ปกติคนเราต้องรู้สึกแบบนี้ป่าว

        เคยรู้สึกเหมือนเรื่องในอดีตคือชีวิตในอนาคตมั้ยเหมือนเหตุการณ์ที่ผ่านๆมามันเกิดขึ้นแล้วเกิดขึ้นอีกแต่จะอยู่ในช่วงเวลาที่แตกต่างกัน   บ้างก็ถูกนำเก็บเป็นความลับ  บ้างก็เปิดเผยออกเพื่อบ้างสิ่งอย่างที่จะต้องใช้เพื่อเรียนรู้ต่อในอนาคต    แต่การต้องทนเผชิญกับความเดิมตอนที่แล้วอยู่บ่อยครั้งนั้นทำให้เราดูเหมือนว่าชีวิตเหมือนไม่ได้ไปไหนสักทีนั่นคือความคิด     ไม่ว่าจะเป็นการเขียน  การฟัง  การได้ยิน  ที่เมื่อเริ่มจะโตขึ้น  การรับรู้ต่างๆจะมีความเข้าใจที่ไม่เหมือนกับในตอนเด็ก   เวลาที่ผ่านไปเราก็ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไข้ได้    แต่เราสามารถทำชีวิตในปัจจุบันให้ได้พบเจอในสิ่งที่ดีๆ  

      คนทุกคนอาจจะไม่ได้มีความรู้สึกที่คล้ายกันมากนัก    เราจึงต้องเข้าใจในความเป็นมนุษย์ให้มา  มนุษย์ที่ดี    อาจจะไม่ใช่แค่มนุษย์ที่รู้จักความเป็นมนุษย์แต่คือมนุษย์ที่ไม่ว่าจะผ่านเรื่องเลวร้ายดีมามากมายแต่ยังกลับรู้สึกว่าทุกๆอย่างนั้นล้วนเป็นธรรมชาติของชีวิต    ที่เมื่อใดก็แล้วเราขาดความเป็นมนุษย์ขึ้นมาก็คงเป็นเพราะเราอดทนต่อสิ่งรอบตัวไม่ไหวแล้วจริงๆ    ขอบคุณอะไรก็แล้วแต่ที่สรรสร้างความคิดทุกอย่างที่พิมพ์มาทั้งหมดนี้ลงเพจ  วันหนึ่งก็หวังว่าจิตใจจะเข้มแข็งและกลับมายิ้มร่าเริ่งหัวเราะได้แบบเดิมที่เคยเป็น  ขอขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้ขอบคุณน๊าาา🥺