ฟืนที่เคยเผเพื่อทำอาหาร กลับกลายเป็นฟืนที่แผดเผาร่างของมนุษย์ผู้ไร้ลมหายใจ แม่น้ำคงคา (อินเดีย)

ฟืนคือวัสดุที่ช่วยในการสร้างเปลวไฟ หุงต้มทำอาหารเพื่อที่จะให้ได้เมนูอุ่นหอมกรุ่นทานกัน

สร้างความรักอบอุ่นกายสบายเสมอ มีท้ั้งในส่วนของร่างกายประจำเธอ 

ฟืนที่นำมาเพื่อเผาร่างวางเรียงราย  ก่อนจะเผานั้นเราต้องมีเงินซื้อ 

ประเมินเพื่อมิให้ถือว่าสูญหาย สร้างชีวิตให้สูญหายไปตามกาย

กระดูกสิ้นกลิ่นห่างหาย ดับไปทุกตัวตน

  แม่น้ำคงคาถือเป็นแม่น้ำที่มีหลากหลายชีวิตนั้นเวียนวนไม่ขาดหาย แสงไฟที่แผดเผาร่างนั้นต่างลุกโซน หลากหลายร่างที่รอคิวเพื่อที่จะเผาร่างของตนเองน่ากลัวไหมสำหรับคนที่นี่นั้นถือว่าเป็นเรื่องที่ปกติอยู่แล้วเพราะว่าร่างที่มีการทำนั้นไม่ได้ลุกโซนแบบผิดปกติ เรื่องราวนั้นแสดงให้เห็นในความปกติไม่มีอะไรที่จะวนเวียนและเปลี่ยนผันได้ ชีวิตคนเรานั้นมีเพียงเท่านี้

   หลังจากที่เรานั้นลงไปในเรือแล้วล่องดูในส่วนของแม่น้ำคงคานั้น ก่อนแรกนั้นคือเรานั้นจะเห็นในส่วนของเรื่องราวของชีวิตที่มีตั้งแต่ในส่วนของฟืนที่ใช้ในการเผาร่าง แต่ก่อนที่เรานั้นจะสิ้นสุดนั้นเราใช้ฟืนในการเผาร่างของตนเอง บางคนนั้นมันคือฟืนที่เรานั้นนำมาจากการที่เรานั้นนำมาเพื่อการที่จะทำอาหาร แต่หลังจากที่หมดลมหายใจลงนั้น ฟืนเหล่านั้นกลับกลายเป็นฟืนที่เขานั้นนำมาในการเผาร่างของตนเอง

    แสงของวันใหม่นั้นเริ่มต้นขึ้นนั่นหมายความว่า ทุกชีวิต ถึงการเริ่มต้นใหม่ เรานั้นอาจจะมองว่าแน่นอนว่าสายน้ำนั้นยังไหลรินสดใสและสะอาดเสมอ แม้ว่าจะมีการนำมาใช้ การเป็นเหมือนสะพานที่จะส่งทอดความสุขไปยังแม่น้ำ หลายสายนั้นคงอยู่มากกว่าทุกอย่าง บางครั้งเรานั้นยังทำเหมือนว่าไม่ค่อยที่จะสื่อสาร  แต่ในเรื่องของความเงียบและสว่างพร้อมยังอยู่ 

   มีคนเคยบอกว่าแม้ว่าแม่น้ำนั้นจะโดนในส่วนของความสกปรกมากน้อยเพียงไร สุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านั้นก็จะหายไปตามกาลเวลา และในส่วนของความสกปรกนั้นก็จะค่อยๆ สลายหายไป สายน้ำที่อาจจะมีในส่วนของน้ำมันที่เกิดจากการเน่าของศพ ไหลผ่านไปกลิ่นก็จางน้ำสกปรกก็ไม่เหลือ สิ่งเหล่านี้นั้นมากมายเกินกว่าที่เรานั้นจะรู้ได้  น้ำในโลกนี้นั้นเยอะกว่าดินมากอย่างไร คนเรานั้นก็ต้องมองในเรื่องของความดีมากกว่าส่วนที่เสียไป

    การลอยความทุกข์ เพื่อพร้อมที่จะรับในส่วนของความสุขมากนั้นยังคงมีเสมอ การลอยในส่วนของประทีปแห่งความสุขลอยไปกับสายน้ำ สายน้ำนั้นไม่เคยไหลกลับมา สิ่งที่เรานั้นทำก็ไม่มีทางที่จะหวนกลับมาอย่างที่ว่า 

   แม้ว่ากี่ครั้งกี่ล้านศพที่เดินทางมาที่นี่ แต่แล้วทุกอย่างนั้นจะวนเวียนกลับมาเหมือนเดิม นั่นหมายความถึงชีวิตของคนเรา ไม่มีใครสะเข้าใจว่า เรื่องราวที่ผ่านมา ผ่านไป บางคนนั้นไปตั้งแต่ตอนที่ตนเองนั้นยังไม่ได้ทำในส่วนของความดีหรือว่าความสุข จากท้ังที่ยังไม่ได้ร่ำลา จากทั้งที่ยังไม่เข้าใจว่าใครจะอย่างไร

    สุดท้ายแล้ว ฟืนที่เรานั้นใช้ในการหุงต้มกลับมาเผาร่างกายของเรากลับสู่ธรรมชาติ ในการเผาศพนั้นหากว่าเรานั้นไม่มีในส่วนของฟืน หรือว่าเงินในการที่เรานั้นจะซื้อฟืนเราจะไม่สามารถที่จะเผาร่างของตนเองได้เช่นไร ทุกอย่างก็คงเป็นอยู่อย่างนี้เสมอไป แม้ว่าชาติใดเรานั้นก็ยังไม่เปลี่ยนเสมอเหมือน ก่อนการเดินทาง ทุกครั้งต้องรู้หนทางที่จะคำนึง ชีวิตนั้นไม่ได้มีเส้นทางเดียว มีหลากหลายเส้นทางเสมอขอเพียงเรานั้นรู้จักมองและค่อยๆ ที่จะคิดอย่างรอบคอบเพราะว่าทางออกนั้นอาจจะอยู่ไม่ไกลจากที่เรานั้นพยายามได้เหมือนกัน พรุ่งนี้ก็เช้าแล้วไม่ต้องคิดอะไรมาก