รักอัลไซเมอร์ ตอนที่ 1

ตัวละคร

บี นางเอก (สาวไม่สวย แต่น่ารัก เรียนเก่งมาก พูดเก่ง มั่นใจในตัวเอง กล้าหาญ ฉลาดมาก นิสัยดี ฐานะปานกลาง)

แพรว พระเอก (สาวสวยมากๆ หนุ่มๆ เห็นเป็นต้องหลงรัก เรียนเก่ง หยิ่ง โลกส่วนตัวสูง เจ้าชู้ ฐานะดี นิสัยดี เป็นลูกสาว ผอ. โรงเรียนแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ

EP. 1

เริ่มต้นเรื่องราวจากโรงเรียนมัธยมประจำอำเภอแห่งหนึ่งในจังหวัด ร้อยเอ็ด อ.จตุรพักตรพิมาน บี (สาวไม่สวย แต่น่ารัก มั่นใจในตัวเอง กล้าหาญ พูดเก่ง ฉลาดมาก เรียนเก่งมาก นิสัยดี ฐานะปานกลาง) บีมีเพื่อนสนิทสาวสวยชื่อ แพรว (สาวสวยมากๆ หนุ่มๆ เห็นเป็นต้องหลงรัก เรียนเก่ง โลกส่วนตัวสูง เจ้าชู้ ฐานะดี นิสัยดี เป็นลูกสาว ผอ. โรงเรียนแห่งหนึ่งทางภาคเหนือ แต่เธอมาเรียนที่ จ.ร้อยเอ็ดและพักอยู่กับปู่และย่าของเธอที่.จ.ร้อยเอ็ด) นอกจากเป้าหมายที่เหมือนกันคืออยากเรียน มหาวิทยาลัยดีๆ ในคณะที่ใฝ่ฝันแล้ว บีและแพรวสนิทกันมาก บีจะคอยใส่ใจ ช่วยเหลือแพรวตลอด คุยกันได้แทบทุกเรื่อง หวังดีต่อกัน เสมอไม่ว่ามีเรื่องอะไร ทุกข์ หรือสุข ก็จะมีกันและกันเสมอ

เรา ก็เหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป คือ การมีความรักแบบเด็กๆ ด้วยความที่แพรว เป็นสาวสวยมาดดี เวลาที่เธอแอบชอบรุ่นพี่ (บี กับแพรว เรียนห้องเดียวกัน สนิทกันมาตั้งแต่ ม.1) เธอจะไม่ค่อยกล้าแสดงออก จะเก๊ก ท่าเยอะ แต่จะคุยกับบี ทุกเรื่อง ด้วยความที่บีเป็นคนอารมณ์ดี ทะเล้น เข้ากับคนง่ายบี จะอาสาจัดการเป็นสื่อรักให้เพื่อนรักเสร็จสรรพ เริ่มด้วย เขียน จดหมายสือรักแทนใจส่งให้รุ่นพี่ที่แพรวแอบชอบ .พร้อมทำตัวเป็นหญิงไปรษณีย์ส่งจดหมายให้เรียบร้อย ครั้งแรกที่เริ่มส่ง ให้คือ พี่เชษ แกเรียนอยู่ ม.4 (ตอนนั้นบีกับแพรว อยู่ ม.3 แก่แดดมากๆ ไหมละค่ะ 555) บีส่งจม. ให้พี่เชษ ตอนเจอพี่เชษโดยบังเอิญในห้องสมุด ความจริงคือบีกับแพรวแอบสืบความเคลื่อนไหนของพี่เขามาระยะหนึ่ง ว่าเวลาไหน ตอนไหน อยู่ที่ไหน รอบคอบไหมละค่ะ ..พร้อมข้อความคำพูดว่ามีสาวฝาก จดหมายมาให้พี่เชษค่ะ น้องเขาแอบปลื้มพี่มากเลยค่ะ แต่น้องเขาขี้อาย ค่ะ นั่นไง คนสวยๆ นั่งอยู่โต๊ะฝั่งนู้นค่ะ ส่งจดหมายเสร็จบีก็กลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ กับแพรว เรียบร้อยเพื่อน เดี๋ยวแกค่อยๆ ชำเลืองดูพี่เขานะ ทำหน้าเขินๆ ด้วยนะแก แบ๊วๆ หน่อยน่ารัก มากๆ อิๆๆๆ แพรวหัวเราะ บ้า! แพรวหยิกบี ว่าไปแกก็ พร้อมทำหน้าทำตาเขินๆ น่ารักให้บีดู พอได้ไหมเพื่อน เว่อ ไปไหม! 55555 โอเคร โอเคร.. เยี่ยมมากเพื่อนเรา ..บีกับแพรวก็หัวเราะคิ๊กคั๊กกันเบาตามประสาสาวๆ ซำน้อย (สาวซำน้อย แปล ว่า พึ่งเริ่มเป็นสาว สาวแรกรุ่น อะไรประมาณนี้ค่ะ) พี่เชษเปิดจดหมายสื่อรักอ่าน ข้อความในจดหมายเขียนว่า

" สวัสดีค่ะ พี่เชษ สุดหล่อ นักกีฬาสุดเท่ห์ หนูแอบปลื้มพี่มากเลยค่ะ น่าอายจัง แต่ก็อยากบอกให้รู้ ถ้าพี่อ่านจดหมายนี้แล้วพี่ยังโสดไม่มีใคร และสนใจรับหนูไว้พิจจารณา คบกันเป็นคนพิเศษ พี่ก็ส่งยิ้มให้หนูนะ ถ้าหน้าบึ้งแสดงว่าไม่สนใจ โอเครนะค่ะ " รักนะค่ะ จาก แพรว (จดหมายรักของแพรวแต่บีเป็นคนเขียนค่ะ)

พี่เชษอ่านจดหมายจบ ก็หันหน้ามองมาทางแพรว บีก็ชี้มาที่แพรว คนสวยว่าคนนี้นะค่ะคุณพี่ พร้อมกันนั้นบีก็สกิดให้แพรวมองพี่เชษ ตาสบตาพาประสาน แพรวออกจะสวยน่ารักขนาดนั้นใครปฏิเสธก็บ้าละ พี่เชษส่งยิ้มหวานให้แพรว บี กำมือชูขึ้นลงแสดงความพอใจอย่างมากๆ บ้าบอจริงๆ เด็กพวกนี้น้อ หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาเวลาเปลี่ยนคาบเรียนแพรวกับพี่เชษเดินผ่านกันมักจะส่งยิ้มให้กันเสมอ มีนั่งกินข้าวใกล้กันตอนเที่ยง รักวัยใสน่ารักมุ้งมิ้งสุดๆ บีก็เหมือนอยู่ในโลกส่วนตัวไป เวลาเพื่อนกับพี่เชษอยู่ใกล้กันคุยกัน ไปทานข้าว ดูหนัง เราไปด้วยกัน 3 คน ก็จริง เพราะบีไปเป็นเพื่อนแพรว แต่ก็ปล่อยๆ ให้คนมีความรักเขาคุยกันไป บีก็สนุกกับการดูหนัง กินข้าว อ่านหนังสือเล่นไป ลืมอีกอย่างด้วยความที่แพรวเป็นคนสวยเพรียบพร้อมมาก และที่สำคัญเธอยังเจ้าชู้แบบผู้ชายเท่ห์บางทีดูแล้ว และช่างเลือกมาก เบื่อง่ายด้วย ขนาดเพื่อนที่คบ สนิทกันจริงๆ จะมีแค่บี คนเดียว ที่แพรวยอมสนิทสนมด้วย และเล่าอะไรทุกอย่างในชีวิตให้ฟัง..

ถึงพี่เชษจะเป็นคนนิสัยดี หล่อเท่ห์ น่ารัก แต่ออกจะพูดน้อย ขี้อาย เอาใจไม่เก่ง และอีกหลายๆ เรื่องที่พอได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น ทำให้ช่วงหลังๆ แพรวเริ่มเฉยๆ ไม่ค่อยอินเลิฟกับพี่เขาเท่าไหร่ เพราะบีรู้ดีเพื่อนชอบผู้ชายหล่อๆ เท่ห์ เรียนเก่ง กล้าแสดงออก เอาใจเก่ง ตลก อารมณ์ดี อะไรประมาณนี้ พอเห็นพี่เขาเดินอยู่ไกลๆ จะตรงมาทางนี้ แพรวก็รีบชวนบีเดินเลี่ยงไปทางอื่น ในใจบีก็คิดเบื่ออีกแล้วใช่ไหมเพื่อนตรู แม่คนสวยเลือกได้ .. แม่สื่ออย่างเราก็แอบสงสารพี่เชษอยู่เหมือนกัน พี่เชษคงรักแพรวเข้าจริง เพราะหน้าตาที่สวย นิสัยน่ารักของเธอ พี่เขาก็เหมือนจะพยายามหาเวลาได้คุยกับแพรว แต่ผลออกมา แพรวก็บอกเลิกพี่เชษไปด้วยระยะเวลาอันแสนสั้นที่ทำความรู้จักพูดคุยกันแค่ 3-4 เดือนเอง ..แพรวก็เล่าให้บีฟังว่า พี่เชษแกเป็นคนขี้หึง แพรวจะคุยจะยิ้มกับใครก็อารมณ์เสียไปหมด แพรวไม่ชอบ .แถมแกไม่ค่อยโรแมนติก หล่อแบบเชยๆ ว่างั้น เอ้า เลิกก็เลิกจ้า เพื่อนว่าไงก็ว่างั้นแหละความสุขของแพรวก็คือความสุขของบีนะ ก็พอรู้ๆ กันอยู่มีคนตามจีบแพรวเยอะมากเป็นกระบุง อีกอย่างพวกเราก็ยังเด็ก จะจริงจังซีเรียจอะไรมากมายกับเรื่องความรักของเด็กๆ เอาพอเป็นผงชูรส ให้ชื่นใจก็พอเนาะ

วันวาเลนไทน์ 14 กุมภาพันธ์ มีหนุ่มๆ ใฟ้ดอกไม้ ดอกกุหลาบกับแพรวมากมาย เจ้าหล่อนก็ทำหน้าตาเฉยๆ นะ เหมือนรู้ตัว เหมือนเป็นเรื่องปกติ ประมาณว่า ฉันสวย ฉันเก่ง ใครๆ ก็ชอบก็รักฉัน อะไรประมาณนี้แหละ แต่บีเหรอไม่มีสักดอกค่ะ ดอกกุหลาบอะไรเนี๊ย ถ้าไม่ซื้อเองนะ เพราะไม่มีใครกล้าจีบเพราะบีพูดเก่งมาก เรียนเก่ง ดูเหมือนเด็กที่สนใจแต่เรื่องเรียน ไม่สนเรื่องความรัก อะไรประมาณนี้ ตอนสายๆ แพรวเดินมาพร้อมถุงสีดำใบใหญ่บอกหลับตาซิบี บีก็หลับตา ตามแพรวบอก ลืมตาได้ พอลืมตาขึ้นมา เอ้า! กุหลาบแดงช่อสวยงามมาอยู่ตรงหน้า สุขสันต์วันวาเลนไทน์จ้าเพื่อนรักแพรวกล่าวอวยพร รักเพื่อนบีที่สุดในโลกเลยรู้ไหม ขอบคุณที่อยู่เป็นเพื่อนกัน ขอบคุณที่ดูแลเรา คอยรับฟังเรื่องต่างๆ ของเรา ปลอบใจเรา ช่วยเหลือเรามาตลอด บีรับช่อดอกไม้ไปดมดูหอมๆ นะแพรวขอบใจนะเพื่อนแล้วบีก็วางดอกไม้ไว้ที่โต๊ะม้าหินอ่อนเดินอ้อมไปด้านข้างพร้อมใช้มือสวมกอดเอวของแพรว จุ๊บๆๆ รักแพรวที่สุด แพรวคนสวย บ้าๆๆๆๆ!!! แพรว เขิน ทำหน้าเอ๋อๆ!! เดี๋ยวหนุ่มๆ ผ่านมาเห็นเข้า แพรว จะขายไม่ออกกันพอดีบีนี่!!! 5555 เราสองคนส่งเสียงหัวเราะอย่างมีความสุขพร้อมกัน..เดี๋ยวแพรวเลี้ยงข้าวบีนะเย็นนี้ไม่รับนัดใคร นัดกะบีเป็นคนพิเศษแค่คนเดียวเลยน๊า โอรเครไหม. จ้าๆๆๆ มีตอบแพรวด้วยความรู้สึกมีความสุขที่มีเพื่อนน่ารัก ห่วงใยความรู้สึกเราขนาดนี้ อาหารมื้อแรกในวันวาเลนไทน์กับเพื่อนสาวแสนสวย อร่อยมากๆๆๆ พวกเราพากันเที่ยวเล่น ในเมืองวาดรูปตุ๊กตา ถ่ายภาพสติ๊กเก้อน่ารักๆ กันไว้เป็นที่ระลึก แพรวเดินจับมือคล้องแขนบีไม่ค่อยยอมปล่อยเลย เธอยิ้มมี ความสุขมาก เวลาบีเหลือบไปมองหน้าแพรวยังแอบยื้มเลยผู้หญิงอะไรสวยๆ บีก็ไม่ได้คิดอะไรมากกับการที่แพรวชอบจับมือถือแขนบีเพราะเป็นลักษณะทางกายที่แพรวมักจะแสดงออกกับบีปกติมานานแล้ว บีก็คิดว่าแพรวคงขาดความอบอุ่นเพราะพ่อที่เป็นผอ. เจ้าชู้มาก เลิกกับแม่ไปมีเมียใหม่หลายคน ส่วนแม่ก็แต่งงานใหม่ แพรวอยู่กับพ่อกับแม่เลี้ยงก็เข้ากันไม่ได้ ชอบทะเลาะกัน พ่อแพรวเลยตัดปัญหาเอาแพรวมาฝากไว้ให้อยู่กับปู่กับย่า พอมาเรียนม. 1 ที่ก็ได้เป็นเพื่อนกับบีแพรวก็คงรู้สึกดี เพราะบีเป็นคนไม่เครียด ชอบมีมุขตลก ให้ขำ หรือคำปลอบใจดีๆ ให้แพรวอยู่เสมอ แพรวชอบอะไรก็สนับสนุน สรรหา มาให้ ชอบอ่านหนังสือ ติวหนังสือกัน เข้าขากันมาก ไปไหนไปกัน จนใครๆ ก็งง ว่าทำไม เวลาแพรวที่เป็นคนโลกส่วนตัวสูง ออกจะหยิ่งๆ ถึงสนิทกับบีได้ พอ เที่ยวเล่นกันเสร็จ สองสาวก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เป็นวันที่มีความสุขเล็กๆ อีกวันของเด็กสาวอายุ 15 ปีสองคน

..จบตอนแรกก่อน ไว้รอติดตามอ่าน ตอนต่อไป Ep. 2 นะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามอ่านจนจบนะค่ะ