คุณเคยมีเพื่อนแบบนี้ไม๊......
คุณเคยมีเพื่อนแบบนี้ไม๊......
ณ วันสอบ
ใช่แล้วหล่ะ พวกเรามีสอบมิดเทอมกัน ถ้าเป็นคนอื่นก็คงจะอ่านหนังสือกันเอาเป็นเอาตายเลยละ แต่ไม่ใช่แก้งค์เรา เราถือคติที่ว่า “ไม่ดรอป ไม่เท ไม่เอ ไม่อ่านน” 55555 แล้วไงละสุดท้ายมันจะมีอยู่คนนึงที่ไม่ปกติ เหตุการณ์มีอยู่ว่าหลังจากที่เราสอบกันเสร็จก็ออกมาเจอกันที่ห้องน้ำ พวกเราออกมากันหมดแล้ว จะเหลือก็แต่ ไอ่ปัง หรือชื่อเต็มของมันคือ “ขนมปัง” ตัวที่กะเก็บ A ทุกวิชาเลยก็ว่าได้นาทีนี้ นั้นไง พอพูดถึงก็มาทันที มันเดินออกมาจากห้องสอบเป็นหมาหงอยเลยละ
“ไม่เป็นไรมึง เต็มที่แล้วว”
“ระดับมึง ผ่านฉลุย”
เอาละ มันเริ่มเบะแล้วทุกคน
ไอ่ปัง : “กูทำข้อนั้นไม่ทันอ่า ฮื้อออ”
“เอ่า ไอ้เชี้ยมึงปลอบมันดิ้”
ไอ่ปัง : “ฮื้ออออออออออออ”
“โอ้โห ร้องยานสะด้วย”
ไอ่ปัง : “กูไม่ผ่านแน่เลย กูอตส่าอ่านมาเลยนะเว้ย แต่กูลืมอ่ะ ฮื้อออ อ ออ”
“ลูกเอื้อนก็มี” พวกเราแอบหัวเราะกันนิดนึง5555
“อย่าพึ่งหัวเราะ ปลอบมันก๊อนน”
“อะอื้ม อย่าเศร้าไปเลยยอดยาหยี เดี๋ยวพี่เลี้ยงเต็มที่ อยากกินไรจัดเลย ฉลองให้คะแนนบ๊วยโว้ยย”
“เอ๊ออออ ไปเว้ย”
วันประกาศคะแนนสอบ
ใช่แล้วละทุกคนแค่ผ่านตามเกณฑ์ที่อาจารย์ตั้งไว้เป๊ะ แต่ไอ่ปัง.....
อาจารย์ : สำหรับคนที่ได้เยอะที่สุดในเซคนี่ คือ ขนมปัง ครับ อ่าวปรบมือให้เพื่อนหน่อยเร็วว
แป๊ะๆๆๆๆ
อาจารย์ : รับรางวัลไปเลยย นี่
ทุกคนปรบมือให้มันทั้งเซค ยกเว้นก็แต่.....
ใช่ยกเว้นก็แต่พวกเรา พวกเรามองหน้ากันแล้วอยู่ๆ ก็พูดพร้อมกันว่า
“กูจะเสียเวลาปลอบมันทำไมกันนน”
“แววตากูล่องลอยมากเวลานี้”
“แฮร่ๆ ท็อปเฉยเลยเน้อมึง”
“เอาน้ำตากูคืนมาาา”
“ยิ้มล่าเชียวนะมึงง”
“ไหนแม่งบอกทำไม่ทันไง”
“ไหนแม่งบอกลืม”
“ไหนแม่งบอกไม่ได้อ่านนน”
“มึงไม่ใช่เพื่อนกูววว”
“มึงออกจากกลุ่มไปเล้ยยย”
นั่นแหล่ะ คนที่แม่งบอกว่าตัวเองทำไม่ได้ แม่งก็ได้ท็อปกันหมดแหล่ะนะ คนพวกเนี้ย “มัน เชื่อ ไม่ ด๊ายยย!!” แง้ๆ ๆ ๆๆๆ