หุบเขาแสงจันทร์ ตอนที่ 44 (เรือปริศนา)
ถ้อยคำของปานะลูกชายคนโต บ่งบอกถึงความขุ่นมัวในใจที่มีต่อชายหนุ่มผู้นำชนเผ่าคนนี้มากขึ้น เงินนายหน้าค่าหัวของการชักชวนคนในหมู่บ้านไปเป็นลูกเรือของไตก๋ง มันก็เป็นหลักหลายพัน พอจะเอาไปซื้อหาความสะดวกสบายบนฝั่งทางโน้นได้มากอยู่ และพอจะทำให้มันได้ทำตัวโก้ๆอวดสาวๆมอแกนทั่วเกาะแห่งนี้
พ่อใหญ่คาราจาครุ่นคิด ตามคำที่ลูกชายออกความเห็น
“ยังไงเสีย กูคงต้องเอาความไปบอกไตก๋งเชาว์ ลำพังพวกเราเองคงทำอะไรมันไม่ได้”
นั่นน่าจะเป็นทางออกดีที่สุด พ่อใหญ่คาราจามองว่ายังไงเสียความคิดอ่านของคนบนฝั่ง ก็ฉลาดและดีกว่าคนทะเลบ้านป่าอย่างพวกเขาเสมอ การยอมทำตามคนอย่างไตก๋งจะทำให้ชีวิตความเป็นอยู่สุขสบายขึ้นเป็นแน่นอน
“แต่ตอนนี้ -ึงสองคนไปเตรียมงานอีกอย่างที่ไตก๋งว่าก่อนเถอะ เห็นไตก๋งบอกกูว่าค่านายหน้างานนี้ เยอะกว่าค่านายหน้าหาลูกเรืออีกเป็นเท่าตัว”
เม็ดเงินมากกว่าเดิม ทำให้สองพี่น้องกระตือรือร้นขึ้นมาทันที
ไม่ใช่แต่ปานะหรอกที่เป็นทาสของเงินทอง แต่ฮารีมันก็ลุ่มหลงสิ่งนี้ด้วย ทุกครั้งที่มันได้มีโอกาสขึ้นไปเหยียบบนฝั่งเมือง มันเห็นผู้หญิงพวกนั้นแต่งตัวด้วยชุดสวยๆ มันก็อยากมีชุดสวยๆแบบนั้นมาใส่ด้วย ยิ่งพอได้รู้จักเมียของไตก๋ง ยิ่งทำให้ฮารีรู้สึกว่าชีวิตบนฝั่งทางโน้น น่าพิสมัยกว่าเกาะแสงจันทร์เป็นร้อยพัน
มอแกนคนแรกที่ครอบครัวของฮารีหมายตาที่จะพาไปพบคุณสมศรี เมียของไตก๋งเชาว์คือนีลอ สาวมอแกนวัยแรกสาวเพื่อนสนิทชิดเชื้อของฮารีเอง และนั่นจึงเป็นหน้าที่ของฮารีที่จะพูดหว่านล้อมให้นีลอเห็นงาม ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องยากนัก..
หากว่ากันตามจริง นีลอมันเชื่อใจฮารีมากกว่าพี่สาวและพี่ชายของตัวเองด้วยซ้ำ เด็กสาวหัวอ่อนอย่างนีลอ ทำให้ฮารีพูดจาให้นีลอจงเกลียดจงชังพี่สาวและพี่ชายของตัวเองได้ง่ายเสียจริง
เย็นย่ำวันหนึ่งในสัปดาห์ถัดมาดูจะเหมาะเป็นที่สุด
เพราะละมอผู้เป็นพี่สาวมันยังไม่กลับมา ส่วนเจ้าตัวพี่ชายมันก็กำลังยุ่งอยู่กับการพาเด็กๆมอแกนตัวน้อยฝึกหัดว่ายน้ำอยู่ริมหาด ฮารีหาโอกาสเหมาะนี้มาพบเจอนีลออีกครั้ง
“-ึงมีอะไรฮารี เราไปคุยกันที่อื่นดีไหม เดี๋ยวพี่กูมาเห็นเข้า”
นีลอตกใจไม่น้อย ที่จู่ๆฮารีก็พรวดพราดขึ้นมาหาถึงบนเรือน
“กูจะมาบอก-ึงว่า พรุ่งนี้กูกับพี่ชายจะขึ้นไปบนฝั่งเมืองภูเก็ต -ึงจะไปด้วยไหม”
ฮารีรีบบอกเล่าความประสงค์ทันที
“เห็น-ึงยังไม่เคยขึ้นไปบนฝั่งทางโน้นเลยสักครั้ง พี่กูนึกก็เลยสงสาร อยากให้-ึงไปเปิดตาดูอะไรที่มันดีๆ ต่างจากเกาะของพวกเราบ้าง”
“แต่พี่ชายกู..”
ในใจของนีลอ แม้ความอยากจะมีมาก แต่ความกลัวก็มีไม่น้อย
"-ึงจะไปกลัวมันทำไม -ึงไม่เห็นหรือไงว่ามันรักอีละมอมากกว่า-ึงแค่ไหน อะไรก็ให้แต่อีละมอ ขนาดไปอยู่เฝ้าไข้แม่-ึงบนฝั่งเมือง มันยังให้อีละมอไปเลย แทนที่จะให้-ึงไปบ้าง จะได้ไปเปิดตาดูอะไรเจริญๆบนฝั่งทางโน้น”
คำฮารีที่หว่านล้อมโน้มน้าวใจ หวังให้เพื่อนหญิงคนตรงหน้า จงเกลียดจงชังพี่ชายของตนมากขึ้น และความจงเกลียดจงชังนั้น ก็เกิดขึ้นในใจของนีลอได้ในทุกครั้ง
ความเกลียดชิงชัง ความน้อยเนื้อต่ำใจของการเกิดเป็นน้องคนสุดท้อง ทำให้นีลอรู้สึกว่า อะไรดีๆหล่อนก็มักจะถูกพี่สาวแย่งชิงไปเสียหมด แม้แต่ซายอเองยังให้ความสำคัญแก่ละมอมากกว่าตัวหล่อนในทุกๆเรื่อง ล่าสุดก็เมื่อสัปดาห์ก่อน หล่อนถามถึงเหตุผลที่ซายอเลือกให้ละมอไปเฝ้าไข้แม่บนฝั่งเมือง ทั้งๆที่นีลอเองก็อยากจะไป
..นีลอทุ่มเถียงร้องขอว่า นับแต่เกิดมาหล่อนไม่เคยไปเหยียบบนฝั่งเมืองเลยสักครั้ง ส่วนอีละมอมันก็เคยตามซายอขึ้นไปบนฝั่งทางโน้นอยู่หลายครา แล้วนี่เมื่อมีโอกาส ทำไมไม่ให้ผู้เป็นน้องได้มีโอกาสนั้นบ้าง
“อีละมอมันไปทำธุระ แล้ว-ึงก็ยังเด็กนักจะไปเฝ้าแม่อยู่ตามลำพังได้ยังไง ฝั่งทางโน้น-ึงก็ไม่เคยไปเลยสักครั้ง มีอะไรร้ายๆขึ้นมา-ึงจะรู้วิธีเอาตัวรอดหรือ”
ซายอตะคอกบอกเหตุผล ด้วยเห็นว่านีลอยังเด็กนัก แม้อายุจะห่างจากละมอผู้เป็นพี่สาวเพียงสองปี แต่ความหัวอ่อนเชื่อคนง่าย ก็ทำให้ซายอไม่อยากให้น้องสาวคนเล็กสุดนี้ คลาดจากสายตาได้เลยสักครั้ง
แต่เหตุผลแห่งรักของคนเป็นพี่
ทำร้ายความรู้สึกของนีลออยู่เรื่อยมา
ตลอดเวลาของการเกิดมาเป็นน้องสาวคนเล็ก
หล่อนสัมผัสความรู้สึกได้แต่คำว่าน้อยใจ..
“กูก็อยากไปหรอกนะ แต่ถ้าพี่ชายกูรู้”
นีลอย้ำคำต่อฮารี ถึงความต้องการในใจของหล่อน
“-ึงไม่ต้องกลัวหรอกอีนีลอ พรุ่งนี้พวกนักพัฒนาจากฝั่งทางโน้นจะมาที่เกาะเรา พี่ชาย-ึงมันคงต้องยุ่งอยู่กับไอ้คนพวกนั้น กว่าพวกมันจะกลับคงบ่ายโน้นละ พี่กูจะออกเรือแต่เช้าที่ชายหาดฝั่งเหนือ ไปกลับก็ก่อนตะวันตกดินอยู่หรอก”
ฮารีหว่านเหตุผล เพราะจุดหมายแรกหล่อนก็แค่ต้องการพานีลอไปพบเมียไตก๋งเชาวน์เสียก่อน ว่าจะชอบพอมอแกนวัยแรกสาวอย่างนีลอหรือไม่ และถ้าหากถูกใจก็คงวกกลับมาเป็นหน้าที่ของฮารีอีกนั่นแหละ ที่จะต้องพูดจาให้นีลอตอบรับข้อเสนอ....
อ่านต่อในครั้งหน้า
หุบเขาแสงจันทร์ / นฤดม
สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008
ความเดิม ตอนที่ 43 https://board.postjung.com/1094388.html