แก่งกระจานมรดกโลกที่มากกว่าคำว่าชาติพันธุ์

ขอแสดงความยินดีกับคนไทยทั้ง 77 ล้านคน ที่ได้แก่งกระจานเป็นมรดกโลกทางธรรมชาติแห่งที่สามของไทย ถัดจากอุทยานแห่งชาติทุ่งใหญ่นเรศวรจังหวัดตากในปี พ.ศ. 2534 และ อุทยานแห่งชาติดงพญาเย็นในพื้นที่ที่ครอบคลุมทั้ง 6 จังหวัดได้แก่ นครราชสีมา สระบุรี นครนายก ปราจีนบุรี สระแก้ว และบุรีรัมย์ ในปี พ.ศ.2548 และล่าสุดอุทยานแห่งชาติ แก่งกระจานที่ได้รับการขึ้นทะเบียนในปี 2564

http://naturalworldheritage.dnp.go.th/

ซึ่งอุทยานแห่งชาติทั้งสามที่ดังที่กล่าวมาล้วนมีความสำคัญต่อประเทศ ในฐานะของการเป็นปอดขนาดใหญ่ และเป็นตัวชี้วัดความอุดมสมบูรณ์ให้แก่ประเทศไทย ที่นับวัน พื้นที่ป่าแทบจะลดลง จากการขยายตัวของเมือง โรงงานอุตสาหกรรม รวมไปถึงภัยพิบัติทางธรรมชาติ

มาถึงจุดนี้ ดูเป็นเส้นทางที่มีความสวยงาม แต่ภายใต้ความสวยงามก็แลกมาซึ่งความทุ่มเท และหยาดเหงื่อแรงกายของทุกภาคส่วนที่พยายาม พยายามเคลียร์เรื่องกลุ่มชาติพันธุ์ ที่เป็นปมเชือกอันซับซ้อน ที่เป็นข้อครหาที่ทำให้ แก่งกระจานถูกปัดตกในฐานะการริดรอนเรื่องสิทธิมนุษยชน

https://www.bbc.com/thai/thailand-56453842

ประเด็นเรื่องบางกลอยถือว่าเป็นประเด็นที่มีการต่อสู้อย่างยาวนาน ระหว่างเจ้าหน้าที่อุทยานและชาวบ้านชาวกาหร่าง ที่เป็นชาติพันธุ์ที่อ้างตัวว่าอาศัย ณ พื้นที่บริเวณที่เรียกว่าใจแผ่นดินตั้งแต่ ปี พ.ศ.2455 ตั้งแต่ก่อนจะมีการประกาศเป็นเขตพื้นที่อุทยาน เมื่อทุกท่านได้อ่านมาถึงประเด็นนี้และท่านจะได้ตามข่าว ภาพสะท้อนที่สื่อหลายสำนักพยายามฉายภาพออกมาว่าชาวบ้านคือผู้กระทำ นั่นเป็นเพียงแค่ 50 เปอร์เซ็นของความจริงที่ถูกตีแผ่ทั้งหมดเรามิอาจปฏิเสธถึงความ รุนแรงและการสูญเสียของชาวบ้านในคดีนี้ทั้งตัว บิลลี่ พอละจี รักจงเจริญ

https://news.thaipbs.or.th/content/283675

และกลุ่มบุคคลที่เรียกร้องในเรื่องนี้ไปไม่ได้ แต่ทั้งหมดทั้งมวลมันคือความรุนแรงที่ไม่อาจให้อภัยได้อยู่แล้ว แต่ ณ ถึงเวลานี้ก็ยังพิสูทไม่แน่ชัดว่า ใครกันที่ ฆ่าบิลลี่ หรือใครกันมีส่วนได้ส่วนเสียจาการตายของบิลลี่ นอกจาก ชัยวัฒน์ ลิ้มลิขิตอักษร ที่อัยการสั่งยกฟ้อง

https://www.bbc.com/thai/56539706

แต่ถ้าเราย้อนปมที่ตัดความดราม่าเรื่องความสูญเสียที่เกิดขึ้น และมองถึงความพยายามในการทำให้ ป่าแก่งกระจานเป็นป่าที่สมบูรณ์ และเป็นป่าต้นน้ำ ที่เป็นต้นน้ำของแม่น้ำเพชรบุรี

https://www.bangkokbiznews.com/news/detail/926003

เราเห็นปัญหาน้ำท่วมจาการตัดไม้ทำลายป่า เราเห็นปัญหาน้ำต่างๆที่เกิดจากการใช้ประโยชน์ด้านเกษตรกรรม ที่เป็นการขวางทางน้ำ แต่การที่ป่ามีผู้อยู่อาศัยนั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เรียกว่าธรรมชาติจะสามารถฟื้นฟูกลับมาได้ 100% เพราะเหตุผลทางด้านการขยายตัวของประชากรและทรัพยากรที่ต้องถูกใช้

ในเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ สื่อน้อยที่จะนำเสนอ แต่อยากให้มองภาพในการสร้างป่าที่เป็นป่า โดยที่มีสัตว์ป่า และคนไม่ต้องมาเดือดร้อนในการรุกที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า ดังจะเห็นที่ช้างต่างๆลงมากินพืชผักของชาวบ้านจนเสียหาย นี่คือตัวบ่งชี้อย่างหนึ่งว่า คนไม่สามารถที่จะอยู่กับป่าที่สมบูรณ์ได้อย่างเต็มที่เนื่องจากสภาพแวดล้อม และข้อจำกัดหลายๆด้าน

การให้เหตุผลด้านความขัดสนจากผนดินที่รัฐจัดสรรให้ ก็ไม่ใช่เหตุผลในการกลับไปอยู่ที่ผืนที่ใจแผ่นดิน และ การเรียกร้องถึงการไปดำรงชีวิตอยู่ในผืนที่ ที่สภาพแวดล้อมไม่ได้เอื้อต่อการอยู่อาศัยของมนุษย์ มากมายขนาดนั้นเมื่อศาลปกครองมีคำสั่งชี้ขาดและมีการเยียวยาที่ชัดเจน  โดย  น.ส.สายทิพย์ สุขคติพันธ์ รองโฆษกศาลปกครอง กล่าวชี้แจงกรณีที่มีการนำคำพิพากษาศาลปกครองสูงสุดไปอ้างในทำนองศาลพิพากษาว่า กะเหรี่ยงบ้านบางกลอยมีสิทธิที่จะกลับไปอยู่บ้านบางกลอยบนและบ้านใจแผ่นดิน ในเขตอุทยานแห่งชาติแก่งกระจาน จ.เพชรบุรี ว่า ข้อเท็จจริง ชาวบ้านมาฟ้องคดีขอให้ศาลสั่งให้กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช และกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ให้ชดใช้ค่าเสียหายจากกรณีเจ้าหน้าที่กรมอุทยานแห่งชาติฯ รื้อถอนเผาทำลายสิ่งปลูกสร้างและทรัพย์สินที่บ้านบางกลอยบนและบ้านใจแผ่นดิน โดยศาลก็ได้มีคำพิพากษายึดตาม พ.ร.บ.อุทยาน พ.ศ.2504 ว่า ชาวบ้านไม่ได้มีหลักฐานการครอบครองที่ดินก่อนการประกาศเขตอุทยาน

https://www.dailynews.co.th/politics/829946/

ซึ่งศาลปกครองกลาง แผนกคดีสิ่งแวดล้อม มีคำพิพากษาโดยสรุปใจความสำคัญได้ว่า พื้นที่ซึ่งเกิดการพิพาทเป็นพื้นที่ที่ถูกผู้ฟ้องแผ้วถางเพื่อการเกษตร โดยไม่ใช่พื้นที่ของชุมชน หรือที่ดินที่ราชการจัดสรรให้ใช้เป็นพื้นที่ทำกิน จึงถือว่าการกระทำของผู้ฟ้องเป็นการบุกรุกครอบครองทำกินในพื้นที่อุทยานแห่งชาติ การปลูกสร้างที่อยู่อาศัยหรือยุ้งฉาง ถือเป็นการปลูกสร้างในเขตพื้นที่อุทยานแห่งชาติ และยังมีการล่าสัตว์ ซึ่งการกระทำทั้งหมดถือเป็นการกระทำความผิดตามมาตรา 16 (1) (2) และ (3) แห่งพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ.2504

https://www.benarnews.org/thai/news/TH-karen-land-09072016144714.html

ก็ยังคงตั้งข้อสงสัยว่า ทำไมชาวบางกลอย จึงต้องกลับไปอยู่บนใจแผ่นดินทั้งๆที่มีการเยียวยา จริงอยู่ที่ การเยียวยา อย่างชัดเจน และมีการทำสาธารณูประโภคต่างๆที่ทำมาตั้งแต่มีการเรียกร้องที่เป็นประเด็นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

https://www.nationtv.tv/news/378815066

เพราะฉะนั้นประเด็นที่สื่อควรทำและเรียกร้อง คือการยกระดับ คุณภาพชีวิตของกลุ่มชาติพันธุ์ และการรักษาขนบของกลุ่มชาติพันธุ์ไว้ในแบบเดิมโดยไม่ไปเบีบดเบียนสิ่งแวดล้อมและเคารพกฎหมายในการอยู่ร่วมกันภายในประเทศ

จริงอยู่ที่ชาวบางกลอยคือกลุ่มชาติพันธุ์ ซึ่งได้รับความคุ้มครองตามรัฐธรรมนูญ ก็ถือว่าเป็นพลเมืองของรัฐที่ต้องปฏิบัติ และอยู่ภายใต้กฎหมายที่รัฐคุ้มครอง

ไม่ใช่ให้กลุ่มคนบางกลุ่มใช้ช่องว่าง และการอ้างสิทธิ์อย่างไร้หลักฐานเข้าไปแสวงหาผลประโยชน์ เพราะมันจะทำให้ภาพลักษณ์ทั้งผืนป่าที่เป็นต้นทางในการดำเนินชีวิต ของทั้งคนและสัตว์ป่าต้องถูกทำลาย เพราะด้วยข้อจำกัดในเขตพื้นที่ป่าอนุรักษ์ดังกล่าวควรเป็นสิ่งที่คนทั้งประเทศหวงแหนและเป็นเจ้าของร่วมกัน การประกาศเป็นมรดกโลกครั้งนี้ ไม่ใช่การมองข้ามความเป็นมนุษย์ แต่คือการที่มนุษยชาติจะได้พื้นที่สีเขียวและทรัพยากรธรรมชาติ ให้เป็นผลกลับคืนยังสังคมและคนไทยทุกคนต่อไปยังภายภาคหน้า