เเบบนี้ก็ได้ด้วย

เรื่องเริ่มมาจากการที่ทางร้านต้องการพนักงานเพิ่ม(ตอนนี้ทำงานร้านอาหารเเล้วนะ) เมื่อก่อนเวลาเราหยุดจะมีพี่เจ้าของร้านมาทำงานเเทนเรา เเต่ระยะหลังๆพี่เขาไม่สามารถมาได้ตลอดเวลา เเละตำเเหน่งที่เราทำ คนอื่นๆไม่สามารถทำเเทนได้  จึงต้องเปิดรับพนักงานเพิ่ม  

ในตอนเเรกก็ยังหาไม่ได้หรอก มีคนมาสมัครบ้างเเต่ไม่เข้าเกณฑ์เท่าไหร่  ไอ้เราก็พยายามช่วยหาจากทางเพจคนหางานต่างๆ บางคนก็บอกสนใจเเต่ไม่เคยทักมาตามเบอร์ที่ให้ติดต่อ มีเเค่บอกสนใจค่ะ สนใจครับ ในคอมเมนท์เท่านั้น   จนวันหนึ่งเราได้พนักงานมาลองงานคนนึง เป็นผู้หญิง อายุยังน้อยอยู่เลย น้องเเกบอกว่าจะหาเงินไปเรียนต่อ  พี่เจ้าของร้านเเกใจดี เลยให้ทดลองงานก่อนถ้าผ่านก็ให้ทำต่อได้ 

วันต่อมา น้องเเกก็มาตามเวลาที่นัดหมาย เราก็ช่วยสอนตามประกบน้องเขา  เห็นทำงานเริ่มคล่องเเล้วจึงให้น้องเริ่มจดออเดอร์เข้าครัวเอง บิลเเรกโอเค บิลสองก็ยังโอเค คิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไรเเล้ว จนกระทั่ง

พี่คะๆ เห็ดเขียนยังไง  เราก็เหวอเลยทีนี้ อะไรนะน้อง เห็ดเขียนไม่เป็นเหรอ  อ่ะไม่เป็นไรค่อยๆสอนต่อไป  เเต่มันมาพีคตรงที่เบคอน มันเขียนเป็นเบข่อนเว้ย  เนื้อ ก็เป็นเหนื้อ มันคืออะไร มันเป็นเเบบไหน รูปร่างยังไง ไหนเธอบอกมา  เราก็ถามน้องว่าเขียนไม่เป็นเหรอ รู้สึกว่าน้องเขียนไทยยังไม่คล่องเท่าไหร่เลยนะ  น้องก็บอกมาตามจริงว่าตอนเรียนเกเร ไม่ได้ตั้งใจเรียน เข้าเรียนบ้างไม่เข้าบ้าง  ทำให้เขียนไทยไม่ค่อยคล่องมากเท่าที่ควร  เราก็อ๋อ โอเค มันฝึกกันได้เเก มันฝึกกันได้ 

เเต่ที่ไหนได้ มันฝึกไม่ได้เเล้วเว้ย พัง พังหมด  ภาษาอังกฤษง่ายๆก็ไม่ได้เลย pork beef อะไรเเบบนี้เธอเขาก็เขียนไม่ถูก มันเเบบอารมณ์ตอนนั้นคือ เธอนั่นเป็นใคร มาจากดาวไหน มาทำอะไร อยากกลับไปไหม เธอต้องช่วยสิ เธอต้องช่วยฉันรับออเดอร์ต่างๆเเต่สุดท้ายฉันก็รับเองตลอด เเล้วจะมีเธอไปทำไมกันละ ยอมรับเลยว่าปรี๊ดมาก โมโหสุด เป็นใครก็คงปรี๊ดเหมือนกันใช่ไหมคะ  มันเหนื่อยนะสอนเท่าไหร่ก็ไม่คิดจะรับอ่ะ  

อีกอย่างเลยคือน้องเเกเพิ่งมาทำงานได้ไม่เท่าไหร่ เเกขอลาบ่อย จนฉันที่ทำงานมาเป็นปี บุคคลต้นอย่างด้านการไม่ลาเป็นอันงง  เธอลาเพราะเธอปวดฟัน มันได้เหรอวะคะ เธอลาเพราะมีปัญหาทางบ้านบ้าง  คือสารพัดการลา  จึงให้ออกไป  ในตอนนั้นก็ได้ประกาศหาคนใหม่เเละได้ในทันที เป็นสาวสอง  ทำงานคล่องเเคล่วมาก เพราะเคยทำงานร้านเเนวนี้มาก่อน2เดือนเเรกไม่มีปัญหาอะไร เดือนต่อมาเริ่มมีปัญหาด้านการมาสาย เเละสายทุกวัน เราก็โอเคไม่เป็นไร อย่างน้อยนางก็ทำงานดีนะ ขยันดี 

เเต่ทำงานได้6เดือนเป็นอันต้องออกไปเพราะโดนไล่ออก ในครั้งนั้นนางทักในไลน์กลุ่มว่าขอไปสายนะ รถเสียกำลังซ่อมอยู่ พร้อมเเนบรูปว่าอยู่ที่อู่กำลังรอซ่อมรถ เเต่ๆๆๆ ไหนรถของเธอ ฉันเห็นเเต่ช่างกำลังซ่อมรถคนอื่น พอถาม นางก็บอกว่าคิวยาว นางกำลังรอ   เราก็โอเค ไม่ได้ติดใจอะไร 

เเต่ช้าเเต่ พี่เจ้าของร้านดันนึกครึมอะไรไม่รู้ไปค้นหาภาพจากในเน็ตเเละใช่ มันเป็นรูปเดียวกันเธออ  พี่เจ้าของร้านเลยบอกว่าอืม ซ่อมเสร็จก็ขับกลับบ้านเลยนะ เดี๋ยวโอนเงินที่ทำงานเเล้วไปให้ ไม่ต้องมาทำงานอีกละ พร้อมเตะออกจากกลุ่มไลน์ทันที 

หลังจากเรื่องในคราวนั้น ก็ประกาศหาใหม่เช่นเดิมเเละใช้เวลาในการหาค่อนข้างนานจนได้คนใหม่ ทำงานดี ขยันให้ทำอะไรก็ทำ พอมันเป็นลูปนี้ ฉันก็ตั้งภาวนาว่าอย่าซ้ำรอยเด็ดขาด ฉันเหนื่อย เข้าใจไหมว่าฉันเหนื่อยมาก  ผ่านพ้นไปเเล้วหนึ่งเดือน ฉันจึงถามว่า ไปเจอโพสต์สมัครงานทางไหน นางก็บอกว่าในเพจหางาน พี่เจ้าของร้านเเกโพสต์เอาไว้เลยทักไลน์ตามที่เเปะเอาไว้  เเต่ตอนนั้นที่ทักไป พี่เจ้าของร้านเเกบอกว่า พี่ขอขับรถก่อนนะ เดี๋ยวถึงเเล้วจะได้คุยกัน  น้องเเกก็รอเเล้วรออีก ก็ไม่มีการติดต่อกลับจนคิดว่าเขาคงไม่รับจนเพิ่มเเล้ว จึงหางานใหม่ เเต่ก็ยังหาไม่ได้ในทันที 

จนผ่านมาเเล้ว3อาทิตย์ พี่เจ้าของร้านคงเพิ่งนึกได้เเละทักกลับมาพร้อมบอกว่า ขอโทษนะ พี่ขับรถนานไปหน่อย น้องได้งานเเล้วรึยัง  น้องเเกถึงได้เข้ามาทำงานที่นี้ เพราะพี่เจ้าของร้านทักเเกกลับมา