นิยายเรื่อง ขุนโจรที่รัก (นามปากกา มาศอุไร) นิยายแนวโรมานซ์
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook) 
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee 
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )

 

ถ้าไม่อยากเสียเวลารออ่านนานๆเชิญโหลดซื้อ ebook มาอ่านกันตรงนี้เลยนะคะ
 
*ลิงค์สำหรับดาวน์โหลด Ebook ฉบับเต็ม ขุนโจรที่รัก ได้ที่ (Meb) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ* -
https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjIyOTI1NyI7fQ

*สามารถเข้าอ่านนิยาย ขุนโจรที่รัก ฉบับเต็มได้ที่ (ธัญวลัย) ตามลิงค์ด้านล่างนี้เลยนะคะ - 
https://www.tunwalai.com/story/692684
 
*แฟนเพจ: กนกรส*  https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/

 

บทนำ : (ขุนโจร)

 

หมู่บ้านสีดอก เป็นหมู่บ้านของกลุ่มโจร มันสร้างติดอยู่ทางชายป่าแถบทิศตะวันออก จำนวนหลังคาเรือนนั้นมีไม่มากนัก เพราะกลุ่มโจรพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาสักคน...

 โดยมีผู้นำกองโจรชื่อว่า มากอยา...

เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าคมคายทว่ากลับปล่อยหนวดเคราขึ้นปรกจนดูรกรุงรังไปทั่วใบหน้า...บดบังอำพรางใบหน้าแท้จริงเอาไว้จนแทบไม่เหลือเค้าหน้าตาหล่อเหลาให้เห็น

 มากอยาอายุราวสามสิบปี มีลักษณะนิสัยใจคอโหดเหี้ยม เขาไม่ใช่คนพูดมาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครให้เปลืองความ ถ้าเห็นสิ่งใดไม่สบอารมณ์ก็แค่ฆ่าทิ้ง มากอยาใช้ทั้งปืนและดาบเชี่ยวชาญพอๆกัน

และฉายาของเขาคือ ขุนโจรหน้าเพชฌฆาต...

มากอยามีเหล่าลูกสมุนที่ล้วนต่างมีนิสัยใจคอคล้ายคลึงกันกับตัวเองแทบทั้งนั้น และทุกคนต่างก็รักและเทิดทูนมากอยาเป็นดั่งยิ่งกว่านายเหนือหัว...  

เมื่อคืนมากอยาบุกเข้าปล้นบ้านเศรษฐีในตำบลราหู...เศรษฐีนั่นเป็นคนแก่ที่มีนิสัยเห็นแก่ตัว สันดานเป็นจอมเจ้าชู้ตัวพ่อ ขนาดเมียของแกแท้ๆยังมาตรอมใจตายเพื่อหนีจาก...เหตุเพราะสุดจะทนกับความมักมากของผัว ดีที่ทั้งคู่ยังมีลูกสาวด้วยกันถึงสองคน

คนโตชื่อว่าคำหวาน ส่วนคนน้องชื่อว่าคำแก้ว

สองศรีพี่น้องมีเรื่องแปลกอยู่อย่าง...

คือเรื่องนิสัยใจคอนั้นผิดกันราวฟ้ากับเหว

 คนโตมีนิสัยปากคอจัดจ้าน หยิ่งทะนงตน ถือว่าตัวเองเกิดเป็นลูกคนรวย ไม่ชอบสุงสิงหรือคลุกคลีกับคนที่มีฐานะต่ำต้อยหรือด้อยค่ากว่า ผิดกับนิสัยคนน้องลี้ลับ เพราะว่าคำแก้วกลับมีนิสัยอ่อนหวาน พูดจาไพเราะเสนาะหู จนเป็นที่รักใคร่เอ็นดูของคนในหมู่บ้าน

ส่วนคำหวาน...วันๆได้รับแต่คำ่าุอหนีจากืนและดาบชำนานพอๆกันติฉินนินทา ไม่เป็นที่ชื่นชอบของคนหลายคน

ตำบลราหู...ขึ้นชื่อในเรื่องความเจริญรุ่งเรือง บ้านเรือนแต่ละหลังล้วนสร้างจากไม้ราคาแพง ทุกคนใช้ชีวิตร่วมกันอย่างผาสุก นั่นเป็นเพราะได้รับอิทธิพลที่แผ่กระจายปกคลุมมาจากกลุ่มโจรของหมู่บ้านสีดอก...

แล้วการที่มากอยาซึ่งเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านสีดอก สั่งระดมลูกสมุนเข้าปล้นบ้านของเศรษฐีหม่านเสียเองนั้น...มันไม่ใช่เหตุผลเกี่ยวข้องกับเรื่องทรัพย์สินเงินทองแต่ประการใด แต่ทว่ามันเกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีของมากอยาโดยตรง...

มันเป็นเรื่องของมากอยากับอีลูกสาวคนโตของเศรษฐีหม่านที่ชื่อว่าคำหวาน...อีนางคนสวยปากเสีย มาสร้างความขุ่นเคืองใจให้มากอยาอย่างแสนสาหัส ศักดิ์ศรีของขุนโจรต้องมาถูกทำลายลงด้วยถ้อยคำแสนเจ็บแสบ

มันมาดูถูกมากอยา กล่าวหาว่ามากอยาเป็นไอ้พวกโจรกระจอก ไหนเลยจะมีปัญญาหาเมียฐานะสูงส่งได้อย่างตัวมัน...ถ้ามากอยาอยากได้เมียดีๆ ก็ให้หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้าง ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะมองไอ้โจรชาติชั่วว่าเป็นเทพบุตร มีแต่เรื่องเพ้อฝันทั้งเพ...เป็นใครมาได้ยินก็ต้องโกรธจนควันออกหูกันบ้างจริงไหม? และมากอยาก็ได้ยินชัดเต็มสองหู

ดังนั้นมากอยาจึงจำเป็นต้องสำแดงฤทธิ์เดชให้อีนางปากร้ายมันรู้กระจ่างแจ้งสักหน่อย ขุนโจรอย่างมากอยาไม่ได้กระจอกงอกง่อยอย่างที่ปากมันด่า แถมยังจะลากมันมาเป็นเมียให้ได้ด้วยคอยดู...

--------------------------------------

คำหวานนั่งซุกร่างมอมแมมตรงซอกตู้ไม้ เธอถูกกลุ่มโจร ฉุดกระชากออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว คำหวานจำหน้าไอ้โจรชั่วคนนั้นได้...มันเป็นคนเดียวกันกับที่พ่อบอกให้คำหวานต้องจงรักภักดี ก้มหัวให้มันทุกครั้งที่เจอหน้า แล้วบ้านของเราจะปลอดภัย...

แหม่!...สันดานมันเป็นโจร เป็นคนชั่ว ไยเลยต้องให้เคารพนบนอบมัน ไม่ใช่ครูบาอาจารย์ หรือผู้มีพระคุณสักหน่อย คำหวานไม่เห็นความสำคัญต้องทำตามคำสั่งของพ่อเลยสักนิด ตรงกันข้ามมีแต่จะด่าหัวมันให้น่ะสิไม่ว่า...

และคำหวานก็ด่ามันจริงๆในวันนั้น...

บังเอิญวันนั้นที่ตลาด คำหวานพบหน้ามันโดยไม่ตั้งใจ น้องสาวคำหวานที่ชื่อคำแก้วสะกิดบอก...ว่านั่นเป็นหัวกลุ่มโจร ชื่อว่ามากอยา คำหวานหันไปมองหน้ามัน บอกตามตรงไม่ถูกชะตาเอาเสียเลย คำแก้วเดินตัวลีบเข้าไปยกมือไหว้ พูดด้วยถ้อยคำไพเราะเสนาะหูสองสามประโยค ไอ้โจรชั่วนั่นยังมีการทำสีหน้าเฉยเมยใส่คำแก้ว แล้วก็ทำสีหน้าไล่กันแบบโต้งๆ  

แหม่!สูงส่งเสียจริงพ่อคุณเอ่ย อารมณ์หมั่นไส้ของคำหวานเลยพุ่งสูงปรี๊ด คำหวานเลยเดินไปประจันหน้ามันบ้าง แต่ไม่มีหรอกจะให้คำหวานยกมือไหว้ คำหวานก็แค่แสดงออกผ่านทางสีหน้าให้มันเห็นกันจะจะไปเลย...

คำหวานรู้สึกรังเกียจมันมากขนาดไหน แต่ด้วยความปากไว คำหวานเลยเผลอหลุดคำด่าพ่นใส่หน้ามันพอให้รู้สึกเจ็บๆคันๆ ไม่คิดตั้งใจจะด่าสักนิด เพราะถ้าคำหวานตั้งใจ คำด่าทอสามวันก็ไม่มีซ้ำคำ

คำแก้วตกใจรีบลากแขนเธอกลับเรือนทันที

 แต่ใครเลยจะรู้...มันจะเจ็บแค้น มาเอาคืนกับอีแค่เรื่องขี้ปะติ๋วเดียว

 มันบุกเข้าบ้านคำหวาน แล้วฉุดคำหวานกลับมาหมู่บ้านโจรของมันในคืนวันนั้นเลย คนของพ่อหม่านที่เลี้ยงไว้ก็มีแต่สันดานขี้ขลาด เลี้ยงไว้ให้เปลืองข้าวสุกไปวันๆแท้ๆ เพราะไม่มีใครหน้าไหนกล้าเข้าช่วยคำหวานเลยสักคน ดีแต่ยืนตัวสั่นงันงก จดจ้องมองคำหวานถูกฉุดกระชากลากถูจนเนื้อตัวเขียวช้ำเจ็บระบมไปหมดต่อหน้าต่อตา ก็ยังไม่มีใครหน้าไหนกระโจนเข้ามาช่วยคำหวาน...

ปัง...

เสียงผลักบานประตูเข้ามาดังลั่น ร่างกำยำเต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าเกรงขามเดินสวบสาบเข้ามายืนสูงตระหง่าน ห้องนั้นกว้างขวาง เพราะเปิดโล่งไว้ทั้งหลัง ทว่าพอมากอยาเดินเข้ามา พลันก็ทำให้ความกว้างนั้นคับแคบลงได้ถนัดตา

 ขุนโจรหนุ่มกวาดตามองหาอีเนื้อหวาน รู้สึกคึกคักอยากจะจับอีนางหน้าอ่อนมากระแทกให้หายกระสันสักน้ำสองน้ำ มากอยาอยากจะรู้นัก อย่างอื่นของอีนั่น...มันจะดีเหมือนปากเสียๆของมันไหม...

มากอยาหรี่สายตามองหาบนฟูกนอนนั้นไม่เจอ มากอยาชักเริ่มหงุดหงิด มันหายไปไหนของมันวะ! ทั้งที่เรือนของเขา มันก็มีเพียงห้องนี้ห้องเดียว คนเมาชักเริ่มโมโห เพราะการก้าวขาแต่ละครั้งดูชักจะหนักๆพิกล

“อีคนสวย...มึงอยู่ที่ไหนวะ...”

ไหเหล้าในมือถูกยกขึ้นกระดกลงคอจนหมดเกลี้ยง ก่อนจะถูกปาทิ้งลงพื้นจนแตกกระจาย ด้วยอารมณ์หงุดหงิดที่ไม่เห็นเชลยสาวปากร้ายนั่งหงอรอให้เขามาชำระแค้นอย่างที่มากอยาจินตนาการ  

หน่อย...มาดูถูกกล่าวหาว่าเขาจะหาเมียสูงส่งไม่ได้ คืนนี้แหละมากอยาจะพิสูจน์ให้มันเห็นกันไปข้าง ไม่ว่าอีคนนั้นมันจะทำตัวสูงส่งมาจากไหน ถ้ามากอยาอยากได้มันก็ต้องตกเป็นเมียของมากอยาอยู่วันยังค่ำ

และเพราะแรงเหวี่ยงไหเหล้าไม่เบานัก พอมันกระทบพื้นกระดานเลยแตกกระจายจนเศษดินแหลมคมเฉียดถูกร่างของคนที่ซุกตัวอยู่อีกมุมหนึ่ง

“ว้าย!ให้บ้า แกโยนมาทำไม...”

 คำหวานเผลอตัวส่งเสียงแว้ดขึ้นด้วยความตกใจ แล้วจึงรีบยกมือตะปบปากของตัวเองไว้ เหวี่ยงปลายเท้าหลบเศษชิ้นส่วนของกระเบื้องที่เฉียดปลายขาคำหวานไปหน่อยเดียว เลยทำให้มากอยาหันขวับไปมองทางซอกตู้ด้วยสายดุดัน คำหวานหวาดกลัวรีบลนลานคลานหลบมาอีกมุม

“แกอย่าเข้ามานะ ไอ้โจรชั่ว”

ขุนโจรแสยะยิ้มเหี้ยมเกรียม บาดหูเหลือเกินกับคำว่าชั่ว ก่อนจะย่างสามขุมเดินปรี่เข้าหาอีสาวปากเสีย ด้วยท่วงท่าคุกคาม ดุร้ายราวกับสัตว์ป่า...

ตอนเดินมากอยาเร่งกระชากกางเกงตัวเองจนหลุดติดปลายนิ้วเท้า มากอยาเลยแตะมันทิ้งอย่างไม่ไยดี และกางเกงก็ปลิวไปร่วงตกลงตรงหน้าร่างสั่นเทิ้มอย่างพอดิบพอดี

“แหวะไอ้สกปรก!”  คำหวานถึงกับแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว นึกรังเกียจจนเผลอหลุดคำบริภาษ  

“ก็คงไม่เท่ากับปากเน่าๆของเอ็งหรอก อีสาวปากเสีย”

มากอยาสวนคืนด้วยคำพูดเจ็บแสบ...

คำหวานเชิดหน้าขึ้นสูง เตรียมจะตอบโต้กลับ ทว่าคำหวานกับพูดไม่ออก มีเพียงดวงตากลมโตเท่านั้นที่เบิกกว้าง ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น...

นั่นมัน...ริมฝีปากอิ่มห่อตัวเข้าหากัน สร้างจินตนาการหวาดหวั่นเหลือคณา... ตั้งแต่เกิดมาจนแตกเนื้อสาว คำหวานไม่เคยเห็นผู้ชายเดินแก้ผ้าโถงๆกับไอ้นั่นที่กะขนาดได้เท่ากับสากกะเบือ

ทำไมมันถึงได้ขนาดใหญ่จัง?...

 พอได้เห็นอาวุธคู่กายของผู้ชายอกสามศอก คำหวานจึงรีบเบือนใบหน้าร้อนผ่าวหนี แต่ก็มีแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ รีบตั้งสติพร้อมปัดไอ้สิ่งน่าสะพึงกลัวนั้นทิ้ง พยายามคลานหลบร่างสูงที่ตั้งท่าจะกระโจนเข้าหาตลอด หลบมาอีกฟากหนึ่งของมุมห้อง คำหวานสังเกตได้จากการเดินเซไปเซมาของไอ้โจรชั่ว มันเมาและคำหวานจะใช้ข้อได้เปรียบนี้หาทางหลบหนีออกไปให้ได้...

มากอยากำลังเมาจริงๆ สติยับยั้งของเขาจึงไม่อาจครบสมบูรณ์

“ข้าอยากจะรู้นัก...อีสาวคนเมืองใหญ่อย่างเอ็งมันจะร้องเสียงดังยังไง ตอนถูกข้ากระแทกๆเข้าหาหนัก จะดัง อะ..อะ..อ๊า...ไหมนะ?”

มากอยาทำท่าประกอบ กระเด้งเอวพลิ้วไหวพร้อมกับทำเสียงล้อ ปั่นประสาทคนมองจนคำหวานแทบเต้นเร่าๆกับภาพประกอบของมัน

“ไอ้ชาติชั่ว...อย่าหวังว่าแกจะทำสำเร็จ คนอย่างฉันยอมตายเสียยังดีกว่าจะยอมตกเป็นเมียไอ้โจรชั่ว ไอ้โจรหน้าตัวเมียอย่างแก”

เกลียดคำบริภาษไม่เสนาะหูนั่นจนแทบอยากจะบีบคอขาวๆให้หักคามือนัก...แต่ต้องหลังจากเขากระแทกร่างอีสาวปากร้ายจนหัวสั่นหัวคลอนเสียก่อนนะ...

 ลำเอ็นมากอยาตั้งโด่พรักพร้อม ด้วยเพราะฤทธิ์ของสุราดีกรีแรงผสมเข้ากับยาสมุนไพรชั้นเยี่ยม มันเป็นสมุนไพรซึ่งส่งผลโดยตรงทำให้ลำกายของผู้ชายแข็งปังยิ่งกว่าเก่า

เหล้าในไหชนิดพิเศษมันมาจากไอ้มะยอ ไอ้ลูกน้องนิสัยกวนตีนเขาไม่เลิก ก็มันดันเล่นพิเรนทร์เพิ่มสูตรยาสมุนไพรโด่ไม่รู้ล้มผสมเข้ากับตัวเหล้าหมัก ก่อนมันจะมาคะยั้นคะยอให้เขาดื่มจนหมดไห และเมื่อกี้เป็นไหที่สอง เขาหิ้วติดมือขึ้นมาบนเรือนนี้ด้วย...

ไอ้มะยอมันบอกว่าจะช่วยเพิ่มความแข็งแกร่ง ยามเขากระเด้าใส่อีสาวราหู และยังจะช่วยทำให้ทั้งอึดและอดทน คืนนี้ทั้งคืนเขาจะได้หาความสำราญโดยที่แรงไม่มีตก มันยังเสนอหน้ามาบอกกับเขาอีกว่ายกให้เป็นของขวัญ เอาไว้ต้อนรับเมียของนาย...จะได้มีลูกหลานเอาไว้สืบทอดสายเลือดโจรไวไว...

 งานนี้เขาต้องการจะสั่งสอนให้อีนางหน้าขาวมันได้สำนึก ไม่ได้คิดจะยกมันขึ้นมาเป็นเมียเหนือหัวสักหน่อย เขาจึงถีบไอ้มะยอให้สักป๊าบ แทนคำขอบใจ...

มงเมียอะไร...เขาไม่คิดจะมีตอนนี้ ดันเสือกทำมาเป็นสู่รู้ดีนักไอ้ห่านี่

ตอนนี้รู้สึกตัวยาโด่ไม่รู้ล้มมันกำลังเล่นงานมากอยาอยู่ แถวหน้าท้องถึงได้ร้อนผ่าว ลำอวบขยายเหยียดยาวจนแทบปริแตก...

มากอยาเคลื่อนไหวเข้าหาหญิงสาวจากบ้านราหู คำหวานตื่นตระหนก รีบยกไม้ยกมือขับไล่ 

 “ไอ้บ้า แกอย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ ไอ้หมาขี้เรื้อน”

“แล้วทำไมคนอย่างข้าถึงจะแตะต้องผู้หญิงอย่างเอ็งไม่ได้”

โจรหนุ่มปรี่ลงนั่งด้วยท่าทางคุกคาม สีหน้าเขาบิดเบี้ยวเหยเก

“ถุย!” สาวฤทธิ์เยอะถ่มน้ำลายจนเลอะเปื้อนใบหน้ารุงรังด้วยหนวดเคราแถมมาพร้อมกับคำบริภาษแสนเจ็บแสบเสียอีกด้วย

“ก็เพราะคนอย่างแกมันชั่ว รังแกได้แม้กระทั่งผู้หญิงไร้ทางสู้...”

อารมณ์มากอยาเดือดจัด ดวงตาสาดลำแสงอำมหิต...นี่ถ้าไม่ติดว่าเจ้าหล่อนเป็นผู้หญิง ไอ้มากอยาคนนี้คงได้ปาดคอทิ้งโยนให้อีแร้งมันจิกกินเสียนานแล้ว

 ตลอดชีวิตการเป็นขุนโจร ไม่เคยมีสักครั้งจะให้ใครหน้าไหนมันหยามหมิ่นด้วยการถ่มน้ำลายรดหน้า เจ้าหล่อนกล้าเหิมเกริมต่อเขาถึงเพียงนี้ ก็อย่าได้รับรู้ถึงความสุขสมเลย...

 “เอ็งอยากเจ็บตัวนักใช่ไหม?...” โจรหนุ่มตวาดเสียงกร้าว ข่มขวัญด้วยสายตาดุดัน...กักขังเจ้าหล่อนไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง บีบรัดลงบนหัวไหล่มนจนกระดูกเล็กแทบหัก

 คำหวานนิ่วหน้าเพราะรู้สึกเจ็บเหมือนกระดูกเธอกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ดวงตาคู่งามเอ่อท่วมด้วยหยาดน้ำใส แต่ไม่มีทางยินยอมปล่อยให้ตัวเองถูกรังแกง่ายๆหรอก

“แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย”

“จะไม่ใช่ได้ยังไง หรือว่าเอ็งยังมองไม่เห็นไอ้จ้อนของข้า ถ้าไม่เห็น ก็มองมันซะให้เต็มตา”

โจรหนุ่มดันร่างงาม จนหญิงสาวหงายตัวนอนราบลงกับพื้นไม้กระดาน แล้วจัดการขึ้นคร่อมทับเจ้าหล่อนไว้ด้วยแรงที่มีมากกว่าอีกทีหนึ่ง กดข้อมือทั้งสองข้างลงกับพื้นพร้อมขยับบั้นท้ายตัวเอง เคลื่อนย้ายให้เจ้าอาวุธคู่กายคลอเคลียอยู่แถวใบหน้านวล

“อี้! หญิงสาวดิ้นเร่าๆพร้อมส่งเสียงร้องลั่น คำหวานขัดขืนเต็มกำลัง ยังไงเธอยอมสู้ตาย ดีกว่าต้องยอมตกเป็นของเล่นให้ไอ้โจรแสนชั่วช้า 

“เอ้า!เห็นเต็มตาหรือยัง ว่าข้าน่ะ...มันเป็นผู้ลูกชายทั้งแท่ง”

“อือ...เอาไม่ออกไปจากหน้าฉัน” คนดิ้นเบี่ยงริมฝีปากอิ่มหลบดุ้นอันน่าขยะแขยงเป็นพัลวัน ทั้งหวาดหวั่นทั้งรังเกียจ น่าขยะแขยงจนแทบอาเจียน

โจรหนุ่มหัวเราะร่วน แกล้งจนคลายสนุก ก่อนจะรวบข้อมือเล็กบอบบาง รัดรวมกันไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างเขาจัดการกระชากอาภรณ์ของอีสาวชาวเมืองราหูจนขาดวิ่น หลุดออกทั้งส่วนบนส่วนล่าง เหลือไว้เพียงชั้นในตัวจิ๋ว...

 ผิวขาวลออราวกับหยวกกล้วยปรากฏโฉมต่อหน้าขุนโจรเด่นชัด มากอยายิ้มพราว แลบลิ้นเลียรอบปากแห้งผาก หรี่สายตาคมกล้ามองเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งรับกันอย่างพอเหมาะพอเจาะ

“จุ๊...จุ๊...เอ็งนี่มันสวยหยาดฟ้ามาดินเสียจริง...มันต้องแบบนี้สิข้าถึงจะเอามันหน่อย แล้วทีนี้...พอข้าหายอยากเมื่อไร จะได้จัดส่งเอ็งไปให้ไอ้พวกอดอยากปากแห้งข้างนอกเรือนมันได้แบ่งกันกินจนอิ่มท้องบ้าง เอ็งเห็นไหม ข้ายิงปืนนัดเดียวได้นกมาตั้งสองตัวแหนะ”

มากอยาก็หัวเราะเสียงข่ม สีหน้าหม่นมัว นัยน์ตาถูกครอบคลุมด้วยแรงแห่งราคะยื่นมาประชิดดวงหน้าตื่นตระหนก...ถือว่าการออกปล้นครั้งนี้ก็คุ้มค่าอยู่ไม่น้อย ไม่เสียแรงเปล่าอย่างที่ได้ยินไอ้พวกนั้นมันบ่นกันระงม...

“นมเอ็งก็ใหญ่...” ครั้นจบประโยคนั้น ขุนโจรหนุ่มจึงวางฝ่ามือขยำหน้าอกทรงโตอย่างอดใจไว้ไม่อยู่...

แม้นความจริงแล้ว มากอยาก็ทำเป็นข่มขู่เจ้าหล่อนไปอย่างนั้นเอง

ของของมากอยาไม่เคยยกให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น ยิ่งทั้งสวย ทั้งอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือแบบนี้แล้วละก็ ไม่แน่ว่ามากอยาอาจจะเก็บคำหวานไว้บำรุงบำเรอตัณหานานหลายปีอยู่สักหน่อย

ความจริงเขาเป็นพวกเบื่อง่าย ใช้ไม่กี่ครั้งก็โยนทิ้ง เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น ไม่คิดจะเก็บใครไว้ข้างกายนานๆ ประเดี๋ยวรสชาติมันจืดชืดเขาก็เบื่อ สู้หาของใหม่กินไปเรื่อยๆเสียยังดีกว่า มาจมปลักกับอีแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียว มากอยาคิดว่าคงโง่บรม...  

“อย่า...อือ!”

 คำหวานกลัวจนลนลาน จึงพยายามเอาตัวรอดให้ถึงที่สุด ลำพังแค่ต้องตกเป็นเมียมัน เธอเองก็ยังรู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอาเจียนออกมา ถ้าต้องตกเป็นเมียของคนอื่นอีก เธอยอมสู้ตายเสียยังดีกว่า

 ขาทั้งสองข้างจึงจัดการทั้งถีบทั้งแตะ แล้วก็เหวี่ยงสะเปะสะปะอย่างไร้ทิศทาง...จนมากอยาชักเริ่มรำคาญ เขาโน้มกายกำยำสีทองแดงเข้าเสียดสี กดทับทั้งร่างให้เจ้าหล่อนนั้นยอมจำนน

“เป็นเมียข้าไม่ดีตรงไหนฮึ!”

มากอยารอยหน้าถาม จงใจกดดุ้นร้อนสัมผัสหยอกเล่นอยู่ตรงกึ่งกลางผกามาศ ผ่านเนื้อผ้าตัวจิ๋วสำแดงเดชให้เห็นกันสักนิด ไอ้จ้อนของเขานั้นขนาดใหญ่ไม่ธรรมดา

คำหวานตื่นตกใจกับสัมผัสชวนปั่นป่วนหวามไหว เพราะคำหวานไม่เคยถูกล่วงล้ำถึงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ ทว่าสติยั้งคิดทำให้คำหวานตะเบ็งเสียงหมายจะด่าทอ

“ไอ้...อือ...”

น้ำคำยังไม่อาจหลุดจากปากดี  กลีบปากอิ่มของคำหวานก็ถูกกระแทกลงด้วยจังหวะหนักหน่วง กลิ่นคาวสนิมคละคลุ้งไปทั่วโพรงปากนุ่ม คำหวานพยายามเบี่ยงหน้าหนีจูบแสนดุเดือดแต่ก็ทำไม่สำเร็จ มากอยาตั้งหน้าตั้งตาบดคลึงชิ้นเนื้อนิ่ม มอบจูบพิศวาสให้หญิงสาวอย่างเอาเป็นเอาตาย

ข้อมือน้อยถูกกดแนบกับพื้นจนรู้สึกเจ็บจี๊ด  บั้นท้ายบดเบียดเสียดสีลงมาอย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือหยาบกระด้างทั้งบีบ ทั้งเคล้น ลูบไล้ไปทั่วเรือนกายอรชร จนกระทั่งมือหยาบที่สร้างอารมณ์รัญจวนนั้นวกกลับขึ้นมาด้านบน ขยี้ขยำลงกับทรวงอกเต่งตรึง

คำหวานดิ้นรนกระเสือกกระสนเบี่ยงหนีมือหยาบ เธอไม่ยินยอมให้หน้าอกลูกโตถูกรังแกง่ายๆหรอก เธอจะขอสู้ตาย... ส่วนพ่อขุนโจรหนุ่มเองก็หาได้ยอมลดละให้ไม่ ยิ่งพยศมากเข้า มีแต่มากอยาจะยิ่งเพิ่มเรี่ยวแรง  

เสื้อในสีหวานถูกกระชากจนมันขาดบาดเข้ากับเนื้อนิ่มสีขาวสะอาดตาจนปรากฏลอยเลือดซิบ...

“อืม...อืม...อืม...โอ๊ย!”

คำหวานหลับตาปี๋ ปวดแสบปวดร้อนตรงบริเวณผิวหนังที่ถูกเนื้อผ้านั้นบาด ขุนโจรหนุ่มผละริมฝีปากออกห่างแล้วเปลี่ยนเป็นครอบลงบนเต้านุ่ม จดจ่อกับส่วนหัวจะงอยที่แข็งเป็นตุ่มไตแทน

ปากบวมเจ่อของเจ้าตัวเผยอออกกว้าง ก่อนจะหอบเอาอากาศหายใจเข้ากักเก็บไว้เต็มปอด หัวอกสะท้อนขึ้นลง รู้สึกถึงความสูญเสียจนนัยน์ตาทั้งสองข้างแดงระเรื่อเอ่อท้นไปด้วยหยาดน้ำใส... 

ผิดกับมากอยาเขายังคงตั้งหน้าตั้งตากลืนกินเต้าทรวง รสชาติหวานหอมซ่านซ่าไปทั่วโพรงปาก เล่นเอาขุนโจรหนุ่มแทบกักเก็บอารมณ์กระเจิดกระเจิงเอาไว้ไม่ไหว ความสวยความสดของอีสาวบ้านราหู ช่างเป็นห้วงอารมณ์ความรู้สึกที่มากอยาไม่ค่อยพานพบมากนัก

 เจ้าดุ้นร้ายขนาดโตมันคอยแต่ส่งสัญญาณสุดแสนทรมาน เมื่อไรมันจะได้มุดเข้าถ้ำสวาทไปนอนเกลือกกลิ้งเล่นด้านในนั้นเสียที...

คำหวานเองพอถูกจู่โจมหนักมือเข้า เจ้าหล่อนก็เกิดความรู้สึกร้อนวูบๆวาบๆ จนเผลอตัวแอ่นร่างให้ไอ้โจรหนุ่มละเลงปลายลิ้นได้ถนัดถนี่

ความรู้สึกคล้ายมีประจุไฟลามเลียไต่ไปตามผิวกาย ก่อนจะไหลวกกลับมารวมกระจุกตัวอยู่ตรงกึ่งกลางความเป็นสาว แคมงามฉ่ำวาวจากธาราสวาท เปียกชื้นเปรอะเปื้อนไปทั่วพงหญ้าหยิกหย็อยสีน้ำตาลอ่อน

 คำหวานรู้สึกพิศวงกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น สมองทั้งสองซีกพากันพร่าเบลอไปหมดแล้วตอนนี้

 ถึงคำหวานจะโตเป็นสาวสะพรั่งมานานหลายปี ทว่าก็ไม่เคยลดตัวสมสู่กับชายใดทั้งนั้น นอกจากนิสัยถือเนื้อถือตัว คำหวานยังถือครองพรหมจรรย์ อุทิศส่วนกุศลให้กับมารดาที่ล่วงลับ คำหวานเลยไม่คิดจะข้องเกี่ยวเรื่องรักๆใคร่ๆกับใครให้เสี่ยงต่อการพลาดพลั้งเสียตัว และนี่ถือเป็นครั้งแรก ...  

มากอยาส่งปลายนิ้วยาวเสียดสีเข้าหาเนินอูมเด่น หยั่งเชิงร่องสาวเตรียมความพรักพร้อม เขายังไม่กล้าบู่มบ่ามชำแรกดุ้นใหญ่เข้าเสียบ

กลัวสาวเจ้าจะขวัญกระเจิงเสียก่อนจะเดินทางแตะถึงขอบสวรรค์

ก่อนหน้าก็ทำขู่ไปอย่างนั้นเอง เอาเข้าจริงมากอยาก็ไม่อยากรังแกผู้หญิงไร้ทางสู้ และใจอีกส่วนหนึ่งมากอยาก็อยากให้เจ้าหล่อนมีความสุขร่วมกันกับมากอยาด้วย...

“อืม...อย่า...”

เสียงร้องห้ามแผ่วผิวจนแทบฟังไม่ออก ร่างกายนี้คล้ายกับมันไม่ใช่ของเธอเอง มันเอาแต่บิดส่ายอ่อนระทวยใต้ร่างบึกบึน อารมณ์เคลิ้มฝันนั้นเว้าวอนอยากให้เขาเสียดสีเข้าหา

 คำหวานต้องยอมรับอยู่ข้อหนึ่ง...

 ไอ้ขุนโจรชั่วรายนี้มันมีร่างกายที่น่าสัมผัสเสียนี่กระไร

ดูเหมือนความคิดกับร่างกายชักจะสอดคล้องกันพิลึก คำหวานโอบเรียวแขนเล็กกอดรัดแผ่นหลังกว้างของขุนโจร รั้งให้เขาเบียดเสียดเข้าหา สองกายก่ายทับจนจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน  

 จุกหัวนมถูกรวบเข้าไปดูดเลียจนพาทำเอาขนในกายคำหวานลุกเกรียวกราว เขาทำซ้ำๆสลับกันไปทั้งเต้าซ้ายเต้าขวา รู้สึกรวดร้าวเนินเต้ายามถูกปลายนิ้วบดคลึงอย่างย่ามใจ หากก็ให้อารมณ์ซ่านเสียวจนสติพร่าเลือนไม่อาจควบคุมได้อีก สิ่งยืนยันอารมณ์ในส่วนนั้นคือเสียงครวญครางจนลั่นไปทั้งเรือน

“ซีด...อย่าทำตรงนั้น...”

น้ำเสียงสั่นเครือร้องห้ามปราม เพราะตอนนี้ขุนโจรมันไม่เพียงแต่คลึงเคล้นเนินสาวของตัวเธอเท่านั้น มันยังจ้วงปลายนิ้วสอดลึกเข้าใส่ภายในโพรงนุ่ม โพรงสาวที่ไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมใดล่วงล้ำมาก่อน ก่อเกิดความรู้สึกเจ็บหน่วง จนต้องหนีบเรียวขาเข้าหากัน

ปลายนิ้วร้ายกาจไม่คิดจะผ่อนปรนให้ ยังคงเคลื่อนไหวสอดเสียบราวกับต้องการจะฝั่งตัวให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของผนังนุ่มด้านในนั้นให้ได้

 คำหวานหัวใจหดเกร็ง ดวงตากลมเบิกกว้าง กลีบปากบวมเจ่อจากพิษของรสจูบสั่นเทา มือไม้อ่อนระทวยเพราะไม่รู้จะช่วยเหลือตัวเองอย่างไรได้แล้วในตอนนี้ เมื่อร่างกายของเธอในตอนนี้มันพร้อมจะตกเป็นของเขาได้ทุกวินาที

“อย่าทำอะไรจ๊ะทูนหัวของผัว...”

ขุนโจรผละห่างจากเต้าสล้าง น้ำลายเยิ้มย้อยติดหัวนม หรี่ตามองแล้วทำให้รู้สึกเสียดาย มือหยาบเลยลากมาขยี้ตุ่มจะงอยเล่น คำหวานเสียดเสียวจนต้องครางเสียงกระเส่า แอ่นหยัดร่างโก้งโค้ง เรียวขาตวัดขึ้นรัดเอวสอบ กระเด้าบั้นเอวสวมสอดปลายนิ้วแข็งกระด้างถี่ยิบเสียเอง มากอยาส่งเสียงดุ แต่ริมฝีปากยิ้มเยาะหยัน

“จุ๊ๆ ใจเย็นๆก่อนแม่ทูนหัวของผัว จะรีบร้อนไปไหน ประเดี๋ยวก็สนุกกันไม่เต็มอิ่มหรอก ถ้าข้าเกิดทนไม่ไหว จับเอ็งกระแทกด้วยดุ้นนี้เสียก่อน...”

ที่แท้ก็ร่านร้อนไม่เบา ทีก่อนหน้าทำเป็นสะดีดสะดิ้งดีนัก...

 “ อ๊า...แรงอีก ส่งมันเข้ามาให้แรงกว่านี้สิ...”

 สาวบ้านราหูไม่สนใจ เจ้าหล่อนสั่งเสียงห้วน หลงลืมความเป็นจริงว่าก่อนหน้า...เจ้าสิ่งนี้เป็นสิ่งที่เธอนั้นต่อต้านและไม่ยินยอม เสมือนสมองเธอถูกลบข้อมูลเก่าออกทั้งหมดในชั่วพริบตา ก่อนเทราดด้วยสีแห่งตัณหาเข้ามาจนเต็มกำลัง...

มือไม้ระเกะระกะนั้นปัดป่ายไปมาบนแผ่นหลังกว้างอย่างคนขาดที่พักพิง พอหาเกาะตรงไหนได้ก็ยึดตรงนั้นไว้เป็นหลักมั่น...

“ให้ข้าทำแรงๆขนาดไหนละหึ? เมียถึงจะชอบ”

 มากอยางอนิ้วแล้วควานลึกครูดตามผนังเนื้อนิ่มอย่างเอาใจ ร่างแน่งน้อยดิ้นทุรนทุรายด้วยความเสียวสยิว เร่งส่งภายในร่องสาวให้ขับลาวาร้อนไหลออกมาไม่หยุดหย่อน

“อืม...อืม...ทำไมฉันถึงได้มีความสุขอย่างนี้ มันเป็นความสุขที่ฉันไม่เคยรู้จักมาก่อน” เจ้าหล่อนถามราวกับเป็นเด็กน้อย ทำเอามากอยาหัวใจสั่นไหว มากอยาก้มหน้ามองใบหน้าแดงก่ำ แล้วก็ตอบคำถาม

“นั่นก็เพราะว่าเอ็งกำลังเสียวอยู่น่ะสิ...”

ไม่เสียแรงสักนิดที่ลงทุนฉุดอีสาวบ้านราหูมาทำเมีย นอกจากข้อเสียเรื่องนิสัยกับปากร้าย ส่วนอื่นของอีนี่มันก็ล้วนแต่เป็นของดีทั้งนั้น

มากอยาผิวปากหวือในใจ นี่เขาได้ช้างเผือกตัวเป็นๆมาเชยชมเล่นๆเลยนี่หว่า...

ผิวพรรณขาวลออยังไม่พอ อกเอวยังอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือบีบจับไปทางไหนไม่มีคำว่าสะดุดให้รำคาญใจ ร่องสาวนี่ก็อีก...มันน่าจับยัดดุ้นกระแทกให้หายเครียดสักน้ำสองน้ำ ขุนโจรเพิ่มเรียวนิ้วสอดล้ำลึกเป็นสองนิ้ว  นัยน์ตาหวานฉ่ำด้วยพิษไข้สวาทฉายออกมาด้วยอารมณ์แสนสุขอุรา...

คำหวานที่ได้เพิ่งสัมผัสกับอารมณ์ใคร่เป็นครั้งแรก เธอชักติดใจมันขึ้นมาเสียแล้วสิ...

อืม...ไอ้โจรชั่วมันก็ไม่เลวร้ายไปเสียทีเดียวสักหน่อย อย่างที่เห็นๆตอนนี้ มันเป็นคนทำให้คำหวานค้นหาความสุขอีกด้านหนึ่งเจอ...

---------------------------------------

ช่องทางชำแรกผ่านเข้าไม่ง่ายเลย มากอยาหัวเสียเพราะที่ผ่านมาเรื่องเซ็กส์กับเขาไม่ใช่เรื่องยากลำบากแสนเข็ญขนาดนี้ เพราะโดยส่วนใหญ่พวกอีสาวชาวบ้านทั้งหลายที่มากอยาเคยร่วมหลับนอนด้วย ล้วนเคยผ่านการมีผัวมาแล้วแทบทั้งนั้น  ร่องหลืบเลยเข้าออกโดยสะดวกโยธา ไม่มีมาติดขัดอย่างเช่นอีสาวบ้านราหูนี้เลยสักคน...

จะว่าไป...ที่แล้วมาพอไฟเริ่มติดปุ๊บมากอยาก็พร้อมบรรเลงเพลงกามเข้าห้ำหันใส่อีพวกนั้นได้ทันที ไม่มีหรอกต้องมาคอยหักห้ามอารมณ์ ถึงขั้นเส้นเลือดตรงขมับมากอยาเต้นตุบๆ...

ขุนโจรหนุ่มหรี่ตามองสาวงาม นึกเอ็ดเจ้าหล่อนในใจ เป็นผู้รากมากดีเสียจริงอีนี่...

 ใบหน้ามอมแมมเปื้อนด้วยน้ำตาส่ายสะบัด สีหน้าบ่งบอกให้รู้เจ้าตัวคงเจ็บมากไม่น้อย นิ้วมือทั้งสองข้างจิกเกร็ง ยึดลำแขนเขาจนปลายนิ้วจมหาย กลีบปากอิ่มแดงห่อตัวสกัดกั้น

มากอยาก้มกระซิบสั่งเสียงเครียด...

“แหวกขาออกกว้างๆ เอ็งจะได้ไม่เจ็บมากกว่านี้” คำหวานอยากจะแหวเขากลับเหลือเกิน ถ้าไม่อยากให้เจ็บก็เอามันออกไปจากตัวเธอสักทีสิ มาปักค้างๆคาๆ มันเจ็บมากนะรู้ไหม...

น้ำตาเม็ดเล็กร่วงพรูลงมาอีกระลอก ตอนหัวหอกใหญ่ชำแรกลงลึกกว่าเดิมเล็กน้อย

“โอ๊ย!เจ็บ...” คำหวานคร่ำครวญอีก  

“แล้วก็อย่าเกร็งตัวด้วย ปล่อยตัวตามสบาย...”

“ก็คนมันเจ็บนะไอ้บ้านี่...”

คนถูกด่าหางตากระตุก แต่ก็ยังอุตส่าห์ข่มใจไม่ทำรุนแรง ช้างเผือกตัวนี้ยังสดใหม่ มากอยาถอนหายใจหนัก ดันร่างหนาลุกขึ้นชันเข่า ถ่มน้ำลายลงกึ่งกลางกลีบฉ่ำ เพิ่มความไหลลื่นให้กลับกระบอกปืนอันยาวทั้งที่เอาเข้าจริงก็ไม่จำเป็นสักเท่าไรนักหรอก

เพราะว่าลำพังระหว่างน้ำรักของเขากับเจ้าหล่อน พอมันไหลเยิ้มหลอมรวมกัน น้ำไม่ท่วมป่าให้ก็บุญหัวแล้วละมั้งนั่น...

“ก็มันครั้งแรก แล้วเอ็งจะบ่นอะไรนักหนาวะ”

“เอ๊ะ!อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนะ”

“ก็เอ็งมันพูดไม่ฟัง เถียงข้าฉอดๆทุกคำนี่หว่า”

“ก็คนมันเจ็บ...”

“เออๆ ข้าจะทำให้เบามือที่สุดก็แล้วกัน...”

ขุนโจรหนุ่มผู้เหี้ยมโหดยอมลงให้ พยายามหักห้ามตัวเองไม่ให้กระทำรุนแรง ทั้งที่ความจริงมากอยาไม่เคยอ่อนโยนให้กับใครทั้งนั้น แต่กับอีสาวปากร้ายที่แสนเย่อหยิ่งจองหองคนนี้ เหตุใดมากอยาถึงต้องยอมถอยร่นให้ทุกกระบวนท่าด้วยก็ไม่รู้

มากอยายังไม่คิดหาคำตอบ เพราะกลัวจะขุดเจอความจริง...

 และดูเหมือนความจริงที่ว่านั้นอาจทำให้คำหวานหัวเราะเยาะใส่หน้าเขาก็อาจเป็นได้...

มากอยาดันเรียวขาเพรียวแยกออกห่าง ดันจนเรียวขาขาวแนบเข้าหาลำตัว ส่วนตัวเขาคร่อมทับเล็งปลายอาวุธสอดลึกด้วยความยากลำบาก แคมสาวปริแยกตามจังหวะขยับ ตรงนั้นยังมีลำใหญ่เขาปักคาแช่ค้าง ลาวารักไหลเปื้อนสวนออกมาไม่ขาดสาย ระหว่างซอกขาเป็นสีแดงระเรื่อไหลผสมกับน้ำเมือกสีขาวขุ่น

อารมณ์ภูมิอกภูมิใจผุดขึ้นโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว เปลี่ยนแววตาแข็งกร้าวให้ดูอ่อนโยนลงอย่างนานๆครั้งจะเกิดขึ้นสักที หากนั่นก็เป็นเพียงแวบเดียวเท่านั้น มากอยาก็ทำทีเป็นไม่สนใจ

 บริสุทธิ์แล้วยังไง ใช่ว่าเขาจะต้องยอมก้มหัวให้อีนี่มันสักหน่อย...

 ขุนโจรทำหน้าบูด ความรู้สึกหลากหลายชวนตีกันให้วุ่นวาย ทีกับผู้หญิงอื่นเขายังไม่เห็นต้องมารู้สึกอะไรมากมายขนาดนี้สักที เสร็จสมอารมณ์หมายเขาก็แค่สะบัดก้นเดินจากมา  

แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขารู้สึกแสบแปลบแถวช่วงแขน พอก้มดูจึงรู้สาเหตุของความรู้สึกเจ็บนั่น...ที่แท้เป็นเพราะเล็บแหลมคมของอีผู้หญิงปากเสียมันกำลังครูดติดเนื้อเขาอยู่นี่เอง...

ลอยเล็บครูดเป็นทางยาว ฝีมือของอีสาวบ้านราหู ทำแสบไม่ใช่เล่น

แต่มากอยาก็ยอมทนเจ็บ ไม่ซัดกลับคนทำร้ายตัวเองซึ่งๆหน้า นี่ถ้าเกิดเขากำลังต่อสู้อยู่กับไอ้หมาขี้เรื้อนสักตัว...แล้วมันบังอาจมาทำให้เขาเลือดตกยางออก รับรองได้เรื่องหนึ่งเชียวแหละ...แม้แต่ศพมันก็จะไม่เหลือเอาไปทำพิธี...

 ขุนโจรนิสัยโหดเหี้ยมกระซิบเสียงต่ำพร่า ริมฝีปากหยักหนาชิดติดอยู่ริมใบหูสวย “ข้าจะดันเข้าแล้วนะ” แววตาของทั้งคู่ดึงมาสบกัน ก่อนคำหวานจะหลบตาดุคมวูบ  หัวใจเต้นระรัว “อืม...”

ลำดุ้นเท่าข้อมือสาวกดหนัก คำหวานสั่นสะท้าน ทั้งเจ็บจนต้องร้องโวยวายขึ้นมาอีกจนได้

 “เจ็บ...เมื่อไรแกจะเลิกทำสักที... ฮือๆ ดันเข้ามาอยู่นั่น”

บั้นท้ายมากอยายังเกร็งค้าง หัวรบเขายังดันเข้าไปไม่ถึงครึ่งของทางขึ้นสวรรค์ แม่เจ้าประคุณก็เอาแต่กรีดร้องเสียงโวยวาย พร่ำพูดแต่คำว่า เจ็บ เจ็บ จนคนทำชักมีสีหน้ากังวล แต่จะให้ถอยหลังมากอยาก็ทำไม่ได้เช่นกัน ได้แต่บ่นอุบในใจ รู้งี้...เขากรอกยาสมุนไพรว่านรัญจวนให้อีนี่กินก่อนก็ดี

เพราะคงไม่ลำบากถึงเพียงนี้ กว่าจะได้เอามันหัวเขาจะปวดตาย

“ถ้าข้าเลิกทำก็โง่ตายนะสิโว้ย...”

มากอยาจุปากอย่างหัวเสีย เสียงร้องไห้ระงมราวกับเด็กเล็ก กระบาลเขาชักเริ่มจะปวดหนักขึ้นทุกที

 เขาคงต้องตัดใจเร่งส่งตัวเองแตะปลายขอบสวรรค์สักยกเสียก่อน ถ้าผ่านครั้งแรกไปได้ ครั้งต่อๆไปคงถึงอารมณ์ได้ยิ่งกว่านี้ ...

ก่อนร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามจะแนบเข้าหาร่างแน่งน้อย สรีระของทั้งคู่ช่างดูแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว ขุนโจรหนุ่มเกร็งสะโพกหนั่นแน่นดันอาวุธคู่กายเข้าร่องสาวอีกครั้ง คราวนี้มันดันเข้าจนสุดปลายโคน

คำหวานกรีดร้องส่ายหน้าทุรนทุราย เธอปล่อยลำแขนเขาที่เห็นเป็นรอยเล็บข่วนเด่นชัด...แล้วเปลี่ยนออกแรงประเคนกำปั้นลงบนแผ่นหลังกว้าง เสียงดัง ผลัก ผลัก ผลัก ระบายอารมณ์เสียดเสียวพุ่งทะลักเข้ามาราวกับเขื่อนแตก

ถึงรู้ไอ้โจรชั่วมันคงไม่สะทกสะท้านกับแรงเท่ามด แต่คำหวานอยากให้มันรู้กันไปข้าง คำหวานจะไม่ทนเจ็บเพียงคนเดียวหรอกนะ...

แต่สุดท้ายคนที่เจ็บเจียนตายกลับเป็นคำหวานทั้งขึ้นทั้งล่อง รอยแยกบวมเป่งถูกอัดเข้าด้วยดุ้นแข็งโป๊กไม่ต่างจากสากกะเบืออันโต จังหวะตำหนักหน่วงคลับคล้ายว่าเขากำลังตะบันตำน้ำพริกอยู่สักครก เป็นเหตุให้ร่องเหลือบซอกซ้ำปลอกปลิ้นเจียนขาดใจ

เสียงโขลกน้ำพริกยังคงดังเป็นจังหวะกระชั้นถี่รัว

บลั่ก บลั่ก บลั่ก

“อือ...โอ๊ย…เจ็บ...เจ็บ”  

“ทนเจ็บหน่อยสิวะ เอ็งยังใหม่ยังไงก็ต้องเจ็บเป็นของธรรมดา แต่เชื่อเถอะ พอไอ้จ้อนข้ามันผลุบเข้าผลุบออกในตัวเอ็งอีกไม่กี่ที ประเดี๋ยวเอ็งก็หายเจ็บไปเอง ต่อไปจะมีแต่ความสุขเข้ามาแทนที่น่ะสิไม่ว่า”

คนเจ็บไม่ตอบโต้ คำหวานทรมาน แต่ในส่วนลึกคำหวานกับเสียวซ่านแปลกๆ หนวดเคราเขาครูดผ่านดวงหน้ามอมแมมก่อนจะหยุดลงมอบจูบแสนหอมหวาน เนื้อนุ่มบดเบียดเข้าหากัน สร้างความปั่นป่วนรัญจวน

มากอยาเองก็สูดลมหายใจแรง เริ่มส่งมือไม้เคล้นคลึงสัมผัสผิวกายเรียบลื่นหนักหน่วงขึ้น ลำตัวโก่งสูงก่อนกระแทกอัดเข้าหากลีบสวาทเสียงดัง ตับ ตับ ตับ  เริ่มเคลื่อนจังหวะสะโพกอย่างค่อยเป็นค่อยไป ก่อนจะทะยานเข้าใส่ราวกับลูกสูบชั้นเยี่ยม

ตับ ตับ ตับ ตับ

ลำนำสวาทสาดซัดโครมคราม พอไม่หลงเหลือความเจ็บปวดทรมาน สะโพกแกร่งจึงเพิ่มแรงกระแทกระรัวเข้าออกร่องสาวแบบสุดลำ พอคำหวานปรับลมหายใจได้ ร่างกายเกินควบคุม มันก็คอยแต่แอ่นหยัดป้อนให้เขาอย่างถึงพริกถึงขิง

 คำหวานเสร็จสมไปไม่รู้กี่ครั้ง มากอยาทั้งอึดทั้งทนทานเขายังคงมุ่งมั่นตอกสะโพกชนิดแรงไม่มีตก เขาเปลี่ยนท่าดันร่างน้อยหันข้าง กดท่อนขาอ่อนให้แนบติดพื้นโดยที่ดุ้นฉ่ำเมือกยังคงผลุบเข้าผลุบออกไม่เว้นจังหวะ คำหวานเสียดเสียวเอี้ยวตัวขึ้นรับจูบจากผัวโจรหมาดๆ นมสองเต้าสั่นไหว มันถูกมือร้อนรวบไปขยำเคล้นคลึง

“โอ๊ะ...อุ...อุ...อุ...ซีด”

 เรือนไม้ไหวโยกสะท้าน ไม้กระดานเกิดเสียงดัง เอี๊ยด อ๊าด อย่างไม่กลัวใครมาได้ยิน ไหนจะเสียงครวญครางราวกับสัตว์ป่าถูกเชือด ลากยาวมาหลายชั่วโมง

“อา...อา...อา...”

“ซีด...ซีด...อู้ว!”

ไอ้พวกสมุนโจรห้าร้อยทั้งหลายที่ตั้งวงดื่มสุรากันมาตั้งแต่ตะวันทอดลำแสงอ่อนจวบจวนกระทั่งดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวเคลื่อนย้ายขึ้นมาแทนที่...

 ต่างพากันส่งเสียงหัวเราะคิกคัก หูคอยเงี่ยฟังเสียงกระเส่าที่ดังเล็ดลอดลงมาจากบนเรือนของผู้เป็นทั้งนายและหัวหน้า บางคนทนไม่ไหวถึงขั้นเผ่นแน่บกลับบ้านไปหาเมีย... ไปให้เมียคลายอาการคันยุบยิบต้องลำอวบ ส่วนไอ้พวกหนุ่มโสดไม่มีทางลง ทำได้เพียงนั่งมองตากันตาปริบๆกับคอยยกไหสุรากระดกลงคอกันอึกต่ออึก...

สงสัยพรุ่งนี้พวกมันที่เหลือคงต้องขออนุญาตนายเหนือหัว เดินทางเข้าหมู่บ้านราหูไปเที่ยวส่องของอีคำหร้ากันแล้วละมั้ง ไม่งั้นคงได้อึดอัดจนอกแตกตายเป็นแน่แท้...

 

**************************