Chapter 3.2 : KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต

11 ตุลาคม 2566 (14:58) โพสท์โดย neptheduck

KILL เมื่อฉันต้องฆ่าสามีจอมอำมหิต

นามปากกา : Neptheduck

Chapter 3.2

มาดร้าย

จนกระทั่งสายตาคู่โตของเธอเหลือบไปเห็นชายหญิงในชุดสูทคุ้นตา จู่ๆ ความรู้สึกโล่งใจก็บังเกิดขึ้นมา พร้อมทั้งเรียวขาภายใต้กางเกงยีนขายาว ก็รีบพาเธอลงบันไดไปหาพวกเขาทันที

"คุณอาซาเนะ คุณฟูตะ!"

"ผมกำลังจะพาคุณไปพบท่านหัวหน้าอยู่พอดี"

"เอ่อ ไม่ต้องค่ะ!!"

เธอเผลอหลุดปากโพล่งออกมาอย่างลืมตัว ก่อนจะรีบอธิบายไขข้อข้องใจให้กับเจ้าของใบหน้า ที่เต็มไปด้วยคำถามทั้งสองคน

"คุณมิอุระพาฉันไปหาคุณโยจิโร่มาแล้วค่ะ นั่นไงคะคุณมิอุระมาพอดีเลย!"

นายูกิเอื้อมมือไปคล้องแขนของนายช่างหญิงไว้ ราวกับหาที่ยึดเหนี่ยวและเกราะป้องกันจากภัยอันตรายรอบกาย ซึ่งท่าทีสนิทสนมเหล่านั้น ก็ทำให้ทั้งฟูตะและอาซาเนะรู้สึกเบาใจ

"อะไรจ๊ะ อยู่ๆ ก็มาอ้อนกันถูกท่านหัวหน้าดุมาหรือไง?"

"เปล่าค่ะ ว่าแต่กระเป๋าเสื้อผ้าฉันล่ะคะ!?"

"อ๋อ ฉันเอาขึ้นไปไว้บนห้องพักให้แล้วจ่ะ อยู่ข้างๆ กันเลย"

"ว้าวดีจัง~ ขอบคุณมากนะคะ!!"

นายูกิยิ้มจนตาหยีพร้อมทั้งถูไถแก้มใสของตน ไปมาบนหัวไหล่ของมิอุระ ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของอาซาเนะ ในตอนนี้เธอควรผูกมิตรไว้กับผู้หญิงทุกคนเป็นดีที่สุด เพื่อความปลอดภัยในชีวิตและสมบัติอันมีค่าทุกสิ่งอย่างของตน

"งั้นก็ มีที่ไหนที่คุณนายูกิยังไม่ได้ไปบ้างล่ะคะ?"

"มีที่พักค่ะคุณอาซาเนะ"

"งั้นระหว่างนี้เราก็เดินไป และคุยเรื่องของคุณนายูกิไปด้วยแล้วกันนะครับ"

นายูกิกระชับอ้อมกอดคล้องรอบแขนของมิอุระไว้แน่ ขณะที่เธอกำลังเดินตามฟูตะและอาซาเนะ ที่อาสาพาทัวร์ภายในโกดังต่อ

"ลืมบอกไป อีก 1 สัปดาห์หลังเซ็นสัญญาทางทีมของเราจะจัดงานเลี้ยงต้อนรับให้คุณนายูกิ ไม่ทราบว่าจะสะดวกหรือเปล่าครับ?"

"งานเลี้ยงต้อนรับ มีอะไรแบบนั้นด้วยเหรอคะ!?"

"มีสิจ๊ะ นอกจากอาหารเครื่องดื่มไม่อั้น เธออาจจะได้มีโอกาสเจอกับรุ่นพี่นักแข่งคนดังที่วางมือ หรือไม่ก็มีชื่อเสียงแบบสุดๆ ก็ได้นะ!"

คำพูดของมิอุระทำให้นายูกิถึงกับตาลุกวาวอยากให้วันนั้นมาถึงโดยเร็ว จนกระทั่งพวกเขาทั้งสี่คนเดินมายังชั้นสองฝั่งตะวันออก ซึ่งเป็นทางเชื่อมยาวและสามารถไปยังห้องทำงานของหัวหน้าใหญ่ ที่ตั้งอยู่ทางทิศเหนือของโกดังได้

"แล้วชั้นสามข้างบนห้องทำงานของคุณโยจิโร่ล่ะคะ?"

มิอุระมองตามปลายนิ้วชี้ของนายูกิ ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างฉะฉาน

"บนนั้นเป็นห้องประชุมงาน ห้องสันทนาการ และห้องพักส่วนตัวของนายท่านเขาล่ะ ไม่ต้องไปสนใจหรอกรีบเปิดประตูเข้าไปดูสิจ๊ะ~"

แอ๊ดดด~

ห้องพักขนาด 3X3 เมตร พร้อมห้องน้ำ มีโทรทัศน์แบบติดผนัง เตียงหนานุ่มขนาด 3.5 ฟุต และตู้เย็นขนาดเล็กไว้แช่เครื่องดื่ม ถึงแม้ว่าห้องจะไม่ใหญ่โตแต่สิ่งอำนวยความสะดวกที่ครบครัน รวมไปถึงระบบนิรภัยอย่างดีที่ราวกับยกมาจากโรงแรมห้าดาว อีกทั้งราวระเบียงเหล็กหน้าห้องที่โปร่งไร้จุดอับทึบ ก็ทำให้นายูกิรู้สึกสบายใจขึ้นมาเปลาะหนึ่ง

"เป็นไงจ๊ะ ชอบไหม?"

"แต่ถ้าไม่โอเคจะออกไปเช่าห้องพักใกล้ๆ นี้ก็ได้นะครับ"

"โอเคค่ะ โอเคมากๆ เลย"

เธอไม่อยากทำตัวมีปัญหาก็รีบเอ่ยอย่างกระตือรือร้น และยืนคุยกับพวกเขาทั้งสามคนที่ระเบียงอยู่ครู่หนึ่ง โดยมีเสียงเชื่อมเหล็กและเสียงคำรามของเครื่องยนต์ ด้วยฝีมือนายช่างนับสิบกว่าคนเบื้องล่างดังขึ้นเป็นระลอก

"ระหว่างนี้คุณนายูกิก็พักผ่อนเตรียมร่างกายให้พร้อม ส่วนทางเราจะวางแผนตารางการฝึกซ้อมและการแข่ง จะส่งมาให้หลังจากนี้นะ"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

"ส่วนรายละเอียดต่างๆ ทางภาคปฏิบัติก็ต้องรอคำสั่งจากหัวหน้าทีมอีกทีล่ะนะ"

"หัวหน้าทีมของฉันคือใครเหรอคะ?"

"คิมูระ เขาคือหัวหน้าของเธอจ่ะ"

'วะ...ว่าไงนะ'

'ผู้ชายรูปหล่อที่สนามคนนั้นคือหัวหน้าของเรางั้นเหรอ!!'

ถึงแม้ว่าภายนอกจะทำเพียงยืนฟังนายช่างมิอุระอยู่เงียบๆ แต่ภายในใจกลับทำให้นายูกิดีใจจนเนื้อเต้น เมื่อได้ยินกิตติศัพท์ระดับตำนานของเขามาจากนางิสะ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นปลื้มและแอบสมัครตัวเป็นแฟนคลับของเขาไปเสียแล้ว

อีกไม่กี่นาทีต่อมาทุกคนต่างก็ขอตัวแยกย้ายไปทำธุระส่วนตัว ส่วนนายูกิที่เห็นว่าเริ่มโพล้เพล้แล้วก็ขอตัวกลับเข้าห้อง เพื่อรอให้มิอุระโทรสั่งอาหารมาให้ ก่อนจะต่อสายหานางิสะที่ส่งข้อความมาว่าถึงบ้านตั้งแต่ตอนสี่โมงเย็น และพูดคุยกันถึงสิ่งที่เธอทั้งสองพานพบมาในวันนี้

ทั้งเรื่องหัวหน้าทีมที่ชื่อคิมูระ , กลุ่มคนน่ากลัว , หัวหน้าใหญ่มาดแบดบอย , เพื่อนใหม่ที่ใจดีอย่างคุณอาซาเนะและนายช่างมิอุระ รวมไปถึงเรื่องของพ่อนายูกิที่ออกตามหาลูกสาวด้วยความร้อนใจ

"ให้เขาคิดว่าฉันกลับแอลเอไปแล้วก็ดี"

[...มันไม่ง่ายแบบนั้นน่ะสิ แล้วแม่ของเธอล่ะท่านจะว่ายังไง? ...]

เรื่องนี้เธอเองก็ยังไม่ได้คิด และก็คงบอกความจริงท่านเรื่องการแข่งไม่ได้เหมือนกัน

"ฉันจะหาทางเอง เธอก็อย่าทำตัวให้พวกเขาสงสัยแล้วกัน ถ้ามีอะไรคืบหน้าฉันจะส่งข่าวให้อีกที"

[...ดูแลตัวเองด้วย รักเธอนะ...]

"ขอบใจมาก ฉันก็รักเธอเหมือนกัน"

ติ๊ด!!

ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ภายในหัวอันหนักอึ้งและอ่อนล้า กลับไม่มีแผนการใดอยู่เลย

นายูกิทำเพียงเอนกายลงบนเตียงนุ่ม และใช้ชีวิตอยู่ภายในโกดังแห่งนี้ โดยมีคุณมิอุระคอยทำหน้าที่คนขับรถ พาเธอเที่ยวหาของกินอร่อยๆ และชมมหานครโตเกียวยามค่ำแก้เบื่อ บ้างก็ช่วยเป็นลูกมือหยิบจับเครื่องมือส่งให้ ระหว่างที่เฝ้ารอการแข่งขันและการมาของหัวหน้าทีมอย่างใจจดจ่อ

จนกระทั่งวันเวลาล่วงเลยไปเกือบสัปดาห์ นายูกิก็ถูกเรียกตัวให้เข้าไปพบกับหัวหน้าใหญ่โยจิโร่อีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ได้มีโยจิโร่อยู่แค่เพียงลำพัง…

"นั่นคือนายูกิ สมาชิกใหม่ของทีมนาย"

'คิมูระ...'

'ใช่เขาจริงๆ ด้วย!!'

ยิ่งได้มีโอกาสเห็นหน้าใกล้ๆ ออร่าความหล่อของเขา ก็พุ่งเข้ากระแทกใจของเธอเข้าอย่างจัง จนอยากได้ผู้ชายหล่อเท่ผู้นี้เป็นแฟนขึ้นมาเสียแล้ว

แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเขา วันแรกที่มาเลือกดูรถประจำตัวเพื่อใช้สำหรับลงแข่ง ชายผู้นี้ก็ตั้งกำแพงสูงใส่เธอจนยากจะปีนข้ามไป จนอดคิดไม่ได้ว่า...

'หรือว่าเขาจะมีแฟนแล้ว?'

แต่เมื่อเอ่ยปากถามจากทุกคนในโกดังแห่งนี้ โดยเฉพาะนายช่างมิอุระเธอก็รีบปฏิเสธหัวชนฝา

"หมอนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง!"

"ทำไมล่ะคะ?"

"ใครที่ทำให้เขาหยุดได้...ต้องเป็นเทพธิดาจากสวรรค์จุติลงมาเกิดแล้วล่ะ"

"งั้นหนูก็มีโอกาสน่ะสิ~"

"ก็ลองดูสิ ฉันเอาใจช่วยละกันนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ"

ในที่สุดโอกาสสำคัญที่จะทำให้สิ่งที่นายูกิลั่นวาจาไว้เป็นจริงก็มาถึง นั่นก็คืองานปาร์ตี้รับน้องใหม่คืนนั้น คืนที่เธอตั้งใจว่าจะลองขอเขาเป็นแฟนอย่างจริงจัง

แต่หารู้ไม่ว่า...

มันได้กลายเป็นค่ำคืนที่เธออยากจะลืมเลือนมากที่สุด

เพราะว่ามัน...

ได้เปลี่ยนแปลงชะตาชีวิตอันสงบสุขของเธอไปตลอดกาล

โปรดติดตามตอนต่อไป...

หากชื่นชอบโปรดคอมเม้น กดแชร์ให้เพื่อนๆ มาอ่านเรื่องนี้กันเยอะๆ นะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ