เรื่องเล่าของผู้หญิงคนนึง....สงกรานต์เป็นเหตุ(ตอนที่1)
เบลเรียนจบป.ตรีคณะเทคโนโลยีการจัดการและแม่เธอได้ฝากงานให้ทำที่ศูนย์ราชการในตัวเมือง เธอได้ไปพักที่อาพาตเม้นคนเดียว เธอเหงาและกลัวมาก เธอไม่เคยใช้ชีวิตคนตัวเดียวเลย ตั้งแต่เล็กจนเรียนจบ ป.ตรี เธอก็มีเพื่อนคอยไปไหนมาไหนด้วยตลอด การเดินทางไปทำงานของเธอก็แสนจะทุลักทุเล ต้องเดินลัดกำแพงไปนั่งรถสองแถวแล้วลงข้างทางเดินข้ามทางรถไฟเข้าสำนักงาน และที่ทำงานก็ไม่ค่อยมีใครช่วยสอนงานเธอเลย ต้องค่อยๆเรียนรู้ไปด้วยตัวเอง ความรู้สึกของเธอตอนนั้นคือไม่อยากทำงานเลย ไม่มีกำลังใจ ไม่อยากอยู่บ้านด้วยแถมยังอกหักจากทอมอีก เห้อชีวิต ตอนนอนก็ฝันร้ายถึงทอมคนนั้นทุกคืนเลย นี่ฉันเป็นอะไรไปหรอเนี๊ย คิดถึงจนเก็บเอาไปฝัน เวลาทำงานก็แอบเล่นเฟสตลอดแหละ อิอิ เบื่อไงอะ อยู่ที่ทำงานก็ไม่รู้จะคุยกับใครเรื่องอะไร เพื่อนร่วมงานก็ดูหยิ่งๆกันทั้งนั้น พอสักพักก็มีพี่อยู่1คนชื่อทรายคอยเอาใจใส่เราชวนคุย ช่วยงาน ชวนกินข้าว หายใจโล่ง ดีขึ้นมาหน่อยนึง พอถึงเวลาเลิกงาน เห้ย ! แย่แล้ว ไม่มีรถกลับอาพาตเม้น ทำไงดี รถสองแถวก็ไม่ผ่าน แต่โชคดีมีมอร์ไซต์รับจ้างผ่านมา กลับถึงที่พัก ท้องร้องโคล๊กๆ กินไรที่ไหนดี ร้านข้าวก็ไม่รู้จักเดินๆค่ะเดิน เดินไปเรื่อยๆพอเจอร้านข้าวก็สั่งเลยค่ะ โคตรแพงอ่ะ จาน70บาท เงินเดือนฉัน9,000เอง หึ กินๆไปก่อน อย่างพึ่งบ่น.....ต่อ