ท่องโลกดึกดำบรรพ์: มาดากัสการ์ เกาะสาบสูญ

มาดากัสการ์ เกาะขนาดใหญ่ที่แยกตัวออกจากทวีปแอฟริกาและอเมริกาใต้ในซีกโลกใต้ มีระบบนิเวศที่แปลกตาและหลากหลาย ด้วยสภาพระบบนิเวศของเกาะเขตร้อนนั้น จึงทำให้มีสิ่งมีชีวิตจากแผ่นดินใหญ่เข้ามาวิวัฒนาการและอาศัยเมื่อแผ่นดินนี้แยกตัวออกมาแล้ว เราจะมาค้นหากันว่า เกาะแห่งนี้ในสมัย 67 ล้านปีที่แล้วมีอะไรกันแน่

เมื่อเดินทางมาถึง รอบตัวคุณมีป่าปรงและเฟิร์นเขตร้อน แต่พวกมันกลับกำลังเฉา เนื่องจากในช่วง 67 ล้านปีนี้ เกาะแห่งนี้ประสบปัญหาโลกที่เริ่มเย็นตัวลงและแห้งแล้ง ฤดูแล้งนี้ทำให้สิ่งมีชีวิตปรับตัวด้วยความยากลำบาก แม้แต่พืชเองก็เริ่มย่ำแย่เช่นกัน บึงน้ำ ทะเลสาบและหนองน้ำเริ่มแห้งเหือดไปมากในตอนนี้ 

ท่ามกลางแผ่นดินแตกระแหง คุณย่างก้าวไปรอบๆ ก็เจอสัตว์หน้าตาประหลาด ตัวของมันเล็ก ขนาดไม่เกินแมวบ้าน พวกมันมีหัวกลมและเกล็ดแข็งตามตัว ดูเหมือนกิ้งก่าแสนน่ารัก ทว่า นี่คือสัตว์กลุ่มจระเข้ชนิดหนึ่ง มันมีชื่อว่า ไซโมซูคัส (Simosuchus) พวกจระเข้ในช่วงยุคครีเตเชียสมีความหลากหลายและมีหลายกลุ่ม ไซโมซูคัสเลือกวิวัฒนาการเพื่อกินพืชและใช้ฟันที่มีลักษณะคล้าายโม่ในการบดอาหารจำพวกใบไม้และเส้นใยของพืช พวกมันขุดรูตามโพรงดินและออกลูกจำนวนมาก เพราะด้วยลักษณะที่ไร้พิษภัย จึงตกเป็นอาหารของสัตว์ขนาดใหญ่อย่างแน่นอน

(ไซโมซูคัส)

รอบๆ บึงน้ำมีตาน้ำที่มีปูขุดเอาไว้ ไดโนเสาร์เทอโรพอดรูปร่างบางและเล็กกำลังยืนเหนือโพรงดินนั้น พลันปูตัวเขื่องเดินออกจากโพรง เจ้านักล่าก็ฉกกัดเข้าไปทันที นี่คือ มาเซียก้าซอรัส (Masiakasaurus) พวกมันปรับตัวกินอาหารจำพวกสัตว์น้ำมีเปลือกตามแหล่งน้ำ มีฟันที่มีรูปร่างชี้ออกข้างหน้าทำให้สามารถคีบปูและบดกระดองแข็งๆ ของปูเพื่อกินเนื้อได้ พวกมันมีขนาดตัวสูงไม่เกิน 75 เซนติเมตรและยาวถึง 1 เมตร การที่เกาะมีอาหารจำนวนจำกัด จึงทำให้สัตว์บางกลุ่มบางจำพวกเลือกวิวัฒนาการลดขนาดของตัวเองเพื่อลดความต้องการของอาหารในสภาพแวดล้อมที่จำกัดด้วย

(มาเซียก้าซอรัส)

(มาฮาจุงก้าซูคัส)

ขณะที่มาเซียก้าซอรัสกำลังล้วงหาปูเพิ่ม มันได้เดินลงไปในน้ำที่ยังเหลืออยู่ห่างจากตลิ่งไปเรื่อยๆ ในขณะที่มันกำลังเผลอ จระเข้ขนาดใหญ่พุ่งตัวออกมาแล้วงับเข้าไปที่มาเซียก้าซอรัสผู้โชคร้ายในทันที นี่คือ มาจาฮังก้าซูคัส (Mahajangasuchus) จระเข้น้ำจืดขนาดใหญ่ในเกาะมาดากัสการ์ กรามของมันมนกลมและโค้งเข้าจึงออกแบบเพื่อแรงกัดและบดที่มากขึ้น ครั้งนี้มันโชคดีที่มีเหยื่อหลงเข้ามา เพราะแหล่งน้ำที่มันอยู่เริ่มแห้งเหือดลง ปลาและเต่าที่มันชอบกินก็น้อยลงไปเช่นกัน

(บีเอลเซบูโฟ)

คุณเดินลัดเลาะมาตามทางน้ำไหล นี่คือพื้นที่สุดท้ายที่พอจะเหลือ ระวัง! มีบางอย่างที่นอนในโคลนพุ่งออกมา กบขนาดยักษ์ตัวเท่าแมวพร้อมปากกว้างน่ากลัวกระโจนออกมาจากโพรงเลนนั้น มันคือ บีเอลเซบูโฟ่ (Beelzebufo) กบดึกดำบรรพ์ที่มีญาติสนิทอย่างกบฮอร์นฟรอกในทวีปอเมริกาใต้ พวกมันมีขนาดตัวใหญ่ถึง 35 เซนติเมตร หนักถึง 10 กิโลกกรัม เป็นกบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลกเท่าที่เคยมีมา พวกมันล่าแมลง ปลา และก็กินสัตว์ขนาดเล็ก แม้แต่ลูกไดโนเสาร์แรกเกิดก็ไม่เว้น ถ้าหากเหยื่อสามารถเข้าปากอันใหญ่โตของมันได้ มันก็ยินดี แต่สำหรับมนุษย์อย่างเรา มันกลับคิดว่าคุณเป็นเพียงผู้บุกรุก ในช่วงที่ไม่มีฝนและแห้งแล้ง พวกมันจะจำศีลฝังตัวลงในโพรงที่พวกมันขุด และงดการใช้พลังงานโดยอาศัยสารอาหารที่เก็บไว้ในร่างกายมาย่อย ถ้าหากรู้สึกว่าโพรงของมันถูกรบกวน พวกมันก็ต้องป้องกัน ก็นะ บ้านใครใครเขาก็หวงนี่นา

(ราพีโตซอรัส)

เดินทางต่อมาอีกสักพักจนถึงต้นน้ำ นี่คงเป็นแหล่งน้ำขนาดใหญ่สุดท้ายในบริเวณนี้ คุณได้เห็นไดโนเสาร์คอยาวขนาดใหญ่ย่างเดินกันเป็นฝูง พวกนี้คือ ราพีโตซอรัส (Rapetosaurus) เป็นซอโรพอดของมาดากัสการ์ คาดว่าพวกมันคงเคยมีบรรพบุรุษอยู่ในทวีปอเมริกาใต้ไม่ก็แอฟริกา และเมื่อเกาะนี้แยกตัวจากทวีปหลักทั้งสอง ก็เป็นไปได้ว่าพวกมันก็อพยพเข้ามาด้วยและกลับไปที่ทวีปหลักไม่ได้ พวกมันจึงเป็นสัตว์บกที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะนี้ที่กินพืชเป็นอาหาร แต่ด้วยความยาวถึง 7 เมตรและความสูงถึง 3 เมตร จึงทำให้พวกมันไม่ได้ใหญ่มากนักเมื่อเทียบกับซอโรพอดในส่วนอื่นๆ ของโลกที่เป็นญาติในวงศ์เดียวกัน บนแผ่นหลังจะมีราโฮนาวิส (Rahonavis) นกดึกดำบรรพ์ที่คอยจิกกินแมลงปรสิตบนหลังของเหล่าราพีโตซอรัสด้วย และการพึ่งพาอาศัยนี้ทำให้ราโฮนาวิสได้ที่หลบภัยจากนักล่าตัวอื่นๆ ที่อยากกินมันเช่นกัน

(ราโฮนาวิส)

ลูกของราพีโตซอรัสตัวหนึ่งเถลไถลไปที่ก้อนหินริมน้ำ ขณะที่กำลังเพลิดเพลนอยู่นั้นเอง จู่ๆ ก็พลันมีงูยักษ์พุ่งตัวฉกออกมา โชคดีที่เจ้าตัวเล็กเดินหลบมาทันพอดี นี่คือ แมดโซเอีย (Madtsoia) งูดึกดำบรรพ์ที่ไม่มีพิษ งูในยุคนี้ยังไม่มีพิษ และมีขนาดตัวใหญ่ ใช้วิธีการล่าด้วยการรัดตัวเสียมาก พวกมันล่าลูกไดโนเสาร์และสัตว์ขนาดเล็กชนิดอื่นๆ ด้วยความยาวถึง 8 เมตร แมดโซเอียจึงสามารถรัดลูกไดโนเสาร์ตัวเล็กๆ ให้ขาดใจตายได้เพียงพริบตา 

(แมดโซเอีย)

ทว่า มันก็ยังไม่จบ มีนักล่าตัวหนึ่งจ้องมองลูกราพีโตซอรัสในเงาแมกไม้ก่อนจะวิ่งปรี่ออกมา มันมีหัวที่กลม ผิวเป็นเกราะ แขนสั้นจุ๋ดจู๋สองข้าง นี่คือ มาจังก้าซอรัส (Majungasaurus) พวกมันคือไดโนเสาร์เทอโรพอดวงศ์อเบลิซอริดเด (Abelisauridae) ซึ่งมีขนาดตัวค่อนข้างใหญ่ ด้วยความยางถึง 5 เมตรและฟันแหลมคมที่เน้นการกัดแรงๆ พวกมันคือนักล่าขนาดใหญ่ที่สุดบนบกรองลงมาจากแมดโซเอีย เจ้างูยักษ์ที่ไร้แขนขาก็ยังไม่อยากยุ่ง จึงม้วนตัวหลบกลับเข้าไปในซอกหิน เจ้ามาจังก้าซอรัสใกล้จะเข้าถึงตัวของเหยื่อที่มันหมายตา เดชะบุญ แม่ของราพีโตซอรัสตัวน้อยเห็นจึงเอาตัวเข้ามาปกป้อง ด้วยเสียงร้องทุ้มต่ำและกระกระทืบเท้าทำท่าขู่ มาจังก้าซอรัสวิ่งเบี่ยงตัวหนีทันที ด้วยร่างกายที่จุดศูนย์ถ่วงต่ำและขนานกับพื้นบวกับขาหลังที่ยาว ไดโนเสาร์วงศ์อเบลิซอริดทุกชนิดไม่สามารถหยุดได้ พวกมันจึงต้องตีวงกว้างมากขึ้นในการหลบนั่นเอง ครั้งนี้เจ้านักล่าโชคร้าย แม่ของเหยื่อเฝ้าดูมันตลอดเวลาเสมอๆ  ถ้ามีครั้งหน้าแล้วเหยื่อประมาท มันอาจจะจับกินได้ง่ายขึ้น 

(มาจังก้าซอรัส)

เมื่อตามมาจังก้าซอรัสเข้าไปในป่า มันเริ่มเดินหาอาหารดมกลิ่นไปตามพื้น มันเจอกับบางสิ่งที่เดินย่ำกรายเข้ามาช้าๆ นั่นคือมาจังก้าซอรัสที่ยังเป็นวัยรุ่น เจ้าตัวน้อยเดินหลงมาใกล้เรื่อยๆ จนเจ้าตัวใหญ่ฉวยโอกาศกัดคอของมันได้ เสียงร้องอึกทึกและการฉุดยื้อขณะที่เจ้าตัวใหญ่กดมันลงกับพื้นป่าจนเหยื่อแน่นิ่งไป จากนั้นมันจึงเริ่มกัดฉีกเนื้อกินอย่างรวดเร็ว มีหลักฐานซากดึกดำบรรพ์ที่พบรอยกัดที่กระโหลกของมาจังก้าซอรัสตัวหนึ่ง จากรอยฟันนั้นและการเทียบบรรดาสัตว์กินเนื้อในยุคเดียวกันในมาดากัสการ์ นักวิทยาศาตร์ก็ต้องประหลาดใจ นั่นเป็นการกัดของมาจังก้าซอรัสอีกตัวหนึ่ง จึงเชื่อว่ามันอาจจะกัดกันเพื่อแย่งชิงอณาเขต และมีการกินกินเองด้วย น่าจะเพราะสภาพแวดล้อมจำกัดและความเลวร้ายของสภาพอากาศที่กำลังเปลี่ยนแปลงไป จึงทำให้นักล่าเหล่านี้แย่งชิงกันเอง

ในไม่ช้านี้ เมื่อนับเวลาถอยหลัง สัตว์ทุกชนิดบนเกาะมาดากัสาการ์จะพากันนับถอยหลังสู่การสูญพันธุ์ สัตว์บางจำพวกอาจจะยังคงมีชีวิตรอดและขยายพันธุ์ต่อ วิวัฒนาการต่อในมาดากัสการ์ แต่เหล่าไดโนเสาร์ งูยักษ์ กบยักษ์ และจระเข้ชนิดต่างๆ จะไม่มีวันรอด

เดินทางมายังโรมาเนีย เราจะไปยังครั้งที่ยุโรปกลายเป็นหมู่เกาะเขตร้อน พบกับราชาแห่งเวหา และไดโนเสาร์แคระ เมื่อการเดินทางนับถอยหลังสู่การสูญพันธุ์ใกล้เข้ามาอย่างช้าๆ จะมีอะไรรอเราอยู่ในดินแดนนี้ โปรดรอติดตามตอนต่อไปใน ท่องโลกดึกดำบรรพ์!