นิทานเรื่องลูกหมูสามตัว

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีลูกหมูสามตัวที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ ลูกหมูทั้งสามเป็นพี่น้องกัน และพวกมันตัดสินใจว่าถึงเวลาที่จะต้องแยกย้ายกันไปสร้างบ้านของตัวเอง

ลูกหมูตัวแรกเป็นหมูที่ขี้เกียจ มันไม่อยากทำงานหนักเลย มันจึงสร้างบ้านของมันจากฟาง "ฟางนี่เบาและง่ายต่อการสร้างบ้านมาก" ลูกหมูตัวแรกคิด มันจึงสร้างบ้านเสร็จอย่างรวดเร็วและไปนอนพักผ่อนอย่างสบายใจ

ลูกหมูตัวที่สองก็ไม่อยากเหนื่อยเช่นกัน แต่มันก็รู้ว่าบ้านฟางอาจจะไม่แข็งแรงพอ มันจึงเลือกใช้ไม้ในการสร้างบ้าน "ไม้แข็งแรงกว่าฟาง และยังสร้างได้เร็วด้วย" ลูกหมูตัวที่สองคิด มันใช้เวลาไม่นานก็สร้างบ้านเสร็จ และไปพักผ่อนเช่นเดียวกับน้องคนแรก

ส่วนลูกหมูตัวที่สามเป็นหมูที่ขยันขันแข็ง มันรู้ว่าหากต้องการให้บ้านของมันปลอดภัย มันต้องสร้างบ้านจากอิฐ แม้ว่าจะใช้เวลานานและต้องทำงานหนัก แต่มันก็อดทนและสร้างบ้านอิฐที่แข็งแรงที่สุดในบรรดาบ้านทั้งสามหลัง

วันหนึ่ง หมาป่าตัวใหญ่และดุร้ายได้มาเยือนหมู่บ้าน มันเห็นบ้านฟางของลูกหมูตัวแรก และมันก็หัวเราะเยาะ "บ้านฟางแค่นี้ ฉันเป่าลมเบาๆ ก็พังแล้ว!" หมาป่ากล่าว จากนั้นมันก็สูดลมหายใจลึกและเป่าลมอย่างแรง บ้านฟางก็พังทลายลงทันที ลูกหมูตัวแรกรีบหนีไปหาพี่น้องของมันอย่างรวดเร็ว

หมาป่าตามไปยังบ้านไม้ของลูกหมูตัวที่สอง มันพูดว่า "บ้านไม้นี่ก็ดีกว่าฟางนิดหน่อย แต่ฉันก็เป่าพังได้อยู่ดี!" มันสูดลมหายใจลึกและเป่าลมอย่างแรง บ้านไม้ก็พังทลายลงเช่นกัน ลูกหมูทั้งสองตัวหนีไปยังบ้านของน้องคนสุดท้าย

หมาป่าตามไปยังบ้านอิฐของลูกหมูตัวที่สาม มันมั่นใจว่ามันสามารถเป่าบ้านหลังนี้พังได้เช่นกัน มันจึงสูดลมหายใจลึกและเป่าลมอย่างแรง แต่ไม่ว่ามันจะพยายามอย่างไร บ้านอิฐก็ยังคงตั้งอยู่ หมาป่าเริ่มหมดแรงและสุดท้ายก็

ล้มเลิกความตั้งใจไป

ลูกหมูทั้งสามตัวจึงปลอดภัยอยู่ในบ้านอิฐของน้องคนสุดท้าย พวกมันได้เรียนรู้ว่า ความขยันและความพยายามจะนำไปสู่ความสำเร็จและความปลอดภัย

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลูกหมูทั้งสามตัวก็อาศัยอยู่ในบ้านอิฐอย่างมีความสุข โดยที่ไม่ต้องกลัวหมาป่าอีกเลย

**นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:** การทำงานอย่างขยันขันแข็งและอดทนจะนำพาเราไปสู่ความสำเร็จและความปลอดภัย