วิวาห์เลี้ยงเดี่ยว ตอนที่ 2 ทำงานวันแรก (1)

เรื่องนี้อัปไม่จบนะคะ อัปให้อ่านเป็นตัวอย่างถึงตอนที่ 13 เท่านั้น
Ebook ฉบับสมบูรณ์มีให้ดาวโหลดแล้ว

อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ

ธัญวลัย : https://www.tunwalai.com/story/604304
เด็กดี : https://writer.dek-d.com/kesmani/writer/view.php?id=2271834
Readawrite : https://www.readawrite.com/a/5e596cf1b2c61bcfe164112da000b3a2
 

+++++++++

ตอนที่ 2

ทำงานวันแรก

             การเริ่มงานในวันแรกเมื่อหลายปีก่อนเป็นอย่างไร การเริ่มงานใหม่ในวันนี้ก็ไม่ต่างกัน ทั้งตื่นเต้นกับบรรยากาศใหม่ ๆ และลุ้นว่าจะได้เจอเจ้านายแบบไหน

             “คุณวาทีใจดี แม้หน้าตาจะดูนิ่งและอ่านยากสักหน่อย แต่อยู่ไปนาน ๆ เดี๋ยวก็ชิน” นี่คือคำบอกกล่าวของเลขาฯ คนเก่าที่ยื่นใบลาออกแล้ว แต่ทำงานต่ออีกสามวัน ก่อนจะพาเธอไปพบประธานบริษัท

             “ค่ะ” มัตสยาตอบรับเสียงหนักแน่น ยืนตัวตรงแด่วสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ “พร้อมแล้วค่ะ”

             อนุรักษ์หัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นท่าทางไล่ความประหม่าของคนที่จะมาทำหน้าที่แทนตัวเอง “อย่าเกร็งไปเลย บอกแล้วว่าใจดีน่ะ” พูดจบก็เดินนำไปเคาะประตูห้องทำงานที่เขาเข้าออกนับครั้งไม่ถ้วน

             “เข้ามา”

             สิ้นเสียงอนุญาตอนุรักษ์ก็เปิดประตูเดินนำมัตสยาเข้าไปอย่างคุ้นเคย “พาเลขาคนใหม่มาแนะนำครับ”

             “อื้อ” แม้จะตอบรับ แต่คนที่นั่งทำงานอยู่ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง ถึงอย่างนั้นอนุรักษ์ก็ไม่ได้คิดจะรอแต่พูดแนะนำต่อทันที “นี่คุณมัท มัตสยาที่จะมาทำหน้าที่เลขาของคุณแทนผมครับ”

             “อื้อ” ยังคงตอบรับสั้น ๆ เหมือนเดิม แต่พักหนึ่งชายหนุ่มก็ปิดแฟ้มงานแล้วเงยหน้าขึ้นมาปรายตามองเลขาฯ สาวคนใหม่เล็กน้อย แล้วหันไปถามเลขาผู้รู้ใจที่กำลังจะวางมือ “วันนี้”

             พูดเพียงเท่านั้นอนุรักษ์ก็ร่ายตารางงานที่แสนจะแน่นเอี๊ยดทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวให้คนเป็นเจ้านายได้รับรู้ วาทีลุกขึ้นหยิบเสื้อสูทขึ้นมาใส่แล้วเอ่ยขึ้นลอย ๆ

             “ไปพบลูกค้ากับผม” พูดจบก็เดินนำออกไป มัตสยาที่ยังยืนงงจึงถูกอภิรักษ์บอกย้ำ “ไปสิครับคุณมัท จากนี้เจ้านี้มันคือของประจำกายคุณมัทนะครับ”

             “มัทเหรอคะ นึกว่าบอสให้คุณ...” มัตสยารับตารางนัดหมายต่าง ๆ ของวาทีมาจากอภิรักษ์มาอย่างงง ๆ เล็กน้อย

             “ต้องเป็นคุณสิ ผมลาออกแล้วนะ รอแค่ไม่กี่วันก็จะออกแล้ว รีบ ๆ ไปครับ ผมแจ้งคนขับรถไว้แล้วนะ” อภิรักษ์เร่ง เพราะรู้ดีว่าเจ้านายไม่ชอบคนชักช้าและไม่ตรงต่อเวลาเป็นที่สุด

             “ค่ะ” มัตสยารับคำแล้วรีบตามเจ้านายคนใหม่ที่เดินนำออกไปก่อนแล้วอย่างเร่งรีบและไปทันเขาที่หน้าลิฟต์พอดี “ขอโทษนะคะที่ตามมาช้า” หญิงสาวเอ่ยปากพร้อมกับโค้งศีรษะอย่างรู้สึกผิด ความประทับใจในงานแรกเหมือนจะติดลบไปแล้ว

             “คุณมัทใช่ไหม” วาทีถามหลังจากที่เดินเข้ามาในลิฟต์และมันก็กำลังเคลื่อนลงไปชั้นล่าง

             “ค่ะ”

             “ตั้งใจทำงานล่ะ ประเภทสวยแต่ไม่ได้เรื่องผมไม่นิยมหรอกนะ แม้จะเป็นคนที่ไอ้แดนแนะนำมาก็เถอะ” วาทีบอกโดยที่สายตายังมองตรงไปที่ประตูลิฟต์สีเงินสะท้อนให้เห็นหญิงสาวรูปร่างสมส่วนในชุดทำงานที่ดูทะมัดทะแมงแต่สวยและทันสมัย

             “ค่ะ ฉันจะทุ่มสุดตัวเพื่อพิสูจน์ตัวเองค่ะ” มัตสยารับคำด้วยสีหน้าและท่าทางจริงจัง งานนี้ไม่ใช่แค่พิสูจน์ความสามารถตัวเอง แต่ทำเพื่อแดนไทคนที่แนะนำเธอมาที่นี่ด้วย

             “อื้อ” ชายหนุ่มรับคำสั้น ๆ แล้วยืนทำหน้านิ่งเรียบเหมือนเคย และช่วงเวลาสั้น ๆ นี้เองที่ทำให้มัตสยาได้มองพิจารณาเจ้านายคนใหม่อย่างเต็มตาเสียที ถ้าไม่นับสีหน้าที่นิ่งเรียบเขาคือผู้ชายที่หล่อมาก ๆ คนหนึ่งเลยทีเดียว เป็นดารานายแบบได้สบาย