เวลาแห่งการพลัดพราก(สัตวเลี้ยง)
จุดเริ่มต้น
ย้อนกลับไปเมื่อเดือน
เวลาผ่านไปราวๆเกือบ 8 สัปดาห์ แม่แมวตัวนี้ได้คลอดลูกน้อยไว้ในวัดแล้ว
ภาพที่เราถ่ายได้มา นั้นมันแสดงให้เห็นความรู้สึกของแม่แมวเลย
แมวตัวนี้ถูกเลี้ยงอย่างถนุถนอมมา แต่เมื่อต้องออกมาเผชิญโลกแบบนี้
ชีวิตมันก็ต้องปรับเปลี่ยน ถึงแม้จะโดนทิ้งมา แต่มันก็ไม่เคยคิดจะทิ้งลูกของมันเลย
แต่ด้วยสภาวะรอบตัว และอะไรหลายๆอย่าง
ทำให้แม่แมวตัวนี้ให้กำเนิดลูกไม่แข็งแรง เดิมทีออกมา 4 ตัว
แต่สุดท้ายแล้ว ก็เหลือเพียง 2 ตัว เท่านั้น ที่มีชีวิตอยู่ต่อ
เราเฝ้าคอยดูแลอยู่ไม่ไกล คอยวนเวียนเข้าไปในวัด
ไปดูแล ไปติดตาม อยู่ข้าง เสมอในทุกช่วงเวลา
จากหลับตา จนลืมตาดูโลก
เจ้าสองเด็กน้อย ช่างน่ารักจริงๆ
ทุกๆ การเจริญเติบโตของพวกเขา อยู่ในสายตาเราเสมอ
เราวางแผนให้เขาไว้ ว่า เมื่อเขาโตมา ร่างกายแข็งแรงเมื่อใด
เราจะหาบ้านให้พวกเขา เราจะคัดเลือกคนดีๆ ที่รักจริง ให้พวกเขา
จากวันกลายเป็นเดือน พวกเขาสองตัว เติบโตมาอย่างสมบูรณ์
ตัวซ้ายเพศเมียชื่อ ปลาทอด ตัวขวา เพศผู้ชื่อปลาทู
เราเห็นพัฒนาการของพวกเขา ในทุกช่วงวัย
เจ้าปลาทอด นิสัยดื้อ ไม่ฟังใคร ไม่กลัวใคร ทะเล้น และเป็นสีสันให้ในวัดแห่งนี้
วันเวลาล่วงเลยผ่านไป ทั้งสองโตขึ้น โตขึ้น
แต่แล้วก็มีเหตุบางอย่างเกิดขึ้น เนื่องด้วยที่ผ่านมา
มีแมวมากหน้า หลายตา เข้ามาในวัดหลายตัว
คนพามาปล่อยมากมาย ทั้งแมวโต แมวเด็ก
เราก็พยายามดูแล แยกกรงเลี้ยง และทำทุกอย่างตามขั้นตอนที่ถูกและดีที่สุด
แต่จู่ๆ แมวเด็กจำนวนหลายตัว ได้เสียชีวิตโดยฉับพรัน
โดยได้พาไปพบหมอ ระบุเบื้องต้นว่า หวัดแมว หัดแมว
เราก็พยายามทำความสะอาด และระวังเรื่องการติดโรค
แต่วันนึง เจ้าปลาทอด ก็มีอาการซึม และทานได้น้อย
เราก็เฝ้าดูไม่ห่าง จนปลาทอดมีอาการอ้วก อาเจียนออกมา
เช้าวันรุ่งขึ้นจึงไม่รอช้า รีบพาปลาทอดไปพบหมอ พาไปทั้งปลาทูและปลาทอด
หมดตรวจเลือดทั้งคู่ และให้นอนแอดมิดอยู่รพส.
เบื้องต้นหมอบอกว่าน้องๆมีเม็ดเลือดขาวต่ำ อาจจะมีเชื่อไวรัสอยู่ในตัว
*คงติดเชื้อไวรัสจากแมวมาใหม่
พอเช้าวันรุ่งขึึ้น ได้พบกับข่าวที่เสียใจที่สุด คือ ปลาทอดจากเราไปแล้ว
มันเร็วมากสำหรับเรา ไม่ทนได้เตรียมใจ
หัวใจเราสั่นคลอน หัวใจเราเต้นช้าลง หูทั้ง 2 อื้อไปหมด
น้ำตาไหลออกมาเหมือนเราจมอยู่ในทะเล
มันเจ็บ มันปวดร้าวไปหมด จริงๆ
เจ็บเหมือนโดนมีดกรีดหัวใจ
จุกที่หน้าอก ไปถึงหัวไหล่
มือไม้สั่น ดูไม่เป็นตัวเองเลย
สายใยของเรากับเขา มันมีมาก เกินจะยอมรับเรื่องการจากลา
ภาพเดิมๆ เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นทั้งหมด
ถูกฉายซ้ำๆ ในความนึกคิดของเราแบบนี้
เป็นสิบรอบ เป็นร้อยรอบ
ความรู้สึกตอนนี้มีแต่ห่วง ห่วง ทั้งๆ ที่เขาจากไปแล้ว
ทั้งห่วง ทั้งกังวน กลัวเขาดูแลตัวเองไม่ได้
มันเหมือนเรื่องเพ้อฝัน เลอะเลือน คิดไปเรื่อย
ทั้งๆที่ความจริงมันอยู่ตรงหน้า
ได้แต่พร่ำคิดในหัวอยู่ถึงปลาทอดว่า
เจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน
จะจูบตรงนั้นให้เธอได้หายเจ็บ
ขอแค่เพียงเธอบอกว่าตรงไหน ที่ตรงไหน ...
เราให้เขาเป็นหัวใจ เราให้เขาเป็นชีวิตของเรา
เมื่อถึงวันที่ต้องจากลา เราก็เจ็บเหลือเกิน
แต่ต้องหยุดร้องไห้ให้เร็วที่สุด
เพื่อที่จะเข้มแข็งและดูแลปลาทูต่อไป
ปลาทอด เรารักเธอมากนะ เรารักจริงๆ
เราจะคิดถึงเธอตลอดไป
ทุกคนล้วนแล้วต้องเผชิญการสูญเสียคนที่เรารักทั้งสิ้น
ดังนั้นเราควรทำทุกวันให้ดีที่สุด
อย่างน้อยเราก็ตอบตัวเองได้ว่าขณะที่มีชีวิตอยู่ด้วยกัน
เราทำดีที่สุดแล้ว
จนกว่าจะพบกันใหม่…อีกครั้ง
" จากกันแค่เพียงร่างกาย แต่หัวใจเราจะเคียงข้างกันเสมอ "