เดีย กะ เดีย

  " สวัสดี เดีย 90 จากฉัน เดีย 2023 " 

" เราเดีย 90 เป็นเด็กผู้หญิงใส่แว่นตัวกลมป้อม หรือ ที่ชอบเรียกกันว่า เด็กยางมิชลิน นั้นหล่ะ เราเกิดมาในครอบครัวฐานะกลาง พ่อ และ แม่ เป็น ข้าราชการ มีพี่น้อง 2 คน เราเดียเป็นพี่คนโต มีน้องชายชื่อ ดีน  เราและน้องอายุห่างกัน 2 ปี ด้วยช่วงอายุที่ไม่ต่างกันมากทำให้เราสองคนพี่น้องสนิทกันมาก แต่ถึงเราสองคนพี่น้องจะสนิทกันมากยังไงก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ ทะเลาะกันมากมาย หรือ รุนแรง อะไร อย่างเช่นเวลาเล่นกันแล้วเกิดทะเลาะกันขึ้นมา อีกคนหลบอยู่ในห้องน้ำ คนข้างนอกก็แค่ถีบประตูห้องให้พังเพื่อให้คนที่อยู่ข้างในออกมาแค่นั้นเอง แต่ก็นั้นหล่ะหลังจากพังประตูห้องน้ำเสร็จเราก็หยุดทะเลาะกันเพื่อมาช่วยกันซ่อมประตูห้องน้ำก่อนที่ พ่อกับแม่ จะกลับมา เห็นไหมบอกแล้วว่าเรา สองคนพี่น้องนะรักกันดี "

" ความแตกต่างระหว่างเราสองพี่น้อง ก็ไม่มีอะไรแตกต่างกันมากหรอกก็เหมือนพี่น้องบ้านอื่นๆนั้นหล่ะ "

" เราเดีย เป็นเด็ก ไม่ค่อยเรียบร้อย ค่อนข้างซุ่มซ่าม ไม่ค่อยคุย ทำอะไรไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร ไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน หรือ เรื่องเรียน อย่างงานบ้านพอทำเสร็จแล้ว แม่จะต้องตามมาทำใหม่อีกรอบถาม  เรื่องเรียนตอนประถมก็มี ติด 0 บ้างเป็นบ้างวิชา โดยเฉพาะ วิชาคณิตศาสตร์ จะต้องแก้เกือบทุกปิดเทอม ( อาจจะเป็นเพราะตอนแรก เรา มองตัวหนังสือไม่ชัด เขียนตัวหนังสือไม่รู้เรื่อง ตอนแรก เรา ก็ไม่เข้าใจว่า เรา เป็นอะไร คุณครู ที่สอนสังเกตุเห็นในสิ่งที่ เรา เป็นเลยรู้ว่า เรา สายตาสั้น + ยาว + เอียง เป็นซะทุกอย่างครบเลยที่เดียว ) พอปิดเทอม เราเดีย ก็ต้องแต่งชุดนักเรียนไปสอบแก้ 0 เกือบจะทุกเทอม ถามว่าเราอายไหม 55 ตอบได้อย่างมั่นใจเลยว่า อายมากกกก แต่อยากสอบผ่านอะนะก็ต้องไปจริงไหม "

" ส่วนน้องชายเรา ดีน ก็แค่เป็น เด็กเรียนดี เรียนเก่ง กีฬาเด่น บุคลิกดี เข้าสังคมเก่ง เรียกง่ายๆว่า เรียนดี กีฬาเด่น เน้นคุณธรรม 555 เป็นหัวหน้าห้องทุกปี แถมได้เป็น ประธานนักเรียนอีก เรียกว่าเป็นคนครบสตูรในทุกๆด้านอะนะ เห็นไหมก็อย่างที่บอกว่า เราสองคนพี่น้อง ไม่ค่อยแตกต่างกันมากเท่าไหรนักหรอก "

" ที่เล่ามาเราไม่ได้ อิจฉา อะไรน้องนะ แค่จะชื่นชมน้องตัวเองว่าเก่งเท่านั้นเอง เราจะอิจฉาน้องได้ยังไง ในเมื่อ เรา เกิดก่อนน้อง แค่คิดว่า เกิดก็เกิดก่อน ทำไม่ ทำไม ไม่หยิบ ส่วนดี ส่วนเก่ง มาบ้าง ทำไม เรา ถึงได้ทิ้งส่วนดีๆ ไว้ให้ น้อง ทั้งหมด ก็แค่นั้น ( อืม...แต่คิดไปคิดมาตอนอยู่ในท้องแม่ เรา ก็ว่า เรา หยิบมาแล้วนะ สงสัยจะหยิบผิดส่วนมาหล่ะ เรา ว่า 55 ) "

" เกริ่นมาตั้งเยอะแล้วยังไม่ได้เข้าเรื่องที่ตั้งใจจะเล่า และ บอกกับตัวเองเลย เข้าเรื่องซะทีนะ เดีย 2023 "

" แม้ตอนประถม เราเดีย จะเรียนไม่เก่ง มีติด 0 บ้าง แต่ เดีย ก็เรียนจบ ป.6 และ ได้เข้าเรียนมัธยมต้น พร้อมกับเพื่อนสนิทที่เรียนจบประถม มาด้วยกัน เราสองคนเรียนด้วยกัน ห้องเดียวกัน นั่งเรียนด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน ทำกิจกรรมทุกๆอย่างด้วยกัน มาตลอด ตั้งแต่ ประถม จนเข้า มัธยม เราสองคนก็ยังทำทุกอย่างด้วยกันเหมือนเดิม เหมือนที่ผ่านมา "

" แต่มีสิ่งหนึ่งในตัว เราเดีย ที่ไม่เหมือนเดิม คือ เรา เริ่มไม่ชอบใจเวลามีคนอื่นเข้ามาใกล้เพื่อนสนิท เริ่มหวง เริ่มห่วง เพื่อนสนิท เรา มากกว่าขึ้นเวลามีคนมาคุยด้วย เรา เริ่มสับสน เริ่มไม่เข้าใจในตัวเองว่า ตัวเรา เป็นอะไรทำไม ถึงหวง ถึงห่วง เพื่อนสนิท ในรูปแบบที่ต่างออกไป ไม่เหมือนเดิม เรา เริ่มไม่เข้าใจว่าความ รู้สึก แบบนี้มันคืออะไรกันแน่ และ ทำไม ตัวเรา ถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้กับ เพื่อนสนิทที่เป็น ' ผู้หญิง ' ใช่ เราเริ่มรู้สึกว่า เราชอบ   ' ผู้หญิง ' มันเป็นความรู้สึกที่สับสน ไม่เข้าใจ บอกไม่ถูก ไม่รู้จะอธิบายกับตัวเองยังไง ไม่รู้ว่าจะต้องไปปรึกษาใคร จะเล่าให้ใครฟังดี ในความรู้สึกแบบนี้ ในยุคนััน ยุค 90 เป็นอะไรที่สับสนมากๆ ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่ยอมรับตัวเอง ไม่ชอบตัวเองในสิ่งที่เป็น มองตัวเองว่า เรา มันคือตัวแปลกประหลาด ยอมรับตัวเองในสิ่งที่เป็นไม่ได้ ตอนนั้นสิ่งที่ เรา เลือกทำคือ เรา เริ่มตีตัวออกห่างจากเพื่อนสนิท ในทุกๆด้าน ไม่นั่งเรียนด้วยกัน ไม่ไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ทำกิจกรรมด้วยกัน เพราะ เรา กลัวในสิ่งที่ตัว เรา เป็น กลัวว่าถ้า เพื่อนสนิท รู้เขาจะกลัวในสิ่งที่เราเป็น และ ยอมรับตัวตนในสิ่งที่เราเป็นไม่ได้ "

" เราเดีย เริ่มหาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ ในยุค 90  อินเตอร์เน็ต ยังไม่มีให้ใช้เยอะแบบสมัยนี้ อินเตอร์เน็ต ยังไม่เป็นที่รู้จักกันมากเท่าไหร่ ( คอมพิวเตอร์ ยังเป็นแบบจอทีวีหลังเต่า ใช้แผ่นดิสก์แบบแผ่นสีดำในการเก็บข้อมูลอยู่เลย ถ้าใครอยู่ ยุค 90 ยุคเดียวกันจะเข้าใจนะว่าเป็นแบบไหน ) หาหนังสือเกี่ยวกับ สุขศึกษามาอ่าน มาทำความเข้าใจ แต่ก็ไม่ได้มีให้เรียนรู้ และ เข้าใจมากเท่าไหร่นัก ในสิ่งที่ เรา เป็น เรา กับ เพื่อนสนิท เลยห่างกันนับตั้งแต่นั้นจนเรียนจบมัธยมต้นต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันไป เรา เรียนต่อที่เดิม ส่วนเพื่อนสนิท เรา ไปเรียนต่อที่อื่น "

" เราเดีย เรียนต่อที่เดิม เลือกเรียนการตลาด เพราะเป็นสิ่งที่ชอบและสนใจ และ จากการที่ เรา เลือกเรียนการตลาด ทำให้ เรา ได้เจอกับ อาจารย์สอนการตลาด ตอนแรก เรา แค่ชอบ บุคลิกอาจารย์ที่ดูใจดี ดูมั่นใจ ดูเป็นกันเอง การแต่งตัวดูดี ด้วยบุคลิกที่อาจารย์เป็นทำให้  อาจารย์เป็นที่รักของรุ่นพี่หลายๆคน นอกเวลาสอนจะมีความเป็นกันเอง ให้คำปรึกษาได้ในหลายๆเรื่อง แต่ในเวลาเรียน เวลาสอน จะเป็นคนจริงจังและตั้งใจสอมมากๆ ทำให้ เรา รู้สึกดี และ รู้สึกชอบอาจารย์ไปโดยไม่รู้ตัว รู้แค่ว่าสายตา เรา ไม่เคยละไปจากอาจารย์ ไม่ว่าอาจารย์จะไปไหน จะทำอะไร เรา จะรู้ตลอด หลังจากที่เรียนด้วยกันมาได้สักระยะ เรา และ อาจารย์ เริ่มคุยกันมากขึ้น เริ่มจากเรื่องเรียน ไปเรื่องส่วนตัว จนถึงเรื่องไร้สาระต่างๆ เรา คุยกันมาเรื่อยๆ คุยกันมาตลอดจนทำให้ความรู้สึกที่มีให้ อาจารย์ เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่รู้ตัว "

" เราเดีย เริ่มรอกลับบ้านพร้อม อาจารย์ หลังเลิกเรียน เริ่มโทรคุยกันหลังกลับถึงบ้าน โทรตู้สาธารณะหยอดเหรียญบ้าง โทรแบบมือถือตั้งโต๊ะนาทีละ 3 บาทบ้างเวลาที่ตู้หยอดเหรียญไม่ว่าง หรือ มีคนรอโทรเยอะ มีส่งข้อความหาผ่าน เพจเจอร์ บางในบ้างครั้ง เรา และ อาจารย์ ทำแบบนี้มาเรื่อยๆ มาตลอดจนใกล้จะเรียนจบ เราเดีย ที่กำลังจะจบการศึกษา จึงตัดสินใจบอกความรู้สึกของตัวเองให้กับ อาจารย์ ได้รับรู้ในวันจบการศึกษาว่า 'เดียรักอาจารย์นะ ' เพราะ เดีย มั่นใจว่า อาจารย์ ต้องมีความรู้สึกเดียวกันกับ เดีย แน่นอน และ ก็เป็นเหมือนกันที่ เดีย คิดไว้เพราะ อาจารย์ ก็บอกว่า ' อาจารย์ก็มีความรู้สึกเดียวกันกับ เดีย นะ ' แต่ อาจารย์ ไม่ขอรับความรู้สึกนี้ของ เดีย ไว้นะเพราะในอนาคต เดีย จะเติบโตขึ้น จะพบเจอคนมากขึ้น เรียนจบมีงานทำ มีสังคมใหม่มากขึ้น และ จะเจอคนที่รัก เดีย ในเวลาที่เหมาะสม ที่ถูก ที่ควร ในตอนแรก เดีย ไม่เข้าใจยังยื่นยันว่า จะรักอาจารย์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะผ่านไปยังไง แต่ อาจารย์ ก็ยังยืนยันคำพูดเดิมว่า ไม่ขอรับความรู้สึกนี้ไว้  เราเดีย ในตอนนั้นเสียใจมาก เพราะมันเป็นครั้งแรกที่ เดีย มั่นใจในความรู้สึกของตัวเอง ว่ามันเป็น ความรัก ไม่สับสน ไม่งงในสิ่งที่ตัวเองเป็น มั่นใจในตัวเองว่าชอบอะไร ชอบแบบไหน สิ่งที่ตัวเองเป็นมันคืออะไร ไม่ได้มีความสับสน ความกลัว กับสิ่งที่รู้สึก เหมือนที่เกิดกับเพื่อนสนิทในตอนนั้นเลยแม้แต่น้อย "

" นับตั้งแต่วันนั้นจบถึงวันนี้ ระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้ เราเดีย โตขึ้น พบเจอคนมากขึ้น มีสังคมมากขึ้น เหมือนที่ อาจารย์บอก ทำให้ เดีย เข้าใจในความหมายที่ อาจารย์ พยายามจะบอกในตอนนั้นว่า      ' ความรักที่ดี คือ ความรัก ที่ไม่จำเป็นต้องครอบครอง ไม่จำเป็นว่าต้องจบที่คนสองคนได้คบกัน  แค่ได้รักกัน มีความรู้สึกดีๆให้กัน มีความหวังดีให้กัน แค่นั้นก็พอแล้วทำหรับบางคู่ บางเวลา ' และ ความรักในครั้งในก็ยังอยู่ในใจของ เดีย เสมอมา นึกถึงขึ้นมาทีไร ก็มีความสุข มีแต่รอยยิ้ม เพราะมันคือ ความรักที่บริสุทธิ์ "

" ในตอนนี้ เดีย รู้แล้วว่า ความรักที่ดีมันเป็นยังไง ตอนนี้ เดีย อยากจะบอกกับอาจารย์ว่า เวลานี้ เดีย กำลังจะมีความรักอีกครั้งแล้วนะ และ เดีย มั่นใจว่าความรักในครั้งนี้ เดีย จะไม่ผิดหวัง จะไม่เสียใจ จะไม่ถูกปฎิเสธ เหมือนที่ผ่านมา เป็นความรักที่  ไม่กลัวสายตาใครต่อใครที่มองมา ไม่สับสน ไม่งงงวย เป็นความรักที่มั่นใจมากๆ เพราะความรักครั้งนี้ ' เดีย มีไว้ให้กับตัว เดียเอง '

" เดีย นายควรบอกรักตัวเอง และ รักตัวเองให้มากๆนะ รักในสิ่งที่ตัวเองเป็น รักตัวตนของตัวเองให้มากๆ เพราะสิ่งที่นายเป็นมันไม่ใช่สิ่งที่ผิด มันคืนตัวตนของนาย ยอมรับตัวตนที่เป็นตัวของนายนะและ เรามีอะไรจะบอกนายหล่ะเดีย เรารักนายนะเดีย 90 จากเราเดีย 2023 💝 "

" และใช่สิ่งที่ เราเดีย 90 เคยสับสน ไม่เข้าใจตัวเอง ไม่รู้ในสิ่งที่ตัวเองเป็น ว่ามันคืออะไร ตอนนี้ เราเดีย 2023 รู้แล้วนะว่าความรู้สึกที่เป็น ความสับสนที่มี มันคืออะไร และใช้ ' เราเดียนายเป็นทอม '

                            LOMA 🐬🐬