เจอใครสักคนหนึ่ง คุณอาจชอบ แต่ยังหรอก คุณยังไม่รัก

เจอใครสักคนหนึ่ง
คุณอาจชอบ
แต่ยังหรอก คุณยังไม่รัก

คุย ฟัง สังเกต
ไม่นานนัก คุณรักเขา
แต่ยังหรอก ยังไม่ได้พิสูจน์

ใกล้ สนิท เริ่มไม่เกรงใจ
คุณเริ่มเห็นด้านขรุขระของดวงจันทร์
เริ่มไม่แน่ใจ นี่ใช่ความรักไหมนะ

อยู่ด้วย ผูกพัน ยอมรับ
ยิ้มให้ความน่ารัก
พยักหน้าให้ด้านร้าย
แต่รู้ดีว่า ไม่นานนัก
จันทร์จะกลับมาส่องสว่าง
เป็นแสงนวลให้ชีวิตอีกหน
เหมือนทุกครั้ง

คุณไม่คาดหวังให้เขาสมบูรณ์
คุณรัก, แม้ไม่สมบูรณ์
ด่างพร้อย...เหมือนที่คุณด่างพร้อย
อยู่ด้วยกัน...จึงสมบูรณ์ขึ้น

เขาไม่ได้เลิศเลอ
แต่เขารักคุณ
เขายอมรับ
ทำให้คุณรู้สึกปลอดภัย
ในโลกที่ทุกคนจ้องจะได้บางสิ่งจากคุณ
เขาพร้อมจะมอบให้
สิ่งที่มอบให้อาจไม่ใช่ข้าวของ
หากคือความรู้สึกว่า--ฉันอยู่ข้างเธอ

เมื่อนั้น, คุณลืมถามตัวเองไปแล้ว
ว่ารักคนคนนี้หรือเปล่า
รู้เพียงเขาเป็นส่วนหนึ่งของคุณ

คุณย้อนกลับไปนึกถึงวันแรก
แล้วคุณจึงได้คำตอบว่า
ไม่ง่ายเลย การรักใครสักคน
ชอบ--นั้นง่าย
แต่จาก 'ชอบ' เดินทางไปถึง 'รัก'
คือเส้นทางยาวไกล

ยังมิต้องนับไปถึง...
การเดินทางจนลืมคิดไปแล้วว่า
'รัก' คนคนนี้หรือเปล่า

เหมือนลืมไปว่า
เรากำลังหายใจอยู่ ❤