ฎีการามเกียรติ์ ตอน คดีชิวหายึดกรุงลงกา?!

ชิวหา เป็นบุตรชายของมารีศกับนางเจษฎา และยังเป็นสามีของนางสำมนักขา จึงมีศักดิ์เป็นน้องเขยทศกัณฐ์กษัตริย์กรุงลงกา

ตามท้องเรื่องระบุว่า ครั้งหนึ่งทศกัณฐ์ใคร่จะพานางมณโฑและเหล่านางสนมน้อยใหญ่ออกจากกรุงลงกาไปเที่ยวป่าซัก ๗ วัน จึงได้ฝากฝังให้ชิวหาผู้เป็นน้องเขยช่วยอยู่รักษากรุงลงกาแทน

เมื่อขบวนเสด็จของทศกัณฐ์จากไปแล้ว ชิวหารับหน้าที่ดูแลกรุงลงกาอย่างดีโดยไม่ยอมหลับนอนมาตลอดจนถึงวันที่๗ ชิวหาก็เริ่มเพลีย แต่ด้วยยังเกรงว่าจะมีข้าศึกบุกมาในช่วงใกล้หัวค่ำก่อนอาทิตย์ตก ชิวหาจึงขยายร่างแล้วแลบลิ้นขยายออกคลุมกรุงลงกาไว้จนมิดจากนั้นจึงหลับไป เหล่าทหารยามภายในลงกาเองก็เลิกตรวจตรา ต่างพากันหลับไหลอย่างสนิทอยู่ภายในเมือง

ครั้นเวลาเที่ยงคืน(สองยาม)ของวันที่๗ ขบวนเสด็จของทศกัณฐ์กลับมาถึงกรุงลงกา แต่เห็นกรุงลงกาถูกห่อไว้ด้วยลิ้นจนมืดมิดไปหมดจนไม่สามารถมองเห็นบ้านเมืองได้ ก็ชักไม่แน่ใจคิดว่าศัตรูอาจบุกมาสังหารชิวหาตายไปแล้วสำแดงฤทธิ์ปิดกรุงลงกาไว้ก็เป็นได้ จึงบัญชาให้เหล่าเสนาเข้าไปตรวจดูเหตุการณ์ค้นหาตัวชิวหาและบรรดาทหารเฝ้ายามทันที

เหล่าเสนายักษ์จึงเข้าไปภายในนครลงกาอันมืดมิดพร้อมตะโกนเรียกขานด้วยเสียงดังกึกก้องปานแผ่นดินไหวไปทั่วแต่ก็ไร้เสียงตอบรับจากผู้ใด เพราะยังหลับกันไม่รู้เรื่อง

เมื่อทศกัณฐ์ทราบว่าไม่มีการตอบกลับ ก็โกรธกริ้ว จึงขว้างจักรสุรกานต์ใส่สิ่งที่ห่อหุ้มนครลงกาจนมืดมิดนั้น ทำให้ลิ้นชิวหาขาดกระเด็นทำให้ชิวหาสิ้นชีพในทันที!

เมื่อลิ้นของชิวหาถูกตัดกระเด็นไป แสงสว่างได้กลับคืนสู่นครลงกาอีกครั้ง เมื่อเหล่าทหารยามและชาวประชาชายหญิงจึงมองเห็นร่างชิวหานอนสิ้นชีพ ก็พากันตื่นตกใจวิ่งวุ่นกันทั้งนครเพราะคิดว่ามีข้าศึกบุกมา

ฝ่ายทศกัณฐ์ เมื่อได้เห็นนครของตนเปิดรับแสงอีกครั้งและได้ยินเสียงอื้ออึงอยู่ในนครก็ดีใจ สั่งให้เหล่าเสนาทหารช่วยกันทลายประตูเมืองซึ่งเป็นประตูเหล็กทันที ทำให้เหล่าชาวเมืองพากันตื่นตกใจเพราะคิดว่าศัตรูกำลังจะพังประตูเมืองบุกเข้ามาในนครลงกา

เมื่อขบวนรถทรงของทศกัณฐ์เคลื่อนเข้าเมืองมาถึงหน้าพระลาน ทศกัณฐ์จึงเห็นร่างชิวหาถูกจักรสุรกานต์ตัดลิ้นขาดนอนสิ้นใจอยู่ก็ตกใจแต่ไม่ได้พูดอะไร รีบพานางมณโฑกลับเข้าปราสาททันที ส่วนนางสัมนักขา เมื่อเห็นสามีตายก็ร้องไห้เสียอกเสียใจแล้วเข้าไปต่อว่าทศกัณฐ์ทันที

ทศกัณฐ์เองจึงบอกนางสำมนักขาว่า พี่นั้นก็เสียใจ แต่เพราะเหตุการณ์ตอนนั้นมันมืดมากและไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ชิวหาคิดปกป้องเมืองโดยเอาลิ้นปิดไว้แบบนี้ พี่เองก็ไม่ทราบเรื่องเลยคิดว่าศัตรูมันมายึดเมืองไว้ พอสั่งให้ไพร่พลเข้ามาเรียกก็ไม่มีใครแสดงตัวขานตอบอีก ตนเลยนึกว่าสถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตนครลงกาถูดยึดเบ็ดเสร็จไปหมดแล้ว จึงขว้างจักรสุรกานต์มาด้วยคิดสังหารศัตรูโดยไม่รู้ว่าคนที่ปิดนครไว้คือชิวหา ชิวหาจึงสิ้นชีพเพราะมือพี่ลั่นไปเอง

เมื่อทศกัณฐ์ปลอบนางสำมนักขาคลายความเศร้าลงแล้ว จึงบัญชาให้จัดพิธีศพของชิวหาอย่างสมเกียรติที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

แต่จากการวิเคราะห์เนื้อหาในช่วงนี้ก็ได้ทำให้เกิดข้อสงสัยว่า ทำไมชิวหาต้องใช้"ลิ้น"ครอบคลุมกรุงลงกาไว้จนมิด?

หลังจากพิจรณาเนื้อหาอยู่นาน จึงตั้งข้อสันนิษฐานได้ว่า ระหว่างที่ชิวหาดูแลกรุงลงกา ชิวหาก็ได้วางแผนการกบฏยึดอำนาจทศกัณฐ์! และทำสำเร็จหลังจากเฝ้ากรุงลงกาได้ ๗ วัน

เดิมที ชิวหาไม่น่าจะเป็น ยักษ์ที่มีความสารถมากนัก แต่ด้วยอาศัยทักษะการประจบสอพลอที่ตนเชี่ยวชาญอยู่ตามชื่อ จึงสามารถไต่ระดับขึ้นมาเป็นน้องเขยพญาทศกัณฐ์ได้ และด้วยว่าชิวหามีความสามารถไม่ถึงแต่ทะเยอทะยาน แผนการยึดกรุงลงกาของชิวหาจึงเป็นการสร้างและกระจายข่าวลือปิดหูปิดตาครอบประชาชนไว้ทั้งนครเพื่อยึดอำนาจ เหล่าประชาชนชาวลงกาจึงอยู่ในสภาวะหลับใหลลึกจนปลุกไม่ตื่นดุจถูกสะกดไว้จนหมด

แต่เรื่องความทะเยอทะยานของชิวหานี้ ทศกัณฐ์เองก็น่าจะระแคะระคายอยู่เช่นกัน ดังนั้งการเที่ยวป่าแล้วฝากฝังเมืองให้ชิวหาดูแลจึงน่าจะเป็นการจึงแสร้งจัดฉากขึ้น ซึ่งแท้จริงแล้วการเที่ยวป่าของทศกัณฐ์ในครั้งนี้ คือการออกไปแอบส่องพฤติกรรมของชิวหาจากภายนอก เป็นการซ้อนแผนในทางลับที่มีคนสนิทของทศกัณฐ์อยู่จำนวนไม่มากนักร่วมแผนการด้วย ขบวนเสด็จของทศกัณฐ์จึงออกจากนครพร้อมเหล่าเสนาคนสนิท เพื่อหยั่งเชิงว่า ชิวหาจะทำเช่นไรเมื่อกรุงลงกาปลอดจากคนของทศกัณฐ์

การตรวจตรากรุงลงกาอย่างแข็งขันไม่ยอมหลับนอนตลอด ๖ วันของชิวหานั้น ในเชิงลึกแล้วน่าจะเป็นการตรวจสอบว่าภายในเมืองยังหลงเหลือคนของทศกัณฐ์ประจำการอยู่บ้างรึไม่ ครั้นตรวจสอบอยู่ถึง ๖ วันจนมั่นใจว่าไม่มีสายของทศกัณฐ์อยู่ในเมืองแล้ว ชิวหาจึงคลายความระวังลง และขยายร่างแลบลิ้นสร้างข่าวลวงปิดบังทั้งนครไว้อีกชั้นหนึ่งโดยอ้างว่าเป็นการป้องกันเมือง ทั้งๆที่ประตูเมืองซึ่งเป็นประตูเหล็กก็ถูกปิดไว้อย่างมิดชิดแล้ว(ตอนทศกัณฐ์กลับมายังต้องสั่งให้พังประตูเข้าเลย)

ฝ่ายทศกัณฐ์ ครั้นเฝ้าติดตามพฤติกรรมของชิวหาด้วยความอดทนอดกลั้นถึง ๖ วัน กระทั่งชิวหาเริ่มออกลายเต็มตัวในวันที่ ๗ ทศกัณฐ์จึงรีบเดินทางกลับมายังกรุงลงกาก่อนเหตุการณ์จะเริ่มบานปลายและได้จัดการตัดลิ้นของชิวหาซึ่งเป็นต้นเหตุของเรื่องราวด้วย จักรสุรกานต์ ทันที จากนั้นจึงจัดการกลบเกลื่อนเรื่องราวการก่อกบฏของชิวหาให้จบลงอย่างมิดชิดแนบเนียนไร้ร่องรอยต้นตอของเหตุการณ์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

อนึ่ง การสันนิษฐานว่า เจตนาในการดูแลกรุงลงกาของชิวหาไม่บริสุทธิ์และทศกัณฐ์ได้วางแผนซ้อนไว้ ส่วนหนึ่ง มาจากข้อสังเกตที่ว่า ทศกัณฐ์เองก็มีน้องชายคือ กุมภกรรณ และพิเภก ทว่า ทำไมทศกัณฐ์ไม่ยอมฝากฝังเมืองให้น้องชายของตัวเองดูแล แต่ดันไปมอบอำนาจการดูแลให้น้องเขยจัดการแทน

ท้ายสุด ผลจากการบริหารบ้านเมืองด้วยลิ้น จึงทำให้ชิวหาตายเพราะลิ้นอีกเช่นกัน การดูแลกรุงลงกาของชิวหาจึงจบลงในวันที่๗ พร้อมชีวิตของชิวหาเอง