เลข 8 แห่งความตาย

เลข 8 แห่งความตาย หวังว่าจะชอบกันนะคะ

 

บทที่ 1

ศพในร้านหนังสือ

 

             เสียงกุกกักของกุญแจที่เปิดประตูร้านหนังสือ “อ่านเพลิน” ดังขึ้นในความเงียบของเช้าวันอังคาร เจษเจ้าของร้านวัย 42 ปีกดสวิตช์ไฟ แสงนีออนสีขาวสว่างวาบขึ้นทั่วร้าน เผยให้เห็นชั้นวางหนังสือที่จัดเรียงอย่างเป็นระเบียบ

 

            เขาชะงักกลางทางเดิน ความรู้สึกผิดปกติบางอย่างแล่นผ่านสันหลัง กลิ่นเหม็นประหลาดลอยอยู่ในอากาศ...กลิ่นที่ไม่ควรมีในร้านหนังสือของเขา

 

            “มีใครอยู่หรือเปล่า?” เจษถาม น้ำเสียงสั่นเล็กน้อย

 

            ไม่มีคำตอบ มีเพียงเสียงลมจากเครื่องปรับอากาศที่เพิ่งเริ่มทำงาน เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ผ่านชั้นวางหนังสือแนวสืบสวนที่เขาชอบและจัดให้โดดเด่นที่สุดในร้านอย่างภูมิใจนำเสนอ จนถึงมุมอ่านหนังสือด้านหลังร้าน

 

            เขาอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่อพบกับ...ชายร่างใหญ่นอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟาอ่านหนังสือ ศีรษะห้อยลงไปด้านข้าง แขนขวาห้อยตกลงไปแตะพื้น มือกำกระดาษแผ่นหนึ่งไว้แน่น

 

            “โอ้พระเจ้า...” เจษอุทาน มือล้วงโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ฉุกเฉิน มือสั่นเทา

            ..............................

 

            “คุณแน่ใจนะว่าไม่เคยเห็นชายคนนี้มาก่อน?” ร้อยตำรวจวิทย์ถามขณะที่เจ้าหน้าที่ชันสูตรกำลังจัดการกับศพ

 

            เจษส่ายหน้า “ผมไม่เคยเห็นเขามาก่อน และที่แน่ ๆ คือร้านปิดตั้งแต่หกโมงเย็นเมื่อวาน ผมเป็นคนปิดเอง”

 

            “แล้วกล้องวงจรปิดล่ะ?”

 

            “มีแค่ที่ทางเข้าห้างฯ ในร้านไม่มี ทางห้างฯ บอกว่าเป็นนโยบายประหยัดต้นทุน”

 

            ตำรวจนายหนึ่งเดินเข้ามา ในมือถือถุงพลาสติกใสที่บรรจุกระดาษแผ่นหนึ่ง “พบในมือผู้ตาย ครับ”

 

            ร้อยตำรวจวิทย์รับมาดู เผยให้เห็นกระดาษสีขาวที่มีเลข 8 ขนาดใหญ่เขียนด้วยหมึกสีแดง สีนั้นเลอะเล็กน้อย ราวกับเพิ่งเขียนเสร็จไม่นาน

 

            “เลือดหรือเปล่า?” เจษถาม น้ำเสียงเครียด

 

            “ยังไม่ทราบแน่ชัด ต้องรอผลตรวจแล็บ” ร้อยตำรวจวิทย์ตอบ

เจษจ้องมองเลข 8 สีแดงนั้น มันดูเหมือนจะเต้นอยู่บนกระดาษ

 

            “เลข 8... มีความหมายอะไรหรือเปล่า?” เขาถามเบา ๆ

 

            ร้อยตำรวจวิทย์ยักไหล่ “อาจจะเป็นโน้ตฆ่าตัวตาย... หรืออาจจะไม่ใช่ เราต้องรอผลชันสูตรก่อน”

            ..............................

 

            สองวันต่อมา ร้านหนังสือกลับมาเปิดอีกครั้ง เจษนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์คิดเงิน สายตาจับจ้องไปที่มุมอ่านหนังสือที่เพิ่งทำความสะอาดครั้งใหญ่

 

            โทรศัพท์ดังขึ้น เขารับสาย

 

            “คุณเจษใช่ไหมครับ? ผมร้อยตำรวจวิทย์นะครับ มีความคืบหน้าเกี่ยวกับคดีแล้ว”

            

            เจษนั่งตัวตรง “เป็นยังไงบ้างครับ?”

 

            “เราปิดคดีแล้ว ผลชันสูตรระบุว่าเป็นการเสียชีวิตจากโรคหัวใจ ไม่มีร่องรอยการต่อสู้ ไม่มีบาดแผล ดูเหมือนเขาจะแวะมานั่งในร้านหนังสือตอนหลังร้านปิด อาจจะเป็นคนงานซ่อมบำรุงหรืออะไรทำนองนั้น แล้วก็เกิดหัวใจวายขึ้นมา”

            

            “แล้วกระดาษที่มีเลข 8 ล่ะครับ?”

 

            “หมึกธรรมดาครับ ไม่ใช่เลือดอย่างที่คิด จริง ๆ แล้วมันอาจจะเป็นแค่กระดาษโน้ตทั่วไปที่เขาพกติดตัวมา อาจจะเป็นนัดหมายหรืออะไรสักอย่าง”

 

            เจษขมวดคิ้ว “แต่ทำไมต้องเป็นเลข 8 ด้วย? และทำไมเขาถึงกำมันไว้แน่นขนาดนั้น?”

 

            “เราไม่สามารถหาคำตอบได้ทุกอย่างหรอกนะครับ บางทีอาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวของเขา อย่างไรก็ตาม ทางเราได้ติดต่อญาติของเขาแล้ว เขาชื่อสมชาย มีประวัติโรคหัวใจมานาน”

 

            “...แล้วมันไม่แปลกเหรอครับที่เขาเข้ามาในร้านตอนกลางคืนได้ยังไง? ประตูไม่มีร่องรอยงัดแงะเลยนะ”

 

            “อาจจะมีคนลืมล็อคประตูก็ได้ หรือไม่ก็เขาอาจจะมีกุญแจสำรองของห้าง คุณก็รู้ว่าพนักงานซ่อมบำรุงมักจะมีกุญแจเข้าออกตามร้านค้าต่าง ๆ”

            เจษไม่ตอบ เขารู้ดีว่าเขาไม่ได้ลืมล็อคประตู

 

            “ขอบคุณสำหรับความร่วมมือนะครับ คุณกลับไปใช้ชีวิตตามปกติได้แล้ว” ร้อยตำรวจวิทย์กล่าวก่อนวางสาย

 

            เจษวางโทรศัพท์ลง สายตายังคงจับจ้องไปที่มุมอ่านหนังสือ ในฐานะคนที่อ่านและขายนิยายสืบสวนมาทั้งชีวิต

 

เขารู้ดีว่าเรื่องนี้มันผิดปกติ...และเขาตั้งใจจะหาคำตอบด้วยตัวเอง