อามันต์(เจ้าแห่งป่า) - ธารายอดเสน่หา

นิยายเรื่อง อามันต์(เจ้าแห่งป่า) นามปากกา...มาศอุไร 
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
  

 (ตอน...ธารายอดเสน่หา)

อามันต์จุ่มเท้าเปล่าแช่ลงในลำธาร เขาวักน้ำสะอาดขึ้นล้างเนื้อล้างตัวจนรู้สึกสดชื่นขึ้น หลังจากพึ่งปีนลงมาจากยอดภูเขาสูง ไม่มีสิ่งใดผิดปกติบนนั้น แต่ก็ช่างน่าแปลกใจเหลือเกิน สิ่งที่เขาบังเอิญเหลือบเห็นเข้าเมื่อวันก่อน ตอนลงมาหาอาหารเช้า กลับไร้ร่องรอยขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ...

“มันหายไปไหนของมันนะ...” อามันต์พึมพำพร้อมสะบัดเส้นผมเปียก สมองเขายังคงคุ้นคิดไม่เลิก

“หรือข้าจะตาฝาดไปเอง...”

 ชายหนุ่มขมวดคิ้ว ทอดสายตาคมกริบจับจ้องผืนน้ำเย็นเฉียบนั้นด้วยความรู้สึกหวั่นวิตก ลางสังหรณ์ไม่ค่อยสู้ดีนักมันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ บวกกับหลายคืนมานี้เขามักสะดุ้งตื่นเพราะความฝัน หรือว่ากำลังจะเกิดอาเพศขึ้นในป่า...

“ท่านเจ้าป่า!...”

เสียงแหบแห้งเอ่ยทักคนนั่งหันหลังให้กับก้อนหินขนาดใหญ่ ด้านหลังอามันต์เป็นโพรงป่า รกไปด้วยต้นหญ้าสูงท่วมหัว ใต้พงหญ้าแห้งกลับมีร่างเล็กกระจ้อยร่อยของสัตว์เลื้อยคลานจำพวกหนึ่ง

 เรียกว่า กิ้ง...

ลำตัวของกิ้งจะเล็กสีดำ มันมีเขี้ยวแหลมคม มันชอบแอบซ่อนตัวอยู่ใต้ใบไม้แห้ง ถ้าใครไม่สังเกตมองดีๆ จะไม่มีทางเห็นตัวของมันเด็ดขาด ดวงตาของมันเป็นสีดำมันวาว ดูลุกลี้ลุกลน ด้วยมีเรื่องร้อนใจจะรายงานผู้ดูแลผืนป่าแห่งนี้นั่นเอง...

 มันเหลือบขึ้นมองเจ้าของแผ่นหลังเรียบตึง ลากต่ำมาจนถึงเอวสอบวกกลับเป็นตัววี ใต้อาภรณ์ซึ่งทำจากหนังเสือคือท่อนขายาวทรงพลัง อามันต์หมุนลำตัวกลับมามองยังที่มาของเสียงเรียก...

 “ท่านเจ้าป่า!...” เสียงนั้นดังย้ำขึ้นอีก อามันต์เลิกคิ้วพร้อมด้วยสายตาเข้มจัด

“มีอะไรฮะ...เจ้ากิ้ง...” 

“ข้ามีเรื่องเร่งด่วนจะมารายงานกับท่านครับ...”

“ด่วนขนาดไหนของเอ็งฮะ...เจ้ากิ้ง...”

“เอาเป็นว่าด่วนมากๆ แล้วก็สำคัญมากๆด้วย...” ตัวมันทะยานออกมาจากใต้ใบไม้แห้ง เลื้อยเข้ามาใกล้กับเจ้าของร่างสูงองอาจ กระโดดเพียงครั้งเดียวก็ขึ้นมาเกาะอยู่บริเวณหัวไหล่ มันส่งเสียงผ่านจมูกเล็กๆ งืดงาด...

 อามันต์จ้องเจ้าสัตว์เลื้อยคลานตัวจิ๋วอย่างรอคำอธิบาย...

“ตรงลำธารนั่น...ข้าเจอร่างมนุษย์ นางกำลังนอนสลบไม่ได้สติอยู่”

“เป็นหญิงสาวด้วยงั้นรึ?...” อามันต์ถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แววตาดำสนิทพราวระยับขึ้นมาทันตา

 ผ่านมาเกือบร่วมเดือน เขาไม่ได้ลิ้มลองของหวานเข้าปากเลยสักคำ เห็นทีวันนี้เขาคงจะโชคดี มีของอร่อยๆมาให้ลิ้มลองกันถึงที่...

 “ใช่ครับ...ท่านเจ้าป่า” กิ้งตอบขณะตัวเองกระโดดลงมาสู่พื้นดิน หางมันขมวดตัวเป็นก้อนกลมยามต้องใช้พละกำลังในการขับเคลื่อนตัวไปข้างหน้า

“เร็วเข้าเถอะท่านเจ้าป่า… ตามข้ามาทางนี้ ข้าไม่รู้ว่านางผู้นั้น อาการจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน...ข้าเห็นตรงท่อนขานาง มีเลือดไหลซึมด้วย...”

อามันต์ไม่อาจซักไซ้ต่อ เขาทะยานตามร่างเล็กกระจิ๋วมาติดๆ

 เจ้าสัตว์ตัวเล็กกระโจนนำทาง เลื้อยตรงไปยังทิศทางอีกฟากฝั่งของลำธารสายยาว เขาจำต้องเร่งฝีเท้าวิ่งตามร่างเล็กกระจิริด ซึ่งเห็นเพียงลำตัวกระจิ๋วเดียว...

 ก่อนสายตาจะปะทะเข้ากับร่างกลมกลึง ผู้หญิงคนนั้นนอนสลบห่างจากริมธารเพียงเล็กน้อย

 เจ้าหล่อนนอนหงายร่างงามนั้นพาดอยู่บนรากไม้ อามันต์ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ตอนเห็นใบหน้าของสาวงามผู้นั้นถนัด เจ้าหล่อนมิได้สวมใส่อาภรณ์สักชิ้นเดียว...

คงเป็นเพราะเพิ่งอาบน้ำเสร็จเป็นแน่แท้...

คนหรือว่านางฟ้าวะนั่น ผิวขาวราวหยวกกล้วย นมเต้าก็ดูอะร้าอร่าม ตรงเนินโคกนั้นก็อวบอิ่มไร้เส้นระคายสายตา มันช่างน่าลงลิ้นเลียเสียนี่กระไรอะไร...

 “อา...” อามันต์หัวใจกระตุก น้ำลายชักเริ่มสอ เขาหลุดเสียงครางระโหยในลำคอ นัยน์ตามหาเสน่ห์แพรวพราว

“สวยบรมเลยวะ...เจ้าทำดีมากเจ้ากิ้ง” ชายหนุ่มขยี้ตามองภาพตระการตาให้ชัดยิ่งขึ้น แล้วย่อตัวลงนั่งคุกเข่า

“นี่ล่ะท่านเจ้าป่า...นางที่ข้าบอก”  กิ้งกระโดดขึ้นมาบนร่างสลบไสล กดส่วนหัวลงกับร่างนุ่มนิ่มใกล้กับฐานดอกบัวตูม ตรวจเช็กชีพจรให้แน่ชัด นางผู้นี้ยังหายใจอยู่หรือไม่...

“นางยังหายใจอยู่” เจ้าสัตว์เลื้อยคลานรายงาน โดยหารู้ไม่ว่ามันกำลังทำเกินกว่าเหตุ

“แต่ว่าตัวนางฮ๊อม หอม...”

กิ้งเผลอครางเสียงกระเส่า สีหน้าดูพออกพอใจกับกลิ่นตัวของหญิงสาว มันแลบลิ้นยาวราวใบคาแตะลงกับผิวเนื้อขาวราวหยวกกล้วย อวัยวะสืบพันธุ์ขยายยาวเหยียด มันกำลังกระเด้าส่วนหัวเข้าหาเรือนร่างอรชร

 อามันต์ถลึงตาดุใส่ อารมณ์โกรธของชายหนุ่มวิ่งสูงลิ่ว เขารีบขยับนิ้วชี้ไปยังเจ้าร่างกระจ้อยร่อย ส่งเสียงตวาดลั่น

“เฮ้ย!นั่นเจ้ากำลังทำอะไร ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เจ้าสัตว์หน้าหม้อ...” ขับไล่ให้เจ้าสัตว์หน้าหม้อให้มันรีบลงมาจากร่างงดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์...

กิ้งตกใจรีบหดลำตัวกลับสู่สภาพเดิม นึกเสียดาย หากมันก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง...

“อะ...ข้าขอโทษนายท่าน...” กิ้งได้สติรีบกระโจนลงมาหมอบใต้ใบไม้แห้ง ตัวมันสั่นงันงก กลัวจะถูกลงโทษจากชายผู้เป็นเจ้าแห่งป่าดงดิบ

“นางคนนี้เป็นของข้า...”

“แต่ว่าข้าเจอนางผู้นี้ก่อน...” กิ้งแอบเถียงในใจ ให้เคืองยังไงมันก็ไม่กล้าเถียงออกไปโต้งๆ

“ถ้าอย่างงั้นข้าต้องขอตัวก่อน...เชิญท่านเจ้าป่าตามสบาย”  

กิ้งวิ่งหลบออกมาจากบริเวณนั้น มุ่งตรงสู่แหล่งกบดานของตัวเอง ก็หมดหน้าที่ของมันแล้วนี่ ให้อยู่ต่อก็คงไม่แคล้วถูกไล่ตะเพิดอยู่ดี...

 อามันต์สูดลมหายใจลึก ปรับอารมณ์โมโหให้คงที่ หลังจากประกาศบอกความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของต่อหญิงสาว เจ้าแห่งป่าหนุ่มจึงดึงสายตากลับมาสำรวจร่างเปลือยเปล่าอย่างจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

 อารมณ์กระสันวาบเริ่มก่อตัว เลือดลมในกายพากันร้อนฉ่า เวลานี้เขาเพียงปรารถนาอยากได้ตัวนางผู้นี้มาช่วยลดความกำหนัด ลำกายส่วนกึ่งกลางของบุรุษเพศกระตุกเกร็ง มันกระตุ้นเร่งเร้าให้เขาเร่งมือจัดการอะไรสักอย่าง...

“ไม่ได้การ...”

อามันต์ลูบฝ่ามือหยาบลงบนแผลที่มีเลือดซึมเล็กน้อย ก่อนตัดสินใจผละห่าง ฉีกชายผ้าสะอาดนำมาพันบาดแผลไว้ก่อน ฉีกแบ่งอีกชิ้นส่วนจุ่มลงในลำธารจนชุ่ม เดินวกกลับมาหาร่างแน่งน้อย ค่อยๆบรรจงเช็ดทำความสะอาดเลือดตรงบริเวณต้นขาอ่อน

คงจะถูกหนามเกี่ยวมา...

จนเมื่อสะอาดสะอ้าน บาดแผลนั้นดูไม่ได้หนักหนาหรือน่าเป็นห่วง อามันต์ตัดสินใจช้อนร่างงามมาวางไว้ใต้ต้นสนยักษ์ บริเวณพื้นโคนต้นเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ส่วนลำต้นสูงสุดลูกหูลูกตา ใบของมันหนาพอจะบดบังลำแสงจากดวงอาทิตย์สาดส่องลงมาถึงเบื้องล่าง...

หญิงสาวยังไม่ได้สติมีเพียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกว่านางเพียงนอนหลับไปเท่านั้น...

อามันต์ปลดสายคล้องเอว วางอาวุธคู่กายไว้ไม่ห่างตา ยังไงต้องระวังตัวไว้เหมือนกัน...

เจ้าแห่งป่าหนุ่มเริ่มปฏิบัติการสำรวจ เริ่มจากเนินสาวที่ดูยังหุบสนิท ห่อหุ้มเม็ดพลอยไว้เป็นอย่างดี ตรงส่วนเปลือกนอกนั้นเป็นสีชมพู ดูสะอาดสดใสราวกับยังไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน...

อามันต์กลืนน้ำลาย เนื้อเต้นระริก แม้สาวผู้นี้มิใช่สาวแรกแย้มคนแรกที่เขาได้เชยชม แต่ความสวยของนางก็ทำให้เขารู้สึกอดจะเนื้อเต้นมิได้...

“เอ็งช่างสวยถูกใจข้าเหลือเกิน แม่นางคนงาม...”

อามันต์ลูบไล้ใบหน้าสวย รำพึงรำพันราวคนถูกเสน่ห์เล่ห์ลวง เขาลากฝ่ามือร้อนผ่านดอกบัวตูมคู่งาม หยุดมือไว้เมื่ออดใจไม่อยู่ ระบบการหายใจเริ่มติดขัด...

“นมก็ใหญ่เป็นบ้า...” ถึงตัวจะเล็กเท่าพริกขี้หนู ทว่าตรงนี้ของนางกลับไม่เล็กตามเลย

 เขาบีบขยำลองน้ำหนักมือ ความเสียวซ่านอย่างไม่เคยเกิดขึ้นก็ทำให้ใบหน้าหวานนั้นเหยเก...

“อืมมมมมมม...”  เสียงเล็กร้องคราง มันช่างหวานหูคนฟัง

“แม่นางฟ้าของข้า เอ็งรู้สึกตัวแล้วหรือ...” อามันต์ร้องถาม แต่ไม่ได้รับคำตอบ นางอรชรยังคงหลับตาพริ้มอยู่เหมือนเก่า

“จะไม่ยอมตื่นขึ้นมาดูหน้าผัวเอ็งสักหน่อยหรือไง...” คนคิดจะลักหลับตัดพ้อไม่จริงจัง

 รูปร่างอวบอิ่มเย้ายวนความเป็นชาย ไม่มีทางที่อามันต์จะเพียงแค่มองผ่านให้เสียของ...

 ยิ่งมีส่วนเว้าส่วนโค้งน่าขยำกลืนกินเข้าท้องเยี่ยงนี้ มีแต่จะเร่งเร้าให้เขาสำเร็จความใคร่กับนางเร็วขึ้นกว่าเก่าสิไม่ว่า...

ความเป็นเขาขยายตัวพองโต แน่นคับกางเกงชั้นใน เป็นอาภรณ์ที่เขาได้มาจากนางคนหนึ่งที่เดินทางหลงเข้ามาในป่า พอเสร็จภารกิจสุดเสน่หา นางยื่นให้เขา บอกว่า ให้ไว้ดูต่างหน้า...

“อา...”

อามันต์ขยับต้นขาอึดอัด ซูดปากตอนขยับมือคลึงเข้ากับลำอวบ ชายแห่งป่าอาถรรพ์ปลดปล่อยตัวตนให้เป็นอิสระออกจากกางเกงชั้นใน รูดเจ้าชิ้นผ้าเล็กจิ๋วทิ้งข้างลำตัว พร้อมหันมาจัดการถลกผ้าทำจากหนังเสือทิ้งไว้ใกล้กับกางเกงตัวจิ๋ว ขยับลุกขึ้นนั่งโหย่งตัวขึ้นคร่อมร่างน้อย ทุกอิริยาบถเขาใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาที ทุกอย่างก็พรักพร้อมสำหรับเจ้าแห่งป่า...

อามันต์ประกบเรียวปากนุ่มเข้าหาความหวานล้ำ ดูดดื่มกับสายน้ำทิพย์อย่างคนหิวกระหาย ก็คนมันอดอยากมาหลายวันนี่นา ไถลใบหน้าคมคายเรื่อยลงมาจนถึงเนินอกอวบอิ่ม น่าฟัดให้แหลกคามือ

มันกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจเข้าออกของสาวเจ้า

 จะงอยเม็ดหวานสีชมพูอ่อนตั้งหัวชูชันน่าแตะลิ้นสัมผัส ความสวยงามช่วยล่อแมลงภู่ตัวโตให้หยุดปีกบินมาดอมดม คนหื่นกดใบหน้าฟัดยอดอกราวกับเด็กน้อย ยิ่งดูดยิ่งหวาน ยิ่งกลืนกินก็ยิ่งหิวจนแสบไส้...

“หวาน...อร่อยลิ้นเหลือเกิน”

อามันต์ถึงขั้นเพ้อ เขาก้มหน้าก้มตาดูดส่วนหัวแข็งเป็นไตจนมันกลายเป็นสีแดง ส่วนเต้าสาวอีกฝั่ง เขาใช้มือหยาบระคายคว้าหมับแล้วจัดการบีบคลึงไว้ด้วยความหมั้นเขี้ยว คราวนี้ร่างนุ่มนิ่มถึงกับสะดุ้งเฮือก อารมณ์เสียวแล่นพล่าน เปลือกตาหนักอึ้งขยุกขยิก ริมฝีปากบวมเจ่อเผยออ้าค้าง ความเป็นสาวปวดหนึบคล้ายกำลังปวดเบา...

“อะ...อืม...”

นี่มันเกิดอันใดขึ้นกับร่างกายของตัวเองกันแน่ ทำไมถึงได้เสียวซ่านเช่นนี้ได้...

ธารางุนงงสงสัย เจ้าหล่อนพยายามลืมตาขึ้นมาดูกับสิ่งแปลกประหลาด กำลังเคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายตัวเอง ก่อนมือน้อยจะสัมผัสถูกเรือนร่างของมนุษย์...

“ว้าย!...”

 ธาราส่งเสียงหวีดร้อง นัยน์ตาหวานเบิกโพลง เกิดเหตุอันใดกับตนกันแน่ จำได้ว่าตนเองกำลังเดินขึ้นจากลำธาร หลังจากลงไปชำระร่างกายในน้ำใสสะอาด พอดีกับที่เท้าของตนนั้นเหยียบเข้ากับกิ่งไม้แห้งจนลื่นล้ม หลังจากนั้นก็ไม่ได้สติอีกเลย...

“อา...เอ็งรู้สึกตัวแล้วหรือ แม่นางฟ้าของข้า...”

อามันต์ผละริมฝีปากออกจากอกอวบหยุ่นอย่างแสนเสียดาย ผิวหน้าหล่อเหลาแดงก่ำ ริมฝีปากเปื้อนน้ำลายยิ้มกริ่ม ก่อนจะกดใบหน้าลงไปครอบครองความอร่อยลิ้นใหม่อีกครั้ง อย่างอดใจลำบาก...

อาจด้วยความติดใจในรสชาติ หรือความหิวกระหายในกามารมณ์ไม่แน่ชัด คราวนี้ดูเหมือนว่าอามันต์ตั้งใจดูดดื่มนมจากเต้าสาวสลับไปมาทั้งสองข้างกว่าเดิม นมก็ใหญ่ หอยก็อวบอ้วน รูปร่างอรชรอ้อนแอ้น เอวเล็กคอด จับโดนตรงไหนก็ช่างนุ่มนิ่มลื่นมือดีเหลือเกิน ถือว่าวันนี้เป็นความโชคดีของเขาแท้จริงเชียว...

ธาราสะดุ้ง ความซ่านสยิวพุ่งทะยานจนร่างงามมิอาจต้านทานได้ไหว มันเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของตัวเอง และไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเสียมันให้กับชายแปลกหน้า...

“ท่านกำลังทำอะไรกับร่างกายของฉัน ทำไมมันถึงได้เสียวซ่านยิ่งนัก”

“ข้ากำลังมอบความสุขให้กับเอ็งอย่างไรเล่าแม่นางฟ้า”

“อา...แต่ท่านช่วยหยุดดูดนมฉันก่อนจะได้ไหม ...มันเสียวจะขาดใจ”

“เอ็งไม่ชอบความรู้สึกนี้หรือ...ผู้หญิงคนไหนก็ชอบทั้งนั้น” อามันต์ยังหน้าด้านไปเถียงสู้

 “ว่าแต่ท่านเป็นใครกัน เหตุใดถึงได้ใจกล้ามาทำทุเรศเยี่ยงนี้กับฉันเล่า...ท่านกับฉันไม่ใช่ผัวเมียกันเสียหน่อย แต่ท่านกำลังฉวยโอกาสอย่างหน้าด้านๆต่างหากเล่า...”

ธาราขยุ้มศีรษะชายผู้อุกอาจ ดึงมันให้พ้นจากเต้าสล้าง...

อามันต์ช้อนสายตามองใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ ส่งรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะพูด...

“ข้าจะเป็นคนสอนให้เอ็งมีความสุขระหว่าง ชาย กับ หญิง ไง ข้ารู้ว่าเอ็งยังไม่เคย...”

“แต่ว่าฉันไม่ต้องการ...” ธาราส่ายหน้าไม่ยินยอม ดิ้นรนให้ชายผู้โอหังลงจากกายของตัวเอง

“เชื่อเถอะ...อีกเดียวเอ็งต้องร้องขอให้เข้าทำ”

อามันต์สวนกลับด้วยความทะนงตัว มิเคยมีหญิงคนใดลุกขึ้นมาปฏิเสธกับสิ่งนี้ เขาจงใจจะสร้างความสุขให้กับเจ้าหล่อน...แม่นางฟ้าตนนี้ก็มิใช่ข้อยกเว้น

“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ไอ้คนสารเลว...”

“ปากของเอ็งนอกจากจะหวาน หากยังร้ายกาจไม่เบา...”

“ไม่ใช่แค่ร้าย แต่คมอีกต่างหากด้วย...” ว่าจบธาราจึงมอบซี่ฟันคมลงกับหัวไหล่แกร่ง

เป็นคราวของอามันต์ต้องสะดุ้งบ้าง....

“โอ๊ย! ข้าเจ็บนะ...”

“สมน้ำหน้า อย่าคิดว่าท่านจะมารังแกฉันได้ง่ายๆ ถ้าไม่เชื่อจะสู้กันสักตั้งก็ย่อมได้”

ธารารวบรวมพละกำลังผลักร่างหนาราวหินผาให้พ้นจากตัวเอง

 อามันต์ไม่ได้เผอเรอ เขาจึงจัดการตวัดร่างนุ่มของแม่ม้าป่าเจ้าพยศขึ้นคร่อมร่างของตัวเองแทน กักขังเจ้าหล่อนไว้ด้วยปลอกแขนราวกับแม่เหล็กชั้นเยี่ยม รัดเอวบางแสนคอดกิ่วไว้ไม่ยอมให้ขยับเขยื้อนไปไหน หากก็จงใจให้ความเป็นสาวอวบอิ่มทาบทับอยู่บนดุ้นร้อน ดูเหมือนมันอยากจะออกรบได้ทุกเวลา...

“อร้าย!...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ท่านเอาอะไรมาแทงตรงนั้นของฉัน น่ารังเกียจชะมัด...”

นางฟ้าที่แปลงร่างเป็นนางม้าป่าดิ้นเร่า ด้วยความเดียงสาเพราะไม่เคยผ่านมือชายใดมาก่อน ถึงกระนั้นก็ยังไม่ยอมสยบลงเพียงแค่ถูกรัดรึงไว้ด้วยท่อนแขน...เนื้อแนบเนื้อเสียดสีกันไปมา กลับยิ่งสร้างอารมณ์สยิวก่อตัวราวพายุโหมกระพือ คนใต้ร่างขยับบั้นท้ายค่อยๆกดความร้อนฉ่าสัมผัส...

“อา...ซี้ด....ดิ้นสิ ดิ้นให้แรงกว่านี้ ข้าชอบ”

อามันต์ส่งเสียงครางกระซิก ยั่วยุประสาทของแม่ม้าจอมพยศด้วยเสียงซี๊ดซ๊าด ธาราย่นหัวคิ้ว สีหน้าเริ่มเปลี่ยนจากเดิม จากที่แดงเป็นลูกตำลึงกลับแดงขึ้นราวกับถูกไฟรามเลีย...

ทำไมความเป็นเธอถึงได้ปวดร้าวเช่นนี้ มันเหมือนมีน้ำแฉะๆไหลซึมออกมาไม่ขาดสาย...

 หญิงสาวเม้มกลีบปากบวมเจ่อ ละอายแก่ใจอย่างบอกไม่ถูก ตัวนางเองดันเกิดอารมณ์รัญจวนขึ้นมาเหมือนกัน อยากให้เขาทำมากกว่าเดิมเสียอีก...

“ข้าทนไม่ไหวแล้วแม่นางฟ้า...ขอข้าเข้าไปในตัวเอ็งเถอะนะ”

อามันต์ร้องขอแต่ก็ใช่ว่าจะรอฟังคำอนุญาต เพียงเสี้ยววินาทีต่อมา เขากลับเป็นฝ่ายดันร่างงามไว้อยู่ใต้ร่าง ส่งนิ้วเรียวยาวสะกิดปุ่มกระสัน  แทรกอีกสองนิ้วเข้าควานหาลำธารไหลเย็น ธารากรีดเสียงร้องลั่นเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามาเต้นระบำอยู่ในกายตัวเอง

 เธอรีบหุบข้าหนีบนิ้วมือทั้งสอง มันกำลังล่วงเกินตัวเองไว้อย่างเร้าอารมณ์

 ใบหน้าหวานแหงนหงาย ส่ายศีรษะจนผมนุ่มกระจายเต็มพื้นหญ้าแห้ง ความซ่านเสียวทวีความรุนแรง ตามลำดับ จนกระทั่งถูกทอดทิ้งไว้กลางคันเสียดื้อๆ อามันต์แกล้งชักนิ้วออกจากกลีบผกา น้ำเสียวไหลเยิ้มตามซอกนิ้วออกมาประจานความรู้สึก ธาราเหมือนคนถูกฉุดให้โบยบิน ก่อนจะถูกผลักลงมาสู้พื้นด้วยความโหดร้าย...

“อา...อืม....ท่าน...”

ธาราเตรียมร้องโวยวาย สติหญิงสาวเริ่มหลุดลุ่ยไม่เป็นตัวของตัวเอง ก่อนจะส่งเสียงครางระงมอีกครั้ง ตอนปุ่มกระสันถูกละเลงด้วยปลายลิ้นอันช่ำชอง อามันต์ซดน้ำเสียวด้วยความเอร็ดอร่อย...

“น้ำรักของเอ็งช่างหอมหวาน...”

คนถูกชมใบหน้าร้อนผ่าว หลบแววตาอย่างรู้สึกเขินอาย

 จากที่ตั้งใจต่อต้านกลับอำนวยความสะดวกด้วยการแยกลำขาออกกว้าง พร้อมกับเอื้อมมือกดศีรษะทุยแนบกับสัดส่วนด้านล่าง แอ่นหยัดให้เขาดื่มกินได้ถนัดถนี่ ส่งเสียงกรีดร้องตอนติ่งเสียวถูกลิ้นสะบัดใส่...

แผล็บๆ ๆ จ๊วบ จ๊วบ...

อามันต์ฟัดเนินเนื้ออวบอย่างตะกละตะกลาม จังหวะดุดันจนร่างงามเต้นเร่าๆ ชอนไชลิ้นนุ่มเข้าหาแอ่งน้ำอุดมสมบูรณ์ ดูดซับจนน้ำรักกระจาย เลอะเปรอะเปื้อนตามรอบขอบปากหยักหนา มาจนถึงรอยหนวดขึ้นเขียวขรึม พาทำให้ดูเซ็กซี่ขยี้ใจหญิงสาวมานักต่อนัก หากเขากลับหาสนใจไม่ ยังคงตั้งหน้าตั้งตา กัดกินความอ่อนนุ่มหากให้ความหอมหวานแก่เขาเหลือเกิน...

“ฉันยอมแพ้ท่านแล้ว...ผัวจ๋า ช่วยเอาฉันสักทีเถิด”  

อามันต์หูผึ่ง เขากระชับบั้นท้ายไว้มั่น ห่อปลายลิ้นให้เป็นทรงกรวยก่อนกระแทกเข้าใส่กลีบสวาทเป็นการส่งท้าย ธาราเกร็งร่างจนสั่นผวา ก่อนผ่อนลมหายใจยาวเหยียด โพรงอ่อนนุ่มระเบิดความเสียวซ่าน

 หญิงสาวนอนหอบหายใจกระชั้นถี่ ผ่อนร่างนอนราบอย่างคนหมดเรี่ยวแรง ทั้งที่ไม่ได้ออกแรงทำอะไรเลยด้วยซ้ำ...

 นี่หรือคือสิ่งที่คนเขาพูดถึงกันว่า...สำเร็จความใคร่

เจ้าป่าหนุ่มดันกายชุ่มเหงื่อออกห่างเพียงเล็กน้อย เขาได้แต่กระหยิ่มยิ้มย่องในใจ...

สุดท้าย เขาก็เป็นฝ่ายชนะอีกจนได้สิน่า ชายหนุ่มจับเรียวขาข้างหนึ่งพาดไว้บนบ่า โน้มกายหนาเขาหาร่างอิ่มเต็มครอบครองเต้าสล้างที่หัวไตเริ่มชูชันไว้ด้วยปากร้อน ก่อนจะกดดุ้นเนื้อร้ายกาจ ตอนนี้มันขยายพองโตเต็มสูบด้วยความระมัดระวัง...

“ได้ตามคำขอเลยเมียจ้า...ครั้งแรกของเอ็งจะต้องได้รับแต่ความสุขจนอิ่มเอมจากข้า”

มามันต์ขยับส่วนปลายหัวแทรกสอดเข้ามาสู่ภายในโพรงสวาททีละน้อย...

“อะ...อร๊าย...ข้าเจ็บ...ข้าไม่ต้องการแล้ว...ออกไปให้พ้นตัวฉันเดี๋ยวนี้”

ธาราส่งเสียงร้องลั่น ผลักดันแผ่นหน้าท้องตึงแน่นให้ถอยห่าง  หากก็เพียงไม่นานเมื่อส่วนหัวบานหยักไม่ต่างจากดอกเห็ดนั้น ทะยานเข้ามาด้านในจนสุดทาง มันชนเข้ากับผนังมดลูกพอดี...

“เสียว...แน่น...ข้าเจ็บปวดไปทั้งดุ้น ก็เพราะเอ็ง แม่นางฟ้า...”

อามันต์หลับตารับกับความสุขอิ่มเอม จากค่อยๆถ้อยทีถ้อยอาศัย จนเมื่อสังเกตเห็นสาวเจ้าเอาแต่ร้องว่าเสียวโดยไร้ความเจ็บปวด คนเจนจัดจึงขยับเอวสอบ สอดใส่ดุ้นใหญ่ กระแทกกระทั้นเข้าใส่เร็วรัวขึ้น รัวขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์พลุกพล่าน...

“อะ...อะ...อะ...มัน...มันหัว...”

 เขาทั้งเสียวทั้งปวดหนึบตรงส่วนหัว เมื่อมันถูกบีบรัดไว้ด้วยความสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง สาวพรหมจรรย์มันยอดเยี่ยมเช่นนี้นี่เอง เขาถึงได้ติดใจเป็นนักหนา...

ตับ ตับ ตับ...

อามันต์กระแทกความแข็งกระด้างเขาใส่ความอ่อนละมุน ทั้งดิบ ทั้งป่าเถื่อน...

ธาราเองก็ตวัดสองมือรัดร่างแข็งแรงไว้แน่น คอยส่งเสียงร้องกระเส่าไม่หยุดหย่อน

เป็นเสียงที่อามันต์ฟังแล้วช่างเสนาะหูลื่นลมดีเหลือเกิน...

“เอาเอ็งนี่มันจริงๆ แม่นางฟ้าของข้า...”

 นางฟ้าของอามันต์เอาแต่หลับตาปี๋ รอรับความสุขเสียวกระสันจากความเป็นชาย ความสุขนั้นท่วมท้นจนไม่อาจหาสิ่งใดมาเทียบได้  เธอจิกปลายเล็บคมลงกับเนื้อหนั่นแน่นจนเกิดเลือดซิบ

อามันต์ซูดปากร้องซี๊ดซ๊าด เขาไม่ได้เจ็บแต่มันเสียว ก่อนระบายความซาบซ่านจากแรงกระเด้าเอวถี่ๆ ผสมกับความเจ็บแสบในโพรงสาวครั้งแรกด้วยการแอ่นหยัดร่างขึ้นรอรับแรงสวนกลับ ...

สองเต้าถูกขยำขยี้สลับสับเปลี่ยนไม่เว้นว่าง จากร่างขาวนวลลออมาบัดนี้กลับแดงช้ำด้วยน้ำมือของคนหื่นกาม อามันต์เมามันกับความสาวความสดจนหลงลืมตัวตน เขาจับรางบางให้นางนอนคว่ำ ยกบั้นท้ายนุ่มเด้งลอยเคว้ง พร้อมกระเด้าบั้นเอวสอดใส่ดุ้นร้ายเข้าห้ำหั่น เกิดเป็นเสียงดัง สวบ สวบ สวบ ของการสอดใส่ไม่ยั้งแรง...

“ข้าจะแตกแล้ว ขอใส่แรงๆหน่อยนะแม่คนงาม...”

อามันต์ยึดบั้นท้ายไว้มั่นพร้อมเพิ่มแรงกระเด้าเขาใส่ไม่ออมแรง จนกระทั่งร่างสูงใหญ่นั้นเกร็งขนัด ส่งเสียงร้องโหยหวนจนสัตว์ป่าในละแวกนั้นพากันแตกตื่น...

“โอ้ว!...อร๊าย!”

เจ้าป่าหนุ่มฟุบร่างทาบทับร่างนุ่มนิ่ม แตะริมฝีปากลงกับหัวไหล่มล ร่างงามของธาราเองก็กำลังกระตุกเฮือก เจ้าตัวอ้าปากค้างส่งเสียงร้องไม่ต่างกับชายหนุ่ม พร้อมขมิบร่องขับลาวาร้อนภายในกลีบสีหวานออกมาจนเลอะพื้นหญ้าตรงระหว่างท่อนขาอ่อนทั้งสองข้าง...

****************************