นางฟ้าราตรี(เลือดสีขาว 8)

นางฟ้าราตรี

          “ทำไมเราต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะพี่  ลักจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว” ลักขณาพูดแผ่วเบาท่ามกลางความมืด สาธิตโอบกอดหล่อนไว้เบาๆ

         “ไม่เป็นไรหรอก  ลูกอยู่ได้  พยาบาลเขาดูแลทุกชั่วโมง  ดูแลดีกว่าเราด้วยซ้ำไป” 

          เขาปลอบโยนคู่ชีวิต  ทั้งที่ตัวเองก็อดสงสารลูกไม่ได้เช่นกัน  ปกติหากลูกนอนโรงพยาบาลจะต้องมีแม่อยู่เฝ้าทุกค่ำคืน  คืนนี้พยาบาลบอกว่าลูกต้องเข้าไปอยู่ในห้องปลอดเชื้อ  ห้ามมีคนอื่นในห้องเด็ดขาด ยกเว้นหมอและพยาบาลเท่านั้นที่จะเข้าไปได้  ภาพสุดท้ายก่อนออกจากโรงพยาบาลมา ลูกชายโดนจับมัดแขนมัดขาติดเตียง  แกร้องไห้จ้าพร้อมทั้งดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตาย 

          “ขอให้ผ่านคืนนี้ด้วยดีนะพี่” ลักขณาพูดราวกระซิบ 

          “ใช่จ้ะ..มันจะผ่านคืนนี้ไปด้วยดี  นอนเถอะ  พรุ่งนี้จะได้ตื่นไปหาลูกแต่เช้า  หากไม่นอนจะตื่นไม่ไหวเอาน้า...” 

            หล่อนเงียบเสียงไปแล้ว  สาธิตรู้ดีว่าหล่อนก็ข่มตานอนไม่ได้เช่นเดียวกับเขา