หุบเขาแสงจันทร์ ตอนที่ 31 (พระจันทร์สีเลือด)

“ก็ตอนกูมาถึงนี่  กูก็เห็นแต่ร่างพ่อใหญ่นอนจมกองเลือดอยู่คนเดียว”

ซายอยังคงจ้องมองหญิงสาวอย่างอยากปลิดเอาชีวิต..

เพราะอีหญิงสาวคนนี้  มันเป็นต้นเหตุทั้งหมดที่ทำให้ทุกคนต้องจบชีวิตลง  ถ้าอีคนนี้มันไม่บอกกล่าวเรื่องหน้าผาเพชรให้ซานัมรู้  เรื่องร้ายๆคงไม่เกิดขึ้น  ทั้งหญิงสาวคนรักและพ่อของเขา  คงไม่ต้องมาจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของซานัม

“ก่อน-ึงจะมาถึง  กูเห็นซานัมมันรีบออกมาจากเรือน  แล้ววิ่งหนีหายตรงไปทางท้ายหมู่บ้านโน้น”

ซายอเล่าย้อนเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่อย่างแค้นใจ  นับแต่พ่อใหญ่มาดีนะฆ่ามาตาและบรรจงที่หน้าผาเพชร  พ่อใหญ่ก็รีบมุ่งตรงกลับมาที่เรือน  และบอกเล่าความทั้งหมดให้ซายอฟัง  จากนั้นพ่อใหญ่มุ่งหน้ามาที่เรือนของซานัม  และกำชับให้เขาอยู่เฝ้าเรือนดูแลน้องๆและแม่ให้ดี

เพราะพ่อใหญ่มาดีนะรู้แล้วว่า

คนที่ฆ่าพ่อและพี่สาวของบูงอ  คือซานัม

คำโต้เถียงที่หน้าผาเพชร..

ระหว่างพ่อใหญ่มาดีนะกับมาตาและผัวของมัน

กระจ่างชัดแก่ใจ.. ..

“ที่แท้ก็พวก-ึงนี่เอง”

พ่อใหญ่มาดีนะเผยตัวจากที่ซ่อน  มายืนประจันหน้าสองคนผัวเมีย

“-ึงนี่โง่ดีแท้อีมาตา  เอาไอ้คนเมืองคนนี้มาทำผัว  แล้วยังเอามันมาฆ่าคนของพวกเรา”

“ผัวกูไม่ได้ฆ่า  เออ.. น้องกูต่างหากเล่า”

มาตารีบพูดอย่างตระหนก  เอาความผิดให้พ้นตัว  นึกไม่ถึงจะมาเจอพ่อใหญ่มาดีนะ

“ชาติชั่วแท้”

ในความสับสน  แต่พ่อใหญ่มาดีนะก็จับทางถูก

“นี่ครอบครัวของ-ึง รวมถึงไอ้บรรจง รู้เห็นกันทุกคนงั้นเหรอ”

“กูว่าพ่อใหญ่ถอยไปดีกว่า  อย่ามายุ่งทางของพวกกู  พวกกูต้องการแค่เพชร”

บรรจงเป็นฝ่ายพูดขวางขึ้นบ้าง  สีหน้าท่าทางดุดันน่ากลัว

“พวก-ึงหรือใคร  จะเอาอะไรไปจากเกาะนี้ไม่ได้ทั้งนั้น”

แววตาและสีหน้าของพ่อใหญ่มาดีนะนั้น   ดุดันพอๆกับคนฝั่งเมืองตรงหน้า

คนหนุ่มฝั่งเมืองค่อยๆจ้องมองแววตาของชายมอแกนสูงวัย  แววตาของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความคาดคั้น  ข...ทึง  น่ากลัวกว่าเดิม

“พ่อใหญ่  เพชรพวกนี้มันมีค่ามหาศาลบนฝั่งทางโน้น  กูว่าพวกเรามาช่วยกันเก็บเอามันไปขายดีกว่า  กูไม่อยากเป็นศัตรูกับพ่อใหญ่ แบ่งสมบัติคนละครึ่ง  แล้วพ่อใหญ่กับครอบครัวก็ย้ายขึ้นไปอยู่ฝั่งเมืองกับพวกกู  ชีวิตมันสะดวกกว่ากันเยอะ  เรื่องหน้าผาเพชรจะมีแต่พวกกูกับพ่อใหญ่ที่รู้  เรามาเอามันไปขาย  จะได้สบายกันไปทั้งชาติ”

บรรจงให้ข้อเสนออันน่าคิด  หากใครคนนั้นมีความโลภโมโทสันเป็นใหญ่ในชีวิต   คงตัดสินใจไม่อยากสักนิดกับข้อเสนอนี้  และแม้จะรู้ๆอยู่ว่ายังมีอีกสองคนในครอบครัวของพ่อใหญ่ซอแล  ที่รู้ถึงการมีอยู่ของเพชร  แต่อีผู้หญิงสองคนนั้น  จะยื่นข้อเสนอให้ปิดปากเงียบแล้วแบ่งสมบัติให้  หรือจะฆ่าทิ้งเสียก็ไม่ใช่เรื่องยาก

“-ึงถอยกลับไปเถอะไอ้บรรจง  กูจะไม่เอาชีวิตพวก-ึงกับครอบครัวอีมาตา  ถ้าพวก-ึงพากันออกไปให้พ้นเกาะนี้  แล้วอย่าได้หวนกลับมาอีก”

พ่อใหญ่มาดีนะยืนยันหนักแน่นบนถ้อยคำเดิม

และด้วยถ้อยคำเดิมอันหนักแน่นนี่แหละ  ที่ทำให้บรรจงคิดว่าไม่มีประโยชน์อะไร  หากหว่านล้อมต่อ  

และรู้แน่ว่า.. หากมันไม่ฆ่าพ่อใหญ่มาดีนะก่อน  มันและพวกของมันนั่นแหละที่จะถูกฆ่า  แวบวินาทีของการตัดสินใจ  บรรจงรีบคว้าปืนที่เหน็บเอว  แต่ชั่วเสี้ยววินาที  พ่อใหญ่มาดีนะคว้ามีดสั้นปลายแหลมคมได้ไวกว่า  และเหวี่ยงมีดด้ามนั้นสุดแรง  ปักกลางหน้าอกชายหนุ่ม

บรรจงชะงักหยุดนิ่ง  มึนงงดั่งโลกหยุดหมุน

มาตาชะงักตาค้าง..

อ่านต่อในครั้งหน้า

หุบเขาแสงจันทร์ / นฤดม

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008

ความเดิม ตอนที่ 30 https://board.postjung.com/1080174.html