แดนปลอดล ตอน2

ต่อจากตอนที่แล้ว 

ตอนนี้ผมได้มานั่งอยู่บนโรงพักเรียบร้อยแล้ว  ผมถูกแจ้งข้อหาพยายามฆ่า โดยคู่กรณีเป็นคนแจ้งข้อหาเองผมก็เลยงงว่าคู่กรณีนั้นโดนผมฟันไปเต็มๆคอทำไมถึงได้มานั่งให้ปลาทองกับตำรวจได้ ผมได้ขอดูรอยฟันที่ต้นคอของเขามีแค่รอยช้ำ จนผมตกใจว่าเขามีของดีอะไร สอบถามไปสอบถามมาจึงรู้ว่าผมฟันผิดด้าน ด้วยความเมาและความรีบร้อนของผมผมใช้สั่นมีดฟันไปที่ต้นคอเขาเต็มๆจึงทำให้เขาสลบ นึกไปก็ขำตัวเองเหมือนกันนะครับ เวลา 15:00 น ผมถูกส่งไปที่ศาลจังหวัดกำแพงเพชร เพื่อนำตัวส่งฟ้องคดีกับศาล ผมถูกส่งเข้าเรือนจำกลางกำแพงเพชรเพื่อฝากขัง รอศาลตัดสินคดี ใครเคยเข้าเป็นครั้งแรกจะมีความรู้สึกเหมือนผมไหม คือมีอาการวิตกกังวลและความกลัวเป็นที่สุด 3 เดือนแรกที่ถูกฝากขังผมนอนไม่หลับกินไม่ได้ ตรงนั้นเรียกว่าเดือน 6 คือแดนแรกรับของผู้ต้องขังใหม่ทุกคนจะต้องถูกส่งไปที่นั่น ผมรู้สึกกลัวมากเพราะผมไม่รู้จักใครเลยที่นั่น แน่นอนว่าผมจะอยู่จะกินจะนอนอย่างไรที่นั่น แต่ที่รู้ๆที่นั่นคือบ้านเกิดของผมต้องมีสักกลุ่มสักคนที่ผมรู้จักเขาในนั้น รุ่นพี่แดนแรกรับสอนผมว่าต้องอยู่ให้เป็นถ้าอยู่ไม่เป็นชีวิตเราจะสูญเปล่า 3 เดือนแรกผมจึงเรียนรู้ที่จะอยู่ให้เป็น หลังจากนั้นผมก็มีเพื่อนมีกลุ่มของผมเอง เพื่อนฝูงที่อยู่ข้างนอกเขาเข้ามาอยู่ในนี้กันหมดนั่นคือความโชคดีของผม คดีนี้ถูกศาลตัดสินมา 6 ปี 4 เดือน ผมได้รับอภัยโทษ ติดอยู่จริงๆเพียงแค่ 3 ปีกับ 2 เดือน 

#โปรดติดตามตอนที่ 3