รักแรกและรักเดียว

แรกและรักเดียว

โดย : อักษราลัย

          "มันดึกแล้วนะ ยังจะไปอีกเหรอ" ฉันถามเก๋เพื่อนสนิท หลังจากเธอโทรมาเมื่อหัวค่ำว่าจะมาหา เหลือบตามองนาฬิกาบนผนังห้อง ตีหนึ่งกว่าแล้ว มือปิดปากหาว แต่เมื่อมองเห็นสีหน้าและแววตานั้น ฉันก็พูดไม่ออก

          "ไปก็ไป เก๋ขับนะ แอมง่วง" 

          แล้วเราสองคนก็นั่งเคียงกันมาในรถนิสสันคูเป้ 5 ประตูสีแดงของเก๋ ฉันเหลือบตาดูกระจกมองข้างที่สะท้อนป้าย "กิ่งแก้ว เพลส" แล้วลอบถอนใจ 'จากถนนกิ่งแก้วไปถึงลาดปลาเค้าต้องใช้เวลากี่นาทีกันนะ' คิดในใจด้วยความง่วง แต่ไม่กล้าเอ่ยออกไป 

          เก๋ขับรถด้วยความเร็ว เงียบ และดูเหมือนใช้ความคิด ฉันเลยไม่อยากพูดอะไร จ่อมจมอยู่ในภวังค์เช่นกัน เมื่อสองปีที่แล้ว ฉันเป็นเซลล์หัดใหม่ ที่ก้าวเข้ามาเหยียบบริษัทนี้เป็นครั้งแรกกับชื่อตำแหน่งที่พิมพ์ลงในนามบัตรว่า บริหารธุรกิจดูแลลูกค้านิตยสารโรดเวย์ ส่วนเก๋นั้นอยู่อีกเล่มในเครือบริษัทเดียวกัน พวกเราฉัน เก๋ นก สนิทกันมาก เรามักตะเวนไปหาลูกค้าด้วยกันเสมอ เพราะไปครั้งเดียว สามารถทำงานใด้ครบทั้งสามคน เนื่องจากเราดูแลขายโฆษณาหนังสือคนละเล่ม 

          เมื่อสนิทกันมากขึ้น ฉันก็รู้สาเหตุของนัยน์ตาเศร้าของเก๋ ความรักที่ผิดที่ผิดทาง รักแม้รู้ว่าคือที่สอง รักโดยไม่เรียกร้อง 

          "แอม อย่าว่าเก๋บ้าเลยนะ วันไหนที่แอมมีความรักก็จะเข้าใจเก๋เอง"

          นั่นคือคำตอบของคำถามที่ฉันถามเก๋ ว่าทำไมไม่เลิก

          "แต่พี่เขามีเมียแล้ว" ฉันท้วงเบา ๆ

          "แต่เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเก๋นะแอม เก๋ยอมได้ ขอแค่มีเขา" 

          เสียงรถจอดลงหน้าบ้านไม้สีเขียว กลางเก่ากลางใหม่ ประตูเหล็กสีขาวโปร่งนั้นทำให้เห็นลอดไปภายในได้ เก๋ดับรถ ทำให้ฉันหลุดออกจากห้วงความคิด เขม้นมองเข้าไปในบ้านที่มืดเงียบนั้น พลางยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา ตีสองนิด ๆ ก็ถือว่าเร็ว อาจเพราะถนนโล่ง ก็ดึกออกขนาดนี้แล้ว เวลาที่ใคร ๆ ต่างนอนอย่างสุขใจ แต่เราสองคนกลับมานั่งอยู่ในรถ จอดนิ่งอยู่หน้าบ้านผู้ชายคนที่เก๋รัก ฉันเงียบ เก๋เงียบ เรานั่งกันอยู่อย่างนั้นประมาณสิบนาที เก๋ก็สตาร์ทรถขับออกมา ฉันเลิกคิ้ว ก่อนจะหันไปมองเสี้ยวหน้าด้านข้างที่เรียบเฉยนั้น พร้อมเอ่ยถาม

          "แค่นี้เหรอ ขับมาตั้งไกล เพื่ออะไรเนี่ย?" น้ำเสียงฉันคงห้วนพอดู เก๋ หันมาสบตา ในดวงตานั้นมีน้ำคลอ เมื่อกระทบกับแสงไฟของถนนมันดูแวววาวราวลูกแก้ว

          "ได้เห็นว่าเขากลับบ้านแล้ว เก๋ก็สบายใจ สำหรับคนนั้นเก๋ยอมให้ แต่พี่ต้นจะมีคนที่สามที่สี่ไม่ได้เก๋ไม่ยอม" ฉันจุกเข้าไปในอก อานุภาพของความรักมันรุนแรงเพียงนี้เชียวหรือ 

.

          หลังจากวันนั้นเก๋กับฉันก็แทบไม่มีเวลาคุยกันมากนัก เพราะบริษัทตรวจรายงานการพบลูกค้าและออกกฎห้ามเซลล์ไปด้วยกัน พวกเราจึงต้องแยกกันไป หากแต่ยังคงเจอกันในตอนเช้าก่อนออกตลาดไปพบลูกค้า 

          "แอม พี่ต้นเรียกแน่ะ" นกเดินมาบอกฉันที่โต๊ะ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองอีกด้าน                  

          'มีอะไรของเขานะ' ฉันบ่นพึมพำขณะเดินลงบันใดจากชั้นสี่อันเป็นชั้นของเซลล์ทุกคน ลงไปยังชั้นสองซึ่งเป็นชั้นของฝ่ายบรรณาธิการ และพี่ต้นเป็นบรรณาธิการบริหารของหนังสือเล่มที่ฉันเป็นเซลล์อยู่

          "อ้าว! แอม มาแล้วเหรอ"

          "ค่ะ มีอะไรคะ แอมจะรีบไปเขียนรายงาน"

          "เล่มหน้าเป็นปกของแอมนี่ใช่ไหม พี่จะไปทำสกู๊ป แอมควรไปดูแลบริการลูกค้านะ พี่นัดลูกค้าไว้วันอังคารหน้า เจอกันที่นี่เก้าโมงนะ เอารถพี่ไปละกัน" ฉันเหลือบสายตามองสบตาพี่ต้น สาบานได้เลยว่าฉันเห็นแววตากรุ้มกริ่มอยู่ในนั้น ขนที่แขนฉันลุกชันด้วยความรู้สึกขยะแขยง อดนึกไปถึงคืนนั้นไม่ได้ แม้น้ำเสียงนั้นจะดูเป็นงานเป็นการ แต่แววตาแบบนั้นฉันว่าไม่น่ามองผิดไป

          "แอมเอารถไปเองดีกว่าค่ะ เผื่อเลยไปหาลูกค้าคนอื่นต่อ"

          "ไม่ต้องหรอก ไปด้วยกันน่ะดีแล้ว เป็นทีมงานดี อีกคันก็จะมีพวกช่างภาพและผู้ช่วยไปด้วยนะ เขาจะได้รู้ว่าเราให้เกียรติ" 

          "ค่ะ" ฉันรับปากเบา ๆ ก่อนจะเดินกลับออกมา 

.

          ฉันลืมเรื่องนี้ไปแล้วจนกระทั่งเก๋เดินเข้ามาหาแล้วมองจ้องหน้า ขณะที่ฉันกำลังยืนคุยกับนกเรื่องลูกค้าน้ำมันเครื่องจอมตืดที่เซ็นสัญญายากเย็นแสนเข็ญ และโดยไม่ทันตั้งตัว เก๋ก็กระชากเสื้อฉัน เงื้อมมือแบขึ้นสูง ก่อนจะลดมือลงแล้วปล่อยโฮ

          "แอมทำแบบนี้ทำไม รู้ก็รู้ว่าพี่ต้นเป็นของเก๋" 

          ฉันตกใจและงงว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันกับพี่ต้นเหรอ ไม่มีวัน ฉันเกลียดผู้ชายเจ้าชู้ และไม่เคยแม้แต่จะเหลือบตามอง ตอนประชุมกองฉันก็มักหลบและอ้างว่าติดพบลูกค้า หากเลี่ยงไม่ได้จริง ๆ ฉันก็จะนั่งให้ไกลที่สุดจากพี่ต้นในมุมที่จะไม่ต้องสบตากัน แล้วทำไม? เก๋ ถึงพูดแบบนี้

          "พี่ต้นบอกเลิกเก๋เมื่อวาน เขาว่าเขารักแอม ได้ยินไหมแอม เขารักเธอ" ฉันยืนตะลึงกับคำพูดนั้น ไม่ใช่ตกใจกับคำพูดของชายคนนั้น แต่ตกใจกับเก๋ที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้า ฉันเอื้อมมือไปจับไหล่เก๋ เพื่อจะดึงเข้ามากอด เก๋สะบัดตัวหันหลังเดินจากไปด้วยน้ำตานองหน้า ขณะที่ฉันเองก็มีน้ำตารินไหลลงมาไม่ขาดสายเช่นกัน 

          ฉันกับเก๋เราเลิกคบกันไปหลังจากวันนั้น โดยที่เก๋ไม่ฟังคำอธิบายใด ๆ จากฉัน แต่ฉันก็รู้ข่าวเก๋จากนกและเพื่อนเซลล์คนอื่น พี่ต้นกับเก๋กลับมาคบกัน โดยเก๋จะเป็นคนคอยตามไปจ่ายเงินหลังจากพี่ต้นเมาตามร้านอาหารต่าง ๆ และ ประคองพาพี่ต้นขับกลับบ้าน ก่อนจะขับรถกลับบ้านตัวเอง เป็นแบบนี้อยู่บ่อยจนพวกเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้ เพราะยอมรับในการตัดสินใจของเพื่อน ฉันได้แต่คอยลอบมองเก๋ด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย ห่วง หรือเห็นใจ หรืออะไรกันแน่ ฉันก็ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกัน 

          นี่หรือความรัก นี่หรืออานุภาพของรักแรก รักแรกและรักเดียวที่ผู้หญิงยอมทุ่มเทให้ได้ทุกอย่าง ยอมทิ้งได้แม้กระทั่งความเป็นเพื่อน หากความรักจะเป็นแบบนี้ฉันขอไม่มีรักยังจะดีเสียกว่า โดยเฉพาะรักสำรอง เพราะคำว่าลูกเมียน้อยของฉันมันตระหนักอยู่ในใจเสมอ และฉันสาบานไว้แล้วว่าจะไม่มีวันเป็นแบบแม่เด็ดขาด....❤️