ตามมาจากป่าไผ่

เรื่องต่อไปนี้ ขอย้อนไปเมื่อหลายปีก่อนนะครับ ตามเป็นเด็กคนหนึ่งที่อยู่ทางภาคอีสาน ซึ่งตามนั้นได้มีอายุ 14 ปี และตามยังเป็นเด็กคนหนึ่งที่ถือว่าเรียนเก่งมากก็ว่าได้ ตามจะเรียนได้ที่หนึ่งที่สองของห้องตลอด และถือว่าตามนั้นเป็นเด็กที่มีความกตัญญูมากคนหนึ่งเลยแหละครับ ตามนั้นจะช่วยพ่อและแม่ทำงานทุกอย่างเท่าที่ตามจะทำไหว และวันเสาร์วันอาทิตย์ ตามนั้นก็จะไปรับจ้างทำงานที่ฟาร์มเห็ดที่อยู่ใกล้ๆกับแถวบ้าน พอตกเย็นได้ค่าแรงมา ตามนั้นก็จะเอาเงินจำนวนนั้นให้แม่ไปจนหมด

โดยที่ตามบอกกับแอดมินว่า การให้เงินพ่อแม่นั้น ก็ถือว่าตามได้ทดแทนบุญคุณพ่อแม่ไปอีกทางหนึ่งด้วย ถึงมันจะไม่มากไม่มายอะไรก็ตามเถอะ พอเวลาต่อมาจนถึงตอนเย็นวันหนึ่ง และซึ่งตอนเย็นวันนั้น เป็นตอนเย็นของวันพุธ เมื่อตามและพ่อกำลังกินข้าวกันอิ่มอยู่นั้น แม่ของตามจึงได้เรียกตามให้ไปหา และบอกกับตามว่า พรุ่งนี้ตอนเย็น เมื่อตามเลิกเรียนมาแล้ว ให้ตามไปขุดหน่อไม้ที่ป่าไผ่หลังหมู่บ้านทีนะลูก แม่จะเอามาแกงใส่ไก่ให้ตามกับพ่อได้กิน และแม่จะเอาไปต้มไว้ขายที่ตลาดนัดครองถม ในเย็นวันศุกร์ที่จะถึงนี้ด้วย

ตามเลยรับปากกับแม่ว่า ได้ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ พอตอนเลิกเรียนแล้ว ตามจะไปขุดให้ แล้วตามจึงยิ้มอย่างร่าเริง ที่คิดว่าพรุ่งนี้ตัวเองจะได้กินแกงหน่อไม้ใส่ไก่ และพร้อมทั้งไปนั่งทำการบ้านต่อ พอเวลาผ่านไปจนถึงเช้าวันต่อมา ตามก็ได้อาบน้ำและแปรงฟัน แล้วเดินทางไปโรงเรียนตามปรกติ วันนั้นตามก็ได้เรียนกับเพื่อนๆอย่างปรกติเหมือนทุกวัน และวันนั้นพอเวลา 4 โมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่นักเรียนต้องเลิกเรียน ตามก็ได้เลิกเรียนมาแล้ว ตามจึงรีบหาจอบและเสียม เพื่อจะไปขุดหาหน่อไม้ที่ป่าไผ่หลังหมู่บ้าน ซึ่งป่าไผ่นี้เป็นป่าไผ่ของชุมชน ไม่ว่าใครคนไหนจะไปขุดหาหน่อไม้ก็ได้ จะไม่มีใครหวงห้ามโดยเด็ดขาด

แต่ว่าป่าไผ่แห่งนี้ ชาวบ้านเขามีความเชื่อกันว่า พื้นที่ของป่าไผ่แห่งนี้ เคยเป็นลานประหารเก่ามาก่อน ดังนั้นจึงไม่ค่อยมีใครหรือคนในหมู่บ้านคนไหนมาหาหน่อไม้ที่นี่กันมากนัก ดังนั้นหน่อไม้ที่ป่าไผ่แห่งนี้จึงมีเยอะมาก และมีแต่หน่อใหญ่ๆ เมื่อตามหาจอบและเสียบเจอแล้ว ตามจึงขึ้นบ้านไปเปลี่ยนชุดและเอาย้ามกับถุง เพื่อเอาไปใส่หน่อไม้ แล้วตามจึงออกเดินทาง เพื่อที่จะขุดหาหน่อไม้ที่ป่าไผ่หลังหมู่บ้าน เมื่อตามได้ออกเดินทางไปเรื่อยๆ จนตามได้เดินมาถึงป่าไผ่หลังหมู่บ้าน ตามนั้นจึงไม่รอช้า ตามนั้นจึงวางของที่เอามา และลงมือขุดหาหน่อไม้อย่างใจเย็น เวลาตอนนั้นน่าจะเวลาประมาณห้าโมงเย็นกว่าๆ พอตามนั้นได้ลงมือขุดหาหน่อไม้ได้พักใหญ่ๆ ตอนนั้นตามรู้สึกว่า ตามนั้นไม่ได้อยู่คนเดียว

ตามนั้นรู้สึกว่ามีใครคนใดคนหนึ่งที่กำลังจ่องมองตามอยู่ แต่ตามนั้นก็ไม่ได้สนใจอะไรกับความรู้สึกนั่น ดังนั้นตามจึงลงมือขุดหาหน่อไม้ต่อ ตอนนั้นตามก็ได้ขุดเอาหน่อไม้ได้ครึ่งถุงย้ามที่ตนเองสพายมาแล้ว แต่ตามก็ยังลงมือขุดหาต่อ เพื่อจะเอาไปให้แม่ต้มขายในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ ตอนนั้นตามก็ยังได้ลงมือขุดหาหน่อไม้ไปเรื่อยๆ จนเวลาล่วงเลยมาถึงตอนเวลาประมาณหกโมงเย็นกว่าๆ ขณะนั้นพระอาทิตย์จากที่ส่องแสงแดดเผาผลาญใบไม้และส่องแสงสว่างไปทั่วนั้น ตอนนี้พระอาทิตย์ดวงกลมโตนั้น ได้เริ่มลับทิวไม้ลงไปเรื่อย และเริ่มมีเสียงจิ้งหรีดเรไรร้องดังขึ้นทั่วป่าไผ่ ชณะตอนนั้นตามกำลังลงมือเก็บหน่อไม้ที่ตนขุดขึ้นมาใส่ถุงย้ามอยู่นั้น ก็ได้มีเสียงเดินย้ำใบไม้และใบไผ่แห้ง ซึ่งดังกรอบแกรบในบริเวณนั้น แต่เมื่อตามได้เหลียวตรงที่เสียงนั้นดัง ตามกลับไม่เจอใครหรือตัวอะไรเลย ตอนนั้นเมื่อตามเหลียวมองไม่เห็นใครเลย แต่เจ้าเสียงเดินย้ำใบไม้ใบไผ่นั่น กลับยังคงดังต่อเนื่องและใกล้ตรงที่ตามอยู่ทุกที

เมื่อตามเห็นท่าจะไม่ดีแล้ว ตามเลยวิ่งกลับบ้านของตาม เพื่อไปหาพ่อและแม่ของตัวเอง แต่เมื่อตามวิ่งยังไงหรือวิ่งเร็วแค่ไหน แต่ตามก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรตามตนมาอยู่ เมื่อตามกลับถึงบ้าน ตามนั้นจึงได้พบพ่อกับแม่ ซึ่งพ่อกับแม่เพิ่งกลับมาจากสวน ตามนั้นได้วิ่งเข้าไปกอดพ่อและเล่าเรื่องทุกอย่างให้พ่อกับแม่ฟัง พ่อและแม่จึงปลอบใจตามและบอกให้ตามไปอาบน้ำและรอกินข้าว ตอนนั้นตามบอกว่าตามกลัวมากเลย แต่ตามนั้นยังบอกอีกว่า ตามนั้นไม่เห็นอะไรหรือตัวอะไรเลย แต่ตามบอกว่าตามกลัว พอรุ่งเช้าวันต่อมา ได้มีเพื่อนของตามนั้น ได้เดินมาชวนตามให้ไปโรงเรียนพร้อมๆกัน

แต่วันนั้นแม่ของตามได้บอกเพื่อนๆของตามไปว่าตามนั้นได้เป็นไข้ไม่สบายคงไปโรงเรียนไม่ได้ ต่อจากนั้นแม่ของตามจึงได้ขึ้นไปดูตามในข้างบนบ้าน ตอนนั้นตามมีไข้สูงมากและมีอาการเพ้อออกมาว่า กลัวแล้ว กลัวป่าไผ่ จากนั้นพ่อและแม่ของตามจึงพาตามไปหาหมอและพาตามไปหาพระที่วัดอีกด้วย พระท่านจึงได้บอกพ่อกับแม่ของตามว่า ให้พ่อกับแม่ทำให้กับสิ่งที่ตามตามมาแล้วตามจึงจะหาย พ่อกับแม่จึงได้ทำสังฆทานแล้วอุทิศส่วนกุศลให้สิ่งที่ตามตามมา จากนั้นอีก 2-3 วันตามจึงหายดี และต่อจากนั้นตามจึงไม่กล้าไปที่ป่าไผ่นั่นอีกเลย