รักกันนะ แต่ไม่เคยชัดเจน
คนเรามันจะทนกับความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนได้นานแค่ไหนกัน
- วันนี้เป็นวันเกิดเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่ม เรามาพร้อมเค้กวันเกิด เพื่อนอีก 2 คนและคนที่ขออาสามาส่ง...อดีตคนคุยที่ตอนนี้เราให้สถานะได้แค่ “พี่ชาย”... ส่วนเค้ก 2 ปอนด์ ที่ได้เตรียมไว้นั้น ปอนด์แรกเอาไว้ใช้เป่า อีกหนึ่งปอนด์เอาไว้แกล้ง ขับรถมาสักพักก็ถึงบ้านเจ้าของวันเกิด พวกเราช่วยกันขนของทุกอย่างเข้าไปในบ้านส่วนเค้กเราให้เพื่อนอีก 2 คนเอาไปทางหลังบ้านเพื่อเอาไปแอบไว้ก่อน ส่วนเรากับพี่ชาย(อดีตคนคุย) เข้าทางหน้าบ้าน ก็จะเจอกับเจ้าของวันเกิดและเพื่อนๆในกลุ่ม เราทุกคนทักทายกันเป็นปกติ เว้นเสียแต่จะมีอยู่คนนึง “ที่ผิดปกติ”… เราเป็นคนเปิดบทสนทนาขึ้นมา
“#อ่ะมึงเหล้า”
มันรับไป แต่ไม่คุยกับเราอีกเลย ทั้งงานปาร์ตี้วันเกิด มันเอาแต่ยกแก้วดื่มคุยด้วยก็ไม่คุย เล่นมุขก็ไม่เล่นเหมือนเคย เราสะกิดถามเพื่อนอีก 2 คน
“#มึง...มันไม่คุยกับกูว่ะ มันคุยกับมึงกันป่ะว่ะ
“+คุยนะ แต่น้อยว่ะ ผิดปกติสัสๆ”
“*เออกูก็ตงิดๆอยู่แม่งเป็นไรว่ะ ยกแก้วไม่วางเลยกูว่านะอีกแปปนึงแม่งร่วง”
“#เออ...ช่างแม่งไปก่อนละกันค่อยถามมันทีหลัง มาเว้ยวันเกิดเพื่อนทั้งทีสนุกดิ่ว่ะ เออมึง 2 คนอ่ะเดี๋ยวไปเตรียมเค้กได้ละเดี๋ยวกูสะกิดบอกพวกแม่งละว่าจะเซอร์ไพรส์เค้กมัน”
“+,*เอ่อเคๆ”
แผนการเซอร์ไพรส์ก็ผ่านไปได้ด้วยดีเลยละ เว้นแต่เรื่องเดียว เพื่อนเจ้าปัญหาของเรา หันมาอีกทีมันก็นอนอยู่บนที่นอนเจ้าของวันเกิดสะแล้ว
“#เห้อออถามพรุ่งนี้ละกัน ฝันดีนะมึง พรุ่งนี้เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน”
บอกเพื่อนเจ้าปัญหาเสร็จก็ไม่ลืมหันไปบอกเจ้าของวันเกิด
“#กูกลับล่ะนะ ฝากดูมันด้วย”
“ได้คร้าบบ ไม่ต้องห่วง”
“#แปลกๆนะมึงวันนี้มึงไม่เมา เตรียมดูและพวกแม่งไง๊”
“แฮะๆ (ยิ้มมีพิรุธ)”
“#เอออ อย่าให้กูรู้นะ พวกมึงปิดบังอะไรกูกัน กูคิดบัญชีพวกมึงทีหลังแน่” (ยก 2 นิ้วจิ้มตาสลับกลับไปกลับมา พร้อมกับเดินไปเพื่อจะขึ้นรถ)
“สบายใจได้คับ บ๊ายบายยย”
มันไปแล้ววว รอไรล่ะกรี๊ดสิกรี๊ดดด
“อ้ากกกกกก โอ่ยย!!!พวกมึงนี่พิรุธกันชิบหายเก็บอาการหน่อยดิ่ว้า ไม่มีกู พวกมึงได้ความแตกกันแหงๆ”
“>โทษมึง ยังไงก็ขอบคุณมากเว้ย”
ไอ่ตัวดีมันลุกขึ้นมาละครับ
“เออๆๆ ล่ะยังไงต่อป่ะ หรือจะนอนเลย”
“>นอนดิ่ กูจัดเต็มขนาดนั้น ไม่ร่วงก็ดีแค่ไหนละ บายมึง ของอ่ะเก็บเองนะ”(ล้มตัวลงนอนทันที)
“ให้มันได้งี้ดิ่ว่ะ เก็บคนเดียวก็ได้ว่ะ พวกมึงนี่ไร้ประโยชน์กันจริงจริ๊งง (เก็บของวันเกิด)”
“ร้อนนน ร้อนอ่าา”
“ยุงกัดดๆ ยุงกัดกูววว”
“เอออเดี๋ยวกูพาเข้าห้อง (บ่นๆ)ลำบากกูลากเข้าห้องอีก บ้านก็บ้านกู วันเกิดก็วันเกิดกู เฮ้ออท้อแท้”
วันต่อมา
แชท...สนทนาของ “# กับ >”
“#เมื่อวานมึงเปลี่ยนไป ทำไมมึงไม่คุยกับกู
กูทักก็เมินกู มึงเป็นอะไรหรือป่าว
หรือกูทำอะไรผิดกับมึง มึงบอกกูได้นะเว้ยย กูไม่รู้จริง กูขอโทษ
กลับมาคุยกับกูเถอะนะ
ไม่มีมึงคุยด้วยมันเหงานะเว้ยย
กูจะร้องไห้แล้วนะเว้ยย
ขึ้น “> อ่านแล้ว…”
.................................................................................
แชท...สนทนาของ “# กับ + ”
“#มึง กูทักมันไปยาวมาก มันอ่านแต่ไม่ตอบกู…”
“+ใจเย็นมึง เดี๋ยวกูช่วยถามให้ เผื่อมันตอบ”
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “+ กับ >”
“ทำไมไม่ตอบแชทมัน
มึงโกรธไรมันป่าว
บอกกูได้นะ
ขึ้น “> อ่านแล้ว…”
..................................................................................
ได้...มึงไม่บอกใช่ม่ะ เจอกู
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “+ กับ T ”
“+ ในฐานะที่มึงไอ่ T สนิทกับมันที่สุดมึงต้องบอกกูว่า ไอ่>มันเป็นอะไร ทำไมไม่ตอบแชท ไอ่#มัน มันจะร้องไห้ละนะ
มึงต้องตอบ ถ้ามึงไม่ตอบ ไม่ต้องแดกเหล้าฟรี 1 เดือนน!!!”
“T เห้ยยมึ๊งง มึงๆๆ มันห้ามกูมาให้บอกอ่าาา”
“+ งั้นกูไม่ช่วยทำงานเดี่ยว แถมไม่ช่วยงานกลุ่มพวกมึงด้วยดีม่ะ”
“T อย่าเล่นงี้ดิ่ว้าาา”
“+ เอาไงงง คิดดีๆนะ”
ขึ้น “T อ่านแล้ว…”
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “ T กับ > ”
“T กูขอโทษนะมึงงง กูต้องบอกมันจริงๆ”
ขึ้น “> อ่านแล้ว…”
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “ + กับ T ”
“T เอ๊ออ บอกก็ได้
ไอ่ > มันไม่ชอบที่ ไอ่ # พาพี่คนนั้นมาด้วยอ่ะ
มันเลยงอน หงุดหงิดที่มันอยู่กับพี่เค้าอ่ะ
ไหนบอกไม่ได้คุยกันเลิกยุ่งกันแล้วไง มันเห็นมันก็ไม่ชอบไง”
“+ ….(ผมนี่ร้องห๊ะเลย)เป็นไรกันเอ่ยยก่อนถึงมาหวง เป็นงงนะ”
“T กูบอกแล้วอ่ะ เหล้าฟรี เหมือนเดิมมมม”
ขึ้น “+ อ่านแล้ว…”
“T ตอบกูก๊อนนนน เหล้ากูววว
ม่ายยยยย”
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “+ กับ >”
“+ มึงพี่เค้า กับไอ่ # ไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่เค้าตื้อมันก็ไม่เอา บอกว่าเป็นได้แค่พี่ชาย ให้ได้แค่นี้
มันบังเอิญร้านเค้ก พี่เค้าจะไปวันเกิดเพื่อนเราด้วยเพราะเพื่อนเรามันชวนเอง ไอ่ # มันไม่ได้ชวน พี่เค้าเลยขอครั้งสุดท้ายได้ไม๊ ขออาสาไปส่งมันเพราะพวกกูซ้อน 3 กันมา เรื่องมมันก็มีอยู่แค่เนี้ยแหล่ะ
กูเพื่อนมึงนะเว้ยย มีไรบอกกันดิ่
จะมางอนให้เสียเวลากันทำไม”
ขึ้น “+ อ่านแล้ว…”
........5 นาทีผ่านไป
“> เอออ เมื่อคืนกูเมาอ่ะ เลยแฮงค์ไม่หาย
ไม่อ่ะ กูขี้เกียจ”
“+ ห๊าาาา พูดจริงดิ่”
“> แค่ไม่อยากตอบ คุยไม่รู้เรื่อง
ขอโทษละกัน”
“+ เออไม่เป็นไร แต่มึงไปตอบมันหน่อยก็ดี
รู้เรื่องหมดแล้วนิ่มึง”
“> เออๆ เดี๋ยวกูไปตอบ”
ขึ้น “+ อ่านแล้ว…” (พูดนอกแชท.....ดีมากไอ่ควายน้อย....)
..................................................................................
แชท...สนทนาของ “+ กับ # ”
“+ (ส่งรูปแชทที่คุยกับไอ่ T,> ให้ดู) อ่ะ เคลียร์กันเองละมึง”
“# เคมึง”
..................................................................................
10 นาทีต่อมา
แชท...สนทนาของ “> กับ #”
“#เมื่อวานมึงเปลี่ยนไป ทำไมมึงไม่คุยกับกู
กูทักก็เมินกู มึงเป็นอะไรหรือป่าว
หรือกูทำอะไรผิดกับมึง มึงบอกกูได้นะเว้ยย กูไม่รู้จริง กูขอโทษ
กลับมาคุยกับกูเถอะนะ
ไม่มีมึงคุยด้วยมันเหงานะเว้ยย
กูจะร้องไห้แล้วนะเว้ยย”
ขึ้น “> อ่านแล้ว…”
“> พึ่งหายแฮงค์อ่ะ โทษที”
“# มึงโกรธกูหรอ ที่...
ที่กูมากับพี่เค้า
# มันหายไปสักพัก
“> เอออ กูไม่ชอบ
ไม่ชอบเลยเว้ย ที่มึงอยู่กับพี่เค้า
กูหงุดหงิดที่มึงคุยกับพี่เค้า
แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้กูเข้าใจละ”
# นี่ขนาดรู้มาจากเพื่อนแล้วนะ แต่ก็ยังอึ้งกับคำตอบของมันที่พ่นความรู้สึกออกมา
“# มึง..
ชอบกูหรอ”
“> กูเป็นขนาดนี้ เกลียดมึงมั้ง”
“# แฮะๆ ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ”
“> เอออ ทำตัวปกติเหมือนเดิมแหล่ะ
แค่...อะไรๆมันรู้สึกเพิ่มขึ้น
มึง โอเคใช่มั้ย ที่มันจะไม่เหมือนเดิม”
“# อื๊อ”
“> แต่บอกพวกเพื่อนๆมันไม่ได้นะ”
“# ทำไมอ่ะ”
“> ก็พวกแม่งตั้งกฎกันว่า ห้ามเอาเพื่อนเป็นแฟน
กูก็เลยยย”
“# กลัวพวกมันโกรธ ที่มึงจะแหกกฎนั้นของกลุ่มใช่ป่ะ”
“> อืออ เลยบอกกับมึงก่อน กลัวมึงไม่เข้าใจ”
“# อืม กูเข้าใจ”
นับจากวันนั้นมา เราเป็นความสัมพันธ์ที่เป็นความรู้สึกแบบได้ยิ้มและหัวใจเต้นแรงอยู่เงียบๆ ไม่ปิดไม่เปิดเผย “เราชอบกัน โกรธกัน ตัวติดกันเป็นปลิง มีผิดหวัง มีร้องไห้ เป็นรักที่ไม่มีความชัดเจนเลยแม้แต่น้อย” แต่ทำไงได้ ก็... เลือกไปแล้วนิ่ ความรักในวัยมัธยมปลายนี่..มันมีความสุขเหมือนกันนะมีครบทุกรสชาติเลย แถมมีอะไรให้ตื่นเต้นตลอดเวลา
จนวันนึงที่ต้องถึงเวลาโต พวกเราเรียนจบมัธยมปลาย ต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัย ปรากฏว่าพวกเราได้เข้ามหาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน แค่คนละเซค แต่นั้นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นอยู่ที่ว่า...
แชท...สนทนาของ “# กับ >”
“# คิดถึงงงง
หายไปไหนน้าาาา
ไม่ได้คุยกันเลยอ่ะ
ตอบเค้าหน่อยนะตัวเองงง
(ส่งสติ๊กเกอร์อ้อน)
“> หยุดรัวแชท ไม่งั้นกูบล็อก”
“# เห้ยๆ กูไม่รัวแล้วก็ได้
กูแค่อยากคุยด้วยเฉยๆ
อย่าบลอกกูเลยนะ
นะๆ”
“> กูเล่นเกมส์กับเพื่อนอ่ะ อาจจะไม่ว่างตอบ
ถ้ากูว่างเดี๋ยวกูตอบเอง”
“# อื้ออ แค่นี้กูก็ดีใจแล้วว”
“> กูไปนะ พวกแม่งรอเข้าเกมส์อยู่
อย่ารัวแชทมาอีก จบที่แชทกู”
แล้วเราเลือกอะไรได้ ก็ตอนนั้นมันรักเค้าไปแล้วนิ่
ยอม.....ยอมทุกอย่างเลย เพื่อที่จะได้คุยกับมัน
จนวันนี้ที่ทนไม่ไหว….
“# มึง ช่วงนี้เราไม่เจอกันเลยนะ
คิดถึงมึงนะ
อยากเจอมึงด้วย
ออกมาเจอกันหน่อยไม๊ หรือตอบแชทกันบ้างก็ได้”
กดโทรหา >….
แต่มันกดวางสาย เห้ออ
“> กูไม่ว่าง เล่นเกมส์อยู่ อย่าโทรมา ไม่งั้นกูบล็อกเบอร์”
คำตอบเดิมๆ ที่ฟังจนชินไปแล้ว
“# เออมึง กูเล่าเรื่องของเราให้แม่กูฟังด้วยนะ กูว่าเค้าน่าจะเริ่มชอบมึงแล้วแหล่ะ
เค้าให้ชวนมึงมาที่บ้านด้วยนะ เค้าอยากคุยกับมึง
เค้าคงอยากได้ความชัดเจนจากพวกเราอ่ะ
มึงไปนะ
มึงรอโอกาสนี่มานานอ่ะ
กูว่ามันต้องดีแน่ๆ”
มันหายไปแปปนึง และมาพร้อมกับคำขอ....ห่าง
“> กูว่าช่วงนี้เรา
ห่างๆกันก่อนไม๊
เดี๋ยวก็เปิดเทอมมหาลัยแล้วอ่ะ ค่อยมาคุยกัน”
“# กูแค่อยากได้ความชัดเจนจากมึงเอง ว่าเราเป็นอะไรกัน
แค่นี้ ไม่ได้หรอว่ะ
หรือมึงกลัวเพื่อนรู้เรื่องของเรา
แล้วพวกเพื่อนๆอ่ะ มึงคิดว่ามันไม่รู้หรอ มันเห็นเราอยู่ด้วยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยผิดปกติขนาดนั้นอ่ะ เป็นใคร ใครก็ดูออกป่าวว่ะ”
“> อือ พอเปิดเทอมก็ไม่ได้เจอพวกแม่งล่ะ แต่กูกับมึงยังเจอกันไง กูก็อยากอยู่กับพวกมันให้นานที่สุดเท่าที่จะทำให้ได้
“# แต่กูก็ต้องการมึงนะ”
“> กูก็ต้องเลือกฝั่งที่จำเป็นก่อนดิ่ มึงกูก็ยังเจอป่าวว่ะ
กูยังอยากเที่ยวเล่นกับเพื่อน อยากปาร์ตี้ อยากสนุกกับพวกแม่ง อยากคลุกอยู่ในห้องเล่นเกมส์อยู่
กูยังไม่อยากมีพันธะกับใคร
ส่วนตอนที่เราห่างกันมึงจะไปคุยกับใครก็แล้วแต่มึง”
“# ทำไมมึงต้องไล่กูไปคุยกับคนอื่นด้วยว่ะ”
“> มึงคุยได้นะ สิทธ์ของมึง
แต่กูขออย่างเดียว
อย่าคบกันได้ไม๊ จนกว่าเราจะได้คุยกันอีกครั้งนึงตอนเจอกันที่มหาลัย
ส่วนกูไม่คุยกับใครคนไหนอยู่แล้ว มึงสบายใจได้เลยเรื่องนี้”
“# มึงอยากให้มันเป็นแบบนี้จริงๆหรอว่ะ”
“> อือ….”
“# (สุดท้ายคงต้องจำใจปล่อยมันไป เพราะมันอาจจะยื้อไม่ได้อีกแล้วจริงๆ) งั้น....ถ้ากูทำให้มึงลำคาญ กูขอโทษมึงนะ มึงบอกกูขอห่างกูก็จะห่างให้ กูไม่รู้จริงๆ ว่ากูผิดอะไร
แต่ถ้ามึงตัดสินใจแบบนั้นแล้ว กูเคารพการตัดสินใจของมึงนะ
ไว้เปิดเทอมค่อยมาคุยกัน”
“> ขอบใจ กูไปละ ห้ามโทรมามันขาดตอนเล่นเกมส์
เคนะ”
“# อื้ออ”
ขึ้น “> อ่านแล้ว…”
.................................................................................
…มันได้หนีหายจากกันไปแล้ว แม้จะบอกแค่ห่างกัน แต่นั่นคือการคุยกันครั้งสุดท้ายของเรากับคนไม่ชัดเจน เพราะหลังจากเปิดเทอมมันไม่มีแม้แต่ความกล้าที่จะเข้ามาคุย เข้ามาทักทาย แต่กลับเมินและเดินผ่านกันไป ขอบคุณที่เคยมีความรู้สึกดีๆให้กัน แม้จะร้องไห้อยู่บ่อยๆ แม้ว่าสุดท้ายมันจะเจ็บก็ตาม ขอบคุณนะ ถ้ากลับมาเจอกันอีกครั้งอย่ารู้จักกันเลยนะ ขอให้เราไปตามทางที่ควรไปของใครของมันนะคนไม่ชัดเจน จาก… #