ผลไม้พื้นบ้านอีสานที่หาทานยากและใกล้สูญพันธุ์และคนส่วนใหญ่ที่ไม่รู้จัก

                คนอีสานนิยมใช้คำว่า “หมาก” หรือ “บัก” สำหรับเรียกชื่อผลไม้ต่างๆ เช่น มะม่วงอาจจะเรียกว่า “หมากม่วง” หรือ ‘บักม่วง’ ไม่ให้เสียเวลาเรามารู้จักผลไม้อีสานกันเถอะค่ะ

1.หมากต้องแล่ง

 

มีทั่วไปตามหัวไร่ปลายนา ขึ้นเป็นพุ่มเล็กๆกระจายเป็นหย่อมๆ ลูกเป็นพวง ขนาดลูกเท่ากับมะเขือพวง  เมื่อสุกจะมีสีแดงสด รสหวานเมล็ดใหญ่เนื้อน้อย

2.หมากผีผ่วน

 ลูกดิบจะสีเขียวลูกหามจะออกเหลืองส้มลุกสุกจะสีแดง กลิ่มหอมอ่อนๆ รสหวานอมเปรี้ยว

3.หมากเล็บแมว

มีลำต้นเป็นพุ่มเลื้อยยาว หนามเล็กคมโค้งงอคล้ายเล็บของแมว ผลดิบรสเปรี้ยว ผลสุกสีดำรสหวานอมเปรี้ยวเนื้อน้อยเมล็ดใหญ่

4.หมากเหลี่ยม

เป็นไม้ยืนต้นขนาดกลาง มีผลเรียวสวยสีเขียวเหลือง วิธีกิน ใช้มีดผ่าครึ่งด้านขวาง จากนั้นใช้ไม้จิ้มฟันจิ้มลงไปในใส้ จะมีเนื้อสีขาวติดไม้ออกมา มันๆคล้ายๆกระบก

5.หมากเบน, หมากเบ็น

ชอบขึ้นในป่าหรือตามโพนจอมปลวก ต้นเป็นพุ่มมีกิ่งเลื้อยไม่สูง ผลดิบรสฝาด ผลสุกสีแดงดำ รสหวานนุ่มลิ้น อร่อยรสสัมผัสคล้ายเชอรี่

6.หมากหวดข่า

ชอบขึ้นตามหัวไร่ปลายนาและป่าละเมาะ ผลดิบรสฝาด ผลสุกสีแดงดำ รสหวานอมฝาด

7.หมากหว้า

ไม้ยืนต้นขนาดกลาง ชอบขึ้นตามท้องนา หรือที่ลุ่มใกล้แหล่งน้ำ ผลสุกสีแดงดำ มีทั้งพันธุ์เล็กและใหญ่ รสหวานเปรี้ยวอมฝาด

8.หมากก้นครก

 

หมากครก เป็นไม้พุ่มเตี้ยคล้ายหมากต้องแล่ง แต่มีลูกใหญ่สีเขียว ผลสุกสีเหลืองรสหวานฉ่ำ กลิ่นหอมเย็น

9.หมากเค็ง

ไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ ขึ้นในดงลึก ลูกดิบนำมาต้มกินเป็นของว่างรสเปรี้ยวมัน ส่วนลูกสุกสีดำรสหวานปนฝาด กลิ่นหอมอ่อนเฉพาะตัว

10.หมากบก

ต้นขนาดใหญ่ ลูกกลมเมื่อแก่จะร่วงลงพื้น เก็บเมล็ดมาผ่าตามร่องกลางด้านในมีเนื้อสีขาว นำไปเผาหรือคั่ว กลิ่นหอม รสหวานมัน

11.หมากยาง

 

เป็นไม้เลื้อยตามต้นไม้ใหญ่ ลูกสุกเหลืองสวยมีน้ำยางสีขาวตามเปลือก กลิ่นหอม รสหวานอมเปรี้ยว มีน้ำยางเหนียวของมัน

12.หมากหวาย

เมื่อต้นหวายแก่เต็มที่จะมีลูกลักษณะกลมเล็ก เปลือกลวดลายสวยงาม ลูกสุกสีน้ำตาลส้ม รสเปรี้ยวหวานปนฝาด

13.หมากม่วงป่า

มีลูกกลมเล็กมีน้ำยางมากผลดิบรสชาติเปรี้ยวส่วนลูกสุกหวานกลิ่มหอม

14.หมากแงว

ลูกสุกสีแดงคล้ายลิ้นจี่ แต่จะเล็กและเรียวแหลมกว่า ส่วนมากรสเปรี้ยว แต่บางต้นมีรสอมหวาน

15.หมากค้อ

มีรสเปรี้ยว จึงนิยมนำมาทำยำ