เสียงเร่งรีบก้าวฝีเท้าของพ่อใหญ่บันลือและลูกน้องหยุดชะงัก  แวบแรกที่ทั้งสองหันหลังกลับไปมอง  มีเพียงความว่างเปล่าตรงหน้า  แต่ชั่ววินาทีร่างของซายอก็ค่อยๆก้าวออกมาจากพุ่มไม้ใหญ่ข้างทาง  สายตาของมอแกนวัยหนุ่มจ้องมองคนฝั่งเมืองทั้งสอง  อย่างคนโกรธแค้นกันมาสิบชาติ

 “จัดการมัน”

พ่อใหญ่บันลือออกคำสั่งทันทีเมื่อปะหน้า ไม่รีรอแม้วินาที 

ชายฉกรรจ์ฝั่งเมืองกระโดดง้างดาบจะฟันเข้ากลางศีรษะมอแกนหนุ่ม  แต่คนชำนาญการอาวุธว่องไวดั่งพายุอย่างซายอ  ก็กระชากดาบที่เหน็บเอวออกมารับปะดาบศัตรูนั้นได้ทัน

เสียงปะดาบหมายเอาชีวิตกันและกัน

บรรเลงขึ้นอีกครั้ง นานหลายนาที

จนวินาทีแห่งความตายของฝ่ายหนึ่งมาถึง

 

เมื่อซายอได้จังหวะกระโดดค่อมร่างชายฉกรรจ์  และใช้ดาบแทงเข้าที่กลางหน้าอกของร่างนั้นเต็มแรง  วินาทีที่พ่อใหญ่บันลือคิดว่าเป็นจังหวะของตัว  พ่อใหญ่บันลือรีบกระโดดง้างดาบของตน  ตั้งใจมั่นฟันเข้าที่กลางหลังคอของซายอ

แม้ร่างของซายอจะยังนั่งค่อมและหันหลังให้  แต่เสี้ยววินาทีที่รับรู้  ซายอก็รีบกระชากมีดสั้นเหน็บไว้ที่เอวอีกข้าง  หันไปปะหน้า  พร้อมเหวี่ยงมีดสั้นด้ามนั้นใส่กลางหน้าอกของพ่อใหญ่บันลือเต็มสุดแรง  

วินาทีที่ดาบของพ่อใหญ่บันลือ

จวนจะถึงกลางหลังคอของซายอหยุดชะงัก

ร่างของพ่อใหญ่  ค่อยๆทรุดลงที่พื้นดิน

และค่อยๆหมดลมหายใจ  ตามลูกน้องคนสำคัญไปอีกคน..

เลือดของศัตรู..เปรอะเนื้อตัวและผ้าผ่อนของซายออยู่บ้าง  หากแต่มอแกนหนุ่มไม่ได้ใส่ใจ  เมื่อดูจนแน่แล้วว่าคนทั้งสองสิ้นชีวิต  ซายอก็รีบดึงดาบออกจากร่างของศัตรู  เช็ดรอยเลือดที่ดาบทั้งสองเล่มและเก็บเหน็บไว้ที่เอวตามเดิม  จากนั้นร่างอันว่องไวก็หายวับจากที่ตรงนั้น  มุ่งตรงไปที่หน้าชายหาด  หมายมั่นจะตามไปจัดการกับพวกคนฝั่งที่เหลือ

ไม่มีใครรู้หรอกว่า  ความจริงต่อจากนี้เป็นเช่นไร

เพราะนับจากเรือก่าบางของซายอ   

เร่งเครื่องยนต์ออกจากหน้าชายหาดไป   

เหตุการณ์ต่างๆในเวลาชั่วข้ามวัน

ก็ไม่อาจปะติดปะต่อให้เป็นภาพสมบูรณ์ได้เลยจนถึงคืนนี้.. ..

บูงอค่อยๆเงยหน้าขึ้น  และหันไปจ้องมองหน้าผาเพชรอีกครั้ง  แสงสะท้อนงามของเพชรดิบที่ต้องสะท้อนกับแสงจันทร์   ยิ่งทำให้หญิงสาวร้าวรอนไปทั้งใจ  จะอีกนานไหม  ภาพร้ายๆเมื่อครั้งนั้นจะชัดเจนขึ้น  มันจะได้เลิกกัดกินแรงกำลังแห่งชีวิตของหล่อน..ไปเสียที

บูงอจำได้ว่าหล่อนไม่ได้พบเจอซานัมอีกเลย  หลังจากหล่อนวิ่งหนีการถูกตามฆ่าจากพวกของพ่อใหญ่บันลือ   และปล่อยทิ้งซานัมให้อยู่ต่อสู้กับคนพวกนั้นเพียงลำพัง  หล่อนไม่รู้หรอกว่าจนถึงทุกวันนี้  ซานัมยังอยู่หรือตายจากหล่อนไปแล้ว

บางชีวิต..ที่เกี่ยวข้องกับหน้าผาเพชรในอดีตคราวนั้น  จบลงด้วยความตาย  หากแต่บางชีวิตที่เกี่ยวข้อง  และยังคงมีลมหายใจอยู่จนถึงนาทีนี้  ก็ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายแล้วทั้งเป็น

ทั้งหล่อน ซายอ  รวมถึงบูแล

ทั้งสามคน  ยังฝังใจลึกอยู่กับอดีตที่ไม่ชัดเจน

 

เรือก่าบางของซายอ  กลับคืนสู่ชายหาดหน้าเกาะในยามดึกมากแล้ว  จากการถามไถ่เอาความจากซายอโดยป้าบูแลในคืนนั้น  ได้ความเพียงว่าสมุนที่เรือนบนฝั่งทางโน้นของพ่อใหญ่บันลือถูกฆ่าตายทั้งหมด  ก่อนที่ซายอจะตามไปถึง  หากที่แปลกอยู่บ้าง  คนที่เสียชีวิตบนเรือนนั้นมีศพพ่อของซานัมรวมอยู่ด้วย

แม้จากการถามไถ่เอาความจากซายอโดยบูงอในอีกรุ่งเช้าถัดมา  ความที่ได้ก็ยังคลุมเครือเช่นเดิม..

“ตกลง-ึงเจอซานัมหรือไม่”

บูงอคาดคั้นเอาความ  เมื่อหล่อนแน่แก่ใจแล้วว่าคนรักของหล่อนไม่ได้ฆ่าพ่อใหญ่มาดีนะ   แต่เขาคนที่หล่อนกำลังคาดเค้นเอาความ ยังเชื่อมั่นในสิ่งที่ประจักษ์เดิม

ซายอยังคงจ้องหน้าบูงอด้วยความเคืองแค้น  ที่ไม่มีวันจางลงได้เลย

“ถ้ากูเจอมัน  กูก็จะเอาศพมันมาฝาก-ึงแทน”

“แต่ซานัมมันไม่ได้ฆ่าพ่อ-ึงนะ  พ่อใหญ่บันลือเป็นคนฆ่า”

บูงอก็เล่าความจริงได้เพียงเท่านี้   ในเมื่อหล่อนไม่มีหลักฐานใดๆ  นอกจากคำบอกเล่าของซานัม  และคำทะเลาะต่อกันของซานัมกับพ่อใหญ่บันลือที่หล่อนอยู่ในเหตุการณ์ด้วย

“แค่ลมปากของ-ึง  กูจะเชื่อได้ยังไง  ในเมื่อ-ึงเป็นคนรักของมัน”

ซายอนึกคิด  มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างนึกสมเพช  

หากแต่หญิงสาวคนตรงหน้า  ก็ไม่อาจเอ่ยวาจาใดๆ  ได้มากไปกว่านี้อีกเลย

แม้เวลาผ่านพ้น นานวัน นานเดือน นานปี

ปริศนาคาใจก็ยังคงค้างคาอยู่แบบนั้น  

โดยเฉพาะหญิงสาวอย่างบูงอ  

มันไม่อาจลบล้างจากใจได้เลยแม้เพียงสักวัน

แม้กระทั่งคืนนี้ ที่พระจันทร์ทอแสงเต็มดวงอีกครั้ง

บูงอค่อยๆเงยหน้าขึ้น  จ้องมองประกายเพชรที่เกาะติดอยู่ทั่วแผ่นผาสูงใหญ่  แสงประกายที่สะท้อนจากแสงจันทร์  ดูเบาบางเย็นตา แต่ความเจ็บร้าวในใจก็ยังเจ็บลึกเหมือนเคย

“จนล่วงมาหกปีแล้ว  -ึงยังไม่ลืมมันอีกหรือ  อีบูงอ”

เสียงคุ้นแสนคุ้นของใครคนหนึ่งดังขึ้น..จากทางด้านหลังของบูงอ  หญิงสาวตะลึงงัน  รีบหันหน้าไปมองเจ้าของเสียงอย่างนึกไม่ถึง  อย่างที่ต่างคนต่างไม่คิดว่าจะได้มาพบเจอกัน ณ ที่แห่งนี้อีก

 

อ่านต่อในครั้งหน้า

หุบเขาแสงจันทร์ / นฤดม

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008

 

ความเดิม ตอนที่ 36 https://board.postjung.com/1088477.html