ปลาสุดแปลกที่มีคนเลี้ยงจริง

เราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า ไม่ว่าจะกี่มีหรือหลายปีผ่านมา ปลาตู้ถือเป็นสัตว์เลี้ยงยอดฮิตของเราหลายๆคน และยังมีผู้นิยมเลี้ยงมากขึ้นเลื่อยๆ เนื่องจากมีราคาไม่สูงสามารถจับต้องได้ ร่วมถึงยังไม่ต้องใช้สถานที่มากใกนการเลี้ยงดู และวิธีการเลี้ยงที่ไม่ซับซ้อนไม่อยากเกินไป และยังใครความเพลิดเพลิน และยังสร้างความผ่อนคลายใก้กับผู้เลี้ยงอีกด้วย

วันนี้เราจึงมาแนะนำปลายสวยงามที่มีเอกลักษณ์เด่นสดุดแปลกตามาแนะนำ เผื่อใครบางรนอยากจะนำไปเลี้ยง หรืออาจจะนำไปประดับตู้ปลากันบ้าง ปลาต่างๆจะมีชนิดใดบ้าง หรือมีน่าตาเป็เช่นไรบ้างเราไปดูกันเลย

ปลาไหลมอเรย์

ล

ปลาไหลมอเรย์ หรือ ปลาหลดหิน (อังกฤษ: Moray eel, Moray) เป็นวงศ์ของปลากระดูกแข็งวงศ์หนึ่ง ใช้ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Muraenidae อยู่ในอันดับปลาไหล (Anguilliformes)

มีรูปร่างเรียวยาวเหมือนปลาไหลทั่วไป ไม่มีครีบอก ครีบหลังเชื่อมต่อกับครีบก้นและครีบหาง โดยมีจุดเด่นร่วมกันคือ มีส่วนปากที่แหลม ไม่มีเกล็ดแต่มีหนังขนาดหนาและเมือกลื่นแทน เหงือกของปลาไหลมอเรย์ยังลดรูป เป็นเพียงรูเล็ก ๆ อยู่ข้างครีบอกที่ลดรูปเหมือนกัน เลยต้องอ้าปากช่วยหายใจเกือบตลอดเวลา คล้ายกับการที่อ้าปากขู่ นอกจากนี้แล้วภายในกรามยังมีกรามขนาดเล็กซ้อนกันอยู่ข้างใน ซึ่งปกติจะอยู่ในช่วงคอหอย แต่จะออกมาซ้อนกับกรามใหญ่เมื่อเวลาอ้าปาก ใช้สำหรับจับและขบกัดกินอาหารไม่ให้หลุด

ปลาไหลมอเรย์เป็นปลาที่กินเนื้อเป็นอาหาร ออกหากินในเวลากลางคืน โดยการล่าเหยื่อด้วยการใช้ประสาทสัมผัสทางกลิ่น ที่เป็นแท่งเล็ก ๆ ยื่นอยู่ตรงปลายปาก 2 แท่ง คล้ายจมูก ซึ่งอวัยวะส่วนนี้มีความไวต่อกลิ่นมาก โดยเฉพาะกลิ่นคาวแบบต่าง ๆ เช่น กลิ่นเลือดหรือกลิ่นของสัตว์ที่บาดเจ็บมีบาดแผล อาหารได้แก่ ปลาทั่วไป รวมถึงสัตว์ที่มีกระดองแข็งเช่น กุ้ง, กั้ง, ปู รวมถึงหมึกด้วย

โดยปกติแล้วปลาไหลมอเรย์จะอาศัยอยู่ตามโพรงหินหรือซอกปะการังในแนวปะการัง โดยยื่นแต่เฉพาะส่วนหัวโผล่ออกมาราว 1/4 ของความยาวลำตัว พร้อมกับอ้าปากส่ายหัว เพื่อป้องกันถิ่นที่อยู่อาศัยและหาเหยื่อ ที่จะออกมาว่ายน้ำนั้นจะเป็นช่วงเวลากลางคืนที่หาอาหาร
ปลาไหลมอเรย์มีกรามที่แข็งแรงและฟันที่แหลมคม แม้จะมีหน้าตาน่ากลัว แต่ไม่ใช่เป็นปลาที่ดุร้าย กลับกันกลับเป็นปลาที่รักสงบ แต่จะจู่โจมใส่ผู้ที่บุกรุก โดยหลายครั้งที่นักประดาน้ำไปเผลอรบกวนโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็อาจถูกกัดเป็นแผลเหวอะหวะถึงขั้นนิ้วขาดได้ เพราะฟันที่แหลมคมและการกัดที่ไม่ปล่อย และอีกช่วงที่ปลาไหลมอเรย์จะดุร้าย คือ ในฤดูผสมพันธุ์ [2]

ปลาไหลมอเรย์ มีทั้งหมดราว 70 ชนิด พบในทะเลเขตร้อนและอบอุ่นทั่วโลก ส่วนใหญ่มีสีสันและลวดลายสวยงามแตกต่างกันออกไปตามแตค่ละชนิดหรือสกุล แบ่งออกเป็น 2 วงศ์ย่อย ในบางชนิดที่มีขนาดเล็ก จะไม่ความยาวไม่เกิน 2 ฟุตและอาศัยอยู่ในแหล่งน้ำกร่อยหรือน้ำจืดได้ นิยมเลี้ยงเป็นปลาสวยงาม[3] ขณะที่ชนิดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด คือ ปลาไหลมอเรย์ยักษ์ (Gymnothorax javanicus) ยาวได้ถึง 3 เมตร น้ำหนัก 36 กิโลกรัม[4]

ปลาเทพา (ปลาเลิม)

ลักษณะ
เป็นปลาน้ำจืดชนิดหนึ่งในจำพวกปลาไม่มีเกล็ดหรือปลาหนัง จัดอยู่ในวงศ์เดียวกับปลาสวายและปลาเทโพ เป็นปลาไม่มีเกล็ดคล้ายปลาสวาย แต่ลำตัวจะสั้นกว่า มีส่วนหัวที่กว้าง แบน ใหญ่กว่า ครีบทุกครีบใหญ่ ยาว โดยเฉพาะก้านครีบแรก จะยาวเป็นเส้นออกมา ครีบไขมันมีขนาดเล็ก ลำตัวด้านบนเป็นสีดำ ช่วงใต้ลำตัวเป้นสีเงิน มีหนวดยาวพอประมาณที่ใต้ปากล่าง 1 คู่ มุมปาก 1 คู่ ใช้ในการหาอาหาร มีตาขนาดเล็ก เหนือมุมปากเล็กน้อย
เป็นปลากินเนื้อที่มีส่วนหัวค่อนข้างสั้นแต่มีลักษณะแบนและกว้าง มีลักษณะเด่นตรงที่มีก้านครีบอันแรกของครีบหลัง ครีบอก และครีบท้อง มีขนาดใหญ่และยื่นยาวเลยครีบออกไปมาก จึงดูสง่างามในเวลาว่ายน้ำมากกว่าปลาชนิดอื่นในวงศ์เดียวกัน

พฤติกรรม
รักสงบ ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูง ปกติจะว่ายน้ำตลอดเวลา

อาหาร
ลูกกุ้ง ลูกปลา เนื้อสัตว์ อาหารสำเร็จรูป ได้แก่ซากสัตว์ที่ตายลอยอยู่บนผิวน้ำ แต่ลูกปลาขนาดเล็กมักชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงใหญ่และอาศัยอยู่ในบริเวณน้ำนิ่ง กินแมลงน้ำ และสัตว์น้ำขนาดเล็กเป็นอาหาร

การเลี้ยงดู
ปลาเทพาชอบน้ำที่ใสสะอาดมีการไหลเวียนอย่างดี มีพื้นที่ในการว่ายในตู้มาก เนื่องจากปลาจะว่ายตลอดเวลา คล้ายปลาฉลามอาจใส่เครื่องพ่นน้ำ ให้ปลาว่ายทวนน้ำอยู่กับที่ก็ได้
สามารถเลี้ยงรวมเป็นฝูงหลายๆตัวได้
ปลา เทพาในธรรมชาติจะกินซากสัตว์ที่ลอยน้ำมา หรือจับปลา กุ้งขนาดเล็กเป็นอาหาร ในที่เลี้ยงปลาจะกินอาหารได้หลายชนิดทั้งลูกปลาลูกกุ้งเป็นๆ หรือเนื้อสัตว์หั่นเป็นชิ้นๆ ปลาขนาดเล็กจะชอบกิน ไส้เดือนน้ำ ไรทะเล และฝึกให้กินอาหารสำเร็จรูปได้ดี เป็นปลาที่มีประสาทรับกลิ่นดี เพียงแค่อาหารถึงน้ำ หนวดทั้ง 4 เส้นจะกางออกและควานหาอาหารในทันที ปลาจะกินครั้งละมากๆ จนท้องกางออกมาเห็นได้ชัดเจน

เปคูแดง (ปลาคู้แดง)

ลักษณะของปลา
ลักษณะทั่วไปของปลาคู้แดง มีลำตัวแบนข้าง ส่วนท้องกว้าง บางชนิดมีจุดสีน้ำตาลและสีดำ บางชนิดข้างลำตัวส่วนล่างสีขาว, สีเหลืองและสีชมพู แล้วแต่ละชนิดแตกต่างออกไป
โดยปกติมีขนาดตั้งแต่ 15-25 ซม. (6-10 นิ้ว)ฟันมีความคมเรียงกันเป็นแถวเดียวบนขากรรไกรทั้ง 2 ข้าง ฟันเหล่านั้นจะเรียงตัวกันแน่นเป็นระเบียบและเชื่อมต่อกัน เพื่อใช้ในการกัดและฉีกอย่างรวดเร็ว ฟันที่มีลักษณะเฉพาะของมันจะมีรูปแบบเป็นทรงสามเหลี่ยม คล้ายใบมีด ฝีปากล่างยื่นออกมายาวมากกว่าริมฝีปากบน แต่เมื่อหุบปากจะปิดสนิทระหว่างกันพอดี

แหล่งที่อยู่อาศัยและอาหาร
ปลาคู้แดง จะชอบพื้นที่ลุ่มที่มีการระบายน้ำได้ดี แต่ก็อาศัยได้ืั้ทั้งสภาพแวดล้อมที่เป็น แหล่งน้ำไหล และ แหล่งน้ำนิ่ง ซึ่งเป็นได้ทั้งผู้ล่า และผู้กินซาก

ปลาเปคูหรือปลาคู้แดง เป็นปลาที่ชอบอาศัยรวมกันเป็นฝูง ปลาคู้แดงจัดเป็นปลาที่ตระกะกินได้ทั้งเนื้อและพืช เมื่อเจอเหยี่อยที่เป็นอาหาร ก็จะพุ่งเข้าโจมตี อย่างรวดเร็ว แล้วรุมกัดแทะ

ปลาฉนาก sawfish

ปลาฉนากจัดอยู่ในประเภทปลากระดูดอ่อนที่มีขนาดใหญ่ และมีรูปร่างคล้ายฉลามครับ เพราะมีซี่กรองเหงือก5ซี่เหมือนปลาฉลาม สีผิวมีสีเทาอมเขียว หน้าท้องนั้นจะมีสีขาวครับ และส่วนที่ทำให้ปลาตัวนี้จ๊าบ ก็คือ อวัยวะที่อยู่ทางด้านจะงอยปากครับมีลักษณะเป็นแท่งที่แข็งและยาวถึง1ใน3ของ ลำตัวจนถึงหาง รอบแท่งอันนี้จะมีซี่ แหลมๆอยู่โดยรอบ มองดูคล้ายใบเลื่อยจึงเป็นที่มาของชื่อภาษาอังกฤษ sawfish อวัยวะอันนี้นั้นใช้ในการป้องกันตัว และใช้หาอาหารครับ ซึ่งขนาดและจำนวนซี่จะมากน้อยแล้วแต่พันธุ์ครับ

ลักษณะ การหากิน
ปลาชนิดนี้มักจะหากินตามพื้นน้ำที่มีดินโคลนขุ่น หากินพวกสัตว์ที่อยู่หน้าดิน แบบปลากระเบนครับพบได้ในเขตอบอุ่น ตั้งแต่ทวีปอเมริกาเหนือ แอฟริกา เอเชีย และออสเตรเลียทางตอนเหนือ เป็นปลาทะเลที่บางสายพันธุ์
เช่น ฉนากจะงอยปากกว้าง สามารถปรับตัวให้อาศัยอยู่ในน้ำจืดได้ด้วยครับ

การขยายพันธุ์
เป็นปลาที่ออกลูกเป็นตัว ที่มีการผสมพันธุ์ในตัวปลาเอง ไม่ใช่แบบที่ปลาตัวเมียวางไข่แล้วปลาตัวผู้ค่อยมาฉีดเชื้อนะครับส่วนมันจะ ผสมกันยังไงอันนี้ ก็จิตนาการเอาเองแล้วกันครับ

สถานะ
เป็นปลาที่อยู่ในสภาวะใกล้สูญพันธุ์เต็มทีแล้วครับ ด้วยลักษณะเด่นของมันทำให้คนที่จับมันได้ตัดเอาจะงอยปากของมันเป็นเป็นของ ตกแต่งบ้าน เครื่องประดับ หรือของที่ระลึกครับ

 

ปลาอะราไพม่า

ปลาอะราไพม่า หรือที่นิยมเรียกกันว่า ปลาช่อนยักษ์อเมซอน ปลาน้ำจืดขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Arapaima gigas ในวงศ์ปลาตะพัด (Osteoglossidae) อันดับปลาลิ้นกระดูก (Osteoglossiformes) มีรูปร่างคล้ายปลาช่อน (Channa stiata) มาก เป็นปลาที่มีขนาดใหญ่มาก เกล็ดมีขนาดใหญ่ มีสีดำเงาเป็นมัน ครีบบน ครีบล่าง มีตำแหน่งค่อนไปทางหาง มีแถบสีแดง-ส้ม ตัดกับพื้นสีดำ มีลำตัวค่อนข้างกลมและเรียวยาว ส่วนหัวมีลักษณะแข็งมาก ส่วนลำตัวด้านท้ายมีลักษณะแบนกว้าง ในขณะที่ปลายังเล็กพื้นลำตัวจะมีสีเขียวเข้ม และลำตัวส่วนที่ค่อนไปทางหางจะเป็นสีดำ และรูปร่างจะออกไปทางทรงกระบอก เมื่อโตขึ้นบริเวณลำตัวและส่วนที่ค่อนไปทางหาง ครีบ และหาง จะปรากฏสีชมพูปนแดงหรือสีบานเย็นประแต้มกระจายอยู่ทั่วไป ปลาอะราไพม่า ไม่มีหนวดซึ่งแตกต่างไปจากปลาชนิดอื่น ๆ ในวงศ์เดียวกัน และเป็นปลาที่มีอัตราการ

เจริญเติบโตที่ไวมาก ภายในเวลาเพียง 1-2 ปี สามารถมีน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นถึง 3-5 เท่าได้ ปลาที่โตเต็มที่เท่าที่มีการบันทึกสถิติไว้คือยาว 4.5 เมตร น้ำหนักกว่า 400 กิโลกรัม พบในแม่น้ำอเมซอนและลุ่มน้ำสาขาในทวีปอเมริกาใต้ โดยชาวพื้นเมืองจะเรียกว่า พิรารูคู (Pirarucu) ขณะที่ชาวพื้นเมืองที่ประเทศเปรูจะเรียกว่า ไพชี่ (Phiche) โดยปลาชนิดนี้เป็นปลาที่ชาวพื้นเมืองใช้บริโภคกันในท้องถิ่น ปลาอะราไพม่ากินอาหาร ได้แก่ ปลาและสัตว์น้ำขนาดเล็กเป็นอาหาร ในบางครั้งสามารถกินสัตว์เลือดอุ่นขนาดเล็กกว่าที่อยู่บนบก เช่น ลิง หรือ สุนัข หรือ นก ด้วยการกระโดดงับได้อีกด้วย จากการศึกษาพบว่า ปลาอะราไพม่าจะถึงวัยเจริญพันธุ์ได้เมื่อมีอายุ 4-5 ปีและจะมีอายุยืน มากกว่า 20 ปี ปลาเพศผู้ เพศเมีย สังเกตดูเพศจากภายนอกได้ยาก แต่ในฤดูผสมพันธุ์ในช่วงเดือนธันวาคมถึงเดือนพฤษภาคมของทวีปอเมริกาใต้ ปลาเพศเมียจะมีไข่ จะเห็นบริเวณท้องจะขยายใหญ่ขึ้นได้ชัดเจน ส่วนเพศผู้หัวและลำตัวจะสีเข้ม และสีแดงอมส้มแถบโคนหางได้ชัดเจน ในฤดูวางไข่ ปลาวัยเจริญพันธุ์จะตีแอ่งสร้างรังใต้น้ำ ในระดับความลึกประมาณ 40-50 เซนติเมตร ในบริเวณพื้นที่เป็นทราย แล้วนำหญ้า หรือพืชน้ำมาสร้างเป็นรัง พ่อแม่ปลาจะช่วยกันสร้างรัง จากนั้นตัวเมียจะวางไข่ แม่ปลา 1 ตัวสามารถมีไข่ได้เป็นหมื่น ๆ ฟอง และจะฟักเป็นตัวในเวลาประมาณ 3-4 วัน แม่ปลาจะฟักไข่หรือดูแลตัวอ่อนไว้ในปาก ส่วนพ่อปลาจะช่วยป้องกันอันตรายจนกว่าลูกปลาจะแข็งแรง และช่วยตัวเองได้ แม่ปลา 1 ตัว (อายุ 4 - 5 ปี) ที่สมบูรณ์เต็มที่ สามารถวางไข่ได้ถึง 180,000 ฟอง ไข่ของปลาชนิดนี้ มีเส้นผ่าศูนย์กลางราว 1/8 - 1/4 นิ้ว ปลาอะราไพม่า เป็นปลาที่ได้รับความนิยมในแง่ของการเป็นปลาสวยงาม ซึ่งมีจุดเด่นคือ ความใหญ่โตในรูปร่าง ซึ่งปลาอะราไพม่าจัดได้ว่าเป็นปลาน้ำจืดที่มีขนาดความยาวที่สุดในโลก (ปลาบึก (Pangasianodon gigas) ที่พบในแม่น้ำโขง มีความยาวสั้นกว่า แต่มีน้ำหนักตัวที่มากกว่า) ในประเทศไทยปลาชนิดนี้ถูกนำเข้ามาครั้งแรกราวปี พ.ศ. 2529 และได้รับความนิยมสูงสุดในปี พ.ศ. 2530

ตราบจนปัจจุบัน ซึ่งปลาอะราไพม่าแม้จะมีพฤติกรรมการกินอาหารที่ดูดุร้ายก็ตาม แต่เมื่อนำมาเลี้ยงใน สถานที่เลี้ยงแล้ว แม้ในปลาขนาดใหญ่กลับไม่มีพฤติกรรมก้าวร้าวกับมนุษย์เลย ผู้เลี้ยงสามารถลงไปปล้ำไล่จับปลาเล่นได้ โดยที่ปลาไม่ขัดขืนหรือทำอันตรายใด ๆ ปัจจุบัน สามารถเพาะขยายพันธุ์ในบ่อดินขนาดใหญ่ได้แล้ว ในประเทศมาเลเซียและไทย

 

ปลาอัลลิเกเตอร์ ( ปลาจระเข้ )

ทำความรู้จักกับ “ปลาอัลลิเกเตอร์”

“ปลาอัลลิเกเตอร์” เป็นปลาสุดแปลกยุคดึกดำบรรพ์ที่มีการขยายพันธุ์มาจนถึงปัจจุบันซึ่งมันจัดอยู่ในประเภทปลากินเนื้อขนาดใหญ่ 6 – 7 ฟุตในกลุ่มของปลาการ์ พบได้ตามแหล่งน้ำจืดอย่างแม่น้ำ บึง และทะเลสาบทางอเมริกาตอนใต้ ซึ่งหากเป็นคนอเมริกาจะรู้เลยว่าหากเจอปลาอัลลิเกเตอร์ย่อมต้องไม่ควรเข้าหามันและรีบหนีโดยเร็วที่สุด เพราะมันมีปากที่ยาวออกคล้ายกับจระเข้หรืออัลลิเกเตอร์ อีกทั้งปากของมันยังมีฟันรูปเพชรที่แหลมคมมากถึง 500 ซี่ด้วยกันซึ่งมีความคมมากพอจะได้รับแผลฉกรรจ์เมื่อถูกกัดได้สมฉายาเขาจริง ๆ แม้แต่รูปร่างของปลาอัลลิเกเตอร์ก็ยังป้อมยาว บริเวณลำตัวสีเทาออกดำมีเกร็ดคล้ายจระเข้ ด้านข้างครีบเล็กใต้ท้อง 2 ครีบคู่ ใต้ท้องสีขาว บริเวณปลายหางมีครีบใหญ่อีก 2 ครีบรูปใบพัดซึ่งเป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้รู้ว่ามันเป็นปลาไม่ใช่จระเข้!

การดำรงชีวิตของ “ปลาอัลลิเกเตอร์”

“ปลาอัลลิเกเตอร์” มักจะนิยมอยู่ในแหล่งน้ำจืดที่มีลักษณะติดป่าดิบชื้นมีความเป็นน้ำกร่อยหรือน้ำโคลนก็อยู่ได้เพราะสำหรับมันแล้ว น้ำที่มีความเข้มข้นคุณภาพต่ำเช่นนี้จะช่วยให้มันพรางตัวหาเหยื่อได้ดีและยังมีความสามารถพิเศษกว่าปลาอื่นในการหายใจขึ้นมาเอาอากาศจากบนบกได้ด้วย ซึ่งหากเจอมนุษย์มันก็จะพุ่งเข้าไปทำร้ายจนกลายเป็นที่หวาดผวาของผู้คนมากเพราะในยุคอดีตปลาอัลลิเกเตอร์มีนิสัยที่ค่อนข้างดุร้ายกว่าสมัยนี้เยอะ อีกสาเหตุหนึ่งอาจจะเพราะมนุษย์ในอดีตส่วนมากมักจะเป็นพวกชนเผ่าอเมริกาใต้ที่เข้าไปขัดขวางการดำรงชีวิตออกหาอาหารประจำวันของพวกมันเพื่อนำฟันของปลาอัลลิเกเตอร์มาทำปลายแหลมของศรธนูทำให้เกิดการต่อสู้ ซึ่งโดยปกติแล้วปลานี้จะออกหากินวันละ 2 ครั้งเลยทีเดียวเพราะกระเพาะค่อนข้างใหญ่และหนักก่อนจะรีบกลับไปยังที่พักของมันและไม่ออกมาป้วนเปี้ยนพร่ำเพรื่อใด ๆ

อาหารสุดโปรดของ “ปลาอัลลิเกเตอร์”

“ปลาอัลลิเกเตอร์” มีอาหารสุดโปรด ได้แก่ ปลาและสัตว์ปีกที่อาศัยอยู่ตามลุ่มน้ำจืดในถิ่นของมันอย่างพวกนกเป็ดน้ำ โดยจะจับเหยื่อล็อกแน่นด้วยกรามทันทีไม่ให้ขยับหนีออกไปไหนได้ก่อนจะกลืนกินเหยื่อลงคอไป ไม่ค่อยได้ใช้วิธีการกัดเหยื่อนักหากไม่จำเป็นต้องแบ่งเหยื่อออกเป็นชิ้นเพราะเหยื่อเป็นสัตว์ที่มีขนาดใหญ่

เป็นอย่างไรกันบ้างคับกับปลาแปลกๆที่นำมาฝากกันวัน มีชนิดไหนถูกใจกันบ้างคับ เม้นบอกกันได้นะคับ