บ้านของเราเปิดเป็นร้านขายของ

ตั้งอยู่ติดกับ  7-eleven

บริเวณด้านหน้าของ 7-eleven ปล่อยให้เช่า  ก็มีสาวทอมมาเปิดร้านรถเข็นขายบะหมี่เกี๊ยวหมูแดง

นางมาเปิดขายอยู่หลายปีแล้ว น่าจะ 4-5 ปีแล้วล่ะ

 

     นางอายุน่าจะ 20 กว่าๆ ขยันขันแข็ง เป็นคนอัธยาศรัยดีนะเท่าที่เคยพูดคุย แต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรมากมาย  คนที่น่าจะสนิทกับนางที่สุดในบ้านของเรา ก็น่าจะเป็นพ่อของเรานี่เอง

 

     ทุกวันที่พ่อเรากลับมาจากทำงาน นางจะทักทายด้วยเสียงหวานๆตลอดเลย

 

" กลับมาแล้วเหรอลุงงงงง....."

 

บางวันก็

" วันนี้กลับเร็วนะลุงงงงงง....."

 

หรือวันหยุด แล้วพ่อเราออกไปข้างนอก

" ไปไหนเหรอลุงงงง....."

 

หรือบางทีนางเห็นแม่เรายกกระถางต้นไม้  (แม่ของเราชอบปลูกต้นไม้ แต่เนื่องจากเป็นอาคารพานิช  ก็เลยจะปลูกในกระถาง  บางทีก็ย้ายกระถางนี้ไปไว้ตรงนั้น ย้ายกระถางใบนั้นไปวางไว้ตรงโน้น)

นางก็อาสาช่วยยกให้แม่ของเรา

นางเป็นคนมีน้ำใจ

 

     เวลานางคุยกับแม่ของเรา ก็ดูว่านางมีความคิดดีอ่ะ

 

" มาขายก็ขายไม่ดีหรอกป้า แต่ดีกว่าอยู่เฉยๆ"

 

"เด๊วหนูกลับไปนอนแป้บถึง ก็ต้องตื่นไปจ่ายตลาดล่ะ"

 

    นางมาขายแทบทุกวันเลย  แม้แต่ช่วงก่อนที่มีการเคอร์ฟิว  นางก็มาทุกวันนะ ถึงจะเปิดขายไม่กี่ชั่วโมง นางก็มา

 

   ปกตินางจะมาเปิดร้านประมาณ 4 โมงเย็น  เริ่มเก็บร้านก็ตอน 4 ทุ่ม  กว่าจะได้กลับบ้านก็ 5 ทุ่ม  ช่วงที่มีการเคอร์ฟิว นางก็มาตอน 4 โมงเย็น แล้วก็เก็บร้านให้ทันเวลา  ถือว่านางขยันขันแข็งทำมาหากินดี

 

     และนางดูจะเป็นคนประหยัด สังเกตจากที่นางมาซื้อของที่ร้านของเรา นางจะเลือกชิ้นที่มีขนาดเล็กที่สุด

 

    ภาพของนางในหัวเราก็เลยคิดไปว่านางน่าจะเป็นลูกที่ขี้อ้อน พูดจาเพราะกับพ่อกับแม่ของนางแน่ๆ

 

    และแล้ววันหนึ่ง ไม่กี่วันที่แล้ว

นางมาซื้อของที่ร้านของเรา

แม่ของเราเป็นคนขาย

นางบอกว่าแม่ของนางฝากมาซื้อ

    แต่พอดีสินค้าชนิดนี้มีแบบน้ำ กับแบบเม็ด  แม่ของเราก็เลยต้องถามว่าเอาแบบไหนดี

นางไม่แน่ใจก็เลยโทรกลับไปหาแม่

 

และนี่คือบทสนทนาของนางกับแม่ของนาง

 

หลังจากแม่ของนางรับสาย

(เนื่องจากนางไม่ได้เปิด speaker phone เลยไม่ได้ยินเสียงของแม่นาง)

 

นาง :   แม่ ที่แม่ฝากซื้อน่ะ เอาแบบเม็ดหรือน้ำวะ ❓

 

(เพื่อนๆอ่านไม่ผิดค่ะ ลงท้ายว่า " วะ ")

 

แม่นางก็คงตอบมาว่า "แบบน้ำ"

 

นาง : อะไรนะ น้ำเหรอวะ ❓

 

( อีก "วะ " ล่ะจ้า)

 

นาง :  เออๆ เด๊วซื้อให้

 

แล้วนางก็วางสาย

 

      แม่ของเราก็ขายให้ แล้วนางก็จากไป

 

     แม่ของเรา กับเราก็เลยมองหน้ากัน เพราะต่างคนต่างแปลกใจ ไม่อยากจะเชื่อหู  คนที่พูดจาดีกับคนอื่น แต่กับแม่ตัวเองพูดจาแบบนี้น่ะเหรอ

 

    ที่จริงประโยคที่นางพูดกับแม่ คำว่า "วะ" ไม่ได้จำเป็นในประโยคสนทนาเลย

    นี่ขนาดพูดต่อหน้าคนอื่น ยังพูดกับแม่แบบนี้  ไม่อยากจินตนาการเลยว่าถ้าเวลาอยู่ที่บ้าน จะคุยกับแม่ยังไง

     เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า  สิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น ⁉️

     เหรียญยังมี 2 ด้าน คนเราก็ย่อมมีหลายด้าน แต่คนส่วนใหญ่มักจะโชว์ด้านดีๆ ดังนั้นให้เวลาพิสูจน์คนนะคะ

( มีบุคคล และสถานที่จริง ไม่ใช่เรื่องแต่ง ^_^)

                   Bye Bye 🤗 จร้า......