“วาตฺสฺยายน กามสูตฺร”

“วาตฺสฺยายน กามสูตฺร” 

"กามสูตร" ซึ่งเป็นคัมภีร์อินเดียสมัยโบราณ ว่าด้วยเรื่องเพศศึกษา หรือพฤติกรรมทางเพศของมนุษย์ ซึ่งเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า เป็นผลงานมาตรฐานว่าด้วยความรัก ในวรรณคดีสันสกฤตที่เขียนโดย "วาตสยายน (Vatsyayana) " โดยผลงานนี้มีชื่อเต็มว่า “วาตฺสฺยายน กามสูตฺร” (คัมภีร์ว่าด้วยความรักของวาตสยายน) 

นอกจากนี้ยังมีความสำคัญในด้านสังคมวิทยา และแพทยศาสตร์ด้วย นอกจากนั้นยังมีความเชื่อกันว่าผู้เชียนคัมภีร์เล่มนี้ น่าจะมีชีวิตอยู่ในราว ค.ศ.ที่ 1-6 (หรือ 2,000 กว่าปีที่แล้ว) ในช่วงสมัยคุปตะของอินเดีย แต่ไม่สามารถระบุเวลาได้เป็นที่แน่ชัด

"กามสูตร" ประกอบด้วยโศลก 1,250 บท แบ่งเป็น 7 ภาค 14 ตอน 36 บท ดังนี้
Dattaka (ส่วนแรก) Suvarnanabha (ส่วนที่สอง), Ghotakamukha (ส่วนที่สาม) Gonardiya (ส่วนที่สี่) Gonikaputra (ส่วนหนึ่งในห้า) Charayana (ส่วนที่หก ) และ Kuchumara (ส่วนที่เจ็ด) 

ซึ่งเนื้อหาจะว่าด้วยการจำแนกประเภทสตรี, การจูบ การเล้าโลม, ท่าร่วมเพศ, การแต่งงาน, การมีชู้และศีลธรรม, นางคณิกา และการสร้างเสน่ห์ให้ตัวเอง โดยในคัมภีร์ได้มีการพูดถึงท่าร่วมเพศไว้ทั้งหมด 64 ท่า แบ่งเป็น 8 วิธี แต่ละวิธีมี 8 ท่า ซึ่งในคัมภีร์เรียกว่า “ศิลปะทั้ง 64” และนี่คือเรื่องราวของกามสูตรต้นฉบับจากอินเดีย

แต่หลังจากคัมภีร์นี้ได้ถูกนำไปเผยแพร่ตามดินแดนต่างๆ ก็เกิดการดัดแปลงและนำเสนอต่อยอดจากคัมภีร์เดิมกันไปอีกหลากหลายเวอร์ชั่นหลายประเทศ หลายภาษา ในแบบฉบับของตนเอง ทำให้เกิด "กามสูตร" เวอร์ชั่นประเทศต่างๆขึ้น