Aerotrain: รถไฟความเร็วสูงที่เกือบจะปฏิวัติการขนส่ง

24 ธันวาคม 2563 (13:16) แปลโดย รักและคิดถึงเหมือนเดิม

รถไฟที่เร็วที่สุดบางขบวนในปัจจุบันมีความเร็วสูงสุดเกิน 200 ไมล์ต่อชั่วโมง ยกเว้นแม็กเลฟเซี่ยงไฮ้ทั้งหมดเป็นระบบล้อบนรางแบบธรรมดาซึ่งเป็นเรื่องที่น่าทึ่งเนื่องจากแรงเสียดทานจากการหมุนเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดในการเดินทางด้วยความเร็วสูง แต่ถ้าคุณต้องการดูว่าอนาคตจะมีอะไรบ้างสำหรับนักเดินทางด้วยรถไฟเพียงแค่ดูที่บันทึกความเร็วโลกจากผู้ถือสถิติความเร็วสูงสุดสิบอันดับแรกแปดเป็นรถไฟ Maglev ความเร็วสูงสุดที่ทำได้โดยรถไฟใด ๆ คือ 375 ไมล์ต่อชั่วโมง (603 กิโลเมตรต่อชั่วโมง) ที่น่าตกใจโดยรถไฟ Maglev ของญี่ปุ่นที่อยู่ระหว่างการพัฒนา ความสามารถของรถไฟ maglev ในการขจัดแรงเสียดทานในการหมุนคือสิ่งที่ทำให้พวกเขามีความเร็วที่เหนือกว่า ครึ่งศตวรรษที่แล้วเมื่องานวิจัยเกี่ยวกับรถไฟ Maglev เพิ่งเริ่มต้น

วิศวกรคือ Jean Bertin ในขณะที่ทำงานเพื่อป้องกันเสียงเครื่องยนต์ของเครื่องบิน Louis Duthion หนึ่งในผู้ทำงานร่วมกันของ Bertin ได้ค้นพบว่าเมื่อเครื่องบินบินเข้าใกล้พื้นมากเกินไปอากาศที่อยู่ข้างใต้ยานจะถูกบีบอัดทำให้เกิดแรงยกที่เพิ่มขึ้นและลดแรงลากตามหลักอากาศพลศาสตร์ เอฟเฟกต์นี้เรียกว่า "เอฟเฟกต์พื้น" ปรากฏการณ์นี้เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่นักบิน แต่สำหรับเบอร์ตินและทีมงานของเขาถือเป็นเรื่องใหม่ทั้งหมด

เบอร์ตินตระหนักว่าหากมีการบรรจุอากาศอัดไว้ภายใต้ยานโดยใช้กล่องหุ้มมันก็เป็นไปได้ที่จะผลิตเบาะลมซึ่งยานสามารถร่อนได้โดยมีความต้านทานและกำลังขั้นต่ำ อีกครั้งความคิดนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ในปี 1860 หลุยส์จิราร์ดวิศวกรชาวฝรั่งเศสอีกคนได้จินตนาการถึงรถไฟเบาะลม ความพยายามอื่น ๆ ในทิศทางเดียวกัน แต่ด้วยยานพาหนะประเภทต่างๆถูกสร้างขึ้นโดยชาวอเมริกันชาวญี่ปุ่นและชาวอังกฤษ แต่สิ่งนี้ก็ไม่ทำให้ Bertin ผิดหวัง ในทางตรงกันข้ามมันสนับสนุนให้เขาค้นคว้าเกี่ยวกับยานพาหนะที่มีเอฟเฟกต์ภาคพื้นดินต่อไป

ในปีพ. ศ. 2501 วิศวกรชาวอังกฤษได้สร้างเรือโฮเวอร์คราฟต์เป็นครั้งแรกและในวันที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2502 ได้ประสบความสำเร็จเป็นครั้งแรกในการข้ามช่องแคบอังกฤษ ตลอดทศวรรษที่ 1960 มีการปรับปรุงและความก้าวหน้ามากมายในเทคโนโลยีโฮเวอร์คราฟต์ทำให้ยานใหม่สามารถนำไปใช้ในบริการทางทหารที่หลากหลายเช่นการค้นหาและช่วยเหลือและในการปฏิบัติการเชิงพาณิชย์ บริการเรือข้ามฟากขนาดเล็กข้ามช่องแคบอังกฤษเริ่มตั้งแต่ปี 2505 โดยปี 2511 เรือโฮเวอร์คราฟได้พัฒนาเป็นเรือบรรทุกสินค้าเชิงพาณิชย์ที่มีประโยชน์

Paul Guienne ผู้ช่วยของ Jean Bertin นำเสนอโมเดลAérotrainต้นแบบของเขา

เบอร์ตินโน้มน้าวให้รัฐบาลฝรั่งเศสจัดหาเงินทุนสำหรับการทดสอบอีกแห่งหนึ่งนอกเมืองออร์เลอองซึ่งตั้งอยู่กึ่งกลางระหว่างปารีสและบูร์ช ทางตรงยาว 18 กิโลเมตรยกสูงบนเสาคอนกรีตสูงจากพื้นดิน 5 เมตร หากการทดสอบประสบความสำเร็จคาดว่าจะมีการขยายเส้นทางไปยังปารีส เส้นทางนี้เสร็จสมบูรณ์ในเดือนกันยายน พ.ศ. 2512 อีกหลายปีต่อมาเครื่องบินรุ่นสุดท้ายของ Bertin คือ Aerotrain I80 ได้ทำลายสถิติความเร็วทางบกสำหรับยานพาหนะแบบราง

เบอร์ตินรู้สึกว่าเทคโนโลยีนี้ได้รับการยอมรับอย่างเพียงพอสำหรับการใช้งานเต็มรูปแบบและเริ่มเจรจากับรัฐบาลเพื่อสร้างเครือข่ายรถไฟฟ้ารางเดี่ยวทั่วฝรั่งเศส แต่รัฐบาลไม่มั่นใจและมีความกังวลว่าเครือข่ายรถไฟของรัฐจะได้รับผลกระทบหากโครงการดำเนินต่อไป ในปีพ. ศ. 2517 รัฐถอนการสนับสนุนทางการเงินและยกเลิกโครงการ Aerotrain การสนับสนุนเปลี่ยนไปใช้très grande vitesseหรือ TGV แทนซึ่งเป็นโซลูชันการขนส่งความเร็วสูงอื่น ๆ ของฝรั่งเศส TGV จะกลายเป็นหนึ่งในเครือข่ายรถไฟความเร็วสูงที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในโลกและเป็นหนึ่งในเครือข่ายรถไฟความเร็วสูงที่ก้าวหน้าที่สุดในโลก รถไฟ TGV ยังถือเป็นสถิติโลกสำหรับรถไฟล้อเลื่อนที่เร็วที่สุดถึง 357.2 ไมล์ต่อชั่วโมง (574.8 กม. / ชม.)

Jean Bertin ซึ่งป่วยเป็นมะเร็งอยู่แล้วและทำงานหนักเกินไปหลังจากใช้ความพยายามมาหลายสิบปีเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจ ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2518 บริษัท Bertin Technologies ของเขาดำเนินธุรกิจมาจนถึงทุกวันนี้โดยใช้เทคโนโลยีที่หลากหลายซึ่งครอบคลุมทั้งวิทยาศาสตร์ชีวภาพสิ่งแวดล้อมอวกาศและขนาดใหญ่ ภาควิทยาศาสตร์.

สนามทดสอบที่สร้างขึ้นนอกเมือง Orleans ยังคงยืนอยู่ส่วนใหญ่ยังคงสภาพสมบูรณ์ โครงสร้างเริ่มต้นขึ้นทางเหนือของ Orleans จากชุมชน Saran ไปทางเหนือตาม D2020 ผ่าน Chevilly ถูกขัดจังหวะชั่วครู่โดย A19 ซึ่งเป็นถนนวงแหวนรอบนอกสุดของปารีสผ่าน Artenay และสิ้นสุดลงกลางทุ่งนาอย่างกะทันหัน

สนามทดสอบแห่งแรกใน Gometz-le-Châtelเมือง Essonne ยังปรากฏให้เห็นในชนบทแม้ว่าพื้นที่ส่วนใหญ่จะรกและบางส่วนได้ถูกนำออกไปเมื่อที่ดินได้รับการพัฒนาใหม่