ข่าวร้าย (เลือดสีขาว 13)
ข่าวร้าย
ระหว่างสาธิตขับรถกลับบ้านต่างจังหวัดเพื่อเยี่ยมเด็กชายภูพิพรรธ โทรศัพท์ดังขึ้นสามครั้งจากคนสามคน
“พี่ เมื่อกี้ครูโทรมา ลูกตกชิงช้าหัวแตก ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล” คนที่หนึ่งจากลักขณาเมียของเขาเอง
“คุณพ่อคะ น้องภูพิพรรธอยู่ที่โรงพยาบาลนะคะ” คนที่สองเป็นครูประจำชั้นของลูกชาย น้ำเสียงกังวลและขอโทษขอโพยอยู่ในที
“พ่อครับ...ผม...ฮือๆ” คนที่สามเป็นเสียงลูกชาย สั้นๆ แล้วสายก็ตัดไป
สาธิตใจร้อนรน พยายามตั้งสติบังคับรถไม่ให้ออกนอกถนน หากเขาไม่ได้อยู่กับลูกชายคราวใดที่ได้รับข่าวเกี่ยวกับลูกชายเขาจะตกใจแทบทุกครั้ง บางครั้งกลายเป็นหวาดระแวงและวิตกกังวลไปต่างๆ นานา ลูกชายจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าเขาไม่อาจคาดเดาได้ เสียงแต่ละสายสั้นๆ ปะติดปะต่ออะไรได้ไม่มากนัก คาดเดาได้เพียงว่าตอนนี้ลูกชายอยู่ที่โรงพยาบาลในตัวอำเภอใกล้บ้านยาย
พอถึงโรงพยาบาลสาธิตกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน ลูกชายวิ่งเข้ามาหาทั้งน้ำตา บนศีรษะมีผ้าปิดแผลเล็กๆ ครูประจำชั้นเดินตามมา
“ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะคุณพ่อ หมอบอกว่าแผลเล็กน้อย ล้างแผลสองสามวันก็หายแล้ว” ว่าพลางส่งถุงยาให้สาธิต
“ขอบคุณมากครับคุณครู”
สาธิตและลูกชายยกมือไหว้ครูประจำชั้นก่อนจะเดินออกมาจากโรงพยาบาล
“ทำไมถึงตกชิงช้าล่ะลูก” สาธิตถามระหว่างเดินไปที่รถ
“ไอ้โชคมันแกว่งแรงเกินไปฮะ” ลูกชายเล่า
“เจ็บมากมั้ยลูก”
“เห็นหน้าพ่อก็หายแล้วฮะ”
สาธิตยิ้มพลางลูบหัวลูกชาย