ใจสลาย ไร้ความหวัง บทที่2คนรักกัน

ยามเย็นของวันนี้ก็เช่นทุกวัน ดวงอาทิตย์ลาขอบฟ้าไปแล้วแต่ก็ยังเหลือประกายแสงสีทองเลือนรางส่องบนท้องฟ้า ฟ้าที่ค่อยๆเปลี่ยนและปกคลุมด้วยความสลัวตามกาลเวลา อีกไม่นานท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับในความมืดมิดของช่วงเวลากลางคืน ดาวดวงน้อยช่างโดดเด่นเหลือเกิน 

ที่หน้าบ้านแก้วเตรียมข้าวของกองไว้เพื่อจะนำไปกรุงเทพเสร็จแล้วจึงตักข้าวไปกินกับแม่ที่กระท่อมพ่อ

มื้อเย็นที่เธอคิดในใจว่าศักดิ์จะมากินด้วยแต่ก็ไร้วี่แวว
"ไอ้ศักดิ์ไม่มากินข้าวด้วยเหรอ"แม่เอยขึ้นในขณะที่ยกจานข้าวขึ้นรองน้ำแกงจากช้อนที่กำลังตัก"คงกินที่บ้านเขาละมั้ง เย็นนี้ก็จะกลับกรุงเทพแล้ว"แก้วตอบแม่
"ไปทำงานก็เก็บเงิน รู้จักใช้จ่ายอย่าฟุ่มเฟื้อ"แม่เริ่มบอกสอนแก้ว

"แม่ หนูรู้แล้ว ชีวิตหนูเคยฟุ่มเฟื้อไหม"แก้วตอบแม่ด้วยความรำคาญ
"กูก็อยากให้มึงได้ดีไม่ต้องลำบาก"แม่บอกแล้วก็ลุกไปกินน้ำ เก็บจานข้าวไว้ที่ล้างจาน แก้วเองก็อิ่มเก็บสำรับกับข้าวแล้วไปอาบน้ำแต่งตัว เธอเลือกสวมเสื้อสีเชิ้ตสีฟ้าอ่อนกับกางเกงสีดำขาสามส่วน ปล่อยผมยาวประบ่าที่เพิ่งสระให้แห้งตามธรรมชาติ
"แก้ว ไอ้ศักดิ์มาแล้ว"แม่ร้องบอกแก้วเมื่อเห็นรถของศักดิ์มาจอดที่หน้าบ้าน "แม่ครับของที่วางอยู่นี้แก้วจะเอาไปกรุงเทพใช่ไหม"ศักดิ์ถามแม่โดยที่ยังไม่ฟังคำตอบก็ยกกระสอบข้าวขึ้นรถและกล่องอีกใบ ขณะเดียวกันแก้วก็ออกจากห้องเดินมาหาศักดิ์เขายกของเสร็จพอดี

"กินข้าวไหม"แก้วถามศักดิ์
"กินแล้ว เราไปเลยนะจะได้ไม่ถึงดึกนัก"แก้วเดินไปหาแม่กับพ่อที่กระท่อมศักดิ์ก็เดินตาม"แม่ พ่อหนูไปแล้วนะ"แก้วกับศักดิ์ยกมือไหว้พ่อกับแม่แล้วเดินมาขึ้นรถขับไปตามทางมุ่งสู่กรุงเทพและถึงในเวลาตีหนึ่ง
รถจอดหน้าห้องเรียบร้อย"ข้าวของไว้บนรถก่อนตอนเช้าจึงยกลง"ศักดิ์พึมพำในขณะที่แก้วไขกุณแจและเข้าห้อง ศักดิ์ก็ล้มตัวนอนที่โซฟาและหลับด้วยความเหนื่อย ส่วนแก้วเก็บของที่นำเข้าห้องให้เป็นที่เป็นทางแล้วจึงอาบน้ำและปิดไฟเข้านอน ที่นอนของตัวเองกระทั้งหลับและรู้สึกตัวตื่นเมื่อศักดิ์มานอนข้างๆ"อุ้ย ศักดิ์มานอนนี้ทำไม ไปนอนที่โซฟาเลยนะ"ศักดิ์กอดเธอไว้ในอ้อมกอดและยังพยายามจะใช้ขาข้างหนึ่งทับตัวเธอ และเธอก็พูดเตือนสติศักดิ์อีกครั้ง

"ศักดิ์เรายังไม่ได้แต่งงานกันนะ ปล่อยแก้ว"เธอผลักตัวศักดิ์ในขณะที่ศักดิ์ก็พยายามจะให้ได้ในสิ่งที่หวัง"แก้วเรายังไม่แต่งงานกันก็จริงแต่เราหมั้นกันแล้ว เรารักกัน คนรักกัน อีกไม่นานเราก็แต่งงานกัน ฉันรักเธอมากนะแก้ว ฉันอยากมีครอบครัวกับเธอ แม้ฉันจะไม่เคยจีบเธอ " ศักดิ์ความในใจที่มีต่อแก้ว ทำให้แก้วผู้หญิงที่ต้องการความรักมาตลอด ดีใจที่ชีวิตได้พบกับคนที่รักเธอ

ต่อไปนี้ทุกวันของเธอก็จะมีคนเคียงข้าง

รุ่งเช้าศักดิ์ยกข้าวของลงจากรถแล้วรีบกลับเข้าบริษัทก่อสร้างที่เขารับงานไว้และไม่ได้มาหาแก้วเกือบสองอาทิตย์ แก้วคิดถึงศักดิ์มากจึงโทรศัพท์ไปหาและให้บอกให้ศักดิ์มาหาแก้วทุกวันหยุดเพื่อศึกษานิสัยใจคอ ทำความสนิทสนมกัน ก่อนที่จะถึงวันแต่งงานของเรา

มีต่อ