ทำไมต้องใช้คำนี้!

ครั้งแรก ที่เข้ามากรุงเทพฯ การรับประทานอาหาร หรือการซื้ออาหารเป็นเรื่องที่ต้องเรียนรู้จริงๆ ตั้งแต่การซื้อ การสั่ง เข้าไปร้านไก่ดัง การเข้าร้านไอศครีมที่สาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้มนุ่งกระโปรงสั้น การชำระเงิน มิใช่การชำระที่โต๊ะ เรียกพนักงาน​มาเก็บตามร้านทั่วไป ด้วยความคิดว่าคงเหมือนร้านค้าทั่วไปนั่นเองจึงเกิดเหตุ

ครั้งหนึ่ง เคยไปรับประทานไอศครีมร้านดังนี้แถวสยามสแควร์​ ต่างเอ็นจอยในการพูดคุยอย่างสนุกสนาน​ จนถึงสุดท้ายจะแยกย้ายกลับ
ด้วยความที่มีเพื่อนร่วมทริปการรับประทาน เป็นเจ้ามือในครั้งนี้ สิ่งที่ต้องเรียนรู้เลยเกิดที่นี่ เพื่อนสาว ตะโกนไปยังพนักงานด้วยเสียงอันดัง คิดเงินด้วยค่ะ

คุณพระช่วย!! คนทั้งร้านหันมามองเป็นตาเดียวกัน อุ๊ย? เราทำอะไรผิดกัน เลิกลักแล้ว พนักงาน​ก็ไม่เดินมานะ พลันเหลือบไปเห็น ป้ายตั้งไว้ กรุณาชำระเงินที่นี่ เท่านั้นแหละ อายสิคะอาย

ถือเป็นประสบการณ์​ครั้งแรก สำหรับการเรียนรู้และการปรับตัวจริงๆ ครั้งนั้น ทำให้ผู้เขียนได้เรียนรู้ว่า การปรับตัว และการรับรู้สภาพรอบตัวเป็นอย่างไร? เข้าทำนองที่ว่า "เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม" จึงเป็นคำที่เข้าใจความหมายทันที

ประสบการณ์​ในครั้งนั้น จำได้ไม่รู้ลืมจริงๆ

เพื่อน.. กูรักมึงว่ะ🤣🤣