แม่ครัวที่ไม่มีหน้า

"แม่ครัวที่ไม่มีใบหน้า"

ในหมู่บ้านเล็กน้อยนี้ เรื่องราวเกี่ยวกับแม่ครัวที่ไม่มีใบหน้าได้รับความเชื่อหรือไม่ก็สะเพร่าซึ่งกันและกัน ใครที่เข้าไปทำงานในบ้านเรือนนี้ก็จะได้ยินเรื่องราวนี้ แม้ว่าไม่มีใครที่เคยได้เห็นแม่ครัวนี้จริง ๆ

สิ่งแปลกประหลาดก็เริ่มเกิดขึ้นเมื่อมีคนเริ่มพบว่าจานอาหารของพวกเขาถูกเรียงรายอย่างเรียบร้อยในห้องครัว แม้ว่าไม่มีใครที่เห็นใครทำ และจานเหล่านี้ถูกเรียงอย่างเรียบร้อยทุกครั้งหลังจากพวกเขากลับมาจากทำงาน

คนในหมู่บ้านก็เริ่มสันนิษฐานว่ามีแม่ครัวหลงเหลิงไปทำงานในบ้านเมื่อไม่มีใครเห็น แม้ว่าไม่มีใครเคยได้ยินเสียงหรือเห็นแม่ครัวที่ไม่มีใบหน้านี้

เมื่อคนที่ทำงานในบ้านนี้ตัดสินใจที่จะมาเห็นความจริงเอง พวกเขาได้ยินเสียงร้องรำคาญที่เกิดขึ้นในห้องครัว พวกเขาเข้าไปและพบกับแม่ครัวที่ไม่มีใบหน้า

แม่ครัวนั้นเริ่มร้องเพลงเกี่ยวกับความทุกข์ทรมานและความเหงาที่เธอเคยผ่านพ้น ภายในเสียงร้องที่เข้าทางใจ คนในหมู่บ้านรู้สึกถึงความเจ็บปวดและความทรมานของแม่ครัวนี้

เสียงร้องของแม่ครัวไม่มีใบหน้ากลายเป็นสิ่งที่ทุกคนในหมู่บ้านจดจำไว้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นและเจอเธอ เสียงร้องนี้เตือนเต็มใจถึงความทรมานและความอดทนในชีวิตของเธอ

เมื่อเรื่องราวถูกนำขึ้นต่อเนื่อง คนในหมู่บ้านทุกคนเริ่มรู้สึกถึงความเศร้าหมองและความเคลื่อนไหวของแม่ครัวที่ไม่มีใบหน้านี้ แม้จะไม่เคยมีใครเห็นเธอ แต่เสียงร้องที่เขาสร้างขึ้นได้รับการตอบรับและความเห็นใจ

เรื่องราวเกี่ยวกับแม่ครัวที่ไม่มีใบหน้าเป็นตัวระบายความทรมานและความสิ้นหวังในชีวิต แม้ว่าเธอจะไม่มีหน้าที่ให้เห็น แต่เสียงร้องของเธอเป็นสิ่งที่คนในหมู่บ้านนี้จะไม่ลืมเสมอ