ผมแดงกับรองเท้าชมพู เรื่องจริงของสาวที่รอดตายจากหุบเขา เพราะความบังเอิญเสี้ยววินาที

วันนี้ผมมีเรื่องราวสุดพีคที่ทั้งลุ้น ทั้งซึ้ง และทั้งเหลือเชื่อมาเล่าให้ฟังครับ เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในรัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกา เมื่อการปีนเขาที่ควรจะเป็นแค่ทริปสนุก ๆ กลับกลายเป็นฝันร้ายที่เปลี่ยนชีวิตคนคนหนึ่งไปตลอดกาล

เรื่องนี้เกิดขึ้นในเดือนมีนาคม ปี 2014 “เซย์เลอร์ กิลเลียมส์” สาววัย 22 ปี ออกเดินทางไปปีนเขากับเพื่อนชายชื่อ “เบรนเดน เวกา” ในหุบเขาแถบซานตาบาร์บารา รัฐแคลิฟอร์เนีย

แต่แล้ว...พวกเขาก็ “หลงทาง” และขณะที่แสงอาทิตย์เริ่มลาลับ เซย์เลอร์พลาดท่ากระโดดจากโขดหิน จน “ขาซ้ายหัก” โทรศัพท์แบตหมด ไฟฉายไม่มี สถานการณ์เลวร้ายลงเรื่อย ๆ

เบรนเดนพยายามแบกเซย์เลอร์ลงจากเขา แต่กลับ “ล้มลงอย่างแรง” ทำให้ “แว่นตาแตก ข้อศอกหัก” และซ้ำร้ายยังทำให้ “ข้อเท้าของเซย์เลอร์หักเพิ่มอีก”

เมื่อเซย์เลอร์ขยับเขยื้อนไม่ได้ เบรนเดนจึง “ไม่มีทางเลือก” ต้องทิ้งเธอไว้ในความมืดเพื่อออกไปขอความช่วยเหลือ และนั่นคือ “ครั้งสุดท้าย” ที่เซย์เลอร์ได้เห็นเพื่อนของเธอ

กว่า 24 ชั่วโมง เธอต้องนอนอยู่ตามลำพังท่ามกลางป่าเปลี่ยว เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือตลอดคืน ทำให้เสียงเธอแหบพร่า ร่างกายอ่อนแรงแทบหมดสติ นอนจมอยู่กับดินโคลน มีแมลงวันตอม และ “ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อม”

แต่แล้ว...โชคชะตาก็เล่นบทหักมุม

สามนักเดินป่า “นิโคล โจ และปีเตอร์” เดินผ่านบริเวณนั้นโดยบังเอิญ นิโคลสังเกตเห็นบางสิ่งผิดปกติ...

“แสงวาบสีแดง” โผล่พ้นออกมาจากก้อนหิน

เธอวิ่งเข้าไปดู และพบว่าเป็น “ผมสีแดงเพลิงของเซย์เลอร์” หญิงสาวนอนบาดเจ็บสาหัสแต่ยังมีชีวิตอยู่ ราวกับฟ้าประทานโอกาสครั้งสุดท้ายให้เธอ

โจรีบโทรเรียก 911 ทันที ซึ่งเป็นความโชคดีสุด ๆ เพราะปีเตอร์เคยแย้งว่าจะ “ไม่เอาโทรศัพท์มาด้วย” เพื่อจะได้ดื่มด่ำกับธรรมชาติอย่างเต็มที่

เมื่อเฮลิคอปเตอร์กู้ภัยมาถึง แต่ไม่สามารถหาจุดลงจอดที่แม่นยำได้ นิโคลจึง “โบกรองเท้า Adidas สีชมพูสุดเจิดจ้า” ราวกับเป็น “สัญญาณนำทาง” ให้เจ้าหน้าที่มองเห็นจากด้านบน

เซย์เลอร์ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างปลอดภัย แต่ข่าวร้ายก็ตามมาทันที...

“เบรนเดนเสียชีวิตจากการตกเขา” ขณะพยายามออกไปขอความช่วยเหลือ

อุบัติเหตุครั้งนั้น “พลิกชีวิตของเซย์เลอร์” อย่างไม่ทันตั้งตัว เธอต้องเข้ารับการผ่าตัดถึง “5 ครั้ง” แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยให้บาดแผลทางใจมาหยุดยั้ง

เธอกลับไปเรียนต่อ และเริ่มสนใจ “การบำบัดแบบองค์รวม” ขณะเดียวกัน “พ่อของเธอ” ตัดสินใจลาออกจากอาชีพ “ทหารเรือที่ทำมานาน 14 ปี” เพื่อใช้เวลาร่วมกับลูกสาวให้มากขึ้น

เพราะเขาตระหนักดีว่า...

“ชีวิตสามารถพลิกผันได้ในชั่วพริบตา”

ความบังเอิญของเรื่องนี้ยังชวนให้ทึ่งยิ่งขึ้น เมื่อโจกลับไปดูภาพถ่ายวันนั้น ก็พบว่ามี “ภาพติดเซย์เลอร์ที่บาดเจ็บซ่อนอยู่ในพื้นหลัง” แสดงให้เห็นว่า “พวกเขาเคยเดินผ่านจุดนั้นไปอย่างเฉียดฉิวโดยไม่รู้ตัว”

ส่วนเซย์เลอร์ กิลเลียมส์ กลับไปปีนเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอมั่นใจว่าจะ “อยู่ในเส้นทางหลักเท่านั้น”

ผมว่าเรื่องนี้มันโคตรพีคตรงที่... หนึ่งคือ...ความบังเอิญเล็ก ๆ อย่าง “ผมแดง” กับ “รองเท้าชมพู” กลายเป็นตัวช่วยชีวิต สองคือ...การตัดสินใจพกโทรศัพท์ไว้ กลายเป็นสิ่งที่เปลี่ยนชะตา สามคือ...ความกล้าหาญของเบรนเดน ที่ยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเพื่อน

สุดท้ายนี้... ขอปรบมือให้ทุกคนในเรื่องนี้ ที่กล้าสู้ กล้าเสี่ยง และกล้ารอด และขอให้เรื่องนี้เป็นบทเรียนว่า

“บางครั้งชีวิตไม่ต้องการปาฏิหาริย์ยิ่งใหญ่ใด ๆ นอกจากความบังเอิญเสี้ยววินาที... แค่แสงวาบของผมสีแดง และรองเท้าผ้าใบสีชมพูคู่หนึ่ง” ไว้เจอกันใหม่กระทู้หน้าครับ