[นิยาย] Chapter 1.1 : ต่างโลกหรรษา กับยัยผมม้าจอมซึน
ต่างโลกหรรษา กับยัยผมม้าจอมซึน
นามปากกา : Neptheduck
Chapter 1.1
ดาดฟ้า 🔞
1 สัปดาห์ก่อน
ณ ดาดฟ้าตึกอำนวยการของโรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง
ฟิ้วว~
"ขอโทษที่ต้องเรียกให้มาพบในที่แบบนี้นะไอยาเนะจัง"
"ไม่เป็นไร ฉันว่างพอดี"
"ฉะ...ฉันชื่อคิริวเป็นรองหัวหน้าห้องของเธอนะ"
"ฉันจำได้ นายเรียกฉันมาที่นี่มีอะไรเหรอ?"
"คือ...ฉัน"
เสียงเข้มจากชายวัย 18 ปี ที่เอ่ยขึ้นตะกุกตะกัก ทำให้หญิงสาวผมยาวดำขลับวัยเดียวกัน ที่มีนามว่าไอยาเนะ นิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะหันหลังให้และเท้าแขนไปบนขอบเหล็กกั้นระเบียง
"ตะ...ตลอด 3 ปีตั้งแต่เธอย้ายมาที่โรงเรียนนี้ ฉันก็แอบมองเธอมาตลอด"
"..."
"แล้วตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบการศึกษา ฉันก็เลยตัดสินใจว่า..."
เสียงของชายหนุ่มถูกขัดด้วยเสียงถอนหายใจ ที่ฟังดูเบื่อหน่ายของเธอ แต่เขาก็ยังไม่หยุดความพยายาม
"ให้ฉันพิสูจน์ตัวเอง...หากเธอยอมรับความรู้สึกของฉัน ฉันจะดูแลเอาใจเธออย่างดีที่สุด เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะ..."
แต่ทว่าคำพูดสารภาพความในใจเหล่านั้น ได้ถูกเสียงดนตรีที่ลอยมาและเสียงสายลมหวีดหวิวรอบกาย ทำให้ค่อยๆ เลือนหายไปในท้ายประโยค โดยที่ไอยาเนะยังคงเหม่อมองไปยังวิวตึกสูงเบื้องหน้า ด้วยแววตาที่ไร้ความรู้สึกอันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของเธอ
'มาอีกแล้วสินะ...'
'ถ้าไม่ใช่พวกที่ถูกจ้างมาเพราะการละเล่นท้าดวลบ้าๆ ของเด็กผู้ชาย'
.
.
'หมอนี่ก็คงเป็นพวกคลั่งพวกสาวผมยาว จืดชืดเก็บตัวแบบฉันสินะ'
ไอยาเนะครุ่นคิดขณะก้มลงมองไปยังงานสถาปนาโรงเรียน ที่จัดขึ้นตรงกับวันจบการศึกษาของเธอ ซึ่งมีนักเรียนรุ่นน้องแต่ละชมรมมาออกร้าน และใส่ชุดคอสเพลมาเดินสร้างสีสันไปทั่วทั้งงาน
"ไอยาเนะจัง"
"ว่า?"
"ได้โปรดตอบรับความรู้สึกของฉันด้วยนะ"
ไอยาเนะชำเลืองมองชายร่างผมบาง ผมรองทรงสีน้ำตาลเข้มผู้สวมใแว่นหนาเตอะดูจืดชืดไม่ต่างจากเธอ และมีสายสะพายจบการศึกษาคาดทับชุดนักเรียน โดยสติ๊กเกอร์หัวใจที่รุ่นน้องแปะให้จนเต็มตัว ต่างจากเธอที่มีเพียงสายสะพายและดอกคาเนชั่นสีชมพู ที่เพื่อนสนิทผู้หญิงคนสนิทเพียงคนเดียวมอบให้
"พวกเพื่อนๆ จ้างนายมาเท่าไหร่?"
คำถามตรงประเด็นทำให้ชายหนุ่มขยับแว่นที่หล่นลงมาปลายจมูก และกะพริบตาปริบๆ ด้วยความงุนงง
"ยะ...อย่าเข้าใจผิด ฉันมาเองฉันชอบเธอจริงๆ นะ!"
ชายร่างบอบบางพยายามเอ่ยแสดงความบริสุทธิ์ใจด้วยความประหม่า เมื่อถูกสายตาเรียบดุของเธอต้องมองมา
"ฉะ...ฉัน...ต้องการความรักจากเธอ โปรดรับรัก..."
"คงไม่ได้"
"ทะ...ทำไม?"
"เพราะฉัน"
.
.
"ไม่เคยรักใคร"
คำพูดนั้นทำให้ชายหนุ่มรู้สึกราวกับถูกไม้เบสบอลหวดแสกหน้าเข้าอย่างจัง และทำได้เพียงยืนตัวแข็งก้มหน้ามองปลายเท้าของตนด้วยความสิ้นหวัง
แต่ในเมื่อผู้ชายคนนี้มีความพยายาม และเธอก็เห็นมันมาโดยตลอด จึงหันไปสบตาและกระดิกนิ้วให้กับชายหนุ่ม
"...!?"
พร้อมทั้งแหวกชายกระโปรงจีบรอบตัว ที่สั้นคลุมเข่าของตนขึ้นช้าๆ
"มาสิ"
"อะ...อะไรนะ?"
"ถ้าชอบฉันก็ต้องชอบทุกอย่างที่ฉันชอบด้วย"
"สิ่งที่คุณ ชอบ..!?
"แล้วก็อย่าแอบถ่ายคลิปเก็บไว้ล่ะ"
เธอโก้งโค้งรอโดยที่อีกฝ่ายมีท่าทีงกๆ เงิ่นๆ ตามประสาหนุ่มเวอร์จิ้น จนเธอถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
'น่าเบื่อชะมัด'
'น่าเบื่อพอๆ กับโลกนี้เลย'
พรืด!!
"เอ๊ะ!!?"
แต่สิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อเขาเดินเข้ามาประชิดตัวไอยาเนะ และรูดชั้นในสีขาวตัวบางของเธอออก ก่อนจะคุกเข่าลงบนพื้นดาดฟ้าและใช้สองมือแหวกแก้มก้นใสเด้งออกจากกัน และก้มหน้าระรัวปลายลิ้นด้วยความตื่นเต้นระความกระหาย
'บะ...แบบนี้สินะ'
'ที่เขาห้ามไม่ให้ดูถูกพวกแว่นหนาบ้าเรียน!!?'
เพราะนอกจากตำราเรียนแล้ว ตำราอย่างอื่นชายหนุ่มผู้นี้ก็ไม่เกี่ยง อีกทั้งยังช่ำชองทฤษฎีจนนำไปสู่ความน่าพึงพอใจในภาคปฎิบัติ
"คิริว...อย่าใช้ฟันขบสิ อ้า~"
"ทำไมเหรอ?"
"ก็มัน..."
'เสียวสุดๆ ยังไงล่ะ!!'
จนอารมณ์ของทั้งสองพุ่งพล่านยากที่จะมอดดับ หรือหยุดไว้กลางคันได้อีกต่อไปถึงแม้ว่าบนนี้จะเป็นดาดฟ้าของชั้น 8 ก็ตาม
โปรดติดตามตอนต่อไป...