ห้องส้วม(เรื่องสั้น-สั้น)
ห้องส้วม
เขาเป็นแรงานต่างด้าว งานก่ออิฐถือปูนคืองานที่เขาถนัด เขาทั้งกินทั้งนอนอยู่บนห้องแคบๆ แห่งนั้นเกือบสองเดือน ทำงานฉาบ ปูกระเบื้อง ติดตั้งโถส้วม อยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน ช่วงแรกๆ มีเพื่อนแรงงานต่างด้าวช่วยกันหลายคน พองานงวดเข้า เหลือเพียงงานเก็บรายละเอียดเล็กน้อย ก็มีเพียงเขาคนเดียวที่วุ่นวายอยู่ในห้องฝุ่นฟุ้ง เจ้าหน้าที่บนตึกบ้างชะโงกหน้าเข้ามาดู บ้างเดินผ่านอย่างรวดเร็วราวกับเดินผ่านกองขยะเน่าเหม็น "เมื่อไรจะเสร็จซะทีวะไอ้ห้องส้วมบ้านี่ เดือนสองเดือนแล้วที่ต้องลงไปเข้าชั้นอื่น" บางคนก็เปรยดังๆ ให้ได้ยิน เขาไม่สนใจอะไรนัก ทำงานไปเรื่อยๆ ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน จนกระทั่งงานเสร็จเรียบร้อย สวยงาม วันสุดท้ายนั้นเขายืนดูผลงานตัวเองพลางยิ้มกริ่ม ก่อนจะออกห้องส้วมชั้นเจ็ดกลับไปที่แคมป์คนงาน วันหนึ่งเขามีโอกาสเฉียดไปที่อาคารตึกเจ็ดชั้นเนื่องจากเจ้านายให้ไปเป็นเพื่อน ขณะรอเจ้านายซึ่งเข้าไปคุยธุระกับเจ้าหน้าที่ในออฟฟิศ เขาจึงเดินไปเพื่อเข้าห้องส้วม มันเป็นห้องส้วมที่เขาเคยกินเคยนอนร่วมสองเดือน "เฮ้ยๆ เอ็งจะเข้าห้องน้ำบนตึกนี่้ไม่ได้นะ โน่นอย่างเอ็งต้องไปเข้าห้องส้วมสำหรับคนงานโน่น" ว่าแล้วพนักงานรักษาความปลอดภัยก็ชี้นิ้วลงชั้นล่าง ซึ่งก็หมายถึงห้องส้วมชั้นใต้ดินที่ไม่ค่อยมีมนุษย์บนตึกสวยงามแห่งนี้เข้าไปใช้ เพราะมันทั้งสกปรก ทั้งทรุดโทรม เขาถอยฉากออกมาอย่างแสนเสียดาย ปลุกปล้ำมากับมือตัวเองแท้ๆ จะขี้เยี่ยวใส่สักครั้งก็ไม่ได้...เขารำพึงเป็นภาษาที่เข้าใจเฉพาะแต่เขาเท่านั้น