6 สปีชีส์ที่คาดว่าสูญพันธุ์ไปจากโลก แต่กลับถูกค้นพบ!

การสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ของโลกที่กลายเป็นที่รู้จักกันมากที่สุดคือ การสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์ ทว่าทุกวันนี้ก็มีการสูญพันธุ์อย่างรวดเร็วของหลายสปีชีส์ในโลก และที่สำคัญ มันมาจากฝีมือมนุษย์อย่างพวกเรา

น่าเสียดายที่สิ่งมีชีวิตหลายชนิดไม่อาจปรับตัวให้เข้ากับสิ่งแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงไปด้วยน้ำมือมนุษย์ เช่น ภาวะโลกร้อน การทำลายถิ่นที่อยู่อาศัยของพวกมัน การเพิ่มจำนวนของประชากร ทำให้สิ่งมีชีวิตบางส่วนที่ไม่อาจปรับตัวได้ต้องประสบชะตากรรมที่ไม่ต่างจากไดโนเสาร์นั่นคือ การสูญพันธุ์ไปจากโลกตลอดกาล

มันเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบว่า สปีชีส์นั้นได้สูญพันธุ์ไปจากโลกแล้ว หรือเพียงแค่หายไปจากบริเวณที่มันเคยอยู่อาศัย สิ่งที่ต้องการเพื่อพิสูจน์ว่ายังมีสายพันธุ์นั้นอยู่บนโลก คือการค้นพบสิ่งมีชีวิตจากสปีชีส์นั้น แม้เพียงหนึ่งตัวอย่างก็ตาม และเป็นเรื่องน่ายินดีที่มีการค้นพบสปีชีส์จำนวนมากที่คาดว่าน่าจะสูญพันธุ์จากโลกไปแล้ว (บางครั้งเชื่อว่าน่าสูญพันธุ์จากโลกไปตั้งแต่หลายล้านปีก่อน) ซึ่งเราเรียกมันว่าเป็นสปีชีส์ “Lazarus” ซึ่งเป็นชื่อของผู้ที่พระเยซูทรงชุบชีวิตขึ้นมาจากความตาย

ในบรรดานับร้อยสปีชีส์เหล่านี้ มีสปีชีส์ที่น่าสนใจอยู่ 6 สปีชีส์ ดังต่อไปนี้

1. วาฬโอมูระ

วาฬโอมูระ (Balaenoptera omurai) เป็นชื่อเฉพาะของวาฬที่มีครีบเล็กๆ สายพันธุ์หนึ่ง ซึ่งชื่อนี้ถูกตั้งให้พวกมันในปี 2003 จากการพบซากที่ตายแล้วของมันพบว่า มันมีความยาวประมาณ 10 เมตร และหลังจากค้นพบและวัดขนาดของซากของพวกมัน ก็ไม่มีใครค้นพบพวกมันอีกเลย จนกระทั่งปี 2013 ได้มีการรายงานว่า พบฝูงวาฬขนาดเล็กที่มีลักษณะคล้ายกับวาฬโอมูระอยู่ที่แถบชายฝั่งของเกาะมาดากัสการ์ และจากการตรวจสอบ DNA ในภายหลัง ก็พบว่ามันคือ วาฬโอมูระจริงๆ 

2. ปลาซีลาแคนท์

มันเป็นสปีชีส์ “Lazarus” ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด เดิมทีพวกเราคิดว่ ามันควรสูญพันธุ์ไปแล้วพร้อมๆ กับไดโนเสาร์ แต่ในปี 1938 กลับมีการค้นพบพวกมันที่ชายฝั่งของแอฟริกาใต้ ปลาซีลาแคนท์นี้มีความใกล้ชิดทางสายพันธ์กับพวกปลามีปอด และคาดว่าตัวมันเองเป็นวิวัฒนาการที่อยู่ระหว่างปลากับสัตว์สี่เท้า โดยปกติแล้วมันอาศัยอยู่ตามถ้ำในน้ำลึก และสันนิษฐานกันว่ามันมีจำนวนเหลืออยู่ไม่ถึง 500 ตัว

( Photo by :  www.reddit.com)

3. ต้นบัควีดแห่งภูเขาไดอาโบล

ต้นบัควีดแห่งภูเขาไดอาโบล (Eriogonum truncatumis) เป็นไม้ดอกสีชมพูขนาดเล็กที่พบแค่เฉพาะในภูเขาไดอาโบล ประเทศแคลิเฟอร์เนียเท่านั้น มันถูกค้นพบในปี 1862 แต่คาดว่าสูญพันธุ์ไปแล้วในปี 1936 จนกระทั่งถูกค้นพบโดยบังเอิญจากนักวิจัยที่ทำงานเกี่ยวกับสายพันธุ์ต่างๆ ในปัจจุบันได้มีการนำเมล็ดของมันไปขยายพันธุ์เพิ่ม เพื่อให้มั่นใจว่ามันจะไม่สูญพันธุ์ อย่างน้อยก็ในช่วงอายุของเรา

(Photo by : Scott Hein / Save Mount Diablo)

4. ตั๊กแตนกิ่งไม้ลอร์ดฮาว

มันเป็นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังขนาดใหญ่ขนาดพอกับมือของมนุษย์ผู้ใหญ่ ถิ่นกำเนิดของมันอยู่ในเกาะลอร์ดฮาว มหาสมุทรแปซิฟิก เชื่อว่ามันสูญพันธุ์ไปแล้วในปี 1960 หลักจากพบซากตัวอย่างของมัน เชื่อว่าพวกมันสูญพันธุ์ด้วยหนูจากเรือที่พัดมาเกยตื้นในปี 1920 จนกระทั่งในปี 2001 ได้มีการค้นพบแมลงกว่า 24 สายพันธุ์บนเกาะนี้ และพบว่ามีพวกตั๊กแตนกิ่งไม้ลอร์ดฮาวอยู่กว่า 9,000 ตัว พวกมันในวันโตเต็มวัยจำนวนหนึ่งถูกจับกลับมาเพาะพันธุ์ และจะส่งคืนไปยังธรรมชาติเมื่อมีการกำจัดหนูในพื้นที่อย่างสมบูรณ์แล้ว

5. นกโต้คลื่นนิวซีแลนด์

มันเป็นนกทะเลที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ในทะเล มันออกหากินเวลากลางคืน และไม่ค่อยกลับเข้าสู่แผ่นดินใหญ่เท่าไรนักจึงไม่ค่อยมีคนพบเห็นพวกมันตั้งแต่ปี 1850 จนกระทั่งในปีค.ศ. 2003 มีคนบันทึกภาพถ่ายของพวกมันไว้ได้ และในปี 2005 ได้มีการจับพวกมันสามตัวมาติดตั้งอุปกรณ์รับส่งสัญญาณ ทำให้สามารถติดตามพวกมันไป และพบประชากรของพวกมันจำนวนมาก ซึ่งปัจจุบันได้มีการอนุรักษ์คุ้มครองพวกมัน หลังจากมีการค้นพบรังและสถานที่ขยายพันธุ์ของมันในปี 2013

6. ค้างคาวหลังโกร๋นฟิลิปปินส์

ครั้งหนึ่งมันเคยเป็นค้างคาวที่มีจำนวนมากจนมูลปริมาณมหาศาลของพวกมันถูกใช้เป็นปุ๋ย แต่มันได้รับการประกาศว่า สูญพันธุ์ในปี 1996 เพราะไม่มีใครพบมันตั้งแต่ปี 1994 แม้ว่าจะมีการค้นหาอย่างหนักก็ตาม ส่วนหนึ่งคาดว่าพวกมันถูกล่า และคิดว่าพื้นที่อยู่อาศัยเดิมของพวกมันถูกมนุษย์บุกรุกเพื่อทำไร่อ้อย แต่อย่างไรก็ตาม ได้มีการค้นพบพวกมันอีกครั้งในปี 2001 ในหมู่เกาะเซบูและหมู่เกาะเนกรอส และปัจจุบันได้มีการปกป้องไม่ให้พวกมันถูกมนุษย์คุกคาม

แม้สัตว์เหล่านี้อาจทำให้เกิดความหวังว่าพวกสัตว์ที่เชื่อว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว อาจมีชีวิตรอดอยู่ที่ไหนสักแห่ง แต่ในความเป็นจริง สปีชีส์“Lazarus” จัดว่าเป็นของหายาก และน่าเศร้าที่สายพันธุ์อื่นๆ อีกมากมายได้สูญพันธุ์ไปแล้วอย่างแน่นอนในช่วง 100 ปีที่ผ่านมา ดังนั้นเราควรจะอนุรักษ์สิ่งมีชีวิตสายพันธุ์ต่างๆ ไว้ เพื่อให้แน่ใจว่าพวกมันยังอยู่รอด มากกว่าคาดวังว่าจะมีการค้นพบสิ่งมีชีวิตที่เชื่อว่าสูญพันธุ์ไปแล้ว