม่ก็รีบติดต่อกลับ เมื่อมีเวลา....คนที่ไม่แคร์ เมื่อเห็นข้อความก็แค่อ่าน
อ่านแล้วก็ลืม จากวันเป็นสัปดาห์ เป็นเดือน.....ในที่สุด ก็ลืมที่จะตอบ ลืมไปว่ายังมีเราอยู่ตรงนี้
เพราะเราไม่ได้สำคัญกับเขา...แล้วคนที่เกลียดชัง จะนานกี่วัน กี่เดือน
ก็ไม่มีทางเปิดอ่านข้อความ....ดังนั้น เราควรหัดเรียนรู้ที่จะถอย #สักก้าว
เพราะเราไม่จำเป็นต้องชนะใจใครทุกคน...เราไม่จำเป็นต้องชนะทุกเรื่อง
โลกนี้มีทั้งคนรัก คนเกลียด...คนชอบ คนไม่ชอบเรา เป็นเรื่องธรรมดา
เราไม่สามารถบังคับให้ทุกคน....ให้คิดแบบเดียวกันกับเราได้หรอก