มหรสพ(เรื่องสั้น-สั้น)
มหรสพ
พอเข้าสู่บรรยากาศของงานวัด เสียงต่างๆ ก็ฟังไม่ได้ศัพท์ ข้าพเจ้าแยกไปคนละทางกับเมีย หล่อนไปดูพระเอกลิเกคณะที่หล่อนติดใจ ส่วนข้าพเจ้าเดินไปทางสนามมวยชั่วคราว คืนนี้คู่เอกเป็นนักมวยชื่อดังซึ่งเคยชกออกทีวีมาหลายครั้งแล้ว คนรุ่นข้าพเจ้าซึ่งมีอายุเลยเลขห้าไปแล้วกีฬามวยไทยเหมือนอยู่ในสายเลือด ก่อนถึงสนามมวยข้าพเจ้าต้องแปลกใจ ร้านที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ชิงช้าสวรรค์มีชายหนุ่มชายแก่ยืนมุงดูเต็มไปหมด ด้วยความอยากรู้อยากเห็นข้าพเจ้าจึงพยายามเบียดแทรกเข้าไป ในร้านยิงปืนลม ไม่ต้องจ่ายค่ายิงปืนสักบาทเดียว ใครจะทำบุญก็หย่อนลงในกล่องบริจาคของทางวัด ผู้ดูแลร้านจะส่งปืนอัดลมพร้อมกระสุนยางห้านัดให้ผู้เล่น ผู้เล่นต้องยิงหุ่นผู้หญิงที่มีขนาดเท่าคนจริงที่ตั้งโชว์ไว้ หุ่นซ้ายมือเป็นหญิงวัยสาวหน้าหวาน ตรงกลางหญิงวัยกลางคนอวบอ้วนหน้าตาถมึงทึง ขวามือสุดเป็นหุ่นหญิงชราใบหน้าเหี่ยวย่นแววตาแข็งกร้าว หากภายในห้านัดผู้เล่นสามารถยิ่งหุ่นให้ล้มลงได้ทางร้านจะมอบรางวัลเป็นหุ่นตัวใดตัวหนึ่งที่ผู้เล่นชนะเลือก ชายหนุ่มชายแก่แย่งกันยิงสนั่นหวั่นไหว ผู้ดูแลร้านแทบไม่ได้หยุดพัก ดูเหมือนทุกคนจะพุ่งเป้าไปยังหุ่นหญิงชราขวามือสุด กระสุนนัดแล้วนัดเล่าไม่สามารถทำให้หุ่นตัวใดล้มลงได้เลย ถึงทีข้าพเจ้าบ้าง สองนัดแรกยิงไปที่หุ่นหญิงชราเหี่ยวย่น หญิงชรายืนเฉย สองนัดต่อมากระสุนพุ่งไปที่หญิงวัยกลางคน หุ่นอวบอ้วนไม่สะทกสะท้านเช่นกัน นัดสุดท้ายข้าพเจ้ายิงส่งๆ ไปที่หญิงชราอีกครั้ง คราวนี้หุ่นหญิงชราหงายผลึ่งไปข้างหลัง ท่ามกลางเสียงโห่ฮาป่าของผู้ชมแน่นร้าน "ผมขอรางวัลเป็นหุ่นหญิงสาวนะ" ข้าพเจ้าบอกผู้ดูแลร้านพลางหย่อนเงินบริจาคลงกล่องยี่สิบบาท จากนั้นก็อุ้มหุ่นหญิงสาวหน้าหวานกลับบ้านอย่างเร่งรีบ ลืมสนามมวยและเมียเสียสิ้น