ขย้ำศพ
ขย้ำศพ
เมื่ออยู่ในวิถีไพร ไม่ใครก็ใครย่อมมีโอกาสหมดลมหายใจได้เสมอ ธรรมชาติแห่งป่าเขาทำให้เราสุข สดชื่น รื่นรมย์ได้ก็พร้อมมอบโอกาสแห่งมฤตยูให้ได้พอๆกัน ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ ปัจจัย กระทั่งโชคชะตาพาให้ใครสักคนต้องมีโอกาสรับรู้วาระสุดท้ายของตนเองที่บางคราวก็ไม่มีแม้แต่พลังที่จะขัดขืนคมเขี้ยวที่กระหน่ำ กระชาก ทั้งที่มาเดี่ยวหรือรุมทึ้งจนวิญญาณหลุดจากร่าง
เสือดาวกินคนไม่ได้มีเพียงแค่เสือเพชฌฆาตที่พลาดท่าอยู่ในสถานะเสือลำบากจึงต้องลากสังขารที่ไม่สมประกอบมาฆ่ามนุษย์เพื่อดับแค้นหรือเพราะคนคือแหล่งอาหารที่ไม่มีเขี้ยวเล็บหรือหนทางต่อสู้เท่านั้น มีไม่น้อยที่พวกมันได้ลิ้มรสเนื้อมนุษย์จากการที่ชนเผ่าบางกลุ่มจงใจทิ้งศพลงพื้นที่บางจุด เช่นหุบเหว ชายป่า หลังแนวรั้วหมู่บ้านด้วยความขี้เกียจผสมความเชื่อทางประเพณี อย่างดีก็แค่ใส่ก้อนถ่านเข้าปากผู้ตายแทนที่จะเผาร่างกายให้เป็นจุณจนกลายเป็นพื้นที่ทิ้งศพที่ทำให้เสือดาว หรือหมาป่าต่างก็โอชะกับซากมนุษย์...แค่นี้ก็คิดตามได้ไม่ยากแล้วว่าทำไมมันจึงล่าคนเป็นๆไปกินเมื่อหาศพไม่ได้
ไอ้ลายจำนวนไม่น้อยที่เรียนรู้นิสัยการกินเนื้อมนุษย์จากแม่เสือ ซึ่งบางทีต้องย้อนไปถึงคราวที่แม่เสือเหล่านั้นก็ได้รับการถ่ายทอดวิชาการกินเนื้อมนุษย์มาจากบรรพบุรุษรุ่นเก่าๆของมันขึ้นไปอีกหลายต่อหลายทอด ไม่จำเป็นที่พวกมันต้องมาหาเหตุผลนานับปการว่าทำไมถึงอยากเสพเนื้อมนุษย์กันนักทั้ง ๆที่ไม่เคยเป็นเสือลำบากหรือโดนกระสุนพรานจนเขี้ยวกร่อน ขาหน้าหัก หรือขนเม่นตำเนื้อตัวจนพิการหาล่าคนกินไม่ได้...มีเยอะไปที่เป็นเสือโคร่งสภาพสมบูรณ์ครบถ้วน และอายุยังอยู่ในช่วงวัยหนุ่มสาวราวสองสามปีเท่านั้นที่สังหารมนุษย์ได้ชนิดแหกทฤษฎีต่างๆจนน่าตกใจ ทั้งหมดต้องยกประโยชน์ให้กับแม่เสือที่สั่งสอนลูกๆให้หัดขยอกเนื้อมนุษย์หลังหย่านม
สิงโตในแอฟริกา รวมทั้งหมาไฮยีนา บางแห่งคือเครื่องจักรสังหารมนุษย์มาแล้วชนิดฆ่ายกหมู่บ้าน ปฐมเหตุมาจากการทิ้งศพนอกพื้นที่อาศัยตามความเชื่อหรือจะอ้างประเพณีก็ตามแต่ ผลจากการได้เสพเนื้อคนนั้นทำให้สัตว์เขี้ยวคมเหล่านั้นมีทางเลือกมากขึ้นในการกินเนื้อศพมนุษย์ที่ทั้งรสชาติดีและไม่ต้องออกแรงไล่จับอย่างชนิดหลงใหลได้ปลื้ม เมื่อขาดแคลนศพขึ้นมาก็ไล่จับคนในหมู่บ้านกินบ้างประปรายก่อนจะพัฒนาไปสู่การยกพวกบุกกินคนยกหมู่บ้านจนเลื่องลือกระทั่งทุกวันนี้
หมาในหากรวมฝูงกันได้มันคือมรณะสำหรับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในเส้นทางของมัน แม้แต่เสือโคร่งยังโดนล้อมกรอบถึงขนาดต้องแลกวิญญาณและลมหายใจจากการโจมตีมาแล้ว ส่วนมนุษย์นั้นคงไม่ต้องพูดถึง หากพบเจอฝูงหมาในในพื้นที่ที่ไม่มีจุดหลบภัยเช่นต้นไม้สูง โขดหินชัน ประกอบกับไม่มีอาวุธเพียงพอด้วย สถานการณ์แบบนั้นคืออวสานที่น่าเศร้าของมนุษย์ที่ได้ชื่อว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉลาดที่สุดในโลกทันที มรณะจากหมาในนั้นสยองและหดหู่สุดขีดเพราะพวกมันมีหน้าที่ “กินเหยื่อทั้งเป็น”ขณะที่เหยื่อได้แต่มองด้วยสายตาวิงวอน