ความรักเด็กบ้านนอก 5/10 คนที่เข้ามา และหัวใจที่เริ่มสั่นไหว

ตอนที่ 5: คนที่เข้ามา และหัวใจที่เริ่มสั่นไหว

หลังจากคืนงานบุญ พลกับอิ้งก็ดูเหมือนจะใกล้กันมากขึ้น แต่ก็ยังไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่ค้างคาในใจ

พลเองพยายามหาจังหวะจะถามอิ้งถึงคำตอบ แต่ก็ยังไม่มีโอกาสที่เหมาะสม เพราะนอกจากทิวที่ยังวนเวียนอยู่รอบตัวอิ้งแล้ว ตอนนี้กลับมีคนใหม่เข้ามาอีก…

—

"ไอ้ทิด ผู้ช่วยใหม่ของบ้านอิ้ง"

วันหนึ่ง ขณะที่พลกำลังเดินกลับจากทุ่งนา เขาเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งยืนคุยกับพ่อของอิ้งอยู่หน้าบ้าน

“อ๋อ ไอ้ทิด ลูกพี่โทนที่อยู่บ้านถัดไป มันมาช่วยงานที่บ้านอิ้งน่ะ” แม่ของพลบอก

พลหันไปมองอีกครั้ง ไอ้ทิดเป็นหนุ่มรุ่นพี่ อายุประมาณ 22-23 ปี ผิวเข้ม ล่ำสัน ดูเป็นคนขยันขันแข็ง และที่สำคัญ… มันดูสนใจอิ้งเป็นพิเศษ

หลังจากนั้น ไอ้ทิดก็แวะเวียนมาที่บ้านอิ้งบ่อยขึ้น ไปช่วยงานในไร่บ้าง ซ่อมแซมคอกวัวบ้าง บางวันก็ช่วยพ่อของอิ้งขนข้าวเปลือกไปโรงสี

พลเริ่มรู้สึกอึดอัด ทุกครั้งที่เห็นไอ้ทิดยืนหัวเราะอยู่กับอิ้ง เขารู้สึกว่ามันกำลังกลายเป็นคู่แข่งอีกคนที่เขาต้องรับมือ

—

"ช่วงเวลาหวานๆ ที่ถูกขัดจังหวะ"

วันหนึ่งหลังจากเลิกงาน อิ้งเดินมาหาพลที่คอกวัวเหมือนเคย

“พล… ข้ายังไม่ได้ตอบแกเลยนะ”

พลหันมามองอิ้ง ใจเต้นแรง

“ข้าก็ไม่รู้ว่าข้ารู้สึกยังไง… แต่ข้าชอบอยู่กับแก ชอบใช้เวลากับแก”

พลเผลอยิ้มออกมา “งั้นก็ดีสิ”

อิ้งหัวเราะเบาๆ “แต่ข้าก็ยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกนี้มันเป็นแบบไหน”

พลมองตาเธอ “ข้าไม่รีบหรอกอิ้ง เอ็งใช้เวลาคิดได้ แต่ข้าก็จะไม่ถอยนะ”

อิ้งยิ้มบางๆ พลรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังไปได้ดี แต่ทันใดนั้นเอง…

เสียงเรียกจากหน้าคอกวัวดังขึ้น

“อิ้ง! มาช่วยข้ายกของหน่อย”

พลกับอิ้งหันไปมอง ไอ้ทิด ยืนอยู่ตรงนั้น

อิ้งถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันมาพูดกับพล “ไว้คุยกันใหม่นะ” แล้วก็เดินไปหาไอ้ทิด ทิ้งให้พลยืนมองตามอย่างหงุดหงิด

—

"บททดสอบของหัวใจ"

พลเริ่มสังเกตว่าไอ้ทิดพยายามเข้าหาอิ้งมากขึ้นเรื่อยๆ

บางวันมันก็แวะมาช่วยงานที่ร้านลุงเจ๊ก บางวันก็แอบเอาขนมมาให้ เวลาอยู่ในหมู่บ้านก็มักจะพูดจากับอิ้งอย่างสนิทสนม จนหลายคนเริ่มซุบซิบว่า “ไอ้ทิดน่าจะชอบอิ้ง”

พลรู้สึกอึดอัดใจ แต่เขาก็ยังไม่รู้จะทำยังไงดี จนวันหนึ่ง ทิวเดินมาหาเขาแล้วพูดขึ้น

“เอ็งจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้จริงๆ เหรอวะ?”

“หมายความว่าไง?” พลขมวดคิ้ว

“ไอ้ทิดมันเล่นใหญ่กว่าเอ็งเยอะนะ ถ้าเอ็งยังยืนมองอยู่เฉยๆ เอ็งอาจจะเสียอิ้งไปก็ได้”

พลนิ่งไป มองดูอิ้งที่กำลังยืนคุยกับไอ้ทิดอยู่ไกลๆ ท้องฟ้ายามเย็นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อน แต่หัวใจของพลกลับเต็มไปด้วยความกังวล

เขารู้แล้ว… ว่าเขาไม่สามารถรอเฉยๆ ได้อีกต่อไป

โปรดติดตามตอนต่อไป:https://board.postjung.com/1606104