คุณเคยเลิกกัน ทั้งๆที่ยังรักไหม ?

เราเคยมีความรักครั้งหนึ่ง ที่รู้สึกว่า เหมือนเราได้ใช้หัวใจรักใครจริงๆ ถึงแม้ว่าสุดท้าย มันจะจบไม่สวยงาม ที่เรามาเล่าเรื่องของเราในวันนี้ เราแค่อยากจะเล่าเรื่องราวของรักของเรา อยากให้คนที่เข้ามาอ่าน ถ้ายังมีเวลารักกับใครอยู่ ก็ขอให้รักกัน เข้าใจกัน มีอะไรก็หันหน้าคุยกัน ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป เหมือนเรา

>> เอาเป็นว่า เราชื่อ (มิ้ง) ตอนนี้เราเรียนอยู่ ปี 1 แล้ว ส่วนคนที่เราจะพูดถึง เขาก็ เรียน ปี 1 เท่าเราเนี่ยแหล่ะ (แต่เราขอไม่เอ่ยชื่อก็แล้วกันนะ) 

เราเรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1 พอจบ ม.3 เราก็ย้าย ร.ร ไม่ได้เรียนที่เดียวกัน และเราก็มาคบกัน ตอน ม.4 มั้ง

เราคบกันมา ปี กว่าๆ เรายอมรับว่า แรกๆ เราไม่ค่อยได้สนใจอะไรเขามาก แถมต้องปรับตัว จากสถานะเพื่อน ให้ทำตัวเหมือนเป็นแฟน และอีกอย่างคือ ร.ร เรา กับ ร.ร เขาก็ไม่ไกลกันมาก เดินหากันได้ ช่วงแรกๆเขาเดินมารับเราทุกวัน ส่งบ้าน อะไรก็ดีไปหมด เหมือนที่เขาพูดกันว่า ผ.ช เริ่ม จาก 100 ไป 0 แต่ ผ.ญ เริ่มจาก 0 ไป 100 อะไรประมาณนี้มั้ง แรกๆทุกอย่างก็ดูแฮ้ปปี้นะ กำลังไปได้สวยงามเลยความรักของเรา แต่พอเวลาผ่านไป อะไรๆ ก็ดันไม่เหมือนเดิม พอผ่านไปสัก 4 เดือนกว่าๆมั้ง เราก็มีคุยกับรุ่นพี่เก่า ที่เราเคยชอบมาก และ เขาก็คงหึง หรือเสียใจเราก็เข้าใจ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้แคร์ความรู้สึกอะไรเขา สุดท้ายเราก็ไม่ได้คุยกับรุ่นพี่คนนั้น เราชอบพุดว่า พี่เขา ดีอย่างงั้น ดีอย่างงี้ เหมือนเอา แฟนเรา ไปเปรียบเทียบ กับอีกคนอะ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดถึงจิตใจอะไรใครหรอก พอเวลาผ่านไป ความรู้สึกดี ความผูกพันมันก็เริ่มมีมากขึ้น เริ่มรัก เริ่ม หึง เริ่ม หวง เป็นห่วงแบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่ารัก พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็จับได้ว่าเขาคุยกับแฟนเก่า บอกตรง ตอนนั้น รู้สึกเสียใจมาก ร้องไห้ ตอนนั้น เราตัดสินใจ บอกเลิก แต่ เขา ยื้อเราไว้ บอกขอโทษ จะไม่ทำแบบนี้อีก ง้อแล้วง้ออีก จนเรา ก็ยอมให้อภัย แต่ความรู้สึกของเรา มันก็เริ่มไม่เหมือนเดิม พอเวลาผ่านไป เขาก้มีคุยกับ ผญ บ้างไรบ้างในแชท เราเข้าใจนะ เขาอาจจะเหงา หรือเบื่อ เราก็ไม่รู้ แต่ทุกครั้งที่เราจับได้ เราก็จะด่า ว่า แถมด่า ผญ คนนั้นด้วย รู้สึกหึงมาก หึงไปหมด ไม่ว่าเขา จะคุยกับ ผญ คนไหน ก็หึงหมด เราไม่รู้ว่าที่ทำไป มันเรียกเยอะเกินไปหรือเปล่า แต่รู้สึกว่า ความรักที่เรามีให้เขา มันเพิ่มขึ้นทุกวัน แต่สำหรับ เขา คงจะน้อยลงทุกที เวลาที่เขาคุยกับ ผญ คนอื่น แล้วเราจับได้ เราก็มี คุย กับ ผช บ้าง ไปเที่ยวกันเลย แต่เขาไม่รู้หรอก แต่บอกเลยนะ ความรู้สึกเราแบบ ไปดูหนังกับ กิ้ก ทั้งๆที่เรายอมไปกับเขาเอง แต่เราดันรู้สึก อีดอัด คิดถึงหน้าแฟนเราตลอดเวลา อยากให้หนังมันจบเร็วๆ คือถึงแม้ว่าเราจะประชด ด้วยการไปกับ ผช คุย กับ คนอื่น ยังไงเราก็ยังคิดถึงหน้าแฟนเราตลอดเวลา เหมือนมันรู้สึกผิดอะ 

พอช่วงหลังๆ เกือบจะ ปี แล้ว เรารู้สึกว่า ความรักของเรามันเริ่มจืดจางไปทุกที เริ่มเบื่อ เริ่มหน่าย ทุกอย่างมันดูจืดชืดไปหมด มีครั้งหนึ่งที่เราทะเลาะกัน ปกติแล้ว เราเองจะเป็นคนชอบ ประชด ชอบเอาชนะ ทะเลาะทีไร เราก็ประชดด้วยการ บอกเลิกทุกที ทุกครั้งแฟนเราก็ง้อตลอด แต่ครั้งนั้น เขาไม่ง้อเรา ตอนนั้น เราก็ แบบ เออ ไม่ง้อก้ดี เลิกก้เลิก จะได้ไปหาคนใหม่ แต่จริงๆแล้ว สิ่งที่เราพูดมันตรงข้ามกับใจเราทุกอย่าง เหมือน ปากมันไม่ตรงกับใจอะ ตอนแรกก็คิดว่าเราจะอยู่ได้ แต่พอผ่านไปแค่ คืนเดียว เรารู้สึกทรมานอะ อยู่ไม่ได้ ตอนนั้น เราอยากร้องไห้มาก แต่แม่ดันอยู่ เราต้องกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไปร้องไห้ในห้องน้ำ เราเหมือนคนเสียสติ ร้องไห้ทั้งวัน เราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน มันรู้สึกเราไม่มีหัวใจแล้วอะ พอเราเริ่มจะทำใจได้ เขาก็ดันกลับมาบอกว่า เขาก็ขาดเราไม่ได้ ซึ่งตอนนั้นเราก็พยายามที่จะเด็ดขาดไม่กลับไป แต่สุดท้ายเราก็ทำไม่ได้ เราก็กลับไปคบกับเขาอยู่ดี หลังจากนั้น มันเหมือนกับว่า เราแค่มีสถานะที่เตือนว่าเรามีแฟน แต่ความรู้สึกทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมเลยจริงๆ เขาก็มีสิ่งที่เขาชอบทำ เขาชอบดูบอล เขาชอบเล่นเกม เราอยากได้เวลาจากเขา อยากได้เขาคนเดิมที่เป็นเหมือนตอนแรกๆ ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด เราเหมือนคนเย็นชาใส่กัน เหมือนเราอยู่กันไปวันๆ แค่โทรถาม เช้า เย็น ทำไร กินไร นอนกี่โมง ฝันดี รักนะ ไปทุกๆวันให้เวลาผ่านๆไป 

หลายครั้งที่เราถามตัวเอง ว่าเราเหนื่อยไหม พอไหม แต่เพราะคำว่ารัก มันทำไห้ลืมคำว่าเหนื่อยไปเลย เราร้องไห้กับพี่ ร้องไห้กับแม่ หลายครั้ง ซึ่งบอกตรงๆว่าปกติแล้ว เราเป็นคนที่เข็มแข็งมาก ไม่ค่อยร้องไห้กับอะไรหรอก ถ้าไม่ใช่เรื่องครอบครัว หรือคนที่เรารัก และแคร์จริงๆ จนเราตัดสินใจถามแม่ ว่า ถ้าเรารักใครสักคน แล้วเราต้องเหนื่อย เป็นแม่ แม่จะทำยังไง แม่เราบอกว่า เป็นแม่ แม่จะเลือกเดินถอยออกมาดูเขาอยู่ห่างๆ ถ้าเรารักใครแล้วเราต้องเหนื่อย ไม่สบายใจ นั่นไม่ใช่ความรักหรอกลูก เราเลยตัดสินใจ เราคิดหลายวันมากเพราะเรากลัว ว่าเราจะทำใจไม่ได้ และสุดท้าย เราก็ตัดสินใจ บอกเลิก ด้วยการที่เรา โพส สเตตัส ว่า โสด เอาสถานะลง. มันอาจจะดูแบบ เลิก กัน งงๆ เพราะที่ผ่านมาเราก็เลิกๆคบ บ่อยๆเป็นประจำอยู่แล้ว เหมือนใจเราไม่เด็ดขาดพอและเรารู้ว่าถ้าเราพิมหาเขา บอกเขาว่าเราจะเลิก เขาก็ต้องถามเราว่าเพราะอะไร เขาทำไรผิด เลิกทำไม ซึ่งเราต้องตอบคำถามเขา มันจะยิ่งทำให้เราเลิกไม่ลงหรือเปล่า เราคิดว่าแบบนี้ คงเป็นทางออกที่ดีที่สุด, พอเลิกกับเขา ไปสักระยะ เรารู้สึกมันสบายขึ้นเยอะนะ เหมือนเราได้ปล่อยทุกอย่าง ไม่ต้องคิดอะไร รู้สึกโล่งอะ ถามว่ารักเขาไหม บอกเลยว่าเรารักมาก เลิกกันทั้งๆที่เรารักมาก คนที่บอกเลิก อาจจะเป็นคนที่เสียใจกว่าก็ได้ ณ.วันนี้ เขาก็ยังไม่รูู้หรอกว่าเพราอะไร เราถึงเลิกกับเขาแบบไป โดยที่ไม่บอกลาเลยสักคำ เพราะมันเหมื่อนทุกอย่างในตอนนั้น มันถึงจุดอิ่มตัว ที่เราสองคนก็ต่างรู้อยู่แล้ว ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่เพราะความผูกพันที่มันรั้งเราไว้อยู่แค่นั้นเอง 

พอเลิกกับเขาไป มันทำให้เราคิดได้เยอะแยะเลย เราไม่โทษว่าเขาไม่ดีนะ ทุกอย่างก็ย่อมมีสาเหตุของตัวมัน เขาดีกับเรา เขาก้ไม่ได้แย่ แต่แค่เราอาจจะยังไม่ใช่ ไม่เข้ากันก็ได้ เราก้ไม่ดีเหมือนกัน เราก็แย่เหมือนกันที่เรารักษาเขาไว้ไม่ได้ เราก็ยังคิดถึงเขาตลอดเวลานะ คอยดูอยู่ห่างๆ และก็ยินดีถ้าเขาเจอรักครั้งใหม่ ที่ดีกว่าเดิม เราจะยิ้มและยินดีให้กับเขา ไม่หึงไม่หวงเลย มันจะเป็นความทรงจำดีๆของเรา ว่าครั้งหนึ่งเราเคยได้ใช้หัวใจรักใครสักคน ถึงแม้ว่าตอนจบมันจะไม่สวยงามเหมือนในละคร ความรักมีอีกหลายมุม รักกัน เราต้องใช้ความซ์่อสัตย์ เชื่อใจกัน เข้าใจกัน มีอะไรไม่เข้าใจก็หันหน้าเข้าหากัน เพราะ ต่างฝ่ายก็ย่อมมีเหตุผลที่แตกต่างกัน ถ้าไม่หันหน้าเขาหากัน มันก็ไม่มีประโยชน์อะไร เราอยากจะขอบคุณเขาด้วยซ้ำ เขาสอนอะไรหลายๆอย่างให้เราได้รู้เกี่ยวกับความรัก จากเราที่เคย เอาแต่ใจตัวเอง ไม่แคร์จิตใจคนอื่น เอาแต่ชนะ ฐิถิสูง เราอยากจะบอกว่า เราคนนั้นไม่มีแล้วนะ เราเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้วว :กว่าจะมีแฟนอีกที เราก็ทำใจนานอยู่เหมือนกันนะ ถ้าจะมี มันก็มีได้แหล่ะ แต่แค่รู้สึกยังไม่อยากมีใคร รู้สึกแบบ อยากพัก หรือบางทีคบแล้ว มันไม่ใช่ก็เลิกกันไป รู้สึกเราใช้ชีวิตง่ายขึ้นเยอะ ไม่คิดไรเยอะ ชีวิตจะเป็นยังไงก็เป็นไปตามนั้น เราทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอ และตอนนี้เราก็กลายเป็นคนที่รักครอบครัวมากๆ เลยทีเดียว ซึ่งถ้าใครจะรักกับเรา คนๆนั้นก็ต้องรักครอบครัวเหมือนเรา :)

**** เรื่องมันยาวหน่อยนะ ขอโทษถ้าอ่านแล้วมันดูไร้สาระ สำหรับใคร แต่เพราะมันคือความทรงจำดีๆของเรา ซึ่งเราไม่ได้มีโอกาศที่จะอธิบายให้เขาฟังแล้ว ***** 

แล้วเพื่อนๆ เคยเลิกกัน ทั้งๆที่ยังรักไหม มาแชร์กันได้ค่ะ?