วัตตบท ๗ ประการ (ธรรมที่ทำให้เกิดเป็นพระอินทร์)
หลักธรรมของมฆมาณพก่อนที่จะได้เป็นพระอินทร์
วัตตบท ๗ ประการ คือ
๑. เลี้ยงดูและมีความเคารพในพ่อแม่
๒. เคารพอ่อนน้อมต่อผู้ใหญ่
๓. กล่าววาจาสุภาพอ่อนหวาน
๔. ไม่กล่าวคำส่อเสียด กล่าวแต่วาจาสมานสามัคคี
๕. ชอบเผื่อแผ่ ไม่ประพฤติตนเป็นคนตระหนี่
๖. มีความสัตย์ กล่าวแต่คำที่เป็นจริง
๗. ระงับความโกรธด้วยขันติธรรม
_____________________________________
๐ วัตตบท เจ็ดอย่าง เป็นทางชอบ
มาณพกอปร ก่อนสิ้น เป็นพระอินทร์สูง
จึงบากบั่น กอปรดี ที่จรุง
เพื่อพยุง ตัวตน ข้ามพ้นแดน...ฯ
๐ หนึ่งเลี้ยงดู พ่อแม่ เคารพนอบ
สองเพียรชอบ อ่อนน้อม ผู้ใหญ่แหน
สามวาจา สุภาพขาน อ่อนหวานแทน
มิยากแค้น ดอกท่าน จงหมั่นทำ...ฯ
๐ สี่ไม่กล่าว วาจา พาแตกร้าว
ให้เหม็นคาว คละคลุ้งไป ใจถลำ
เป็นบ่อเกิด ความหยาบ สร้างบาปกรรม
เดี๋ยวจะช้ำ ชอกเนื้อ ระกำใจ...ฯ
๐ ห้าเผื่อแผ่ ข้าวของ เพื่อ "รองรับ-
กุศล" นับ ไม่สิ้น จะกินใช้
แด่สมณะ คนยาก ลำบากกาย
เพื่อมุ่งหมาย เส้นชัย ที่ไพบูรณ์....ฯ
๐ หกซื่อสัตย์ ต่อตน และคนอื่น
แน่นอนชื่น ชีวา มิเสียสูญ
มีแต่ได้ กับเสริม เพิ่มจำรูญ
ทวีพูน ยิ่งนัก เข้าหลักธรรม...ฯ
๐ เจ็ดขันติ มีไว้ อย่าได้ขาด
อย่าให้คลาด คลาหลุด สุดถลำ
ความกริ้วโกรธ เกรี้ยวกราด อย่าพลาดทำ
เดี๋ยวจะช้ำ หดหู่ มิคู่ควร...ฯ
๐ นี่แหละธรรม เจ็ดอย่าง สร้างเป็นพระ
ท้าวสักกะ ผู้ยิ่งใหญ่ ให้ลองหวน
นำประพฤติ ยึดไว้ ได้ใคร่ครวญ
จึงน้อมชวน มากล่าว เล่าให้ฟัง...ฯ
_____________________________________
เ อ็ ม เ จ เ จ~