ขุนโจรที่รัก (ใต้ร่มไม้เขียวขจี)

 

นิยายเรื่อง  ขุนโจรที่รัก (นามปากกา มาศอุไร) นิยายแนวโรมานซ์
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
 
ถ้าไม่อยากเสียเวลารออ่านนานๆเชิญโหลดซื้อ ebook มาอ่านกันตรงนี้เลยนะคะ
 
*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม  ขุนโจรที่รัก ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ* -
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIyOTI1NyI7fQ

--------------------------------------------

*สามารถเข้าอ่านนิยาย ขุนโจรที่รัก ฉบับเต็มได้ที่ (ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ - 
https://www.tunwalai.com/story/692684

----------------------------------------------
 
*แฟนเพจ: กนกรส*  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/

อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1536423
อ่านต่อได้ที่ https://board.postjung.com/1539902

 

(ใต้ร่มไม้เขียวขจี)

 

“อืม...อ๊ะ...อ๊ะ...อ๊ะ...เบาหน่อยสิ ฉันยังไม่แข็งแรงดีเลย รับแรงหื่นจากแกจะไม่ไหวแล้วนะ”

คำหวานปรามเสียงกระเส่า ตอนนี้คำหวานกำลังหยัดบั้นท้ายรับดุ้นอันใหญ่โตของขุนโจรหนุ่มที่ยังขยับโยกไหวด้วยจังหวะคล่องแคล่วขึ้นมากกว่าเก่า จนลาวาสีขาวขุ่นไหลเยิ้มอาบไปทั่วทั้งดุ้น ซึ่งตอนนี้มันผลุบเข้าผลุบออกในโพรงเนื้อคับแน่นจนกลายเป็นสีดำมะเมือมน่ากลัว หากก็ให้ความรู้สึกเสียววาบทุกครั้งยามมันลิงโลดอยู่ภายในตัวของคำหวาน

“หยุดเอาฉันก่อนไม่ได้หรือไงนะ...อืม...ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว” คำหวานวอนขอเสียงขาดห้วง

และแม้นคำหวานจะรู้ทั้งรู้ ต่อให้ร้องห้ามจนคอแทบแตก...ไอ้ขุนโจรหน้าหื่นมันคงไม่รับฟัง อาจจะมีผ่อนปรนให้คำหวานได้พักหายใจอยู่บ้าง...หากก็แค่ชั่วครั้งประเดี๋ยวประด๋าวเท่านั้นเอง พอได้ตั้งหลักหายใจหายคอ พ่อเจ้าประคุณก็จับคำหวานเปลี่ยนท่า แล้วยัดความใหญ่โตมโหฬารเข้ามาสำแดงฤทธิ์เดชภายในร่องสาวของคำหวานอีกจนได้นั่นแหละ 

อาการป่วยของคำหวานถึงได้มีแต่ทรง...ไม่เคยได้หายขาดสักทีแบบนี้ไง...

“ถ้าเอ็งป่วยขึ้นมาอีก เดี๋ยวข้าจะฉีดยาให้...”

คำหวานกลอกตา ฉีดยาบ้าบอน่ะสิ...

“เข็มแกออกใหญ่โตเหลือใจ ยิ่งฉีดฉันก็ยิ่งป่วยหนักขึ้นทุกทีน่ะสิไม่ว่า...” สาวเจ้าทำหน้ายู่ รู้ทันว่าเข็มที่มากอยาว่า...หมายถึงเข้มอะไร

“แต่เอ็งก็ชอบให้ข้าฉีดยาให้บ่อยๆไม่ใช่หรือ...คำหวาน”

คำหวานได้แต่ค้อนลมค้อนแล้งตามประสา ให้เถียงสู้คงไม่ชนะ ก็เพราะคำหวานชอบให้เขาฉีดยาให้จริงๆเสียด้วย  

“แต่แกก็สมควรต้องปล่อยให้ฉันได้พักหายใจหายคอกันบ้าง ไม่ใช่วันๆต้องมาคอยรองรับอารมณ์หื่นไม่รู้จักพอ”

“เอาไว้พักตอนที่ข้าออกไปปล้น เพราะเอ็งคงได้พักอีกหลายวัน” คำหวานหัวใจกระตุก ใบหน้าหวานหันขวับไปหาผัวที่ไม่เคยยอมรับได้สนิทใจสักครั้ง

“หมายความว่า...แกจะออกปล้นอีกหรือ?”

อารมณ์หวานหายไปเกือบครึ่ง ถึงกระนั้น เรือนร่างขาวโพลนซึ่งก่อนหน้าถูกบังคับแกมลากให้เดินออกมาสูดอากาศยามเช้ายังคงโยกไหวไปตามจังหวะขับเคลื่อนผ่านมาทางด้านหลัง แรงเสียดทานภายในลึกล้ำจนเจ้าของต้องหอปากร้องครวญคราง หน้าอกหย่อนคล้อยตามแรงโน้มถ่วงถูกมือซุกซนช้อนไว้ทั้งสองเต้าแล้วออกแรงบีบเคล้นหนักๆ ไม่เป็นจังหวะ

“เอ็งลืมไปแล้วหรือไง? ผัวเอ็งเป็นโจร”

มือทั้งสองข้างยันต้นสนป่าเอาไว้อย่างมั่นคงก็จริง ทว่าส่วนลึกในหัวใจคำหวานกลับสั่นคลอน นัยน์ตาหวานฉ่ำเปิดปรือด้วยอารมณ์หวานแหลมปี๊ดที่ได้รับจากผัวโจรหลับลง แล้วก็เบิกโพลงขึ้นกะทันหัน สีหน้าบึ้งตึง 

“แต่แกไม่ใช่ผัวฉันสักหน่อย...” ไม่ยอมรับเพราะตอนนี้เกิดขุ่นใจเรื่องการออกปล้น

การตกเป็นของเล่นของขุนโจรมาหลายวัน คำหวานรู้แน่ชัดเรื่องหนึ่งเลยคือ...มากอยา แค่เคยออกปล้นจนได้ชายาว่าเป็นขุนโจร

 ทว่าความจริงแล้วเขาร่ำรวยกว่าบ้านคำหวานด้วยซ้ำ มากอยาไม่จำเป็นต้องออกปล้นใครก็สามารถใช้ชีวิตได้อย่างสบายไปทั้งชาติ

และเท่าที่คำหวานเคยแอบได้ยินลูกน้องเขาเปรยๆกันระหว่างตั้งวงเหล้า...มากอยาออกปล้นเฉพาะคนรวยสันดานเสีย แล้วเอาเงินทองที่ปล้นมาได้ แจกจ่ายให้พวกชาวบ้านที่ใช้ชีวิตลำบาก เป็นพวกที่อาศัยอยู่ตามเขตป่าด้านนอกที่หากินลำบากกว่าใครเพื่อน

กรณีของคำหวานคงพิเศษสุด...ด้วยเจตนาเขาไม่คิดจะปล้นเงินแต่แรก กลับคิดจะฉุดคำหวานมากระทำย่ำยี และคำหวานเข้าใจเหตุผลนั้นว่าทำไม...

ก็เพราะว่า...เขาเกลียดคำหวานนั่นไง เป็นเหตุผลเดียวกันกับที่เธอคิดกับเขานี่แหละ  

มากอยาหยุดเคลื่อนไหวสะโพกหนั่นแน่น...แต่เปลี่ยนเป็นรัดรอบเอวคอดกิ่วแทน ร่างกำยำแนบสนิทไปตามส่วนโค้ง คอยกดปลายจมูกดอมดมแผ่นหลังขาวเนียนตา ปล่อยให้ตรงจุดเชื่อมสอดประสานกันไว้เหนี่ยวแน่น

 คำหวานอึดอัดร่องสาวแต่ด้วยทิฐิเธอจึงเลือกที่จะไม่อ้อนวอนให้เขากระเด้าเธอต่อ

“ข้าจะไม่ใช่ผัวเอ็งได้ยังไง...แล้วที่ข้ากระทุ้งเข้าใส่ร่องสาวเอ็งอยู่นี่เข้าเรียกว่าอะไร? เขาไม่เรียกว่าผัวกำลังเอากับเมียหรอกหรือ?”

“ไม่จำเป็นต้องเป็นผัวเมีย ก็เห็นเขาเอากันออกถมเถไป แกคิดว่าฉันโง่ไร้สมองนักหรือไงฮะ!”

“ข้าไม่ได้กล่าวหาว่าเอ็งโง่ แต่ข้ากำลังย้ำให้เอ็งรู้จักสถานะของตัวเอ็งเองต่างหาก” คนถูกย้ำถึงสถานะเหยียดริมฝีปากดูถูก

สถานะกับผีน่ะสิ เอาตามจริงมากอยายังไม่เคยป่าวประกาศบอกให้คนของเขารับรู้ด้วยซ้ำ เขาจับเธอมาเป็นเมียไม่ได้จับมาเป็นนางทาสคอยสนองตัณหาอย่างที่พวกนั้นเข้าใจ

 ตอนถูกฉุดมาที่นี่ใหม่ๆ คำหวานยังเคยแอบได้ยินเสียงคัดค้านลั่นออกจากปากเจ้าตัวด้วยซ้ำ ปฏิเสธชนิดหัวชนฝา คำหวานไม่ใช่เมียเขา ผู้หญิงอย่างคำหวานถ้าใครได้เป็นเมีย ไอ้คนนั้นคงซวยไปตลอดปีตลอดชาติ

คำหวานยังเจ็บใจกับคำกล่าวร้ายนั่นจนแอบเอามาคิดมากจนนอนน้ำตาซึมอยู่ตั้งหลายวัน พอมาวันนี้จะมายัดเยียดให้คำหวานเป็นเมีย แล้วใครเขาจะเชื่อล่ะยะ?

“ในความหมายของคำว่าเมีย ฉันคงเป็นเมียเฉพาะตอนที่แกหน้ามืดกระมัง” น้ำเสียงออกน้อยใจจนขุนโจรสัมผัสได้ มากอยาจึงเปลี่ยนเรื่องพูดเป็นชมดินฟ้าอากาศรอบตัวแทน เขาเริ่มออกแรงขยับยักโยกบั้นท้ายแข็งแกร่งอีกครั้ง ส่งให้สาวเจ้าแตะของสวรรค์โดยทันที

“อูย...อ๊า...”

คำหวานส่งเสียงครางอืออายามเสร็จสมอารมณ์หมาย สองขาที่ยืนค้ำอยู่เกือบอ่อนปวกเปียกทรุดลงกับพื้น ดีที่ยังติดลำแขนแข็งแกร่งของมากอยารัดเอาไว้ เลยรั้งร่างกลมกลึงให้ยังยืนหยัดอยู่ได้ ลำอวบเคลื่อนไหวได้ช้าลง ด้วยภายในร่องสาวยังคงบีบตัวเพราะคำหวานเพิ่งแตะขอบสวรรค์ใหม่ๆ ลำอวบของมากอยาซึ่งได้รับอิทธิพลเต็มเปา ทำให้เขาเคลื่อนตัวลำบาก

 “เห็นไหมข้าบอกเอ็งแล้วว่าอากาศข้างนอกมันดีกว่าในเรือนตั้งเยอะ...อูย...ซูด...เอ็งอย่าบีบข้าแรงนักสิ ตรงหัวข้ามันจะระเบิด”

มากอยา กระซิบบอกเสียงพร่า ปรารถนาให้สาวเจ้าลืมเรื่องขุ่นใจเมื่อสักครู่ คำหวานกัดฟันแน่นยังไม่ทันได้แย้ง มากอยากลับกระทั้นตัวเข้าหาเธอหนักหน่าง...

“ฮือ...” แล้วสะโพกผายที่โค้งตัวเข้าหา ก็เร่งจังหวะตอกย้ำเข้าใส่แหล่งนุ่มสบาย เพิ่มแรงตอนจ้วงแทงเข้าร่องลึกหนักหน่วง คำหวานส่ายบั้นท้ายหมายจะโยกหนี มากอยาก็ยิ่งเพิ่มจังหวะเป็นกระชั้นถี่ระรัว ทำเอาคำหวานนั้นเจียนจะขาดใจตายเสียให้ได้ในบัดนั้น...

--------------------------------------

ลมกลางวันยังคงโชยให้ความเย็นสบาย พาทำให้สองร่างหญิงชายที่กำลังนอนก่ายกอดนัวเนียกันใต้ต้นสนป่าเคลิ้มหลับ บนพื้นดินหยาบใช้ใบกล้วยหักมุกปูรองกันเศษดินทิ่มตำ ต้นสนป่ามีลักษณะแผ่ขยายกิ่งก้านออกเป็นวงกว้าง ดังนั้นใบเขียวขจีของมันเลยช่วยบดบังลำแสงจ้าจากดวงตะวันไม่ให้ลามเลียโดนผิวเนื้อมนุษย์ได้เป็นอย่างดี เลยทำให้มากอยาที่ต้องใช้พละกำลังติดต่อกันมาเป็นระยะเวลาหลายวัน...ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว  

ก่อนหลับใบหน้าของขุนโจรฉายแววสุขสม หัวใจมากอยาพองโตเหมือนได้น้ำทิพย์ชโลม นานเท่าไรแล้วนะ ที่มากอยาไม่ค่อยได้รู้สึกผ่อนคลายราวกับร่างกายนอนอยู่บนปุยเมฆดั่งเช่นวันนี้...

เวลาผ่านมาราวสองชั่วโมง ก่อนแพขนตางอนงามจะขยับไหวพร้อมกับร่างกายเริ่มอยู่ไม่เป็นสุข ท้องน้อยเกิดอาการปั่นป่วนราวกับมีผีเสื้อนับร้อยตัวบินผ่าน กลีบสาวฉ่ำชื้นด้วยลาวาแห่งรักยังถูกสัมผัสในลักษณะจาบจ้วง

ไม่ต้องลืมตาดูก็รู้มันเกิดจากสาเหตุอะไร?

พ่อขุนโจรหื่นกามกำลังเรียกร้องอยากได้เธออีกครั้งแล้วนั่นเอง...

คำหวานปัดมือแถวทรวงงามทิ้ง คนดื้อยังมีหน้าตวัดขึ้นมาลูบไล้โดยไม่คิดยอมแพ้ บดบี้ส่วนไวต่อสัมผัส จนร่างงามไหวสะท้าน อารมณ์ปั่นป่วนพลุ่งพล่านรุนแรงไต่ระดับขึ้นตามการสัมผัส ถึงกระนั้นคำหวานก็ยังอยากนอนต่ออีกสักหน่อย หรือถ้าจะให้ดีขอเธอหลับยาวแล้วตื่นขึ้นมาในช่วงเช้าของวันพรุ่งนี้เลยเป็นดีที่สุด...

แต่ก็พอรู้ว่าคำขอนั้นไม่อาจเป็นจริง...

“ข้าอยากได้เอ็งอีกแล้วคำหวาน”

เสียงแหบพร่าส่งผ่านถึงระบบประสาท แม้นว่าเศษเสี้ยวหนึ่งในความคิดคำหวาน มันก็อดจะรู้สึกภูมิใจในตัวเองหน่อยๆเสียมิได้ อย่างน้อยๆในสถานการณ์คลุมเครือ คำหวานก็ยังเป็นที่ปรารถนาของเขาชนิดรุนแรงไม่มีตก

 นับตั้งแต่ครั้งแรกที่ตกเป็นของเขาจนลากยาวมาจวนเจียนได้เกือบสัปดาห์ มากอยาไม่เคยปล่อยให้เธอห่างกายเกินชั่วโมงด้วยซ้ำ  

หากในความภูมิใจก็ยังมีตะกอนขุ่นปะปน มันจึงไม่อาจเรียกว่าเป็นความสุขได้ร้อยเปอร์เซ็นต์

 “อืม...แต่ฉันยังเหนื่อยอยู่เลย ขอพักอีกสักหน่อยแล้วกันนะ...”

 สาวเจ้าคงรู้ชะตากรรมของตัวเองดี ถูกก่อกวนหนักหน่วงเช่นนี้ เขาคงไม่ยอมปล่อยให้เธอได้พักอีกนาน

“เอ็งแค่นอนเฉยๆก็ได้ ประเดี๋ยวข้าจัดการทำให้เอง ทั้งหมดนั่นแหละ...ก็อย่างที่เคยทำแล้วเอ็งพอใจ ข้าก็...จำได้ทั้งหมด”

 เสียงกระเส่าต่อรองทำเอาคนฟังหัวใจฟูฟ่อง กลีบปากป้วนเปี้ยนอยู่แถวซอกคอหอมกรุ่น จงใจฝากรอยรักกลีบกุหลาบไว้ให้เป็นพยานหลายดอก ตามลีลารักอันแสนพลิ้วไหวที่มีไว้ใช้กับคำหวานเพียงคนเดียว

“กางขาออกอีกหน่อยสิ ข้าอยากทักทายเอ็งลึกๆ”

มากอยาขยับกายกำยำขึ้นคร่อมร่างอ่อนนุ่ม ตอนนี้อารมณ์พิศวาสเขากำลังพวยพุ่งขึ้นในจุดสูงสุด...จนอยากยัดเยียดตัวตนของเขาไว้ในกายของสาวเจ้าเร็วๆ แล้วสวาปามกัดกินทุกส่วนให้จนอิ่มท้อง

“ก็ไหนบอกว่าให้ฉันนอนเฉยๆไง อยากเข้ามาในตัวลึกๆ ก็ทำเอาเองสิ...” คำหวานเล่นแง่ เลยถูกฟาดสะโพกเสียงดังเพี๊ยะ! ก่อนจะถูกขย้ำบีบเคล้นจนเกิดรอยแดง

“โอ๊ย!แกมาตีฉันทำไม”

“ก็เอ็งมายั่วข้าก่อน ช่วยไม่ได้”

คนถูกยั่วโมโหฉีกปากยิ้มเยาะ ใช้หัวเข่าดันเรียวขาเพรียวออกกว้างขยุ้มปลายนิ้วมือทั้งห้าลงบนเนินเตาอวบตัวโต รุกล้ำอย่างคนเอาแต่ใจ

 คำหวานสะดุ้งเฮือก รีบตวัดฝ่ามือจิกเล็บแหลมคมลงกับลำแขนแข็งแรงทั้งสองข้าง ยึดไว้เป็นหลักมั่น ไม่ให้ตัวเองดิ้นเร่าไปมากกว่านี้

 “อ๊า...อ๊า...อ๊า...อืม...” คำหวานแทบจะกรีดเสียงร้อง หวามไวต่อแรงสัมผัสหนักหน่วง ทั้งห้านิ้วของมากอยาจู่โจมลงบนกลีบสาวของคำหวานจนพาเอาคำหวานก้าวถึงฝั่งฝันได้สำเร็จอีกครั้ง...

“อืม...อ๊า...”

“เสร็จอีกแล้วสินะ...”

มากอยาถอนนิ้วออกจากช่องทางคับแน่น พลางยัดมันเข้าปากกลืนกินรสชาติหวานละมุน  เรือนกายของคำหวานให้ความรู้สึกหวานหอมในห้วงฤทัยจนไม่อาจแปลออกมาเป็นคำพูด แต่ที่รู้ๆคือเขาชอบที่จะแตะต้องเจ้าหล่อนอยู่ตลอดเวลา ต่อให้ร่วมรักกันทั้งวันทั้งคืน เขาเองก็ไม่คิดเบื่อหน่าย...

 โจรหนุ่มโน้มกายแนบหา บดเบียดผิวสีอิฐเสียดสีไปตามผิวกายนวลเนียน ดวงหน้าสวยแดงระเรื่อ สะบัดส่ายจนเส้นผมแผ่กระจายตัดกับสีเขียวของใบตอง เลือดลมแล่นพล่านราวกับถูกไฟร้อนพัดโหมไม่หยุดหย่อน  

ก่อนมากอยาจะเคลื่อนย้ายริมฝีปากร้อน ไต่ระดับลงมาหาก้อนเนื้อนุ่มคู่แฝดที่มีหัวจะงอยตั้งชูชันน่าดูดเลีย มากอยาไม่รอช้าเขาอ้าปากกว้างก่อนจะงับหัวนมไว้จนเต็มคำ พร้อมกับแทะเล็มรอบฐาน ราวกับเป็นขนมหวานรสโปรด

“เอ็งอยากได้ข้าเป็นผัวไหม?” จู่ๆก็โพล่งถามออกมา คนถูกถามยังไม่ทันได้ตั้งสติก็มีอันต้องบิดกายเร่าๆ ครางกระหึ่มอยู่ในลำคอ

 “ทำ...ไม...แกถึงถามล่ะ?”

พอได้จังหวะเจ้าตัวเลยถามกลับไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก กลีบสาวด้านล่างถูกเร่งเร้าด้วยปลายนิ้วเรียวสะอาดสอดลึกจนถึงผนังภายในเน้นๆ  ติ่งสาวถูกขยี้จนแข็งเป็นตุ่มไต ขนดกหนาเปียกชุ่มด้วยน้ำแห่งกามาไหลทะลักออกมาชนิดไม่มีหยุดหย่อน  

จังหวะสอดเสียบไม่เอื้ออำนวยให้คำหวานตอบในสิ่งที่ยังติดค้างในใจ ทำได้เพียงระบายลมหายใจร้อนผ่าวออกมาอย่างหนักหน่วงแทน

“แกช่วยหยุดนิ้วก่อนจะได้ไหม ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ”

“ไม่ดีหรือ...เอ็งจะได้เสร็จบ่อยๆ มีความสุขออกจะตาย”

แทนที่จะหยุด มากอยากับกระชากเอวคอดกิ่วเข้าหาหน้าท้องแบนราบ กดมันเข้าหากล้ามเนื้อที่ขึ้นเป็นลอนลูกสวยงาม ชวนให้โพรงอกสาววูบโหวงร้อนฉ่าเป็นพักๆ คำหวานปล่อยมือออกจากลำแขน วกกลับขึ้นมาลูบไล้บนแผ่นหลังกว้าง กระซิบถามชิดใบหูใหญ่

“ว่ายังไง...ทำไมแกถึงถามฉันอย่างนั้น?”

 เรือนกายสมบูรณ์แบบของมากอยาเป็นสิ่งที่คำหวานชื่นชอบมากเป็นพิเศษ ส่วนใบหน้ารกรุงรังด้วยหนวดเคราก็ให้ความรู้สึกน่าค้นหา

ตอนมันเคลื่อนไหวถูกเรือนกาย  คำหวานยังทำให้รู้สึกจั๊กจี้แปลกๆ  

โจรหนุ่มฝั่งลำอวบขนาดมหึมาลงบนผิวเนื้อนุ่มแล้วขยับเสียดสีไปมาสักพัก เขายังอยากยืดเวลาเพราะมีเรื่องบางเรื่องต้องซักถาม

“ก็ข้าอยากรู้...” คนถามยื่นปากยาวลงมาจูบริมฝีปากแดงเจ่อ ปลุกเร้าด้วยปลายลิ้นร้อนรุ่ม กวาดเอารสชาติฝาดเฝื่อนมาไว้ในโพรงปากของตัวเองจนพอใจ มากอยาจึงพูดในสิ่งที่เขาคิดว่ามันสมควรจะเป็นไป

“ถ้าเอ็งเต็มใจ พรุ่งนี้ข้าจะประกาศบอกให้คนของข้ามันรับรู้กันถ้วนทั่ว เอ็งกับข้า ได้เป็นผัวเมียกันอย่างถูกต้อง...และเอ็งก็เต็มใจ”

ประโยคนั้นของขุนโจรทำเอาร่างสาวเกร็งขึ้นขนัด ดวงตาดำขลับพร่ามัวราวกับได้ยินในสิ่งเหลือเชื่อ...

ก่อนจะมีคำพูดใดหลุดรอดออกจากปากอิ่มเต็ม ลำดุ้นแข็งกระโด๊กก็ทะยานเข้าสู่แหล่งหฤหรรษ์โดยทันที..

“อ๊ะ!ซีดดดดด”

 คำหวานหลุดเสียงครางยาว ใบหน้าสวยบิดเบี้ยว กระดกศีรษะทุยขึ้นมองจุดประสานด้วยสายตามหวานฉ่ำ เธอทั้งเจ็บและจุกก็จริงเพราะขนาดของเขานั้นใหญ่โตเกินมนุษย์ แต่ทุกอารมณ์พลุกพล่านนั้น มันมาพร้อมกับความเสียวซ่านผุดพลายไปทั่วอารมณ์หวามลึก

 ตับ ตับ ตับ ...

 มากอยาโหมสะโพกหนั่นแน่นตอกอัดลำเอ็นเข้าหาร่องสาวอย่างบ้าคลั่ง สองมือป่ายสะเปะสะปะไปตามเรือนร่างอรชรอ้อนแอ้น สะดุดตรงไหนที่ให้ความรู้สึกถูกใจ เขาก็หยุดบีบเคล้นตักตวงความหอมหวานเอาไว้จนสมฤดี

“คำหวาน...อ๊า...อะ...”

 กลีบสาวปลอกปลิ้นวาววับด้วยน้ำคาวขาวขุ่น คำหวานจำต้องแอ่นสะโพกผายขยับเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเร่งเร้าดุดัน...เธอสัมผัสได้ว่าเขากำลังจะถึงจุดหมายปลายทางเร็วๆนี้

แรงขยับเขยื้อนเป็นไปตามแรงอารมณ์รุ่มร้อน คำหวานเสร็จสมไปหลายครั้งหลายครา ทุกครั้งภายในเธอจะตอดรัดเขาอย่างหนักหน่วง ก่อนคลื่นพายุโหมกระหน่ำจะค่อยๆซาลงเรื่อยๆ เมื่อจังหวะสุดท้ายใกล้เข้ามาทุกขณะ  ร่างแข็งแกร่งโก่งตัวสูง มากอยาดึงลำออกมาเกินครึ่งแล้วกระทั้นกลับเข้าใส่อีกสองครั้งติด ด้วยจังหวะหนักหน่วงเพื่อพาตัวเองไปถึงฝั่งฝันได้สำเร็จให้จงได้

“อะ..อะ...อร้าย!” มากอยาส่งเสียงคำรามลั่นไปทั่วทั้งบริเวณผืนป่าอันแสนเงียบสงบ

 ตอนนั้นเองที่คำหวานโพล่งคำพูดในความคิดออกมาจนได้ยินชัดแจ๋ว...

“ฉันจะเป็นเมียพี่...มากอยา”

-------------------------------

“จริงหรือ? เอ็งยอมเป็นเมียข้าจริงๆแน่นะ...”

มันเป็นคำถามซ้ำครั้งที่เท่าไรคำหวานก็สุดแต่จะนับ โจรบ้านี่เอาแต่พูดประโยคนี้ซ้ำไปซ้ำมา ทั้งที่คำหวานตอบรับไปแล้วหลายครั้ง ทั้งตอนร่วมรักชนิดรุนแรง กับตอนพักหายใจไม่กี่นาที คำหวานก็ยังต้องตอบคำถามนี้...

มากอยาทำเหมือนเธอกำลังล้อเล่นกับคำพูดเมื่อสักครู่ ทั้งที่กว่าประโยคนั้นจะหลุดออกจากปากคำหวานได้ คำหวานต้องใช้พลังงานอย่างมหาศาลเชียวนะ...

นี่เขาเห็นว่าคำหวานเป็นคนปากพล่อย?

หรือว่าก่อนหน้านั้นเขาเองก็ไม่ได้จริงจังกับการขอคำหวานเป็นเมียกันแน่...

คำหวานชักเริ่มไม่แน่ใจ กำลังจะเอ่ยปากถามให้แน่ใจกันไปข้าง ลำอวบที่กำลังสอดลึกเข้าแหล่งน้ำทิพย์ กลับกระหน่ำกระแทกกระทั้นเข้ามาอีกระลอก พาทำเอาร่างอรชรสั่นไหวไปตามท่วงทำนองรัก จำต้องเก็บคำถามนั้นกลืนกลับลงสู่ที่เดิม แล้วเปลี่ยนเปล่งเป็นเสียงครวญครางออกมาแทน

“อะ...ซีดดดดด...อืม...”

เอาตามจริง คำหวานยังไม่แน่ใจมากนักหรอก คำหวานจะใช้ชีวิตดิบเถื่อนที่นี่ได้อย่างมีความสุขได้อย่างไร ทว่าเหตุการณ์จำยอมมันมาถึงขั้นนี้ คำหวานมีสิทธิ์เลือกหนทางอื่นด้วยหรือ?

คำหวานเองก็อยากมีผัวแค่คนเดียว เป็นสิ่งที่คำหวานตั้งมั่นไว้ตั้งแต่คำหวานเริ่มแตกเนื้อสาว  เสียให้เขาแล้วก็ไม่อยากเสียให้ชายอื่นใดอีก วันนี้ยังไม่รัก ไม่แน่หรอว่าวันข้างหน้าคำหวานอาจจะรักไอ้ขุนโจรหื่นกามคนนี้เข้าสักวันก็อาจเป็นได้...

“รู้ไหมว่าเอ็งน่ะโชคดีแค่ไหน...ที่ได้ข้าเป็นผัว”

คำหวานผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าพราวเหงื่อของคนอวดอ้าง เห็นแววตาวาววับทอประกายอารมณ์ขบขัน ช่วงล่างคำหวานกำลังถูกทรมานเจียนขาดใจ ตอนนี้เรี่ยวแรงจะใช้ตอบโต้กลับว่าไม่เชื่อแทบไม่เหลือ...

จะให้เชื่อตามนั่นหรือ คำหวานยังไม่แน่ใจ แต่เธอก็ตัดสินใจว่าจะลองดูสักตั้ง...

คำหวานถูกเขาจับกระแทกตรงจุดกระสัน แรงกระแทกนั้นซ่านสยิวไปทั่วท้องน้อย พลอยทำให้วงหน้าสวยนั้นเหยเก ฝ่ามือน้อยจิกเกร็งลงบนใบตองสีเขียวแทบขาดสะบั้น รอให้เขาผ่อนจังหวะโถมใส่ แล้วจึงกลั้นใจถามเสียงสั่นไหว

“อ๊า...อ๊า...อ๊า...พี่กำลังหลงตัวเองมากไปหรือเปล่า?”

เรียวขาเพรียวถูกรวบไว้สูง แล้วกดแนบชิดเข้าหาลำตัว หน้าอกทรงโตถูกท่อนขาตัวเองทับจนก้อนเนื้อปลิ้นปลอกออกทั้งสองข้าง ชวนให้ขุนโจรหนุ่มตาโตเท่าไข่ห่าน หัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ เขายื่นมือข้างว่างบีบขยำลงบนก้อนเนื้อส่วนเกินนั่นราวกับเป็นก้อนนุ่นสักก้อน พอเลื่อนสายตาลงสู่เบื้องล่าง กลับยิ่งโดดเด่นกว่าส่วนด้านบนเสียอีก

 เพราะมีลำอวบขนาดยักษ์ของเขาปักค้างอยู่กึ่งกลางรอยแยก ส่วนหัวเป็นมงกุฎเม็ดหวานแดงก่ำรู้สึกเหมือนจะบวมเป่งขึ้นเล็กน้อยด้วยซ้ำ เหมือนดั่งราวกับว่ามากอยาคงจะเรียกร้องหนักมือไปหน่อย

 มากอยาตำหนิตัวเองแต่ใจเขาก็ยังไม่คิดหยุดพัก...

 ลาวาร้อนเปียกชุ่มช่วยขับเน้นให้พลูเนื้อสองแคมดูน่าพิศวง ขับกล่อมให้อารมณ์คนมองยิ่งเตลิดเปิดเปิงไปกันยกใหญ่ มากอยาสูดหายใจลึก โน้มตัวลงต่ำ ลำตัวแช่ค้างไว้เสี้ยววินาที ก่อนจะออกแรงเร่งจังหวะกระเด้าสะโพกเขาหากลีบสาวหลายครั้งติดต่อกันจนเกิดเสียงดัง ตับ ตับ ตับ....

  มากอยาซูดปากส่งเสียงซีดซาด เขาเพิ่มแรงกระทั้นขึ้นอีกนิด เร่งจังหวะให้สาวเจ้าได้สัมผัสถึงความสุขสมอีกคราวและอีกคราว จนกระทั่งร่างน้อยสงบแน่นิ่ง ดวงตากลมโตลอยเคว้งคว้าง กลีบปากบวมเจ่อพึมพำบ่นอะไรสักอย่างออกมา “อ๊า...ฉันเสร็จอีกแล้ว...”

เธอผงกหัวขึ้นบอกด้วยสีหน้าร้อนผ่าว มากอยาฉีกยิ้มให้กับภาพน่าดูตรงหน้า มองดีๆเมียเขาก็น่ารักอย่าบอกใคร แล้วยิ่งถ้าตัดเรื่องปากร้ายๆของเจ้าหล่อนออกอีกอย่าง เขานี่ก็ตาถึงไม่เลวเหมือนกันแฮะ

มากอยาโน้มตัวเข้าหาพร้อมกับกดปากจูบอย่างเร่าร้อน

“ประเดี๋ยวข้าจะตามเอ็งไป”

“อือ...” คนถูกจูบตอบรับเสียงอู้อี้ เพราะกลีบปากกำลังถูกรังแกอีกหน ช่วงล่างร้อนผ่าวเมื่อถูกรุกรานต่อเนื่อง แต่แล้วจู่ๆคนด้านบน ก็ส่งเสียงพูดอะไรสักประโยค คำหวานฟังไม่ค่อยถนัดนัก

“มันเป็นหน้าที่...ที่ข้าจะพิสูจน์ให้เอ็งเห็นเอง ต่อจากนี้เป็นต้นไป เอ็งจะต้องพบแต่ความสุขที่ได้ข้าเป็นผัว...” หัวหน้ากลุ่มโจรพูดพร้อมด้วยสายตาจริงจัง แม้นจะอยู่ในห้วงแห่งอารมณ์พิศวาสทว่ามากอยาหมายความตามนั้นทุกคำพูด

 คำหวานไม่เห็นแถมยังฟังไม่ถนัด เพราะตอนนี้สติของสาวเจ้ากำลังเลือนรางเต็มที แต่ก็คิดว่าต้องมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นสักเรื่องแน่ๆ

ซึ่งบทพิสูจน์แรกคงนับตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป มากอยาตั้งใจมุ่งมั่นที่จะทำให้เมียหมาดๆได้คำนึงถึงคำว่าสุขสมอย่างที่มีมากขึ้นกว่าครั้งไหนๆ

ชีวิตครอบครัวของมากอยากำลังจะเริ่มต้นจริงจัง เขาไม่รู้หรอกว่ามันจะยาวนานไปถึงขั้นไหน เหตุด้วยการเริ่มต้นที่ไม่ค่อยโสภาเท่าไรนัก บวกกับนิสัยใจคอของเขากับเจ้าหล่อนค่อนข้างจะร้อนเป็นไฟทั้งคู่ และมันไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก หากมากอยาก็จะทำให้ดีที่สุด...

***********************