เที่ยวตลาดของฝากที่พนมเปญ ราคานักท่องเที่ยว

พวงระย้ายห้อยเต็มมากกว่าหมื่นเส้น เรานั้นเองมองหาสิ่งที่อยากได้

หลากหลายสิ่งอย่างประดับกาย สู่ความหมายที่เรานั้นต้องการจะคล้องมือ

กำไรที่เรานั้นมองเห็น เหมือนเป็นภาพย้อนกลับมาเช่นในทุ่งสังหาร 

เดินรอบตลาดทั้งหมดเพื่อหาสิ่งของฝากกลับบ้าน

แต่ว่าสิ่งที่ได้ในตลาดนั้นคือขนุนสดอร่อยหอมหวานเบิกบานใจ

    ในการเที่ยวในทุกครั้งเรานั้นจะจบที่ตลาดของฝาก วันนี้คนขับรถนั้นพามาที่ตลาดของฝากของพนมเปญถือว่าอยู่ไกลเหมือนกันจากที่บ้าน แต่ว่าลุงคนขับรถส่วนตัวนั้นพามา อยากไปที่ไหนบอกได้เลย เพราะว่ารู้หมด ครั้งนี้น่าจะมาเที่ยวในสถานที่ที่เรานั้นเรียกกันว่า คุกตรวนสเลง และทุ่งสังหาร เจิงแอก แต่หลังจากนั้นเราเองไปหาที่ต่อ เพราะว่ายังไม่ตะวันตกดิน 

   แน่นอนว่าวันไหนที่เรานั้นว่าง เราจะเดินทางเพื่อที่จะไปเที่ยวในหลากหลายที่ เพื่อเป็นการเปิดหูเปิดตาหน่อย คงไม่ยากมากในการเลือกสิ่งที่ดีให้กับตัวเอง และตอนที่กลับมานั้นจะทานอาหารให้เรียบร้อยก่อนเข้าบ้าน เพราะว่าเข้าบ้านนั้นคือต้องนอนอย่างเดียว

   การขับรถของคนที่นี่นั้นจะสลับกันกับในบ้านเรา การขับรถเล็กอาจจะต้องระวังหน่อย เพราะหากว่าเรานั้นขับในส่วนของรถใหญ่เรานั้นจะปลอดภัยกว่า นั่งข้างคนขับนั้นคือพี่ที่เคยอยู่ที่นี่มาประมาณสี่ปี พี่เขานั้นรู้ในทั้งหมดแล้ว สบายเลยเรานั้นนั่งไปเรื่อยๆ ดูถนนที่รถนั้นมีจำนวนมาก

   สิ่งที่สนใจเมื่อเดินตลาดนั้นคือกระดิ่งที่เรานั้นใช้ในการคล้องแมวแต่ที่นี่นั้นหากว่าเรานั้นซื้อจะใหญ่และเยอะมาก น่าจะเอาไปใช้ในลักษณะเดียวกันแต่ตอนที่เรานั้นเห็นเหมือนว่าเราจะยิ่งคิดถึงเจ้าเหมียวแสนรักของเรานั้นมากกว่าเดิม 

   เยอะมากถือว่าน่าจะเป็นค่านิยมของที่นี่ แต่การที่เรานั้นนำมาใส่แขนรู้สีกว่าเหมือนเด็กที่โดนฆ่าไปในช่วงยุคของเขมรแดงเราเลยไม่ได้ลองใส่ ไม่ได้อยากได้ด้วยเพราะว่ามีมากเกินไป  แต่ที่เรานั้นถ่ายเพราะว่าเขานั้นมีการวางไว้อย่างเยอะมาก เป็นพวงอ้วนใหญ่ 

     การเดินที่นี่นั้นใช้เวลาในการเดินค่อนข้างเยอะ เพราะว่าของเยอะและใหญ่มาก ด้านนอกนั้นเราสามารถที่จะทานอาหารได้ อาหารพื้นบ้านของที่นี่ก๋วยเตี๋ยวน่าจะเป็นสิ่งที่เรานั้นทานได้ อร่อยเหมือนกัน 

   การเที่ยวนั้นถือว่าช่วยทำให้เรานั้น ลืมในเรื่องของอาการคิดถึงบ้าน แต่หากว่าอยู่บ้านคนเดียวกลับทำให้เรานั้นไม่ชอบเท่าไหร่ จึงออกมาเปิดหูเปิดตาและพยายามคิดว่าเหมือนบ้านเราเท่านั้นพอ