ชีวิตวันวันของ Jame Evening ตอนที่ 11 (คุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นช่วยคนอื่นได้จริงหรือ?)

สวัสดีวันพฤหัสบดีที่ 3 สิงหาคม 2566 เวลา 19.40 นในรอบนี้นะครับจะมาพูดถึงเรื่องเกี่ยวกับคุณภาพชีวิตนะครับแต่ก่อนจะพูดถึงเรื่องของคุณภาพชีวิตเนี่ยต้องบอกก่อนว่าแต่ละคนนะครับมีคุณภาพชีวิตที่ไม่เหมือนกันคุณภาพชีวิตในที่นี้นะครับผมอยากจะหมายความว่าคุณได้กินอิ่มนอนหลับสบายดีหรือเปล่าแค่ประโยคนี้สั้นๆนะครับสมมุตินะก็อย่างคุณได้กินอิ่มคุณมีเงินคุณมีวัตถุดิบในการทำอาหารหรือเปล่าคุณมีความสามารถในการทำอาหารหรือการออกไปหาร้านอาหารที่เราสามารถเข้าถึงได้แล้วก็รับประทานอาหารได้ตรงนี้นะครับส่วนในเรื่องของนอนหลับนะครับเรานอนหลับเต็มอิ่มหรือเปล่าในชีวิตนี้เราได้นอนถึง 8 ชั่วโมงไหมหรือว่าวันนึงเราได้นอนแค่วันละ 4 ชั่วโมงเองวันละ 5 ชั่วโมงเองต้องการนอนมากกว่านั้นไหมส่วนคำว่าสบายดีเนี่ย

คือการที่เราเนี่ยครับในการใช้ชีวิตในแต่ละวันนะครับเราได้ใช้ชีวิตในอย่างที่เราอยากใช้อ่ะครับก็คือเราอยากไปเที่ยวเราก็ได้ไปเที่ยวเขาอยากได้กินอย่างนี้เราก็ได้กินแบบนี้เราอยากจะช่วยเหลือคนแบบนี้เราก็จะช่วยคนแบบนี้เราอยากสอนอะไรแบบนี้เราก็จะสอนแบบนี้หรือว่าเราอยากจะพัฒนาตัวเองเราก็มีโอกาสได้พัฒนาตัวเองเหมือนกับว่าเราได้ทำในสิ่งที่ทำให้ตัวเรานะครับหรือจิตใจของเราเนี่ยมีความสุขนะครับก็คือทำให้มันรู้สึกสบายดีนะครับก็แน่นอนว่าคำว่าคุณภาพชีวิตของแต่ละคนอย่างที่บอกไปตอนต้นนะครับว่าไม่เหมือนกันบางคนเนี่ยอาจจะ

ต้องการคุณภาพชีวิตที่ฉันได้นอนหลับ 8 ชั่วโมงต่อวันตื่นมามีข้าวให้กินนอนหลับสบายอะไรเงี้ยครับเอ่อมีความสุขกับการดูหนังมีความสุขกับการได้อ่านหนังสือเงียบๆคนเดียวในห้องสักที่นึงหรือว่าซักสถานที่นึงในนอกห้องอะไรเงี้ยครับก็แล้วแต่คนนะครับไม่เหมือนกันนะครับอย่างตัวผมเนี่ยก็ผมก็จะชอบกับการที่เราได้อยู่ในห้องได้เล่นเกมได้พิมพ์บทความอะไรแบบนี้นะครับได้เหมือนกับว่าจะกลับได้แชร์ประสบการณ์อะไรแบบนี้แล้วกันจะเห็นได้ว่าบทความที่ผมเขียนส่วนใหญ่เนี่ยมันจะไม่เหมือนภาษาเขียนมันจะเป็นภาษาพูดเพราะว่าผมใช้การพูดในการพิมพ์แทนนะครับแล้วก็อีกอย่าง

คือเราอยากจะทำให้มันเป็นธรรมชาติของตัวผมมากที่สุดที่ผมอยากจะสื่อมันออกมานะครับก็อย่างที่บอกไปคุณภาพชีวิตของผมในตอนนี้ก็ถามว่าดีสุดๆไหมก็ยังไม่ได้ดีสุดๆขนาดนั้นครับเพราะว่าตัวผมเองก็ยังไม่ได้มีรายได้อะไรขนาดนั้นเลยเพราะวันนี้ก็ยังต้องอยู่กับพ่อกับแม่เหมือนกันนะครับก็คือท่านคอยเลี้ยงดูเราคอยเป็นห่วงเรานะครับแต่ว่าคุณภาพชีวิตที่ผมต้องการเนี่ยคือคุณภาพชีวิตในแบบที่เราไม่ต้องไปทำงานประจำและไม่ต้องทำงานทุกวันนะครับหรือเราไม่ต้องเจอกับบุคคลที่แบบว่า toxic อ่ะครับที่จะทำให้เรารู้สึกแย่ในแต่ละวันเราอยากจะเจอแต่คนดีๆที่ส่งพลังบวกบวกให้กับเราอะไรแบบนี้

อันนี้คือคุณภาพชีวิตที่ผมอยากได้อ้อแล้วก็อีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากได้ก็คือผมอยากจะพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดเวลาให้ได้นะครับแต่ทุกวันนี้มันมีปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้ตัวเราเองก็ยังพัฒนาตัวเองไปได้ไม่ดีพอสักเท่าไหร่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการจัดสรรเวลาเรื่องของการความขี้เกียจของตัวเราเองนะครับหรือว่าเรื่องของการที่เราขยันไม่ถูกที่เช่นเราอยากจะเก่งภาษาอังกฤษแต่เราดันไปฝึกแต่การเขียนเราไม่ได้ฝึกเรื่องของการพูดหรือการฟังเลยอะไรแบบนี้ครับก็นั่นแหละครับก็ก็ต่อมานะครับก็อย่างที่พูดไปนะครับก็

คือแล้วคุณภาพชีวิตเนี่ยมันช่วยเหลือคนได้จริงๆหรอถ้าคุณภาพชีวิตเราดีขึ้นนะครับมันจะช่วยคนอื่นได้จริงๆหรออยากให้ทุกคนลองตั้งคำถามกับตัวเองนะครับว่าถ้าคุณภาพชีวิตเราดีขึ้นเราสามารถช่วยใครได้บ้างส่วนตัวผมนะครับคำถามที่ผมถามกับตัวเองนะครับว่าเรามีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นเราช่วยใครได้บ้างอย่างแรกเลยคือเราช่วยตัวเองได้ครับช่วยให้ตัวเองรอดในแต่ละวันรอดจากการโดนทำร้ายทางจิตใจทางกายหรือว่าอะไรก็แล้วแต่เพราะว่าคุณภาพชีวิตที่ผมต้องการคือการที่

ผมได้อยู่ในห้องคนเดียวอันนั้นคือสิ่งที่ผมต้องการในการที่ผมอยากจะได้ไปเที่ยวในสิ่งที่เอ่อที่ผมอยากไปและมันปลอดภัยสำหรับตัวผมด้วยนะครับเพราะฉะนั้นนะครับคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นเนี่ยคนแรกที่คุณช่วยได้เลยก็คือตัวคุณเองครับก็คือตัวคุณเองส่วนคนต่อมาที่จะช่วยได้นะครับถ้าหากว่าคุณพ่อคุณแม่ของใครนะครับยังมีชีวิตอยู่นั่นแหละครับคุณได้ช่วยเหลือคุณพ่อคุณแม่ได้ช่วยเหลือครอบครัวของตัวเองหรืออาจจะเป็นลูกของท่านก็แล้วแต่นะครับคือคุณได้ช่วยเหลือแน่นอนเพราะว่าคุณมีคุณภาพชีวิตที่ดีแล้วสามารถที่จะเอาตรงส่วนนี้ครับไปแบ่งปันช่วยเหลือคนอื่นๆได้อันนี้คือใจความสำคัญเลยนะครับเพราะเรามีแล้วเราจึงแบ่งปันให้กับคนอื่นได้เยอะได้มากกว่าที่เราเคยมีนะครับไม่ว่าจะเป็นการแบ่งทางด้านเวลา

แบ่งเรื่องของรอยยิ้มมีความสุขไปนะครับหรือว่าแบ่งเรื่องของการบริจาคเงินไปต่างๆนะครับเพื่อช่วยเหลือเด็กยากไร้ก็ตามหรือว่าช่วยเหลือทางด้านการศึกษาที่เราไปเป็นอาสาสมัครการสอนอะไรแบบนี้ครับในด้านที่เรามีความรู้ในด้านนั้นๆนะครับเนี่ยครับผมคือคุณภาพชีวิตที่ดีที่สามารถช่วยเหลือคนอื่นต่อได้โดยที่บางครั้งนะครับมันอาจจะไม่ต้องใช้เงินเลยด้วยซ้ำเพราะบางคนเนี่ยมีเป้าหมายของชีวิตก็แค่ตื่นมามีข้าวกินนอนหลับสบายอย่างที่ผมบอกนะครับแค่นี้ชีวิตเขาก็จะมีความสุขมีรอยยิ้มเนี่ยครับแค่นี้เราก็สามารถแบ่งปันรอยยิ้มไปให้กับคนๆนึงได้แล้วแบ่งปันความสุขไปให้กับคนๆนึงที่แบบว่าวันนี้เจออะไรมาก็ไม่รู้เจอเรื่องที่แบบแย่ๆมาเจอเรื่องที่ทำให้จิตใจของเขาต้องห่อเห*่ยวหรือเจอในเรื่องที่ทำให้รู้สึกแบบตัวเองไม่ต้องการที่จะมีชีวิตต่อหรือไม่ต้องการที่จะใช้ชีวิตต่อแล้วหรือรู้สึกเหนื่อยในวันนั้นๆหรือเกิดเนี่ยครับเราสามารถช่วยเขาได้จากการที่ตัวเรามีคุณภาพชีวิตที่ดีก่อนแล้วแบ่งปันและช่วยเหลือคนอื่นๆได้ครับก็ยังไงเดี๋ยวพบกันตอนที่ 12 นะครับขอบคุณครับ