ใจสลาย ไร้ความหวัง บทที่3ความสุข ความทุกข์ ความจริง

เป็นปกติของคืนวันเสาร์ที่หอพักของแก้ว ที่มีเสียงเพลงครึ้กครื้น แทบทุกห้องมีการพบปะสร้างสรรค์ของเจ้าของห้องกับเพื่อนๆในที่ทำงาน มันคือความสุขในวันสุดสัปห์ดาของคนทำงานโรงงาน แก้วก็เช่นกันวันเสาร์นอกจากจะเป็นวันสิ้นสุดการทำงานของสัปห์ดาแล้วมันยังเป็นวันที่ศักดิ์จะมาหาเธอตามที่ได้โทรศัทพ์คุยกัน

เธอเตรียมกับข้าวเยอะกว่าปกติไว้รอเขา เตรียมเสื้อ กางเกงที่เขาพอจะสวมได้ไว้ให้ศักดิ์เปลี่ยน เกือบห้าทุ่มแสงไฟจากหน้ารถมาจอดหน้าห้อง แก้วออกไปดูที่จอดรถให้ศักดิ์

"ทำไมเพิ่งมา งานเยอะเหรอ โทรหาก็ไม่รับสาย"แก้วถามเมื่อศักดิ์เปิดประตูเดินออกจากรถมากอดคอแก้วเดินเข้าห้องด้วยกัน
"อยากมาหาแก้วมากๆแต่งานเยอะ ต้องก่อสร้างช่วยช่างจึงไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง"ศักดิ์พูดพร้อมกับดึงแก้วนั่งลงที่โชฟาด้วยกัน
"เรากินข้าวกันเถอะ แก้วหิวจะแย่แล้ว"แก้วลุกขึ้นยืนเดินไปที่โต๊ะญี่ปุนที่มีฝาชีคอบกับข้าวไว้
"แก้วที่หลังกินข้าวก่อนผมเลยนะและวันนี้ผมก็กินมาจากที่ทำงานแล้ว อิ่ม"ศักดิ์พูดจบก็ล้มตัวนอนเล่นโทรศัพท์ แก้วจึงตักข้าวกินคนเดียว กับข้าวที่เยอะเป็นพิเศษ กินไม่หมดก็นำเข้าตู้เย็นไว้กินมื้อต่อไป "ศักดิ์ค่ะ ตอนนี้คุณก่อสร้างอะไร อยู่ส่วนไหนของกรุงเทพ"แก้วเดินมานั่งที่พื้นข้างๆโซฟาที่ศักดิ์นอน"สร้างบ้านสองชั้นที่ประทุมธานีครับเจ้านาย" ศักดิ์ตอบพร้อมกับเลื่อนศรีษะมาใกล้แก้ว แก้วจึงโน้มเอียงหน้าชิดกับหน้าศักดิ์ ความเป็นกันเองไว้เนื้อเชื้อใจก่อตัวขึ้นกับเขาสองคน
"ผมนอนดีกว่า"ศักดิ์ลุกนั่ง
"คุณไม่อาบน้ำเหรอศักดิ์"
"ผมอาบมาแล้ว เชิญครับคุณแก้ว อาบน้ำ"ศักดิ์จ้องตาและชี้มือไปที่ห้องน้ำ
แก้วสมหวังที่ได้ศักดิ์มาเป็นคู่ครอง ทำให้ปมด้อยของคนที่พ่อไม่ต้องการ คนที่เกิดมาจากครอบครัวแตกแยกได้รับความสมบูรณ์เหมือนคนอื่นทั่วไป

แก้วออกมาจากห้องเดินมาที่นอนแต่ไม่เห็นศักดิ์ เธอจึงเปิดประตูไปดูที่หน้าห้องจึงพบว่าศักดิ์เดินคุยโทรศัพท์และกดวางสายเดินมาหาแก้ว"ลูกน้องถามว่าจะเข้าบริษัทไหมเขาจะปิดประตู"ศักดิ์บอกเหตุผลถึงการคุยและเดินเข้าห้องน้ำ แก้วจึงปิดประตูเข้าที่นอน
ศักดิ์ออกจากห้องน้ำ ก่อนเข้านอนเขาเปลี่ยนกางเกงขาสั้นที่แก้วเตรียมไว้ให้

รุ่งเช้าศักดิ์ตื่นอาบน้ำแต่งตัวแต่เช้า"ศักดิ์จะรีบไปไหนวันอาทิตย์วันหยุดนี่น่า"แก้วถามทั้งๆที่ยังขดตัวใต้ผ้าห่ม"ลูกน้องโทรตามเขาบอกว่าเจ้าของบ้านจะเข้ามาดูบ้านผมต้องไปรับหน้า เอาไว้วันเสาร์หน้าผมมาใหม่นะคนดี" ศักดิ์บอกแก้วพร้อมกับการเร่งรีบหยิบกุณแจและของอื่นๆบนโต๊ะและขับรถออกไป

แก้วล็อคประตูและนอนหลับต่อและสะดุ้งตื่นเมื่อเสียงโทรศัพท์ดังและทันทีที่แก้วรับสายเสียงคนที่โทรมาก็ดัง"ฮัลโล พี่แก้วพี่เป็นอะไรกับพี่ศักดิ์ค่ะ"
"พี่เป็นคู่หมั้นของพี่ศักดิ์ แล้วน้องเป็นใครทำไมรู้จักชื่อพี่กับพี่ศักดิ์"แก้วสงสัย
"ทำไมพี่ศักดิ์ทำกับหนูแบบนี้ หนูเป็นเมียพี่ศักดิ์"เสียงรำพึงรำพันที่ปลายสายยังไม่หยุด"เวลาไม่มีเงินก็ให้หนูเอาบัตรATMไปกู้เงินมาให้หนูต้องกินข้าวกับน้ำพริก ต้องเดินไปทำงานเพื่อประหยัดค่ารถ ทำไมพี่ศักดิ์ทำกับหนูแบบนี้ หนูเคยจะฆ่าตัวตายพี่ศักดิ์ก็พาหนูไปหาหมอล้างท้อง "เสียงตามสายหยุดพร่ำหยุดสะอื้น แก้วจึงพูดบ้าง"พี่ก็ไม่รู้ว่าเขาทำกับน้องได้ยังไง แต่พี่ผิดอะไรจึงมารับรู้เรื่องของน้อง"

แก้วกำลังจะแต่งงานกับคนในหมู่บ้านที่ไม่เคยมีลูกมีเมียแต่นี้อะไร
"หนูรู้เรื่องของพี่หลายวันแล้ว พี่เป็นคนที่พ่อแม่เขาหาให้ ไม่รู้แหละต่อให้พี่แต่งงานกันหนูก็ไม่เลิกกัน และขอให้พี่ศักดิ์มาหาหนูเสาร์เว้นเสาร์ก็ได้"
"มันเป็นเรื่องจริงเหรอ"แก้วถามด้วยความอยากรู้
"หนูมีตัวตน หนูชื่อแอน คนในที่ทำงานของพี่ศักดิ์รู้จักหนูทุกคน น้องชายพี่ศักดิ์ก็รู้จักหนู" แม้ผู้หญิงที่อ้างตัวว่าเป็นภรรยาของศักดิ์วางสายแล้ว แต่ก็ทิ้งความสงสัยอยากรู้ให้แก้ว ถ้าเป็นเรื่องจริงแก้วจะทำยังไง

แก้วได้โทรศัพท์ปรึกษาเพื่อนและได้คำแนะนำที่ต่างออกไป 

"ทั้งๆที่ยังไม่แต่งงานกัน แก้วก็ต้องยอมรับให้สามมีไปหาผู้หญิงอีกคนได้เสาร์เว้นเสาร์งั้นเหรอ"หรือ
"แล้วถ้าวันเสาร์ใดเขาไม่มาหาแก้ว แก้วจะรับความจริงได้ไหมว่าเขาอยู่กับอีกคน"

"หลับหูหลับตาเอาๆผู้ชายคนนี้เถอะเพราะเป็นคนบ้านเดียวกันพ่อแม่เขายอมรับเราอยู่แล้ว"

เป็นวันหยุดที่สร้างความทุกข์ใจให้แก้วมาก

ทั้งๆที่เมื่อคืนแก้วมีความสุขมาก ความสุข ความทุกข์มันไม่ไกลกันเลย 

มีต่อ